Þjóðarmorðið á Gaza 2023 Ingólfur Steinsson skrifar 2. nóvember 2023 14:31 Svo lengi sem ég man hafa málefni Ísraels og Palestínu verið í fréttum. Ísraelsríki var stofnað vorið 1948 af Sameinuðu þjóðunum með fulltingi Breta sem höfðu stjórnað svæðinu eftir fyrri heimsstyrjöld. Þeir höfðu talað tungum tveim, fyrir þjóðarheimili gyðinga en leikið tveim skjöldum gagnvart aröbum. Ekki hefði átt að setja ríki Ísraels niður þarna að mínu mati, þrátt fyrir söguleg tengsl þeirra við landið. Þetta var annarra land, byggt og umkringt aröbum. Og þó að þetta fólk hafi lifað saman í þokkalegu samlyndi fram að þessu þá breyttist það. Arabar vildu ekki sætta sig við stöðuga fjölgun gyðinga og stofnun þessa ríkis og sögðu Ísrael stríð á hendur eftir stofnun 15. maí, réðust á það en biðu ósigur. Ísrael var dyggilega stutt af Vesturveldum eins og æ síðan. Afleiðingin varð það sem Palestínumenn kalla hörmungarnar, al-Naqba en Ísraelsmenn ár frelsisins. Arabar voru flæmdir burt af landi sínu. Það er mikil sorgarsaga. Talið er að a.m.k. 750 þúsund hafi sest að sem flóttamenn í nálægum löndum, aðallega Jórdaníu, Líbanon og Gaza sem þá var stjórnað af Egyptum. Þetta fólk hefur aldrei komist heim aftur. Þarna búa nú afkomendurnir við miklu lakari skilyrði en aðrir. Þetta á við um stóran hluta íbúa Gaza og þar er fjöldi umfangsmikilla flóttamannabúða. Arabar háðu nokkur stríð við Ísrael m.a. 1956, ´67 , ´73 og ´82 en lutu alltaf í lægra haldi. Ríkt hefur ákveðið dugleysi meðal leiðtoga arabaþjóða til að standa raunverulega með Palestínumönnum þrátt fyrir yfirlýsingar þar að lútandi. USA hefur hins vegar stutt Ísrael með ráðum og dáð í seinni tíð. Þeir fá árlega tæpa 4 milljarða dollara að viðbættri hernaðaraðstoð t.d. nú um stundir. Og nú standa þeir með pálmann í höndunum hernaðarlega. Eftir sex daga stríðið í júní 1967 lagði Ísrael undir sig Palestínu, þ.e. Vesturbakkann og Gaza. Það hernám hefur staðið síðan með sívaxandi kúgun. Mikið var talað um tveggja ríkja lausn en hún er orðinn fjarlægur möguleiki enda hafa ísraelskir „landnemar“ hrifsað til sín æ meira af landi Palestínu, sérstaklega á Vesturbakkanum, í trássi við alþjóðalög. Ísraelsher yfirgaf Gaza 2005 en hefur haldið landskikanum í heljargreipum síðan eins og reyndar áður. Þeir hafa stjórnað allri aðkomu að svæðinu og hafa nú skrúfað fyrir vatn, rafmagn, öll aðföng og eldsneyti. Árás Hamas 7. okt. kom flestum á óvart þar á meðal Ísrael. Þeir drápu um 14 hundruð manns, m.a. börn, konur, unglinga og almenna borgara en einnig hermenn og tóku á þriðja hundrað gísla. Þetta var hið versta hryðjuverk og erfitt að sjá hvað þeim gekk til. En kannski hitti aðalritari SÞ naglann á höfuðið þegar hann sagði að þetta gerðist ekki í tómarúmi. Ef þú króar köttinn af nógu lengi þá endar með því að hann stekkur á þig og klórar. Viðbrögð Ísraels eru mér lítt skiljanleg. Varla er hægt að kalla þau annað en hefndaraðgerðir gegn Palestínumönnum í heild eða það sem á ensku nefnist collective punishment. Að láta sprengjum rigna yfir almenna borgara vikum saman er hróplegt brot á öllum reglum sem þó eru til um stríðsrekstur, hreinir stríðsglæpir. Eins og allir Palestínumenn á Gaza séu sekir um þessa árás. Kannski hafa Ísraelsmenn aldrei jafnað sig eftir holocaustið í seinna stríði. Að mörgu leyti er það skiljanlegt. Að eftirlifendurnir og afkomendur þeirra hafi skaddast varanlega á þeim hörmungum öllum. Sex milljónir gyðinga létu lífið á gasklefum nazista. Það gefur þeim þó ekki leyfi til að ryðja öðrum þjóðum úr vegi. Hvernig þeir haga sér á Gaza núna ber ekki vott um mikla heilbrigða hugsun eða skynsemi eða nokkra virðingu fyrir mannréttindum. Þeir brjóta öll skráð og óskráð lög um stríðsrekstur. Á Ísrael þó að heita lýðræðisríki í vestrænni mynd. Og ljótt er að sjá hvernig hinn vestræni heimur buktar sig og beygir. Þjóðverjar með sína risastóru sektarkennd, Kanar með sinn sjálfbirgingshátt og gyðingalobbýisma, Bretar með níðþunga söguna á herðum sér. Eins og þessum þjóðum sé fyrirmunað að setja Ísrael stólinn fyrir dyrnar, jafnvel þegar það hagar sér með öllu ósæmilega. Og öll hin ríkin sem fylgja í kjölfarið og sitja hjá með hendur í skauti, þar á meðal Ísland! Það er ekki í lagi að halda milljónum manna án vatns, rafmagns, matar og eldsneytis um langan tíma. Það er ekki í lagi að senda tækniher gegn fólki sem hefur engan flugher, engan flota, enga skriðdreka. Það er ekki í lagi að láta sprengjum rigna yfir almenning, innilokaðan í fangelsi þínu, vikum saman. Það er ekki í lagi að sprengja skóla, kirkjur, moskur, spítala og flóttamannastofnanir hvers konar. Það er ekki í lagi að drepa þúsundir barna, kvenna og gamalmenna með endalausum loftárásum. Það er ekki í lagi! Nei, ekki í lagi. Þetta eru stríðsglæpir af versta tagi. Sem betur fer er almenningur að vakna, hafandi orðið vitni að þessu þjóðarmorði í beinni útsendingu. Kannski verður það almenningur, fólkið á götunni, sem tekur í taumana og hefur áhrif á stjórnvöld ríkja sinna á Vesturlöndum. Þau ein geta komið vitinu fyrir Ísrael. Guð láti gott á vita, sagði amma mín. Höfundur er tónlistarmaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Átök í Ísrael og Palestínu Ingólfur Steinsson Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Skuldin við jörðina: Kolefnisstjórnun skiptir sköpum Nótt Thorberg Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Svikin loforð í leikskólamálum Reykjanesbæjar Gígja Sigríður Guðjónsdóttir Skoðun Heilbrigðiskerfið í bakkgír Ingibjörg Isaksen Skoðun Rasismi útskýrir stuðning við þjóðarmorð Ingólfur Gíslason Skoðun Blóðrautt norðanáhlaup Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Þetta eru börnin sem ég hef áhyggjur af í skólakerfinu Rakel Linda Kristjánsdóttir Skoðun Í vítahring stöðnunnar og úreldra vísinda Björn Ólafsson Skoðun Óttumst við það að vera frjálsar manneskjur í frjálsu landi? Arnar Þór Jónsson Skoðun Skoðun Skoðun Gleymdu að vanda sig Vanda Sigurgeirsdóttir skrifar Skoðun Vindhögg Viðskiptaráðs Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Skref aftur á bak fyrir konur með endómetríósu Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Staða leikskólamála í Reykjanesbæ Guðný Birna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Gervigreindaraðstoð: Kennarinn endurheimtir dýrmætan tíma Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Tökum höndum saman áður en það er of seint Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun PWC – Traustsins verðir? Björn Thorsteinsson skrifar Skoðun Rasismi útskýrir stuðning við þjóðarmorð Ingólfur Gíslason skrifar Skoðun Skuldin við jörðina: Kolefnisstjórnun skiptir sköpum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Pólitískar kreddur á kostnað skattgreiðenda Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Þetta eru börnin sem ég hef áhyggjur af í skólakerfinu Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Óttumst við það að vera frjálsar manneskjur í frjálsu landi? Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Loftslagsváin bíður ekki Ívar Kristinn Jasonarson skrifar Skoðun Hvers vegna að kenna leiklist? Rannveig Björk Þorkelsdóttir,Jóna Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Jafnt aðgengi að geðheilbrigðisþjónustu fyrir öll Telma Sigtryggsdóttir skrifar Skoðun Svikin loforð í leikskólamálum Reykjanesbæjar Gígja Sigríður Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfið í bakkgír Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Blóðrautt norðanáhlaup Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Í vítahring stöðnunnar og úreldra vísinda Björn Ólafsson skrifar Skoðun ,,Skildu rétt, hvar skórinn að þér kreppir. Skildu, hver í bönd þig hneppti og hneppir.” (EB) Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Við erum réttindalaus Sigurlín Margrét Sigurðardóttir skrifar Skoðun Raunir ríka fólksins og bænir þess Jónas Yngvi Ásgrímsson skrifar Skoðun Myglaða nestisboxið og gleymda sítrónan María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Talið við okkur áður en þið talið um okkur Ian McDonald skrifar Skoðun Björgunarleiðangur fyrir Heimsmarkmiðin Antonio Guterres skrifar Skoðun Átti ekki að klára dæmið í geðheilbrigðismálum? Ingveldur Anna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar Skoðun Óður til Sigga sjéní Ingvi Þór Georgsson skrifar Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Sjá meira
Svo lengi sem ég man hafa málefni Ísraels og Palestínu verið í fréttum. Ísraelsríki var stofnað vorið 1948 af Sameinuðu þjóðunum með fulltingi Breta sem höfðu stjórnað svæðinu eftir fyrri heimsstyrjöld. Þeir höfðu talað tungum tveim, fyrir þjóðarheimili gyðinga en leikið tveim skjöldum gagnvart aröbum. Ekki hefði átt að setja ríki Ísraels niður þarna að mínu mati, þrátt fyrir söguleg tengsl þeirra við landið. Þetta var annarra land, byggt og umkringt aröbum. Og þó að þetta fólk hafi lifað saman í þokkalegu samlyndi fram að þessu þá breyttist það. Arabar vildu ekki sætta sig við stöðuga fjölgun gyðinga og stofnun þessa ríkis og sögðu Ísrael stríð á hendur eftir stofnun 15. maí, réðust á það en biðu ósigur. Ísrael var dyggilega stutt af Vesturveldum eins og æ síðan. Afleiðingin varð það sem Palestínumenn kalla hörmungarnar, al-Naqba en Ísraelsmenn ár frelsisins. Arabar voru flæmdir burt af landi sínu. Það er mikil sorgarsaga. Talið er að a.m.k. 750 þúsund hafi sest að sem flóttamenn í nálægum löndum, aðallega Jórdaníu, Líbanon og Gaza sem þá var stjórnað af Egyptum. Þetta fólk hefur aldrei komist heim aftur. Þarna búa nú afkomendurnir við miklu lakari skilyrði en aðrir. Þetta á við um stóran hluta íbúa Gaza og þar er fjöldi umfangsmikilla flóttamannabúða. Arabar háðu nokkur stríð við Ísrael m.a. 1956, ´67 , ´73 og ´82 en lutu alltaf í lægra haldi. Ríkt hefur ákveðið dugleysi meðal leiðtoga arabaþjóða til að standa raunverulega með Palestínumönnum þrátt fyrir yfirlýsingar þar að lútandi. USA hefur hins vegar stutt Ísrael með ráðum og dáð í seinni tíð. Þeir fá árlega tæpa 4 milljarða dollara að viðbættri hernaðaraðstoð t.d. nú um stundir. Og nú standa þeir með pálmann í höndunum hernaðarlega. Eftir sex daga stríðið í júní 1967 lagði Ísrael undir sig Palestínu, þ.e. Vesturbakkann og Gaza. Það hernám hefur staðið síðan með sívaxandi kúgun. Mikið var talað um tveggja ríkja lausn en hún er orðinn fjarlægur möguleiki enda hafa ísraelskir „landnemar“ hrifsað til sín æ meira af landi Palestínu, sérstaklega á Vesturbakkanum, í trássi við alþjóðalög. Ísraelsher yfirgaf Gaza 2005 en hefur haldið landskikanum í heljargreipum síðan eins og reyndar áður. Þeir hafa stjórnað allri aðkomu að svæðinu og hafa nú skrúfað fyrir vatn, rafmagn, öll aðföng og eldsneyti. Árás Hamas 7. okt. kom flestum á óvart þar á meðal Ísrael. Þeir drápu um 14 hundruð manns, m.a. börn, konur, unglinga og almenna borgara en einnig hermenn og tóku á þriðja hundrað gísla. Þetta var hið versta hryðjuverk og erfitt að sjá hvað þeim gekk til. En kannski hitti aðalritari SÞ naglann á höfuðið þegar hann sagði að þetta gerðist ekki í tómarúmi. Ef þú króar köttinn af nógu lengi þá endar með því að hann stekkur á þig og klórar. Viðbrögð Ísraels eru mér lítt skiljanleg. Varla er hægt að kalla þau annað en hefndaraðgerðir gegn Palestínumönnum í heild eða það sem á ensku nefnist collective punishment. Að láta sprengjum rigna yfir almenna borgara vikum saman er hróplegt brot á öllum reglum sem þó eru til um stríðsrekstur, hreinir stríðsglæpir. Eins og allir Palestínumenn á Gaza séu sekir um þessa árás. Kannski hafa Ísraelsmenn aldrei jafnað sig eftir holocaustið í seinna stríði. Að mörgu leyti er það skiljanlegt. Að eftirlifendurnir og afkomendur þeirra hafi skaddast varanlega á þeim hörmungum öllum. Sex milljónir gyðinga létu lífið á gasklefum nazista. Það gefur þeim þó ekki leyfi til að ryðja öðrum þjóðum úr vegi. Hvernig þeir haga sér á Gaza núna ber ekki vott um mikla heilbrigða hugsun eða skynsemi eða nokkra virðingu fyrir mannréttindum. Þeir brjóta öll skráð og óskráð lög um stríðsrekstur. Á Ísrael þó að heita lýðræðisríki í vestrænni mynd. Og ljótt er að sjá hvernig hinn vestræni heimur buktar sig og beygir. Þjóðverjar með sína risastóru sektarkennd, Kanar með sinn sjálfbirgingshátt og gyðingalobbýisma, Bretar með níðþunga söguna á herðum sér. Eins og þessum þjóðum sé fyrirmunað að setja Ísrael stólinn fyrir dyrnar, jafnvel þegar það hagar sér með öllu ósæmilega. Og öll hin ríkin sem fylgja í kjölfarið og sitja hjá með hendur í skauti, þar á meðal Ísland! Það er ekki í lagi að halda milljónum manna án vatns, rafmagns, matar og eldsneytis um langan tíma. Það er ekki í lagi að senda tækniher gegn fólki sem hefur engan flugher, engan flota, enga skriðdreka. Það er ekki í lagi að láta sprengjum rigna yfir almenning, innilokaðan í fangelsi þínu, vikum saman. Það er ekki í lagi að sprengja skóla, kirkjur, moskur, spítala og flóttamannastofnanir hvers konar. Það er ekki í lagi að drepa þúsundir barna, kvenna og gamalmenna með endalausum loftárásum. Það er ekki í lagi! Nei, ekki í lagi. Þetta eru stríðsglæpir af versta tagi. Sem betur fer er almenningur að vakna, hafandi orðið vitni að þessu þjóðarmorði í beinni útsendingu. Kannski verður það almenningur, fólkið á götunni, sem tekur í taumana og hefur áhrif á stjórnvöld ríkja sinna á Vesturlöndum. Þau ein geta komið vitinu fyrir Ísrael. Guð láti gott á vita, sagði amma mín. Höfundur er tónlistarmaður.
Skoðun ,,Skildu rétt, hvar skórinn að þér kreppir. Skildu, hver í bönd þig hneppti og hneppir.” (EB) Þorsteinn Sæmundsson skrifar
Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar
Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar
Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar