Trúin fer til dyra Ívar Halldórsson skrifar 25. mars 2016 10:57 Ég er í reglulegum samskiptum við fólk sem gæti kallast mjög vantrúað. Þetta er flest yndislegt fólk þótt ég verði stundum að gagnrýna óheppilega hegðun sumra í garð þeirra sem eru þeim ekki sammála. Flestir trúleysingjar leyfa trúuðum sem betur fer að una við sitt án þess að hallmæla trú þeirra. Sumir virðast þó ekki geta haldið aftur af sér, og finna sig knúna til að gera lítið úr trúuðum einstaklingum og trú þeirra. Slíka hegðun ber að gagnrýna því að hún gengur þvert á góða mannasiði. Heitustu vantrúarmennirnir setja sig oft á háan hest og er mikið í mun að hallmæla heilagri ritningu. Það fer hrikalega í taugarnar á þeim að kristnir skuli fyrirfinnast – en þó samt einhvern veginn ekki. Hvað myndu þeir gera við allan þann tíma sem þeir verja í að skrifa pistla, fésbókarinnlegg og neðanmálsathugasemdir (eins og munu eflaust birtast hér fyrir neðan þennan pistil) um heimsku kristinna manna, ef kristnir væru ekki annars vegar? Kristnin veitir trúleysi þeirra tilgang. Án kristinnar trúar væri líklega lítið talað um trúleysi. Trú hindúa, múslima, búddatrúarmanna o.fl. virðast ekki eins girnilegar til gagnrýnis. Svo virðist sem háværustu trúleysingjarnir hugsi vart um annað en reyna að sannfæra sjálfa sig og aðra um að Guð sé ekki til. Af hverju fer kristin trú svona í taugarnar á þeim? Þetta einkennilega anti-trúboð umræddra trúleysingja, og þá gegn kristni sérstaklega, hef ég aldrei skilið. Þetta er einkennilegasta trúboð allra tíma að mínu mati þar sem trúleysi hefur ekkert að bjóða nema trú á tilviljunarkennt og röklaust líf sem endar í kaldri gröf. Þá reynist kristnum skiljanlega erfitt að útskýra trú sína fyrir slíkum manneskjum sem vilja hvorki hlusta né skilja. Það er eins og að pína brokkólí ofan í barn. Þótt hollt sé í sjálfu sér, fær grænmetið ekki aðgang. Kristin trú er bull! - trúleysið hefur talað, og þar við situr! Fólk er auðvitað ekkert verra í sjálfu sér þótt það kjósi að vera trúlaust. Það er samt ekkert betra að vera trúlaus en kristinn. Það er engin gulrót sem fylgir trúleysi, og því síst á því að græða fyrir kristna. Fyrir þeim væri það svipað og að þiggja launalækkun. Trúleysingjar gætu ekki boðið mér neitt betra fyrir að hafna mínum Guði, sem er reyndar það besta sem hefur komið fyrir mig og mína fjölskyldu. Trúleysi er kristnum eins og tryggingafélag sem tryggir ekki, og nær því auðvitað aldrei að bjóða betur en öll hin félögin. „Afneitaðu Guði, komdu yfir til okkar og þú verður....trúlaus og engu nær. Þeir sem aðhyllast kristna trú hafa þó ástæðu og tilgang; upphaf og endi í sinni sannfæringu. Guð er ástæðan og tilgangurinn; upphafið og endirinn. Trúleysin hefur aðeins náð að útskýra tilvist alls frá þeim tíma sem Stórihvellur átti sér stað, en hvorki þeir né vísindamenn hafa náð að sanna með óyggjandi hætti hvernig þessi hvellur kom til, þ.e hvað orsakaði hann. Eitthvað getur ekki orðið til úr engu nema að eitthvað orsaki einhverja keðjuverkun. Til að eitthvað gerist verður eitthvað að valda því. Það segir sig sjálft, enda vísindalega viðurkennd staðreynd. Það vantar orsakavaldinn í anti-trúboð vantrúaðra. Samt eiga kristnir að fylgja þeirra fordæmi og aðhyllast skoðanir þeirra í einhvers konar blindri trú - á ekkert. Trúleysin veit ekki allt. Hún heldur, reiknar með og dregur ýmsar ályktanir. Trúleysin telur sínar fullyrðingar skynsamlega skotheldar þótt mynd hennar sé ekki heil og mörgum spurningum enn ósvarað. Trúleysin hefur ekki efni á að hreykja sér gegn kristinni trú. Einhver sagði nýlega að ef Nýja testamentið boðaði kristnum að beita ofbeldi í nafni trúar myndu þeir gera það. Þeir myndu sprengja sig í loft upp meðal trúleysingja. Grunsamlega einföld og stoðlaus fullyrðing sem á að færa rök fyrir heimsku kristinnar trúar. Það er allt eins hægt að segja að ef gras væri úr súkkulaði myndum við öll borða það. En gras er ekki úr súkkulaði gert, og Nýja testamentið boðar skilyrðislausan kærleika og því alls ekki að kristnir beiti manneskjur ofbeldi. Það er ekkert „ef“. Þar með er það afgreitt. Það sem kristnum er boðað að gera, er að elska alla. Þar sem kristið fólk er mannlegt þá hefur það þó allt of oft klikkað á að sýna öðrum kærleika. Enda tekur kristin trú á engan hátt breiska manneskjuna úr kristnu fólki. Kristnir hafa t.d. bent fingri á samkynhneigða og sagt þeim að þeir fari til helvítis vegna samkynhneigðar sinnar. Þetta segir ritningin kristnum ekki að gera. Nýja testamentið segir ekki kristnum að setja sig á háan hest og dæma fólk. Það eru mennirnir sem taka sér slíkt dómsvald í hendur, þegar þeirra verkefni er það eitt að elska. Guð er skaparinn og jafnframt dómarinn samkvæmt ritningunni – ekki kristnir einstaklingar. Kristnir þurfa að gæta þess að taka bjálkann úr auga sínu áður en þeir benda á flísina í auga bróður síns – hvort sem hann er samkynhneigður eða ekki. Þú dæmir ekki trúnna út frá hegðun þeirra sem kalla sig kristna. Að mæta á kristilegan fund með biblíu gerir manneskju ekki kristna frekar en það að ganga inn á hamborgarastað með ostneið í hendinni gerir hana að ostborgara. Boðskapurinn sjálfur er grundvöllurinn - ekki vanmáttur fólksins sem vegna mannlegra bresta mistekst að fylgja honum. Það segir sig sjálft að ef Guð er skapari alls þá gætu vísindin ekki hafa orðið til án hans. Þar af leiðandi ef þróunarkenningin er óyggjandi vísindaleg staðreynd þá er Guð á bak við hana. Þetta er þá staðreynd sem kristnir geta ekki leitt hjá sér. Guð gaf okkur næga skynsemi til að hafna ekki vísindalegum staðreyndum. Sköpunin, þ.e. myndun lífs, átti sér stað áður en okkar jarðneski tími varð til. Guð skapaði ekki okkar tímamæli; tunglið og sólina fyrst samkvæmt sköpunarsögunni, og því ekki vitað hversu langan tíma Guð tók í að skapa heiminn eða hvernig hann gerði það. Tíminn samkvæmt viðurkenndum rannsóknum Einsteins er afstæður. Við vitum ekki hversu langur einn sköpunardagur er í jarðneskum dögum eða árum. Hvort hann skapaði okkur með stórum hvelli, þróun eða einhvern veginn öðruvísi skiptir ekki öllu máli. Við finnum ekki öll svörin í örfáum ritningarversum. Við erum hér og okkur er greinilega ekki gefið að þekkja öll leyndarmál Guðs. Kristin trú er trú. Trú á eitthvað sem ekki er endilega hægt að sjá með mannsauganu. Vindinn sjáum við heldur ekki, en við sjáum áhrif hans og finnum fyrir honum. Við höfum aldrei séð hann, en vitum að hann er til. Sömuleiðis sjá kristnir áhrif Guðs og finna fyrir nærveru hans í daglegu lífi. Trúleysi mætti líkja við gluggalaust herbergi – herbergi sem svipað gæti til herbergisins í kvikmyndinni „Room“, sem hlaut nýlega viðurkenningu á Óskarsverðlaunahátíðinni. Drengurinn í myndinni trúði aðeins á það sem hann sá inni í herberginu og trúði ekki á það sem fólkið fyrir utan upplifði daglega. Þeir sem hafna Guði og velja um leið að gera grín að kristnum, hjúfra sig hrokafullir saman í litla gluggalausa herberginu sínu og syngja hástöfum heiðnar kúmbaja-vísur; byggðar á þeirra takmörkuðu innanherbergisupplifunum. Sáttir við sína litlu veröld opna þeir ekki hurðina. Eitt er víst, Guð er ekkert minna til þótt fjöldi trúlausra haldi því fram. Orð trúlausra hafa kannski einhvern mátt - en þó ekki guðlegan mátt. Það að sumir trúleysingjar leyfi sér að gera lítið úr trú kristinna manna og gangi sumir jafnvel svo langt að fullyrða að kristnir menn séu heimskir eru orðin tóm. Slík hegðun minnir mig reyndar á hegðun "villinganna" svokölluðu í frímínútum á grunnskólaárunum - þeirra sem kölluðu nokkra útvalda krakka illum nöfnum vegna þess eins að þeir voru rauðhærðir, smávaxnir eða með freknur. Þannig hegðun er almennt litin hornauga í dag, enda segir óþarft og illa meint áreiti meira um innræti gerandans en þolandans. Aðgát skal höfð í nærveru sálar, hvort sem hún tilheyrir trúuðum eða trúlausum. Þar bera trúlausir og trúaðir jafna ábyrgð. Það getur verið að trúleysin hafi áhyggjur af kristninni og óttist hana að einhverju leyti, en kristin trú óttast þó ekki illa tenntan trúleysisáróðurinn. Martin Luther King Jr. komst skemmtilega að orði: „Óttinn bankaði á dyrnar. Trúin fór til dyra – og þar var enginn.“ Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ívar Halldórsson Tengdar fréttir Morð og mannlegt eðli Þann 26. janúar síðastliðinn lét aðalframkvæmdastjóri Sameinuðu þjóðanna, Ban Ki-moon, þau stóru orð falla að hryðjuverk gegn Ísrael væru "mannlegt eðli.“ 15. febrúar 2016 16:54 Hverjir mega fæðast? Árið 1993 var ákveðið að leita að litningagöllum í ófæddum börnum. Með því að sjá hvort barnið hafi galla er hægt í framhaldinu að ákveða hvort það lendi í úrvalsliðinu - þeim hópi sem fær inngöngu inn í veröld ástar og friðar. 22. febrúar 2016 09:53 Mest lesið Líf eftir afplánun Eva Sóley Kristjánsdóttir Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Ég hef… Karólína Helga Símonardóttir Skoðun Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir Skoðun Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson Skoðun Fáni okkar allra Hörður Lárusson Skoðun Bætum fleiri stólum við borðið Ingibjörg Lilja Þórmundsdóttir Skoðun Mér var sagt að þegja á meðan fréttatíminn var Haukur Brynjarsson Skoðun Séríslensk hávaxtastefna Sigurjón Þórðarson Skoðun Skoðun Skoðun Skuggahliðar á þéttingu byggðar Þórarinn Hjaltason skrifar Skoðun Er ofbeldi gagnvart eldri borgurum vandamál á Íslandi? Björn Snæbjörnsson,Sigurður Ágúst Sigurðsson skrifar Skoðun Jöfn skipting skulda og eigna í sambúð Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Samstaða - afl sem breytir samfélaginu Heiða Björg Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Ólögleg veðmálastarfsemi á Íslandi Hákon Skúlason skrifar Skoðun Bætum fleiri stólum við borðið Ingibjörg Lilja Þórmundsdóttir skrifar Skoðun Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir skrifar Skoðun Pyrrosar sigur Helgi Tómasson skrifar Skoðun Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson skrifar Skoðun Mér var sagt að þegja á meðan fréttatíminn var Haukur Brynjarsson skrifar Skoðun Allt fyrir Brussel og Nató, hitt reddast einhvern veginn Davíð Bergmann skrifar Skoðun Forljót grá hús Hjalti Andrason skrifar Skoðun Líf eftir afplánun Eva Sóley Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Fáni okkar allra Hörður Lárusson skrifar Skoðun Séríslensk hávaxtastefna Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson skrifar Skoðun Ég hef… Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Ekki mamman í hópnum - leiðtoginn í hópnum Katrín Ásta Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Rannsóknarnefnd styrjalda Gunnar Einarsson skrifar Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei skrifar Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) skrifar Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard skrifar Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson skrifar Sjá meira
Ég er í reglulegum samskiptum við fólk sem gæti kallast mjög vantrúað. Þetta er flest yndislegt fólk þótt ég verði stundum að gagnrýna óheppilega hegðun sumra í garð þeirra sem eru þeim ekki sammála. Flestir trúleysingjar leyfa trúuðum sem betur fer að una við sitt án þess að hallmæla trú þeirra. Sumir virðast þó ekki geta haldið aftur af sér, og finna sig knúna til að gera lítið úr trúuðum einstaklingum og trú þeirra. Slíka hegðun ber að gagnrýna því að hún gengur þvert á góða mannasiði. Heitustu vantrúarmennirnir setja sig oft á háan hest og er mikið í mun að hallmæla heilagri ritningu. Það fer hrikalega í taugarnar á þeim að kristnir skuli fyrirfinnast – en þó samt einhvern veginn ekki. Hvað myndu þeir gera við allan þann tíma sem þeir verja í að skrifa pistla, fésbókarinnlegg og neðanmálsathugasemdir (eins og munu eflaust birtast hér fyrir neðan þennan pistil) um heimsku kristinna manna, ef kristnir væru ekki annars vegar? Kristnin veitir trúleysi þeirra tilgang. Án kristinnar trúar væri líklega lítið talað um trúleysi. Trú hindúa, múslima, búddatrúarmanna o.fl. virðast ekki eins girnilegar til gagnrýnis. Svo virðist sem háværustu trúleysingjarnir hugsi vart um annað en reyna að sannfæra sjálfa sig og aðra um að Guð sé ekki til. Af hverju fer kristin trú svona í taugarnar á þeim? Þetta einkennilega anti-trúboð umræddra trúleysingja, og þá gegn kristni sérstaklega, hef ég aldrei skilið. Þetta er einkennilegasta trúboð allra tíma að mínu mati þar sem trúleysi hefur ekkert að bjóða nema trú á tilviljunarkennt og röklaust líf sem endar í kaldri gröf. Þá reynist kristnum skiljanlega erfitt að útskýra trú sína fyrir slíkum manneskjum sem vilja hvorki hlusta né skilja. Það er eins og að pína brokkólí ofan í barn. Þótt hollt sé í sjálfu sér, fær grænmetið ekki aðgang. Kristin trú er bull! - trúleysið hefur talað, og þar við situr! Fólk er auðvitað ekkert verra í sjálfu sér þótt það kjósi að vera trúlaust. Það er samt ekkert betra að vera trúlaus en kristinn. Það er engin gulrót sem fylgir trúleysi, og því síst á því að græða fyrir kristna. Fyrir þeim væri það svipað og að þiggja launalækkun. Trúleysingjar gætu ekki boðið mér neitt betra fyrir að hafna mínum Guði, sem er reyndar það besta sem hefur komið fyrir mig og mína fjölskyldu. Trúleysi er kristnum eins og tryggingafélag sem tryggir ekki, og nær því auðvitað aldrei að bjóða betur en öll hin félögin. „Afneitaðu Guði, komdu yfir til okkar og þú verður....trúlaus og engu nær. Þeir sem aðhyllast kristna trú hafa þó ástæðu og tilgang; upphaf og endi í sinni sannfæringu. Guð er ástæðan og tilgangurinn; upphafið og endirinn. Trúleysin hefur aðeins náð að útskýra tilvist alls frá þeim tíma sem Stórihvellur átti sér stað, en hvorki þeir né vísindamenn hafa náð að sanna með óyggjandi hætti hvernig þessi hvellur kom til, þ.e hvað orsakaði hann. Eitthvað getur ekki orðið til úr engu nema að eitthvað orsaki einhverja keðjuverkun. Til að eitthvað gerist verður eitthvað að valda því. Það segir sig sjálft, enda vísindalega viðurkennd staðreynd. Það vantar orsakavaldinn í anti-trúboð vantrúaðra. Samt eiga kristnir að fylgja þeirra fordæmi og aðhyllast skoðanir þeirra í einhvers konar blindri trú - á ekkert. Trúleysin veit ekki allt. Hún heldur, reiknar með og dregur ýmsar ályktanir. Trúleysin telur sínar fullyrðingar skynsamlega skotheldar þótt mynd hennar sé ekki heil og mörgum spurningum enn ósvarað. Trúleysin hefur ekki efni á að hreykja sér gegn kristinni trú. Einhver sagði nýlega að ef Nýja testamentið boðaði kristnum að beita ofbeldi í nafni trúar myndu þeir gera það. Þeir myndu sprengja sig í loft upp meðal trúleysingja. Grunsamlega einföld og stoðlaus fullyrðing sem á að færa rök fyrir heimsku kristinnar trúar. Það er allt eins hægt að segja að ef gras væri úr súkkulaði myndum við öll borða það. En gras er ekki úr súkkulaði gert, og Nýja testamentið boðar skilyrðislausan kærleika og því alls ekki að kristnir beiti manneskjur ofbeldi. Það er ekkert „ef“. Þar með er það afgreitt. Það sem kristnum er boðað að gera, er að elska alla. Þar sem kristið fólk er mannlegt þá hefur það þó allt of oft klikkað á að sýna öðrum kærleika. Enda tekur kristin trú á engan hátt breiska manneskjuna úr kristnu fólki. Kristnir hafa t.d. bent fingri á samkynhneigða og sagt þeim að þeir fari til helvítis vegna samkynhneigðar sinnar. Þetta segir ritningin kristnum ekki að gera. Nýja testamentið segir ekki kristnum að setja sig á háan hest og dæma fólk. Það eru mennirnir sem taka sér slíkt dómsvald í hendur, þegar þeirra verkefni er það eitt að elska. Guð er skaparinn og jafnframt dómarinn samkvæmt ritningunni – ekki kristnir einstaklingar. Kristnir þurfa að gæta þess að taka bjálkann úr auga sínu áður en þeir benda á flísina í auga bróður síns – hvort sem hann er samkynhneigður eða ekki. Þú dæmir ekki trúnna út frá hegðun þeirra sem kalla sig kristna. Að mæta á kristilegan fund með biblíu gerir manneskju ekki kristna frekar en það að ganga inn á hamborgarastað með ostneið í hendinni gerir hana að ostborgara. Boðskapurinn sjálfur er grundvöllurinn - ekki vanmáttur fólksins sem vegna mannlegra bresta mistekst að fylgja honum. Það segir sig sjálft að ef Guð er skapari alls þá gætu vísindin ekki hafa orðið til án hans. Þar af leiðandi ef þróunarkenningin er óyggjandi vísindaleg staðreynd þá er Guð á bak við hana. Þetta er þá staðreynd sem kristnir geta ekki leitt hjá sér. Guð gaf okkur næga skynsemi til að hafna ekki vísindalegum staðreyndum. Sköpunin, þ.e. myndun lífs, átti sér stað áður en okkar jarðneski tími varð til. Guð skapaði ekki okkar tímamæli; tunglið og sólina fyrst samkvæmt sköpunarsögunni, og því ekki vitað hversu langan tíma Guð tók í að skapa heiminn eða hvernig hann gerði það. Tíminn samkvæmt viðurkenndum rannsóknum Einsteins er afstæður. Við vitum ekki hversu langur einn sköpunardagur er í jarðneskum dögum eða árum. Hvort hann skapaði okkur með stórum hvelli, þróun eða einhvern veginn öðruvísi skiptir ekki öllu máli. Við finnum ekki öll svörin í örfáum ritningarversum. Við erum hér og okkur er greinilega ekki gefið að þekkja öll leyndarmál Guðs. Kristin trú er trú. Trú á eitthvað sem ekki er endilega hægt að sjá með mannsauganu. Vindinn sjáum við heldur ekki, en við sjáum áhrif hans og finnum fyrir honum. Við höfum aldrei séð hann, en vitum að hann er til. Sömuleiðis sjá kristnir áhrif Guðs og finna fyrir nærveru hans í daglegu lífi. Trúleysi mætti líkja við gluggalaust herbergi – herbergi sem svipað gæti til herbergisins í kvikmyndinni „Room“, sem hlaut nýlega viðurkenningu á Óskarsverðlaunahátíðinni. Drengurinn í myndinni trúði aðeins á það sem hann sá inni í herberginu og trúði ekki á það sem fólkið fyrir utan upplifði daglega. Þeir sem hafna Guði og velja um leið að gera grín að kristnum, hjúfra sig hrokafullir saman í litla gluggalausa herberginu sínu og syngja hástöfum heiðnar kúmbaja-vísur; byggðar á þeirra takmörkuðu innanherbergisupplifunum. Sáttir við sína litlu veröld opna þeir ekki hurðina. Eitt er víst, Guð er ekkert minna til þótt fjöldi trúlausra haldi því fram. Orð trúlausra hafa kannski einhvern mátt - en þó ekki guðlegan mátt. Það að sumir trúleysingjar leyfi sér að gera lítið úr trú kristinna manna og gangi sumir jafnvel svo langt að fullyrða að kristnir menn séu heimskir eru orðin tóm. Slík hegðun minnir mig reyndar á hegðun "villinganna" svokölluðu í frímínútum á grunnskólaárunum - þeirra sem kölluðu nokkra útvalda krakka illum nöfnum vegna þess eins að þeir voru rauðhærðir, smávaxnir eða með freknur. Þannig hegðun er almennt litin hornauga í dag, enda segir óþarft og illa meint áreiti meira um innræti gerandans en þolandans. Aðgát skal höfð í nærveru sálar, hvort sem hún tilheyrir trúuðum eða trúlausum. Þar bera trúlausir og trúaðir jafna ábyrgð. Það getur verið að trúleysin hafi áhyggjur af kristninni og óttist hana að einhverju leyti, en kristin trú óttast þó ekki illa tenntan trúleysisáróðurinn. Martin Luther King Jr. komst skemmtilega að orði: „Óttinn bankaði á dyrnar. Trúin fór til dyra – og þar var enginn.“
Morð og mannlegt eðli Þann 26. janúar síðastliðinn lét aðalframkvæmdastjóri Sameinuðu þjóðanna, Ban Ki-moon, þau stóru orð falla að hryðjuverk gegn Ísrael væru "mannlegt eðli.“ 15. febrúar 2016 16:54
Hverjir mega fæðast? Árið 1993 var ákveðið að leita að litningagöllum í ófæddum börnum. Með því að sjá hvort barnið hafi galla er hægt í framhaldinu að ákveða hvort það lendi í úrvalsliðinu - þeim hópi sem fær inngöngu inn í veröld ástar og friðar. 22. febrúar 2016 09:53
Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir Skoðun
Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun
Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson Skoðun
Skoðun Er ofbeldi gagnvart eldri borgurum vandamál á Íslandi? Björn Snæbjörnsson,Sigurður Ágúst Sigurðsson skrifar
Skoðun Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir skrifar
Skoðun Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson skrifar
Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson skrifar
Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar
Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar
Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir Skoðun
Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun
Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson Skoðun