Byrjað á öfugum enda! Hjálmtýr Heiðdal skrifar 4. ágúst 2025 07:31 Fulltrúar fimmtán ríkja innan Sameinuðu þjóðanna héldu nýlega ráðstefnu um s.k. tveggja ríkja lausn. Niðurstaða ráðstefnunnar ber nafnið “New York Declaration”. Þar eru skráð loforð 15 ríkja um að „gera sameiginlegt átak til að binda endi á stríðið á Gaza“, samtímis því að ríkin lýsa „staðföstum stuðningi við tveggja ríkja lausnina“. Það er sögn í því að ríkin ætla „gera sameiginlegt átak til að binda endi á stríðið á Gaza“. Þetta er ekki stríð, þetta er árás Ísraels og þjóðarmorð. Orðalagið, að nefna þetta stríð en aldrei þjóðarmorð, segir sitt um afstöðu ráðstefnufulltrúanna. Það kemur ekki fram í hverju hið sameiginlega átak mun birtast. Það eru ekki boðaðar neinar refsiaðgerðir gegn árásaraðilanum. Það vekur upp spurningar um tilgang ráðstefnunnar og raunverulegan vilja stjórnvalda þeirra ríkja sem sóttu ráðstefnuna, þ.á.m. Íslands, að það er byrjað á öfugum enda. Það er tilgangslaust að ræða framtíð Palestínu ef frumatriðin eru ekki á hreinu. Fyrsta krafan getur eingöngu verið þessi: AFLÉTTIÐ HERNÁMINU! Hernámið er ólöglegt Alþjóðadómstóllinn hefur dæmt hernámið ólöglegt og að Ísraelsher eigi að hypja sig af landi Palestínu og að Ísrael greiði skaðabætur fyrir hryðuverkin sem her þess hefur unnið undanfarna áratugi. Það þarf því engar vangaveltur þessara fulltrúa á ráðstefnunni um málefnið, það þarf eingöngu að fylgja alþjóðalögum. Í aðdraganda ráðstefnunnar lýstu nokkur ríkjanna ætlun sinni að viðurkenna ríki Palestínu, sum þó með skilyrðum sem sýna að hugur fylgir vart máli. Ríkin fimmtán skora á Ísrael að „lýsa skýrri opinberri skuldbindingu um tveggja ríkja lausnina, og þar með fullvalda og lífvænlegt palestínskt ríki,“ Lokapunktur áætlunarinnar er: „sjálfstæð, vopnlaus Palestína sem myndi lifa friðsamlega hlið við hlið Ísraels.“ Ekkert er minnst á að afvopna Ísrael, sem er þó augljóslega frumforsenda friðar á því svæði sem Ísrael ræðst reglubundið á með loftárásum og stórskotaliði. Lög Ísraels og stefna stjórnvalda Ráðstefnufulltrúarnir hefðu getað unnið heimavinnuna sína betur eða mætt til fundar með heiðarleikann í farteskinu. Í Ísrael gilda lög sem segja að: „Ísraelsríki er þjóðarheimili gyðingaþjóðarinnar, þar sem hún nýtir sér sinn eðlilega [natural], menningarlega, trúarlega og sögulega rétt til sjálfræðis... Rétturinn til að iðka þjóðlegt sjálfræði í ríkinu Ísrael er eingöngu fyrir gyðingaþjóðina.“ Og í stefnuskrá Likud flokksins, flokks Netanyahu, segir: „réttur gyðingaþjóðarinnar til lands Ísraels er eilífur og óumdeilanlegur ... Júdea og Samaria [Vesturbakkinn] munu því aldrei verða afhentar erlendri stjórn. Í landinu milli hafs og árinnar Jórdan mun eingöngu gilda fullveldi Ísraels“. Sem sagt „from the river to the sea“. Ísrael mun aldrei samþykkja tilvist Palestínuríkis ótilneytt og menn geta rætt „tveggja ríkja lausnina“ í hið óendanlega ef Ísrael nýtur áfram refsileysis líkt og verið hefur í sjö áratugi. Tilgangslaus ráðstefna Ráðstefnan er að sjálfsögðu tilgangslaus þar sem Ísrael og Bandaríkin tóku ekki þátt, ríkin sem eru megingerendur þjóðarmorðsins jafnt á Gaza sem á Vesturbakkanum. Viðbrögð Ísraels voru fyrirsjáanleg. Danny Danon, sendiherra Ísraels hjá Sameinuðu þjóðunum, gagnrýndi harðlega þau lönd sem tóku þátt í ráðstefnunni og sagði að: „það séu þau ríki í heiminum sem berjast gegn hryðjuverkamönnum og öfgaöflum og svo séu það ríki sem loka augunum eða grípa til friðþægingar (appeasement).“ Enn eitt atriði, sem hindrar að tveggja ríkja lausnin geti náð fram að ganga og sýnir þar með tilgangsleysi ráðstefnunnar, eru landránsbyggðirnar. Um 700.000 ísraelskir landræningjar búa á Vesturbakkanum og í Austur-Jerúsalem og ætla sér ekki að fara þaðan. Það á meira að segja að bæta Gaza við landránið. Svo lengi sem Ísrael byggir landránsbyggðir á landi Palestínumanna þá er engin lausn í sjónmáli. Niðurstaðan er þessi; Ráðstefna um tveggja ríkja lausnina þjónar engum tilgangi núna, öðrum en þeim að dyggðaskreyta þau stjórnvöld sem sendu fulltrúa á ráðstefnuna. Meginverkefnið Til þess að mögulegt sé að bjarga Gazabúum sem eftir lifa frá hungurdauða og sprengjuárásum verður að stöðva Ísraelsher. Það er herinn sem hindrar mannúðaraðstoð og varpar sprengjum á flóttafólkið. Ísrael er búið að segja sig úr lögum við alþjóðasamfélagið. Það sem blasir við er meginverkefnið: Að beita Ísrael STRAX þungum refsiaðgerðum vegna þjóðarmorðsins og glæpa gegn mannkyni. Ef það er ekki gert þá halda morðin áfram og örmagna Gazabúar deyja tugþúsundum saman úr hungri, sjúkdómum og sprengjuregni. Ábyrgðin á framhaldinu er í höndum vestrænna ríkja - og íslensk stjórnvöld eru ekki undanskilin. Höfundur er formaður Félagsins Ísland - Palestína Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Átök í Ísrael og Palestínu Palestína Ísrael Sameinuðu þjóðirnar Hjálmtýr Heiðdal Mest lesið Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Til þeirra sem fagna Doktornum! Kristján Freyr Halldórsson Skoðun Skuldin við úthverfin Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir Skoðun Hringekja verðtryggingar og hárra vaxta Benedikt Gíslason Skoðun Áfram gakk – með kerfisgalla í bakpokanum Harpa Þorsteinsdóttir Skoðun Einelti er dauðans alvara Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir Skoðun Hefur þú heyrt þetta áður? Stefnir Húni Kristjánsson Skoðun Réttlæti hins sterka. Gildra dómarans Jörgen Ingimar Hansson Skoðun Ávinningur af endurhæfingu – aukum lífsgæðin Ólafur H. Jóhannsson Skoðun Skoðun Skoðun Ávinningur af endurhæfingu – aukum lífsgæðin Ólafur H. Jóhannsson skrifar Skoðun Hefur þú heyrt þetta áður? Stefnir Húni Kristjánsson skrifar Skoðun Hringekja verðtryggingar og hárra vaxta Benedikt Gíslason skrifar Skoðun Áfram gakk – með kerfisgalla í bakpokanum Harpa Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Til þeirra sem fagna Doktornum! Kristján Freyr Halldórsson skrifar Skoðun Skuldin við úthverfin Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir skrifar Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Gildra dómarans Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Einelti er dauðans alvara Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Sótt að réttindum kvenna — núna Svandís Svavarsdóttir skrifar Skoðun Afnám tilfærslu milli skattþrepa Breki Pálsson skrifar Skoðun Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Íslenska þjóð, þú ert núna að gleyma Sighvatur Björgvinsson skrifar Skoðun Tölum íslensku um bíðandi börn: Uppgjöf, svarthol og lögbrot Vigdís Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Fjórði hver vinnur í verslun og þjónustu Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson skrifar Skoðun Pabbar, mömmur, afar, ömmur Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Vellíðan í vinnu Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Hefur vanfjármögnun sveitarfélaga áhrif á byggingarkostnað? Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Þar sem gervigreind er raunverulega að breyta öllu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir skrifar Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego skrifar Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Mótum framtíðina saman Jónína Hauksdóttir ,Magnús Þór Jónsson skrifar Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar Sjá meira
Fulltrúar fimmtán ríkja innan Sameinuðu þjóðanna héldu nýlega ráðstefnu um s.k. tveggja ríkja lausn. Niðurstaða ráðstefnunnar ber nafnið “New York Declaration”. Þar eru skráð loforð 15 ríkja um að „gera sameiginlegt átak til að binda endi á stríðið á Gaza“, samtímis því að ríkin lýsa „staðföstum stuðningi við tveggja ríkja lausnina“. Það er sögn í því að ríkin ætla „gera sameiginlegt átak til að binda endi á stríðið á Gaza“. Þetta er ekki stríð, þetta er árás Ísraels og þjóðarmorð. Orðalagið, að nefna þetta stríð en aldrei þjóðarmorð, segir sitt um afstöðu ráðstefnufulltrúanna. Það kemur ekki fram í hverju hið sameiginlega átak mun birtast. Það eru ekki boðaðar neinar refsiaðgerðir gegn árásaraðilanum. Það vekur upp spurningar um tilgang ráðstefnunnar og raunverulegan vilja stjórnvalda þeirra ríkja sem sóttu ráðstefnuna, þ.á.m. Íslands, að það er byrjað á öfugum enda. Það er tilgangslaust að ræða framtíð Palestínu ef frumatriðin eru ekki á hreinu. Fyrsta krafan getur eingöngu verið þessi: AFLÉTTIÐ HERNÁMINU! Hernámið er ólöglegt Alþjóðadómstóllinn hefur dæmt hernámið ólöglegt og að Ísraelsher eigi að hypja sig af landi Palestínu og að Ísrael greiði skaðabætur fyrir hryðuverkin sem her þess hefur unnið undanfarna áratugi. Það þarf því engar vangaveltur þessara fulltrúa á ráðstefnunni um málefnið, það þarf eingöngu að fylgja alþjóðalögum. Í aðdraganda ráðstefnunnar lýstu nokkur ríkjanna ætlun sinni að viðurkenna ríki Palestínu, sum þó með skilyrðum sem sýna að hugur fylgir vart máli. Ríkin fimmtán skora á Ísrael að „lýsa skýrri opinberri skuldbindingu um tveggja ríkja lausnina, og þar með fullvalda og lífvænlegt palestínskt ríki,“ Lokapunktur áætlunarinnar er: „sjálfstæð, vopnlaus Palestína sem myndi lifa friðsamlega hlið við hlið Ísraels.“ Ekkert er minnst á að afvopna Ísrael, sem er þó augljóslega frumforsenda friðar á því svæði sem Ísrael ræðst reglubundið á með loftárásum og stórskotaliði. Lög Ísraels og stefna stjórnvalda Ráðstefnufulltrúarnir hefðu getað unnið heimavinnuna sína betur eða mætt til fundar með heiðarleikann í farteskinu. Í Ísrael gilda lög sem segja að: „Ísraelsríki er þjóðarheimili gyðingaþjóðarinnar, þar sem hún nýtir sér sinn eðlilega [natural], menningarlega, trúarlega og sögulega rétt til sjálfræðis... Rétturinn til að iðka þjóðlegt sjálfræði í ríkinu Ísrael er eingöngu fyrir gyðingaþjóðina.“ Og í stefnuskrá Likud flokksins, flokks Netanyahu, segir: „réttur gyðingaþjóðarinnar til lands Ísraels er eilífur og óumdeilanlegur ... Júdea og Samaria [Vesturbakkinn] munu því aldrei verða afhentar erlendri stjórn. Í landinu milli hafs og árinnar Jórdan mun eingöngu gilda fullveldi Ísraels“. Sem sagt „from the river to the sea“. Ísrael mun aldrei samþykkja tilvist Palestínuríkis ótilneytt og menn geta rætt „tveggja ríkja lausnina“ í hið óendanlega ef Ísrael nýtur áfram refsileysis líkt og verið hefur í sjö áratugi. Tilgangslaus ráðstefna Ráðstefnan er að sjálfsögðu tilgangslaus þar sem Ísrael og Bandaríkin tóku ekki þátt, ríkin sem eru megingerendur þjóðarmorðsins jafnt á Gaza sem á Vesturbakkanum. Viðbrögð Ísraels voru fyrirsjáanleg. Danny Danon, sendiherra Ísraels hjá Sameinuðu þjóðunum, gagnrýndi harðlega þau lönd sem tóku þátt í ráðstefnunni og sagði að: „það séu þau ríki í heiminum sem berjast gegn hryðjuverkamönnum og öfgaöflum og svo séu það ríki sem loka augunum eða grípa til friðþægingar (appeasement).“ Enn eitt atriði, sem hindrar að tveggja ríkja lausnin geti náð fram að ganga og sýnir þar með tilgangsleysi ráðstefnunnar, eru landránsbyggðirnar. Um 700.000 ísraelskir landræningjar búa á Vesturbakkanum og í Austur-Jerúsalem og ætla sér ekki að fara þaðan. Það á meira að segja að bæta Gaza við landránið. Svo lengi sem Ísrael byggir landránsbyggðir á landi Palestínumanna þá er engin lausn í sjónmáli. Niðurstaðan er þessi; Ráðstefna um tveggja ríkja lausnina þjónar engum tilgangi núna, öðrum en þeim að dyggðaskreyta þau stjórnvöld sem sendu fulltrúa á ráðstefnuna. Meginverkefnið Til þess að mögulegt sé að bjarga Gazabúum sem eftir lifa frá hungurdauða og sprengjuárásum verður að stöðva Ísraelsher. Það er herinn sem hindrar mannúðaraðstoð og varpar sprengjum á flóttafólkið. Ísrael er búið að segja sig úr lögum við alþjóðasamfélagið. Það sem blasir við er meginverkefnið: Að beita Ísrael STRAX þungum refsiaðgerðum vegna þjóðarmorðsins og glæpa gegn mannkyni. Ef það er ekki gert þá halda morðin áfram og örmagna Gazabúar deyja tugþúsundum saman úr hungri, sjúkdómum og sprengjuregni. Ábyrgðin á framhaldinu er í höndum vestrænna ríkja - og íslensk stjórnvöld eru ekki undanskilin. Höfundur er formaður Félagsins Ísland - Palestína
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun
Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir skrifar
Skoðun Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson skrifar
Skoðun Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir skrifar
Skoðun Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson skrifar
Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir skrifar
Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson skrifar
Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar
Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar
Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar
Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun