Skoðun

Mót­mæli frá gras­rótinni eru orðin saga í Evrópu

Erna Bjarnadóttir skrifar

Undanfarna mánuði hafa mótmæli fólks sem starfar í grunninnviðum eins og matvælaframleiðslu og dreifingu á nauðsynjavörum orðið sífellt meira áberandi víða um Evrópu. Skýr hápunktur birtist í Brussel þann 18. desember sl. með fjölmennum mótmælum bænda frá öllum löndum sambandsins. En þetta var ekki sjálfstæður viðburður heldur einn kafli í sögu þessara atburða. Sameiginlegt milli þeirra er að mótmælin koma frá hópum sem bera uppi framleiðslu og dreifingu nauðsynjavara, en upplifa að rekstrargrundvöllur þeirra sé undir vaxandi þrýstingi. Þegar slík mótmæli koma fram samtímis, þvert á landamæri og atvinnugreinar, er ólíklegt að um sé að ræða einangruð eða tilfallandi ágreiningsmál.

Frakkland: Auknar kröfur af sameiginlegu regluverki

Í Frakklandi hafa bændur ítrekað gripið til mótmæla, meðal annars með vegalokunum og kröfugöngum inn í borgir. Mótmælin endurspegla samverkandi álag vegna íþyngjandi regluverks, strangari umhverfiskrafa, alþjóðlegrar samkeppni og takmarkaðra möguleika til að hafa áhrif á afurðaverð. Þótt aðgerðirnar beinist stundum að Evrópusambandinu, snúast þær í reynd um stöðu bænda innan virðiskeðju þar sem kröfur aukast hraðar en tekjuöflun.

Þýskaland: Fleira af sama toga

Í Þýskalandi hafa bæði bændur og flutningaaðilar mótmælt breytingum á fyrirkomulagi stuðnings við landbúnað og þá er rétt að hafa í huga að einstök aðildarlönd hafa mikið um það að segja hvaða «verkfæri» eru notuð til að miðla stuðningi með tilliti til markmiða sem einstök ríki vilja leggja áherslu á. Einnig hafa bændur og fleiri mótmælt auknum álögum á eldsneyti svo dæmi séu tekin. Athygli vekur að óánægjan kemur frá mörgum stigum innan sömu virðiskeðju. Það bendir til þess að vandinn sé ekki bundinn við eitt sértækt úrræði, heldur hvernig ákvarðanir um skattlagningu, orkukostnað og regluverk hafa áhrif á rekstrarhæfi í fleiri greinum samtímis.

Holland: Árekstur stefnu og starfsemi

Hollensk bændamótmæli hafa einkum tengst áformum stjórnvalda um takmarkanir á losun CO2 og notkun köfnunarefnisáburðar. Þar upplifa margir bændur að stefnumarkandi ákvarðanir ógni rekstrarhæfi og framtíð starfsemi þeirra. Málið hefur varpað skýru ljósi á togstreitu milli langtímamarkmiða í stefnumótun og skammtímaáhrifa á fólk sem starfar í frumframleiðslu.

Ungverjaland: Flutningar og veggjöld

Í Ungverjalandi hafa flutningabílstjórar og bændur staðið fyrir umfangsmiklum mótmælum vegna verulegra hækkana á veggjöldum. Þar snýst deilan um kostnaðarhækkanir sem erfitt er að velta áfram út í verð á vörum og þjónustu án þess að grafa undan rekstrargrundvelli eða samkeppnisstöðu. Mótmælin hafa jafnframt dregið fram ágreining um samráð – eða skort á samráði – um hverjir raunverulega koma að mótun lausna.

Ítalía og Spánn: Þrýstingur neðst í keðjunni

Í Ítalíu og á Spáni og Grikklandi hafa bændur mótmælt vegna þrýstings frá hækkandi aðfangaverði, ótryggu afurðaverði og samkeppni frá innflutningi. Þótt mótmælin hafi verið misáberandi, endurspegla þau sömu upplifun: að staða frumframleiðenda í sífellt flóknari virðiskeðju sé orðin brothætt.

Brussel: Sameiginlegur vettvangur

Þann 18. desember sl. komu um 10.000 bændur frá öllum 27 aðildarríkjum Evrópusambandsins saman í Brussel. Mótmælin voru skipulögð af evrópsku bændasamtökunum Copa-Cogeca og voru í skýru samhengi við það sem hér er rakið að framan. Í tilkynningu samtakanna var áherslan skýr: „við stöndum við gefin loforð“. Þetta nýja tungutak í Brussel er ekki tilviljun – það endurspeglar rof á trausti milli stofnana ESB og einnar mikilvægustu grunnstoðar sambandsins, landbúnaðarins.

Sameiginlegt fótatak mótmælanna

Sameiginlegt með þessum mótmælum er ekki andstaða við markmið um umhverfisvernd, samkeppni eða skilvirkni, heldur upplifun um að reglur sem eiga að veita vernd geri það ekki í framkvæmd. Þær tryggja fyrst og fremst virkni kerfisins sjálfs, á meðan áhætta og aðlögunarkostnaður færist niður keðjuna. Þegar slíkt misræmi verður viðvarandi verða mótmæli ekki merki um öfgar, heldur viðvörun um að rekstrargrundvöllur grunnstoða sé orðinn ótryggur.

Höfundur er hagfræðingur.




Skoðun

Sjá meira


×