Loksins, loksins Einar Helgason skrifar 25. nóvember 2021 14:31 Loksins, loksins, erum við gamlingjarnir sem er ætlað að lifa á strípuðum ellilaunum og skertum lífeyrisgreiðslum á Íslandi að fá réttlæti. Þetta hugsaði ég með mér fullur lotningar þegar ég hlustaði á setningu alþingis síðastliðinn þriðjudag. Loksins, loksins getur þetta góða fólk sem þarna var kosið farið að taka til hendinni og efna kosningaloforðin. Þið hljótið að muna eftir því þegar það stóð upp á framboðsfundunum og hélt hjartnæmar ræður um þetta hróplega óréttlæti sem ellilífeyrisþegar og öryrkjar væru beittar í okkar þjóðfélagi. Ég er jafnvel nokkuð viss um að ég hafi séð tárvota hvarma hjá sumum þegar þau minntust á þessa svívirðu. En, nú er bara komið að þessu, þar sem þetta góða fólk getur strunsað upp í ræðustól alþingis með ræðubunkann undir hendinni og hellt úr skálum reiði sinnar yfir óréttlætinu. Hugsið ykkur hvað það verður gaman að sjá þegar það lemur í ræðupúltið og heimtar réttlæti fyrir þessa hópa ekki seinna en strax. Í mínu bjartsýniskasti hafði ég orð á þessu við konu mína þegar ég fylgdist með setningu alþingis. En hún horfði á mig dágóða stund um leið og hún stöðvaðist við að straua en hélt síðan áfram um leið og hún lét þess getið að stundum gæti ég verið óttalega barnalegur. Já kannski er það barnalegt að vera þeirrar skoðunar að fólk eigi af öllum mætti að standa við orð sín. En við þurfum ekki að fara lengra en síðastliðinn sunnudag þegar Guðrún Hafsteinsdóttir sem er einn af þessum nýbökuðum þingmönnum lét þess getið í Silfrinu frami fyrir alþjóð að hún væri manneskja orða sinna. En hún lét einmitt þess getið í grein sem hún skrifaði fyrir tveimur árum að það væri verið að fremja mannréttindabrot á ellilífeyrisþegum þessa lands vegna skerðingar. Og nú er komið að stóru stundinni þar sem hún getur beitt sér kröftulega fyrir því að stöðva þessi mannréttindabrot. Hugsið ykkur bara ef Guðrún gæti komið því til leiðar á örskömmum tíma að gamlingjarnir sem draga fram lífið á þessum sultarlaunum gætu keypt sér ís annað slagið. Ég er viss um að Guðrún getur skilið að þetta er hagstætt fyrir alla. En þar sem ég er bæði sanngjarn og raunsær þá ætla ég að gefa henni smáséns í nokkra daga áður en hún byrjar á því að hella sér yfir þingheim og stunda málþóf fram eftir nóttu til þess að stöðva mannréttindabrotin. Hún gæti jafnvel látið Sigmund Davíð og félaga kenna sér að stunda málþóf en þeir eru í góðri æfingu síðan þeir mótmæltu einhverjum orkupakka sem engin veit lengur hvað er. Og svo má ég til með að minnast á þá félaga Jakop Stuðmann og Tomma á Búllunni sem gengu til liðs við Ingu Sæland til þess að berjast fyrir þeim fátækustu í okkar samfélagi. Reyndar hafði ég ekki hugmynd um að þeir félagar gætu ekki sofið af áhyggjum yfir kjörum þessa fólks en batnandi mönnum er best að lifa. Og nú er bara komið að þessu þar sem þeir geta komið í ræðustólinn aftur og aftur sótrauðir af reiði yfir kjörum sem þessu fólki er boðið upp á. Ég vil ekki trúa því að það komi einhver himnesk værð yfir þá þegar þeir setjast í mjúka stólanna á þinginu og bíði eftir að þessi margföldu laun þeirra verst settu í þjóðfélaginu detti inn á reikninginn þeirra um hver mánaðarmót. Já það er svo sannarlega hægt að vera bjartsýnn nú þegar nýtt þing er að hefjast. Reyndar getur maður ekki neitað því að á þessum rúmlega sjötíu árum sem maður hefur lifað þá hafa komið þær stundir sem maður hefur séð fólk ganga á bak orða sinna. En samt vil ég hanga í barnaskapnum og trúa því að fólk sem maður horfði uppá fyrir örfáum vikum síðan fullt af heilagri réttlætingu halda því fram að það geti engin lifað á launum sem eru undir þrjú hundruð þúsund á mánuði reyna að leiðrétta það ekki seinna en strax. Eða á maður kannski að trúa gömlu konunni sem var amma konu minnar þegar hún þusaði yfir vonsku heimsins. „Iss það er sama rassgatið undir öllu þessu pakki. Það hugsar bara um sjálft sig. Höfundur er fyrrverandi sendibílstjóri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Eldri borgarar Lífeyrissjóðir Alþingi Mest lesið Tímabær rannsókn dómsmálaráðuneytisins Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun Norska leiðin er fasismi Jón Frímann Jónsson Skoðun Um mýkt, menntun og von Sigurður Árni Reynisson Skoðun Umsókn krefst ákvörðunar – ekki ákalls Erna Bjarnadóttir Skoðun Ævinlega þakkláti flóttamaðurinn Zeljka Kristín Klobucar Skoðun Hvammsvirkjun – Skyldur ráðherra og réttur samfélagsins Eggert Valur Guðmundsson Skoðun Hjálp, barnið mitt spilar Roblox! Kristín Magnúsdóttir Skoðun Íslenska stóðhryssan og Evrópa Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir Skoðun Höfum alla burði til þess Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Íslenska stóðhryssan og Evrópa Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir skrifar Skoðun Hvammsvirkjun – Skyldur ráðherra og réttur samfélagsins Eggert Valur Guðmundsson skrifar Skoðun Norska leiðin er fasismi Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Um mýkt, menntun og von Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Höfum alla burði til þess Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Tímabær rannsókn dómsmálaráðuneytisins Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar Skoðun Umsókn krefst ákvörðunar – ekki ákalls Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Hjálp, barnið mitt spilar Roblox! Kristín Magnúsdóttir skrifar Skoðun Líkindi með guðstrú og djöflatrú Gunnar Björgvinsson skrifar Skoðun Ævinlega þakkláti flóttamaðurinn Zeljka Kristín Klobucar skrifar Skoðun Vér vesalingar Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Leikrit Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Svona eða hinsegin, hvert okkar verður næst? Unnar Geir Unnarsson skrifar Skoðun Reynisfjara og mannréttindasáttmáli Evrópu Róbert R. Spanó skrifar Skoðun Að hlúa að foreldrum: Forvörn sem skiptir máli Áróra Huld Bjarnadóttir skrifar Skoðun Ákall til íslenskra stjórnmálamanna Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Þurfum við virkilega „leyniþjónustu”? Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Byrjað á öfugum enda! Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Væri ekki hlaupið út aftur Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Gervigreind fyrir alla — en fyrir hvern í raun? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Hefur ítrekað hótað okkur áður Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Þjóðaratkvæðagreiðsla vegna umsóknar um aðild að ESB er stjórnsýslugrín! Júlíus Valsson skrifar Skoðun Bandaríkin voru alltaf vondi kallinn Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Erum við á leiðinni í hnífavesti? Davíð Bergmann skrifar Skoðun Ákall til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra að standa við gefin loforð Laura Sólveig Lefort Scheefer,Snorri Hallgrímsson,Sigurlaug Eir Beck Þórsdóttir,Jóhanna Malen Skúladóttir,Ida Karólína Harris,Antonia Hamann,Julien Nayet-Pelletier skrifar Skoðun Kæfandi klámhögg sveitarstjóra Jón Trausti Reynisson skrifar Skoðun Klár fyrir Verslunarmannahelgina? Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Vegið að börnum í pólitískri aðför að ferðaþjónustunni Einar Freyr Elínarson skrifar Skoðun Hið tæra illa Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Sjá meira
Loksins, loksins, erum við gamlingjarnir sem er ætlað að lifa á strípuðum ellilaunum og skertum lífeyrisgreiðslum á Íslandi að fá réttlæti. Þetta hugsaði ég með mér fullur lotningar þegar ég hlustaði á setningu alþingis síðastliðinn þriðjudag. Loksins, loksins getur þetta góða fólk sem þarna var kosið farið að taka til hendinni og efna kosningaloforðin. Þið hljótið að muna eftir því þegar það stóð upp á framboðsfundunum og hélt hjartnæmar ræður um þetta hróplega óréttlæti sem ellilífeyrisþegar og öryrkjar væru beittar í okkar þjóðfélagi. Ég er jafnvel nokkuð viss um að ég hafi séð tárvota hvarma hjá sumum þegar þau minntust á þessa svívirðu. En, nú er bara komið að þessu, þar sem þetta góða fólk getur strunsað upp í ræðustól alþingis með ræðubunkann undir hendinni og hellt úr skálum reiði sinnar yfir óréttlætinu. Hugsið ykkur hvað það verður gaman að sjá þegar það lemur í ræðupúltið og heimtar réttlæti fyrir þessa hópa ekki seinna en strax. Í mínu bjartsýniskasti hafði ég orð á þessu við konu mína þegar ég fylgdist með setningu alþingis. En hún horfði á mig dágóða stund um leið og hún stöðvaðist við að straua en hélt síðan áfram um leið og hún lét þess getið að stundum gæti ég verið óttalega barnalegur. Já kannski er það barnalegt að vera þeirrar skoðunar að fólk eigi af öllum mætti að standa við orð sín. En við þurfum ekki að fara lengra en síðastliðinn sunnudag þegar Guðrún Hafsteinsdóttir sem er einn af þessum nýbökuðum þingmönnum lét þess getið í Silfrinu frami fyrir alþjóð að hún væri manneskja orða sinna. En hún lét einmitt þess getið í grein sem hún skrifaði fyrir tveimur árum að það væri verið að fremja mannréttindabrot á ellilífeyrisþegum þessa lands vegna skerðingar. Og nú er komið að stóru stundinni þar sem hún getur beitt sér kröftulega fyrir því að stöðva þessi mannréttindabrot. Hugsið ykkur bara ef Guðrún gæti komið því til leiðar á örskömmum tíma að gamlingjarnir sem draga fram lífið á þessum sultarlaunum gætu keypt sér ís annað slagið. Ég er viss um að Guðrún getur skilið að þetta er hagstætt fyrir alla. En þar sem ég er bæði sanngjarn og raunsær þá ætla ég að gefa henni smáséns í nokkra daga áður en hún byrjar á því að hella sér yfir þingheim og stunda málþóf fram eftir nóttu til þess að stöðva mannréttindabrotin. Hún gæti jafnvel látið Sigmund Davíð og félaga kenna sér að stunda málþóf en þeir eru í góðri æfingu síðan þeir mótmæltu einhverjum orkupakka sem engin veit lengur hvað er. Og svo má ég til með að minnast á þá félaga Jakop Stuðmann og Tomma á Búllunni sem gengu til liðs við Ingu Sæland til þess að berjast fyrir þeim fátækustu í okkar samfélagi. Reyndar hafði ég ekki hugmynd um að þeir félagar gætu ekki sofið af áhyggjum yfir kjörum þessa fólks en batnandi mönnum er best að lifa. Og nú er bara komið að þessu þar sem þeir geta komið í ræðustólinn aftur og aftur sótrauðir af reiði yfir kjörum sem þessu fólki er boðið upp á. Ég vil ekki trúa því að það komi einhver himnesk værð yfir þá þegar þeir setjast í mjúka stólanna á þinginu og bíði eftir að þessi margföldu laun þeirra verst settu í þjóðfélaginu detti inn á reikninginn þeirra um hver mánaðarmót. Já það er svo sannarlega hægt að vera bjartsýnn nú þegar nýtt þing er að hefjast. Reyndar getur maður ekki neitað því að á þessum rúmlega sjötíu árum sem maður hefur lifað þá hafa komið þær stundir sem maður hefur séð fólk ganga á bak orða sinna. En samt vil ég hanga í barnaskapnum og trúa því að fólk sem maður horfði uppá fyrir örfáum vikum síðan fullt af heilagri réttlætingu halda því fram að það geti engin lifað á launum sem eru undir þrjú hundruð þúsund á mánuði reyna að leiðrétta það ekki seinna en strax. Eða á maður kannski að trúa gömlu konunni sem var amma konu minnar þegar hún þusaði yfir vonsku heimsins. „Iss það er sama rassgatið undir öllu þessu pakki. Það hugsar bara um sjálft sig. Höfundur er fyrrverandi sendibílstjóri.
Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar
Skoðun Þjóðaratkvæðagreiðsla vegna umsóknar um aðild að ESB er stjórnsýslugrín! Júlíus Valsson skrifar
Skoðun Ákall til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra að standa við gefin loforð Laura Sólveig Lefort Scheefer,Snorri Hallgrímsson,Sigurlaug Eir Beck Þórsdóttir,Jóhanna Malen Skúladóttir,Ida Karólína Harris,Antonia Hamann,Julien Nayet-Pelletier skrifar