Ég heiti Elísa og ég er Drusla Elísa Rún Svansdóttir skrifar 25. júlí 2025 14:33 Ég kalla sjálfa mig druslu, klæðist fötum sem stendur á „Ég er drusla,“ dreifi límmiðum með einmitt þeim orðum og labba árlega í Druslugöngunni. Þó að ég geri það fyrir góðan og mikilvægan málstað og útskýri mál mitt fyrir fólkinu í kringum mig er yfirleitt einhver sem hneykslast – einhver sem trúir ekki að ég myndi kalla sjálfa mig druslu! Svona ung, falleg og klár kona? Eins og það komi málinu við á einhvern hátt hvernig ég líti út eða hvernig ég beri mig. En hvað er það er vera drusla? Reykjavíkurdætur segja réttilega í lagi sínu D.R.U.S.L.A: „ein af fjórum í okkar heimsveldi verður fyrir kynferðislegu ofbeldi.“[1]Það skiptir ekki máli hvað konur gera; klæða sig til að fela líkama sinn eða sýna hann fyrir öllum heiminum, passa glasið á barnum, labba um með lyklana á milli puttanna, öskra þegar þær vantar hjálp – tölurnar um skráð kynferðisofbeldi hjá lögreglunni hækka stöðugt.[2] Svo eru auðvitað málin sem fá aldrei að líta dagsljósið, bæði vegna hræðslu þolenda í garð geranda sinna og kúgana samfélagsins. Ekki nóg með það, heldur fá flestir þolendur að heyra ummæli eins og „en hann er svo góður gæi,“ „varstu ekki bara aðeins of full,“ „sagðirðu nei?“ frá fólki sem þau héldu að þau gætu treyst, fólki sem þau kölluðu vini sína. Ef ég færi núna upp að manneskju og myndi berja hana í spað og sparka í, væri ég ekki gerandi? Ég fengi á mig kæru, ljót orð frá fólki og mögulegan fangelsisdóm – en ef nauðgun hefði átt sér stað? Þá er oftast litið í hina áttina. Meðvirkni samfélagsins í garð geranda er að gera út af við fórnarlömb kynferðisofbeldis. Það er þörf á breytingum. Það er ekki svo langt síðan ég átti gott samtal við 95 ára gömlu föðurömmu mína um Druslugönguna. Ég var sjálfboðaliði fyrir sjálfa gönguna og var að útskýra fyrir henni hvað gangan snýst um. Ég sagði henni að markmið Druslugöngunnar væri að uppræta fordóma varðandi klæðaburð og ástand þeirra sem verða fyrir kynferðisofbeldi og vekja athygli á því að það eru gerendurnir sem bera ábyrgð á kynferðisofbeldinu en ekki þolendurnir. Amma hefur alltaf verið mesta hvatning mín sem og fyrirmynd í lífinu. Í gegnum árin hefur hún ekki alltaf verið sammála öllu sem ég geri, en þrátt fyrir það sýnir hún mér alltaf virðingu og stuðning. Í samtali okkar um Druslugönguna deildi amma með mér sögu; hún var sex ára gömul og varð fyrir kynferðisofbeldi af hendi fjölskyldumeðlims sem var undir áhrifum áfengis. Síðan þá hefur hún haldið að þetta væri henni að kenna – þangað til núna. Ég var önnur manneskjan sem hún sagði frá þessu. Í áttatíu og níu ár hélt amma þessu leyndu, fyrir öllum nema einni manneskju, sem afsakaði einungis hegðun gerandans; hann var svo góður kall og var aðeins að sýna henni væntumþykju og var bara aðeins í glasi. Samtal okkar veitti henni rými til þess að skila skömminni. Eins hræðilegt og það var að heyra sögu hennar, urðu tengsl okkar enn sterkari en áður. Ég berst fyrir þolendum kynferðisofbeldis til þess að koma því til hvers og eins þolanda að ofbeldið sem þau verða fyrir er ALDREI þeim að kenna. Ég trúi þér. Þó áttatíu og níu ár séu liðin síðan brotið var á ömmu minni, hefur ekki mikið breyst. Kvennabaráttan tekur stór skref með reglulegu millibili en þó er enn langt í land. Ef ekki væri fyrir sjálfboðaliða og ýmis samtök sem styrkja og styðja við Druslugönguna á hverju ári til að dreifa boðskapnum og sýna styrk með þolendum væru sum okkar ekki hér í dag. Göngum með, hópumst í Druslugönguna, styðjum þolendur kynferðisofbeldis, sýnum þeim þolinmæði og væntumþykju því þau eru ekki að ljúga. Höfundur er í skipulagsteymi Druslugöngunnar. Öll sem vilja leita sér hjálpar geta leitað til Bjarkarhlíðar og Stígamóta. Allur ágóði af göngunni í ár fer í Minningarsjóð Ólafar Töru sem styður bæði við þolendur og þau sem eru í framlínu baráttunnar. Öll sem vilja leggja Druslugöngunnni lið geta greitt frjáls framlög á reikning göngunnar 0101-26-100839 kt. 580711-0730 eða verslað varning á göngunni. [1] D.R.U.S.L.A, 2016. [2] Hér er linkur að vefsíðu Lögreglunnar á Íslandi sem sýnir tölfræði kynferðisofbeldis seinustu ára: https://www.logreglan.is/tilkynntum-kynferdisbrotum-fjolgar-milli-ara/ Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Druslugangan Jafnréttismál Mest lesið Gerið Ásthildi Lóu aftur að ráðherra Einar Steingrímsson Skoðun Fólkið sem hverfur... Kristján Fr. Friðbertsson Skoðun „Steraleikarnir“ Birgir Sverrisson Skoðun Mótmæli bænda í Brussel eru ekki sjónarspil – þau eru viðvörun Erna Bjarnadóttir Skoðun Þegar gigtin stjórnar jólunum Hrönn Stefánsdóttir Skoðun Fínpússuð mannvonska Armando Garcia Skoðun Fullveldi í framkvæmd Eggert Sigurbergsson Skoðun Verður Flokkur fólksins að Flótta fólksins? Júlíus Valsson Skoðun Gengið til friðar Ingibjörg Haraldsdóttir,Elín Oddný Sigurðardóttir Skoðun Þetta varð í alvöru að lögum! Snorri Másson Skoðun Skoðun Skoðun „Steraleikarnir“ Birgir Sverrisson skrifar Skoðun Fínpússuð mannvonska Armando Garcia skrifar Skoðun Fólkið sem hverfur... Kristján Fr. Friðbertsson skrifar Skoðun Gengið til friðar Ingibjörg Haraldsdóttir,Elín Oddný Sigurðardóttir skrifar Skoðun Gerið Ásthildi Lóu aftur að ráðherra Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Mótmæli bænda í Brussel eru ekki sjónarspil – þau eru viðvörun Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Þegar gigtin stjórnar jólunum Hrönn Stefánsdóttir skrifar Skoðun Fullveldi í framkvæmd Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Verður Flokkur fólksins að Flótta fólksins? Júlíus Valsson skrifar Skoðun „Rússland hefur ráðist inn í 19 ríki“ - og samt engin ógn? Daði Freyr Ólafsson skrifar Skoðun Fæðuöryggi sem innviðamál í breyttu alþjóðakerfi Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Svona gerum við… fjármagn til áfengis- og vímuefnameðferðar aukið um 850 milljónir Alma Möller skrifar Skoðun Gluggagægir fyrir innan gluggann. Gervigreindin lifnar við Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Samstíga ríkisstjórn í sigri og þraut Kristrún Frostadóttir skrifar Skoðun Vextir á verðtryggðum lánum - ögurstund Hjalti Þórisson skrifar Skoðun Rokk í boði Ríkisins - möguleg tímaskekkja Stefán Ernir Valmundarson skrifar Skoðun Orkuskiptin sem engu máli skiptu Jean-Rémi Chareyre skrifar Skoðun Samtöl við þá sem hurfu of fljótt Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Flugvöllurinn í Reykjavík - fyrir landið allt Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Gamla fólkið okkar býr við óöryggi – kerfið okkar er að bregðast Valný Óttarsdóttir skrifar Skoðun Siðferðileg reiði er ekki staðreynd Hilmar Kristinsson skrifar Skoðun Fiktið byrjar ekki sem sjúkdómur Gunnar Salvarsson skrifar Skoðun Jólagjöf ríkisstjórnarinnar Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Einfaldlega íslenskt, líka um jólin Hafliði Halldórsson skrifar Skoðun Hvers vegna heyra yfirvöld á Íslandi ekki grátbeiðni Sameinuðu þjóðanna og yfir 200 hjálparsamtaka um aðgerðir gegn Ísrael? Björn B. Björnsson skrifar Skoðun Réttaröryggi nemenda og framkvæmd inntöku í framhaldsskóla Karen María Jónsdóttir skrifar Skoðun Vönduð lagasetning á undanhaldi Diljá Matthíasardóttir skrifar Skoðun Borgar það sig að panta mat á netinu? Jóhann Már Helgason skrifar Skoðun Staðreyndir um móttöku flóttafólks í Hafnarfirði Margrét Vala Marteinsdóttir skrifar Skoðun „Fullkominn fjandskapur í garð smáríkis“ Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Sjá meira
Ég kalla sjálfa mig druslu, klæðist fötum sem stendur á „Ég er drusla,“ dreifi límmiðum með einmitt þeim orðum og labba árlega í Druslugöngunni. Þó að ég geri það fyrir góðan og mikilvægan málstað og útskýri mál mitt fyrir fólkinu í kringum mig er yfirleitt einhver sem hneykslast – einhver sem trúir ekki að ég myndi kalla sjálfa mig druslu! Svona ung, falleg og klár kona? Eins og það komi málinu við á einhvern hátt hvernig ég líti út eða hvernig ég beri mig. En hvað er það er vera drusla? Reykjavíkurdætur segja réttilega í lagi sínu D.R.U.S.L.A: „ein af fjórum í okkar heimsveldi verður fyrir kynferðislegu ofbeldi.“[1]Það skiptir ekki máli hvað konur gera; klæða sig til að fela líkama sinn eða sýna hann fyrir öllum heiminum, passa glasið á barnum, labba um með lyklana á milli puttanna, öskra þegar þær vantar hjálp – tölurnar um skráð kynferðisofbeldi hjá lögreglunni hækka stöðugt.[2] Svo eru auðvitað málin sem fá aldrei að líta dagsljósið, bæði vegna hræðslu þolenda í garð geranda sinna og kúgana samfélagsins. Ekki nóg með það, heldur fá flestir þolendur að heyra ummæli eins og „en hann er svo góður gæi,“ „varstu ekki bara aðeins of full,“ „sagðirðu nei?“ frá fólki sem þau héldu að þau gætu treyst, fólki sem þau kölluðu vini sína. Ef ég færi núna upp að manneskju og myndi berja hana í spað og sparka í, væri ég ekki gerandi? Ég fengi á mig kæru, ljót orð frá fólki og mögulegan fangelsisdóm – en ef nauðgun hefði átt sér stað? Þá er oftast litið í hina áttina. Meðvirkni samfélagsins í garð geranda er að gera út af við fórnarlömb kynferðisofbeldis. Það er þörf á breytingum. Það er ekki svo langt síðan ég átti gott samtal við 95 ára gömlu föðurömmu mína um Druslugönguna. Ég var sjálfboðaliði fyrir sjálfa gönguna og var að útskýra fyrir henni hvað gangan snýst um. Ég sagði henni að markmið Druslugöngunnar væri að uppræta fordóma varðandi klæðaburð og ástand þeirra sem verða fyrir kynferðisofbeldi og vekja athygli á því að það eru gerendurnir sem bera ábyrgð á kynferðisofbeldinu en ekki þolendurnir. Amma hefur alltaf verið mesta hvatning mín sem og fyrirmynd í lífinu. Í gegnum árin hefur hún ekki alltaf verið sammála öllu sem ég geri, en þrátt fyrir það sýnir hún mér alltaf virðingu og stuðning. Í samtali okkar um Druslugönguna deildi amma með mér sögu; hún var sex ára gömul og varð fyrir kynferðisofbeldi af hendi fjölskyldumeðlims sem var undir áhrifum áfengis. Síðan þá hefur hún haldið að þetta væri henni að kenna – þangað til núna. Ég var önnur manneskjan sem hún sagði frá þessu. Í áttatíu og níu ár hélt amma þessu leyndu, fyrir öllum nema einni manneskju, sem afsakaði einungis hegðun gerandans; hann var svo góður kall og var aðeins að sýna henni væntumþykju og var bara aðeins í glasi. Samtal okkar veitti henni rými til þess að skila skömminni. Eins hræðilegt og það var að heyra sögu hennar, urðu tengsl okkar enn sterkari en áður. Ég berst fyrir þolendum kynferðisofbeldis til þess að koma því til hvers og eins þolanda að ofbeldið sem þau verða fyrir er ALDREI þeim að kenna. Ég trúi þér. Þó áttatíu og níu ár séu liðin síðan brotið var á ömmu minni, hefur ekki mikið breyst. Kvennabaráttan tekur stór skref með reglulegu millibili en þó er enn langt í land. Ef ekki væri fyrir sjálfboðaliða og ýmis samtök sem styrkja og styðja við Druslugönguna á hverju ári til að dreifa boðskapnum og sýna styrk með þolendum væru sum okkar ekki hér í dag. Göngum með, hópumst í Druslugönguna, styðjum þolendur kynferðisofbeldis, sýnum þeim þolinmæði og væntumþykju því þau eru ekki að ljúga. Höfundur er í skipulagsteymi Druslugöngunnar. Öll sem vilja leita sér hjálpar geta leitað til Bjarkarhlíðar og Stígamóta. Allur ágóði af göngunni í ár fer í Minningarsjóð Ólafar Töru sem styður bæði við þolendur og þau sem eru í framlínu baráttunnar. Öll sem vilja leggja Druslugöngunnni lið geta greitt frjáls framlög á reikning göngunnar 0101-26-100839 kt. 580711-0730 eða verslað varning á göngunni. [1] D.R.U.S.L.A, 2016. [2] Hér er linkur að vefsíðu Lögreglunnar á Íslandi sem sýnir tölfræði kynferðisofbeldis seinustu ára: https://www.logreglan.is/tilkynntum-kynferdisbrotum-fjolgar-milli-ara/
Skoðun Svona gerum við… fjármagn til áfengis- og vímuefnameðferðar aukið um 850 milljónir Alma Möller skrifar
Skoðun Gluggagægir fyrir innan gluggann. Gervigreindin lifnar við Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar
Skoðun Hvers vegna heyra yfirvöld á Íslandi ekki grátbeiðni Sameinuðu þjóðanna og yfir 200 hjálparsamtaka um aðgerðir gegn Ísrael? Björn B. Björnsson skrifar
Skoðun Réttaröryggi nemenda og framkvæmd inntöku í framhaldsskóla Karen María Jónsdóttir skrifar