Skoðun

Þvingað samþykki?

Ari Tryggvason skrifar

Á mánudag var íbúum hjúkrunarheimila boðin þriðja sprautan vegna Covid-19. Þau voru með þeim fyrstu til að fá sprautur, milli jóla og nýárs. Almenningi var einnig boðin önnur eða þriðja sprautan í Laugardagshöll. Reyndar voru heimturnar lélegri en búist var við, aðeins um helmingur boðaðra mætti. Framkvæmdastjóri hjúkrunar á Heilsugæslu höfuðborgarsvæðisins taldi ástæðuna m.a. vera sú, að hluti boðaðra sé í áhöfn skipa og flugvéla og hafi ekki komist, einhverjir hafi líka verið í sóttkví. Auk þess kom fram í máli hennar, að ýmsir sem nýlega hafa sýkst fengu boð um að mæta. Þetta kom fram í hádegisfréttum Ríkisútvarpsins, þriðjudag. Fróðlegt væri að vita hversu stórir þessir hópar voru í hlutfalli við fjölda boðaðra sem hjúkrunarforstjórinn nefndi, hvort vöntun þeirra hafi skipt verulegu máli varðandi aðsóknina eða að fólk sé meira á varðbergi vegna mögulegra aukaverkana. Getur verið að trú almennings fari minnkandi?

99,6%?

Svo virðist ekki vera á meðal íbúa hjúkrunarheimilanna. Samkvæmt hjúkrunarfræðingi Grundarheimilanna í sömu frétt, tóku allir því vel að fá þriðju sprautuna. Hún taldi þá vera tvo sem ekki vildu þriðju sprautuna. Svo bætti hún því við, að einn heimilismaðurinn hafi sagt að þótt það væri fjórða eða fimmta, þá treysti hann þeim. Er það traust verðskuldað?

Fróðlegt væri að vita hversu hátt hlutfall þessir tveir eru af öllum íbúum hjúkrunarheimila Grundar? Ef allir íbúarnir eru um fimmhundruð sem ég held sé varlega áætlað, þá væru þetta 0,4%, æði lágt hlutfall og ekki til að hreykja sér af. Þetta er bara brot þess sem tíðkast meðal almennings, þó lágt sé, engu að síður.

Mínir foreldrar búa á hjúkrunarheimili og eru komin vel á tíræðisaldur. Höfðu þau möguleika á þokkalega upplýstu samþykki? Ég reyndi að vara þau við í máttleysi mínu gegn margnum. Þrátt fyrir jákvæð viðbrögð, kom allt fyrir ekki, bæði var ég í mótstöðu við fjölskyldu og yfirstjórn hjúkrunarheimilisins.

Hryllingur aukaverkana, sérstaklega hjá konum

Haldið er áfram að bjóða uppá örvunarskammta þrátt fyrir slakan árangur sprautanna. Og stjórnvöld halda ótrauð áfram að sprauta þrátt fyrir að mál 500 kvenna séu til meðferðar hjá Landlæknisembættinu vegna blæðingaróreglu og sumar farið á blæðingar eftir breytingarskeið. Þær sem glíma við þessar aukaverkanir eru miklu fleiri. Getur nokkur svarað því hvenær þessar konur geti átt börn? Mýmörg dæmi eru um aðrar aukaverkanir svo fólk er algerlega óvinnufært eða getur illa sinnt daglegum heimilisstörfum eins og barnauppeldi. Hvernig ætli börnin fari út úr þessu? Slíkar aukaverkanir skipta hundruðum eða jafnvel þúsundum. Svo er byrjað að sprauta börnin úti á landi, þrátt fyrir allt þetta.

Hvernig stendur á þessu offorsi að sprauta fólk á tíræðisaldri án nokkurrar vissu um árangur þessara tilrauna? Og það þrátt fyrir þær alvarlegu aukaverkanir á æxlunarfærum kvenna, fyrir utan fjölda annarra aukaverkana.

Valdstjórnin þarf að svara þessu, valdi fylgir ábyrgð. Nú er tími til kominn að axla hana. Það er ástæða þess að við bjóðum fram til Alþingis; ÁBYRG FRAMTÍÐ.

Ég var líkt og Davíð gegn Golíati þegar ég reyndi að koma sjónarmiðum mínum á framfæri varðandi þriðju sprautuna í foreldra mína. En vel að merkja, Davíð sigraði Golíat.

Höfundur er í Ábyrgri framtíð




Skoðun

Skoðun

Þöggun

Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir,Margrét Kristín Blöndal,Margrét Rut Eddudóttir,Lukka Sigurðardóttir,Sigtryggur Ari Jóhannsson,Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû skrifar

Sjá meira


×