Flottu kjötauglýsingarnar í blöðunum... Ole Anton Bieltvedt skrifar 21. apríl 2025 06:03 Blóðmerahald er, sem betur fer, komið nokkuð á krítiska dagskrá aftur, þökk sé erlendum dýraverndarsamtökum og Dýraverndar-sambandi Íslands, nýjum öflugum mönnum, sem þar eru nú á ferð. Eins og margir vita, byggist blóðmerahald á því, að blóði er tappað af fylfullum merum, sem líka eru mjólkandi og með folaldi, 5 lítrum í senn, vikulega, 8 sinnum hvert haust, en hver einstök blóðtaka jafngildir tæplega 20% af heildarblóðmagni hryssunnar. Þetta blóð er síðan notað til að framleiða frjósemislyf fyrir aðallega svín; með þeim er hægt að rjúfa tíðarhring gylta og, þannig, knýja gyltur til að eiga meiri fjölda grísa og oftar, en náttúrlegt er. Auka kjötframleiðsluna. Þetta er því líka illþyrmileg misnotkun svína. Fyrir undirrituðum er þetta ofbeldi og þessi misnotkun þessara varnarlausu dýranna með ólíkindum. Hvert er eiginlega innræti og tilfinningalíf, mannúð, þeirra manna, líka og ekki sízt dýralækna, sem að þessari óiðju standa!? Dýralæknar sverja þess eið, að gera allt, sem í þeirra valdi stendur, til að tryggja vernd og velferð dýranna. Aðrir eins svikarar. Í Þýzkalandi er blóðtaka af fylfullum eða mjólkandi merum stranglega bönnuð, vegna þess viðkvæma ástands, sem merararnar eru þá í. Í öllum löndum ESB, svo og í Sviss, er blóðmerahald stranglega bannað. Í raun er það bannað um allan heim, nema í einu eða tveimur löndum Suður-Ameríku og svo Kína, auk Íslands. Hér er, sem sagt, allt að 8-földu magni þess blóðs, sem eðlilegt væri talið að taka mætti úr fullfrískri meri, sem hvorki væri fylfull né mjólkandi, tappað af hryssum, sem eru bæði fylfullar og mjólkandi! Við þetta bætist svo það ofbeldi og þær meiðingar, sem beita þarf dýrin, til að koma þeim í blóðtökubás og negla þær þar, og svo þeir áverkar, sem dýrunum eru veittir, vikulega um 8 vikna skeið, með hálfs sentímetra breiðri blóðtökunál, sem rekin er í gegnum margfalda húð og svo ínn í slagæð dýrisins, og það í minnst 15 mínútur. Þetta er búið að vera í gangi í 40 ár, hefur blasað við á um hundrað bæjum, og MAST hefur átt að hafa eftirlit með þessu - að dýravelferð væri tryggð -, en nánast enginn hefur gert eitthvað með þetta, ekki einu sinni MAST, sem fremur hefur borið blak af starfseminni, en hitt, hvað þá eiðsvarnir dýralæknarnir. Svandís Svavarsdóttir, sem kenndi sig við grænt, kvaðst ætla að taka faglega á þessu á sínum tíma, í samræmi við gildandi dýraverndarlög, en lét svo þetta illvirki bara halda áfram, í nánast óbreyttu formi. Treysti sér greinilega ekki í slaginn við landbúnaðarklíku B, M og D. Og, því miður, virðist nýr atvinnuvegaráðherra, ný ríkisstjórn, heldur ekki ætla að gera mikið í málinu, þrátt fyrir yfirlýsingar allra stjórnarflokkanna þriggja um það, fyrir kosningar, m.a. á fundi Dýraverndarsambandsins með stjórnmálaflokkunum 7. nóvember 2024, að þeir vildu tryggja bann við blóðmerahaldi. Fyrir kosningar og eftir kosningar virðast því miður oft tvö ólík fyrirbrigði hjá stjórnmálaflokkum og -mönnum. Þar má reyndar líka minna á hvalveiðar, þar þóttist atvinnuvegaráðherra og stjórnarflokkarnir standa föstum fótum fyrir banni, fyrir kosningar, en það virðist mest grafið og gleymt eftir kosningar, og hefði þeirra vegna mátt drepa yfir 400 hvali í sumar, murka lífið úr þeim mörgun. Sem betur fer stoppuðu markaðsástæður fyrir hvalkjöt í Japan þó alla vega langreyðaveiðar, en illt er samt að vita til vanefnda nýrrar ríkistjórnar í þessu stóra dýraverndar- og umhverfismáli. Reyndar má spyrja, hver stefna nýrrar ríkisstjórnar í dýra-, náttúru- og umhverfisvernd sé. Í fljótu bragði virðist hún ekki beysin. Þetta er þó eitt allra stærsta mál okkar tíma. Þessi hugleiðing snýst þó ekki bara um okkur, mannfólkið, og afstöðu og framferði okkar gagnvart dýrum, heldur líka um dýrin og okkur. Samvist manna og dýra. Öll spendýr, ekki bara maðurinn, eru sköpuð með margslungnu tilfinningalífi, finna fyrir andlegri og líkamlegri vanlíðan og þjáningu, óttast og hræðast, kveljast af meiðslum og áverkum, kvíða reyndar líka fyrir, hryggjast, syrgja, hlakka til og gleðjast, allt eins og við. Tilraunir eru gerðar á músum, rottum, kanínum, hundum og öpum - oftast reyndar með hræðilegu kvalræði fyrir dýrin, sem sjaldnast lifa tilraunir af - og er árangur og niðurstöður síðan notaður fyrir lyfjaþróun og þróun nýrra lækningaaðferða fyrir okkur, mannfólkið. Nýlegt dæmi um það, hversu lík öll spendýr og menn eru, er ígræðsla hjarta úr svíni í mann. Í 57 ára gamlan Bandaríkjamann, sem var með lífshættulegan hjartasjúkdóm, var grætt hjarta úr svíni, og lifði maðurinn af um nokkurt skeið. Hjartaígræðsla úr svíni í mann virkaði! Áður hafði það gerzt, að hjartalokur úr svínum höfðu verið græddar í menn, húð af svínum grædd á brunasár manna, og svínsnýra grætt í mann. Við, spendýrin, erum semsé í grunninn öll sköpuð eins, nema, hvað maðurinn er auðvitað gráðugri, grimmari og miskunnar-lausari, en önnur spendýr. Hann einn drepur án þarfar, sér til skemmtunr og gleði, af lægstu hvötum; drápslosta. Önnur spendýr, rándýr, drepa af þörf. Punkturinn er þessi: Við, menn og önnur spendýr, erum ein stór og margbreytileg fjölskylda, þannig, að þegar við erum að halda, slátra og éta önnur spendýr, erum við, í raun, að halda, slátra og éta nátengdar lífverur. Flottu kjötauglýsingarnar í blöðunum og fallegu steikurnar á grillinu, eru hold og vöðvar „systra okkar og bræðra.“ Höfundur er stofnandi og formaður Jarðarvina, félagasamtaka um dýra-, náttúru- og umhverfisvernd. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ole Anton Bieltvedt Mest lesið Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun Má berja blaðamenn? Sigríður Dögg Auðunsdóttir Skoðun Hagur hluthafanna alltaf og undantekningarlaust í forgangi Jón Kaldal Skoðun Að flokka hver vinnur og hver tapar Tryggvi Rúnar Brynjarsson Skoðun Vonir um vopnahlé eins og hálmstrá Sveinn Rúnar Hauksson Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Hvers vegna hatar SFS smábáta? Svarið tengist veiðigjöldum Kjartan Páll Sveinsson Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun „Oft er flagð undir fögru skinni“ Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Samfélagið innan samfélagsins Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Að flokka hver vinnur og hver tapar Tryggvi Rúnar Brynjarsson skrifar Skoðun Hagur hluthafanna alltaf og undantekningarlaust í forgangi Jón Kaldal skrifar Skoðun Má berja blaðamenn? Sigríður Dögg Auðunsdóttir skrifar Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir skrifar Skoðun Vonir um vopnahlé eins og hálmstrá Sveinn Rúnar Hauksson skrifar Skoðun Samfélagið innan samfélagsins Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Til hamingju Íslendingar með nýja Óperu Andri Björn Róbertsson skrifar Skoðun Hvers vegna hatar SFS smábáta? Svarið tengist veiðigjöldum Kjartan Páll Sveinsson skrifar Skoðun „Oft er flagð undir fögru skinni“ Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir skrifar Skoðun Fjögurra daga vinnuvika – nýr veruleiki? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Ráðherra gengur fram án laga Svanur Guðmundsson skrifar Skoðun Hagkvæmur kostur utan friðlands Jóna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Gagnsæi og inntak Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Sumargjöf Þórunn Sigurðardóttir skrifar Skoðun Hannað fyrir miklu stærri markaði Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Grafarvogur framtíðar verður til Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Málþófið um veiðigjöldin vekur miskunnsama Samverja Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Menntastefna 2030 Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Ágætu fyrrum samstarfsaðilar á Þjóðminjasafni Íslands Uggi Jónsson skrifar Skoðun Ferðamannaþorpin - Náttúruvá Þóra B. Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson skrifar Skoðun Laxaharmleikur Jóhannes Sturlaugsson skrifar Skoðun Lýðræðið í skötulíki! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson skrifar Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir skrifar Skoðun Til varnar jafnlaunavottun Magnea Marinósdóttir skrifar Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Barnaræninginn Pútín Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Um þjóð og ríki Gauti Kristmannsson skrifar Sjá meira
Blóðmerahald er, sem betur fer, komið nokkuð á krítiska dagskrá aftur, þökk sé erlendum dýraverndarsamtökum og Dýraverndar-sambandi Íslands, nýjum öflugum mönnum, sem þar eru nú á ferð. Eins og margir vita, byggist blóðmerahald á því, að blóði er tappað af fylfullum merum, sem líka eru mjólkandi og með folaldi, 5 lítrum í senn, vikulega, 8 sinnum hvert haust, en hver einstök blóðtaka jafngildir tæplega 20% af heildarblóðmagni hryssunnar. Þetta blóð er síðan notað til að framleiða frjósemislyf fyrir aðallega svín; með þeim er hægt að rjúfa tíðarhring gylta og, þannig, knýja gyltur til að eiga meiri fjölda grísa og oftar, en náttúrlegt er. Auka kjötframleiðsluna. Þetta er því líka illþyrmileg misnotkun svína. Fyrir undirrituðum er þetta ofbeldi og þessi misnotkun þessara varnarlausu dýranna með ólíkindum. Hvert er eiginlega innræti og tilfinningalíf, mannúð, þeirra manna, líka og ekki sízt dýralækna, sem að þessari óiðju standa!? Dýralæknar sverja þess eið, að gera allt, sem í þeirra valdi stendur, til að tryggja vernd og velferð dýranna. Aðrir eins svikarar. Í Þýzkalandi er blóðtaka af fylfullum eða mjólkandi merum stranglega bönnuð, vegna þess viðkvæma ástands, sem merararnar eru þá í. Í öllum löndum ESB, svo og í Sviss, er blóðmerahald stranglega bannað. Í raun er það bannað um allan heim, nema í einu eða tveimur löndum Suður-Ameríku og svo Kína, auk Íslands. Hér er, sem sagt, allt að 8-földu magni þess blóðs, sem eðlilegt væri talið að taka mætti úr fullfrískri meri, sem hvorki væri fylfull né mjólkandi, tappað af hryssum, sem eru bæði fylfullar og mjólkandi! Við þetta bætist svo það ofbeldi og þær meiðingar, sem beita þarf dýrin, til að koma þeim í blóðtökubás og negla þær þar, og svo þeir áverkar, sem dýrunum eru veittir, vikulega um 8 vikna skeið, með hálfs sentímetra breiðri blóðtökunál, sem rekin er í gegnum margfalda húð og svo ínn í slagæð dýrisins, og það í minnst 15 mínútur. Þetta er búið að vera í gangi í 40 ár, hefur blasað við á um hundrað bæjum, og MAST hefur átt að hafa eftirlit með þessu - að dýravelferð væri tryggð -, en nánast enginn hefur gert eitthvað með þetta, ekki einu sinni MAST, sem fremur hefur borið blak af starfseminni, en hitt, hvað þá eiðsvarnir dýralæknarnir. Svandís Svavarsdóttir, sem kenndi sig við grænt, kvaðst ætla að taka faglega á þessu á sínum tíma, í samræmi við gildandi dýraverndarlög, en lét svo þetta illvirki bara halda áfram, í nánast óbreyttu formi. Treysti sér greinilega ekki í slaginn við landbúnaðarklíku B, M og D. Og, því miður, virðist nýr atvinnuvegaráðherra, ný ríkisstjórn, heldur ekki ætla að gera mikið í málinu, þrátt fyrir yfirlýsingar allra stjórnarflokkanna þriggja um það, fyrir kosningar, m.a. á fundi Dýraverndarsambandsins með stjórnmálaflokkunum 7. nóvember 2024, að þeir vildu tryggja bann við blóðmerahaldi. Fyrir kosningar og eftir kosningar virðast því miður oft tvö ólík fyrirbrigði hjá stjórnmálaflokkum og -mönnum. Þar má reyndar líka minna á hvalveiðar, þar þóttist atvinnuvegaráðherra og stjórnarflokkarnir standa föstum fótum fyrir banni, fyrir kosningar, en það virðist mest grafið og gleymt eftir kosningar, og hefði þeirra vegna mátt drepa yfir 400 hvali í sumar, murka lífið úr þeim mörgun. Sem betur fer stoppuðu markaðsástæður fyrir hvalkjöt í Japan þó alla vega langreyðaveiðar, en illt er samt að vita til vanefnda nýrrar ríkistjórnar í þessu stóra dýraverndar- og umhverfismáli. Reyndar má spyrja, hver stefna nýrrar ríkisstjórnar í dýra-, náttúru- og umhverfisvernd sé. Í fljótu bragði virðist hún ekki beysin. Þetta er þó eitt allra stærsta mál okkar tíma. Þessi hugleiðing snýst þó ekki bara um okkur, mannfólkið, og afstöðu og framferði okkar gagnvart dýrum, heldur líka um dýrin og okkur. Samvist manna og dýra. Öll spendýr, ekki bara maðurinn, eru sköpuð með margslungnu tilfinningalífi, finna fyrir andlegri og líkamlegri vanlíðan og þjáningu, óttast og hræðast, kveljast af meiðslum og áverkum, kvíða reyndar líka fyrir, hryggjast, syrgja, hlakka til og gleðjast, allt eins og við. Tilraunir eru gerðar á músum, rottum, kanínum, hundum og öpum - oftast reyndar með hræðilegu kvalræði fyrir dýrin, sem sjaldnast lifa tilraunir af - og er árangur og niðurstöður síðan notaður fyrir lyfjaþróun og þróun nýrra lækningaaðferða fyrir okkur, mannfólkið. Nýlegt dæmi um það, hversu lík öll spendýr og menn eru, er ígræðsla hjarta úr svíni í mann. Í 57 ára gamlan Bandaríkjamann, sem var með lífshættulegan hjartasjúkdóm, var grætt hjarta úr svíni, og lifði maðurinn af um nokkurt skeið. Hjartaígræðsla úr svíni í mann virkaði! Áður hafði það gerzt, að hjartalokur úr svínum höfðu verið græddar í menn, húð af svínum grædd á brunasár manna, og svínsnýra grætt í mann. Við, spendýrin, erum semsé í grunninn öll sköpuð eins, nema, hvað maðurinn er auðvitað gráðugri, grimmari og miskunnar-lausari, en önnur spendýr. Hann einn drepur án þarfar, sér til skemmtunr og gleði, af lægstu hvötum; drápslosta. Önnur spendýr, rándýr, drepa af þörf. Punkturinn er þessi: Við, menn og önnur spendýr, erum ein stór og margbreytileg fjölskylda, þannig, að þegar við erum að halda, slátra og éta önnur spendýr, erum við, í raun, að halda, slátra og éta nátengdar lífverur. Flottu kjötauglýsingarnar í blöðunum og fallegu steikurnar á grillinu, eru hold og vöðvar „systra okkar og bræðra.“ Höfundur er stofnandi og formaður Jarðarvina, félagasamtaka um dýra-, náttúru- og umhverfisvernd.
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun
Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir skrifar
Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson skrifar
Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson skrifar
Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir skrifar
Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir skrifar
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun