Leikrit Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson skrifar 5. ágúst 2025 07:31 Í síðustu viku stöðvaði úrskurðarnefnd umhverfis- og auðlindamála framkvæmdir Landsvirkjunar við Hvammsvirkjun. Íbúar höfðu krafist þess. Er þetta enn einn sigur fyrir þá og aðra sem andæfa yfirgangi Landsvirkjunar þar. Að sama skapi er þetta hnekkir fyrir Landsvirkjun á Hvammsvirkjunarvegferð fyrirtækisins sem sífellt verður vandræðalegri. Eins og þorri almennings áttar sig á var stöðvunarúrskurðurinn rökréttur í ljósi þess að virkjunarleyfi Hvammsvirkjunar hefur ítrekað verið fellt úr gildi, fyrst með ákvörðun úrskurðarnefndar um umhverfis- og auðlindamál 15. júní 2023, síðan með dómi í héraði í janúar síðastliðnum, sem var svo staðfestur í Hæstarétti fyrir um mánuði síðan, þann 9. júlí. Bæði Landsvirkjun og umhverfisráðherra reyna nú að gera sem allra minnst úr úrskurði nefndarinnar og segja hann litlu máli skipta. Sú orðræða kemur greinarhöfundi og fjölmörgum öðrum ekki vitund á óvart enda lætur Landsvirkjun sem öll þau áföll sem fyrirtækið hefur orðið fyrir við undirbúning og leyfisferli Hvammsvirkjunar séu smámunir sem ekkert mál sé að greiða úr (til dæmis með því að biðja Alþingi um að setja sérlög eftir að Landsvirkjun tapaði í héraðsdómi). Þrátt fyrir það gengur verkið brösuglega, svo ekki sé fastar að orði kveðið. Nú hefur Landsvirkjun í þriðja sinn sent inn umsókn um virkjunarleyfi fyrir Hvammsvirkjun, þar eð virkjunarleyfi Orkustofnunar hafa nú í tvígang verið úrskurðuð ógild. Það er ekki eitt, heldur allt. Auk dómsmáls við landeigendur fór ágreiningur Landsvirkjunar um gjald fyrir afnot vatnsauðlindarinnar fyrir gerðardóm, því fyrirtækið vildi ekki greiða fullt verð fyrir hana, heldur vildi svokallaða „Kárahnjúkasamninga“. Vandræðagangur Landsvirkjunar Fullyrðingar Landsvirkjunar um að stöðvunin sé minniháttar eru varnarviðbrögð fyrirtækis sem á í miklum vandræðum enda kemur hún ekki heim og saman við yfirlýsingar Landsvirkjunar í aðdraganda úrskurðarins. Aðeins nokkrum dögum áður en framkvæmdirnar voru stöðvaðar af úrskurðarnefndinni skrifaði lögmaður fyrir hönd Landsvirkjunar í bréfi til nefndarinnar að undir væru „tröllvaxnir hagsmunir“, gæta yrði að þeim „gríðarlega ríku hagsmunum Landsvirkjunar að undirbúningsframkvæmdir geti haldið áfram“ og að „vinna við umræddar undirbúningsframkvæmdir [væri] hafin, verksamningar vegna efnisvinnslu haf[i] verið gerðir við verktaka í kjölfar útboðs og á verkstað [ynnu] nú tugir starfsmanna með um 30 stórvirkum vinnuvélum.“ Þessi málflutningur Landsvirkjunar bendir ekki til að forstjóri fyrirtækisins hafi mikla trú á styrkri lagastoð fyrir framkvæmdum Landsvirkjunar heldur trompi hinir „gríðarlega ríku hagsmun[ir] Landsvirkjunar” öll lagarök. Furðu gegnir að umhverfisráðherra fagni þessari framgöngu Landsvirkjunar ákaft. Verksamningur í ólestri Þær framkvæmdir sem nú hafa verið stöðvaðar voru boðnar út af hálfu Landsvirkjunar í október síðastliðnum og var gengið til samninga við verktaka í lok nóvember. Þá var þegar liðið meira en hálft ár frá því mál hafði verið höfðað af hálfu landeigenda við Þjórsá vegna þeirra leyfa sem framkvæmdin byggði á, í apríl 2024. Einnig höfðu framkvæmdaleyfi sveitarfélaga þegar verið kærð til úrskurðarnefndar af hálfu landeigenda og íbúa við Þjórsá, sem og náttúruverndarsamtaka. Þrátt fyrir þetta skrifaði Landsvirkjun í miðju dómsmáli og með fjölda kærumála yfir höfði sér undir samning um framkvæmdir upp á 1,2 milljarða án nokkurs fyrirvara vegna dóms- og kærumála, hvorki í útboðsgögnum (útboðsgögn – pdf) né verksamningi (verksamningur – pdf). Enda skrifaði fyrirtækið svo til úrskurðarnefndarinnar nú í júlímánuði: „Auk þessa kann að fara svo að verktakar láti reyni á bótarétt sinn gagnvart Landsvirkjun vegna þess viðbótarkostnaðar sem þeir yrðu fyrir af völdum tafa í verkinu.“ Auðvitað mun verktakinn að öllum líkindum láta reyna á bótarétt sinn gagnvart viðsemjenda sem setti enga fyrirvara um niðurstöðu dóms- og kærumála, nema hvað. Það er á ábyrgð verkkaupa, ekki verktaka, að leyfi séu fyrir verki. Telur almenningur að stjórnendur Landsvirkjunar séu yfir höfuð starfi sínu vaxnir að ganga til samninga við þessar aðstæður án sérstaks fyrirvara í útboði eða verksamningi? Leikþáttur Landsvirkjunar Ósvífnast við þessa vegferð er þó að stjórnendur Landsvirkjunar vissu vel að framkvæmdirnar voru í meira lagi vafasamar í meira en þrjár vikur eftir að Hæstiréttur staðfesti ógildingu virkjunarleyfisins snemma í júlí. Í yfirlýsingu sem Landsvirkjun birti í kjölfar stöðvunarúrskurðarins segir: „Niðurstaða úrskurðarnefndarinnar kemur ekki á óvart í ljósi dóms Hæstaréttar.“ Með öðrum orðum: Landsvirkjun gerði heldur ráð fyrir því að framkvæmdin yrði stöðvuð þar sem ekki væri lagagrundvöllur fyrir henni og viðurkennir með yfirlýsingunni að slíkt sé vitaskuld eðlilegt í ljósi þess að virkjunarleyfið hafi verið ógilt af dómstólum. Þrátt fyrir að hafa gert ráð fyrir þessu hélt fyrirtækið áfram framkvæmdum í tæpan mánuð í krafti framkvæmdaleyfis Rangárþings ytra sem byggði á ógiltu virkjunarleyfi. Tafaleikir Landsvirkjunar Benda skal á að strax sama dag og Hæstiréttur staðfesti dóm héraðsdóms um ógildingu virkjunarleyfisins sendu náttúruverndarsamtök og landeigendur við Þjórsá bréf til úrskurðarnefndar og fóru fram á að nefndin felldi þegar úr gildi framkvæmdaleyfi sveitarstjórna beggja vegna Þjórsár. Gerði nefndin í kjölfarið ráð fyrir að kveða upp úrskurð í málinu um miðjan júlímánuð. Landsvirkjun ákvað þá að tefja fund úrskurðarnefndar með ósk um frekari framlagningu gagna í málinu auk þess að fara fram á að farið yrði í vettvangsgöngu á verkstað. Nú þegar fyrirtækið viðurkennir hins vegar að stöðvunarúrskurðurinn sé eðlilegur í ljósi dóms Hæstaréttar hlýtur sú spurning að vakna hvort þær óskir hafi verið gerðar til nokkurs annars en að tefja fyrir úrskurði og ná að halda áfram með framkvæmdir sem Landsvirkjun vissi fullvel að væru í besta falli á gráu svæði. Telja eigendur Landsvirkjunar að slíkt háttalag sé heiðarlegt af stjórnendum fyrirtækisins? Höfundur er jarðfræðingur og formaður Náttúrugriða Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Snæbjörn Guðmundsson Landsvirkjun Orkumál Deilur um Hvammsvirkjun Mest lesið Opið bréf til Miðflokksmanna Snorri Másson Skoðun Opnum Tröllaskagann Helgi Jóhannsson Skoðun Henti Íslandi undir strætisvagninn Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Jesús who? Atli Þórðarson Skoðun Landbúnaðarrúnk Hlédís Sveinsdóttir Skoðun Er lægsta verðið alltaf hagstæðast? Karen Ósk Nielsen Björnsdóttir Skoðun Eru Bændasamtökin á móti valdeflingu bænda? Ólafur Stephensen Skoðun Sýndu þér umhyggju – Komdu í skimun Ágúst Ingi Ágústsson Skoðun Lesskilningur eða lesblinda??? Jóhannes Jóhannesson Skoðun Forvarnateymi grunnskóla – góð hugmynd sem má ekki sofna Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Ruben Amorim og sveigjanleiki – hugleiðingar sálfræðings Andri Hrafn Sigurðsson skrifar Skoðun Framtíðarsýn í samgöngumálum er mosavaxin Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Fimmta iðnbyltingin krefst svara – strax Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Hefur þú skoðanir? Jóhannes Óli Sveinsson skrifar Skoðun Er hurð bara hurð? Sölvi Breiðfjörð skrifar Skoðun Reykjavíkurmódel á kvennaári Sóley Tómasdóttir skrifar Skoðun Ekki er allt sem sýnist Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Sýndu þér umhyggju – Komdu í skimun Ágúst Ingi Ágústsson skrifar Skoðun Eru Bændasamtökin á móti valdeflingu bænda? Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Er lægsta verðið alltaf hagstæðast? Karen Ósk Nielsen Björnsdóttir skrifar Skoðun Landbúnaðarrúnk Hlédís Sveinsdóttir skrifar Skoðun Jesús who? Atli Þórðarson skrifar Skoðun Opið bréf til Miðflokksmanna Snorri Másson skrifar Skoðun Lesskilningur eða lesblinda??? Jóhannes Jóhannesson skrifar Skoðun Henti Íslandi undir strætisvagninn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Forvarnateymi grunnskóla – góð hugmynd sem má ekki sofna Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Opnum Tröllaskagann Helgi Jóhannsson skrifar Skoðun Ávinningur af endurhæfingu – aukum lífsgæðin Ólafur H. Jóhannsson skrifar Skoðun Hefur þú heyrt þetta áður? Stefnir Húni Kristjánsson skrifar Skoðun Hringekja verðtryggingar og hárra vaxta Benedikt Gíslason skrifar Skoðun Áfram gakk – með kerfisgalla í bakpokanum Harpa Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Til þeirra sem fagna Doktornum! Kristján Freyr Halldórsson skrifar Skoðun Skuldin við úthverfin Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir skrifar Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Gildra dómarans Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Einelti er dauðans alvara Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Sótt að réttindum kvenna — núna Svandís Svavarsdóttir skrifar Skoðun Afnám tilfærslu milli skattþrepa Breki Pálsson skrifar Skoðun Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir skrifar Sjá meira
Í síðustu viku stöðvaði úrskurðarnefnd umhverfis- og auðlindamála framkvæmdir Landsvirkjunar við Hvammsvirkjun. Íbúar höfðu krafist þess. Er þetta enn einn sigur fyrir þá og aðra sem andæfa yfirgangi Landsvirkjunar þar. Að sama skapi er þetta hnekkir fyrir Landsvirkjun á Hvammsvirkjunarvegferð fyrirtækisins sem sífellt verður vandræðalegri. Eins og þorri almennings áttar sig á var stöðvunarúrskurðurinn rökréttur í ljósi þess að virkjunarleyfi Hvammsvirkjunar hefur ítrekað verið fellt úr gildi, fyrst með ákvörðun úrskurðarnefndar um umhverfis- og auðlindamál 15. júní 2023, síðan með dómi í héraði í janúar síðastliðnum, sem var svo staðfestur í Hæstarétti fyrir um mánuði síðan, þann 9. júlí. Bæði Landsvirkjun og umhverfisráðherra reyna nú að gera sem allra minnst úr úrskurði nefndarinnar og segja hann litlu máli skipta. Sú orðræða kemur greinarhöfundi og fjölmörgum öðrum ekki vitund á óvart enda lætur Landsvirkjun sem öll þau áföll sem fyrirtækið hefur orðið fyrir við undirbúning og leyfisferli Hvammsvirkjunar séu smámunir sem ekkert mál sé að greiða úr (til dæmis með því að biðja Alþingi um að setja sérlög eftir að Landsvirkjun tapaði í héraðsdómi). Þrátt fyrir það gengur verkið brösuglega, svo ekki sé fastar að orði kveðið. Nú hefur Landsvirkjun í þriðja sinn sent inn umsókn um virkjunarleyfi fyrir Hvammsvirkjun, þar eð virkjunarleyfi Orkustofnunar hafa nú í tvígang verið úrskurðuð ógild. Það er ekki eitt, heldur allt. Auk dómsmáls við landeigendur fór ágreiningur Landsvirkjunar um gjald fyrir afnot vatnsauðlindarinnar fyrir gerðardóm, því fyrirtækið vildi ekki greiða fullt verð fyrir hana, heldur vildi svokallaða „Kárahnjúkasamninga“. Vandræðagangur Landsvirkjunar Fullyrðingar Landsvirkjunar um að stöðvunin sé minniháttar eru varnarviðbrögð fyrirtækis sem á í miklum vandræðum enda kemur hún ekki heim og saman við yfirlýsingar Landsvirkjunar í aðdraganda úrskurðarins. Aðeins nokkrum dögum áður en framkvæmdirnar voru stöðvaðar af úrskurðarnefndinni skrifaði lögmaður fyrir hönd Landsvirkjunar í bréfi til nefndarinnar að undir væru „tröllvaxnir hagsmunir“, gæta yrði að þeim „gríðarlega ríku hagsmunum Landsvirkjunar að undirbúningsframkvæmdir geti haldið áfram“ og að „vinna við umræddar undirbúningsframkvæmdir [væri] hafin, verksamningar vegna efnisvinnslu haf[i] verið gerðir við verktaka í kjölfar útboðs og á verkstað [ynnu] nú tugir starfsmanna með um 30 stórvirkum vinnuvélum.“ Þessi málflutningur Landsvirkjunar bendir ekki til að forstjóri fyrirtækisins hafi mikla trú á styrkri lagastoð fyrir framkvæmdum Landsvirkjunar heldur trompi hinir „gríðarlega ríku hagsmun[ir] Landsvirkjunar” öll lagarök. Furðu gegnir að umhverfisráðherra fagni þessari framgöngu Landsvirkjunar ákaft. Verksamningur í ólestri Þær framkvæmdir sem nú hafa verið stöðvaðar voru boðnar út af hálfu Landsvirkjunar í október síðastliðnum og var gengið til samninga við verktaka í lok nóvember. Þá var þegar liðið meira en hálft ár frá því mál hafði verið höfðað af hálfu landeigenda við Þjórsá vegna þeirra leyfa sem framkvæmdin byggði á, í apríl 2024. Einnig höfðu framkvæmdaleyfi sveitarfélaga þegar verið kærð til úrskurðarnefndar af hálfu landeigenda og íbúa við Þjórsá, sem og náttúruverndarsamtaka. Þrátt fyrir þetta skrifaði Landsvirkjun í miðju dómsmáli og með fjölda kærumála yfir höfði sér undir samning um framkvæmdir upp á 1,2 milljarða án nokkurs fyrirvara vegna dóms- og kærumála, hvorki í útboðsgögnum (útboðsgögn – pdf) né verksamningi (verksamningur – pdf). Enda skrifaði fyrirtækið svo til úrskurðarnefndarinnar nú í júlímánuði: „Auk þessa kann að fara svo að verktakar láti reyni á bótarétt sinn gagnvart Landsvirkjun vegna þess viðbótarkostnaðar sem þeir yrðu fyrir af völdum tafa í verkinu.“ Auðvitað mun verktakinn að öllum líkindum láta reyna á bótarétt sinn gagnvart viðsemjenda sem setti enga fyrirvara um niðurstöðu dóms- og kærumála, nema hvað. Það er á ábyrgð verkkaupa, ekki verktaka, að leyfi séu fyrir verki. Telur almenningur að stjórnendur Landsvirkjunar séu yfir höfuð starfi sínu vaxnir að ganga til samninga við þessar aðstæður án sérstaks fyrirvara í útboði eða verksamningi? Leikþáttur Landsvirkjunar Ósvífnast við þessa vegferð er þó að stjórnendur Landsvirkjunar vissu vel að framkvæmdirnar voru í meira lagi vafasamar í meira en þrjár vikur eftir að Hæstiréttur staðfesti ógildingu virkjunarleyfisins snemma í júlí. Í yfirlýsingu sem Landsvirkjun birti í kjölfar stöðvunarúrskurðarins segir: „Niðurstaða úrskurðarnefndarinnar kemur ekki á óvart í ljósi dóms Hæstaréttar.“ Með öðrum orðum: Landsvirkjun gerði heldur ráð fyrir því að framkvæmdin yrði stöðvuð þar sem ekki væri lagagrundvöllur fyrir henni og viðurkennir með yfirlýsingunni að slíkt sé vitaskuld eðlilegt í ljósi þess að virkjunarleyfið hafi verið ógilt af dómstólum. Þrátt fyrir að hafa gert ráð fyrir þessu hélt fyrirtækið áfram framkvæmdum í tæpan mánuð í krafti framkvæmdaleyfis Rangárþings ytra sem byggði á ógiltu virkjunarleyfi. Tafaleikir Landsvirkjunar Benda skal á að strax sama dag og Hæstiréttur staðfesti dóm héraðsdóms um ógildingu virkjunarleyfisins sendu náttúruverndarsamtök og landeigendur við Þjórsá bréf til úrskurðarnefndar og fóru fram á að nefndin felldi þegar úr gildi framkvæmdaleyfi sveitarstjórna beggja vegna Þjórsár. Gerði nefndin í kjölfarið ráð fyrir að kveða upp úrskurð í málinu um miðjan júlímánuð. Landsvirkjun ákvað þá að tefja fund úrskurðarnefndar með ósk um frekari framlagningu gagna í málinu auk þess að fara fram á að farið yrði í vettvangsgöngu á verkstað. Nú þegar fyrirtækið viðurkennir hins vegar að stöðvunarúrskurðurinn sé eðlilegur í ljósi dóms Hæstaréttar hlýtur sú spurning að vakna hvort þær óskir hafi verið gerðar til nokkurs annars en að tefja fyrir úrskurði og ná að halda áfram með framkvæmdir sem Landsvirkjun vissi fullvel að væru í besta falli á gráu svæði. Telja eigendur Landsvirkjunar að slíkt háttalag sé heiðarlegt af stjórnendum fyrirtækisins? Höfundur er jarðfræðingur og formaður Náttúrugriða
Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir skrifar
Skoðun Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson skrifar
Skoðun Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir skrifar