Valdhafar sem óttast þjóð sína eiga ekki skilið völdin Ágústa Árnadóttir skrifar 14. júní 2025 19:00 Þeir sem fara með völdin eiga að þjóna þjóð sinni af ábyrgð, skýra ákvarðanir sínar og standa fyrir stefnu sinni. En þegar borgarar leyfa sér að spyrja krefjandi spurninga um stefnu stjórnvalda, bregðast ráðamenn ítrekað við með stimplun, ásökunum og þöggun í stað heiðarlegra svara. Spurningum mætt með skömm Við höfum veitt stjórnvöldum umboð okkar til að stýra fjármunum, þjónustu og öryggi samfélagsins. Þegar við spyrjum hvort þessari ábyrgð sé sinnt með sóma, fáum við ekki svör heldur stimplun. Við spyrjum: Af hverju molnar heilbrigðiskerfið? Af hverju á ungt fólk erfitt með að eignast heimili? Hvers vegna hækka skattar þrátt fyrir versnandi þjónustu? Hvers vegna er lögum ekki framfylgt gagnvart glæpagengjum, mansali og brottvísunum? Af hverju fara tugir milljarða í stríðsrekstur sem þjóðin hefur aldrei samþykkt? Í stað málefnalegra svara fáum við á okkur ásakanir: Rasistar. Hægri öfgamenn. Illmenni. Popúlískur áróður. Nasistar. Þetta eru ekki svör. Þetta eru orð sem eiga að kæfa umræðuna. Við erum að ræða um kerfið — ekki einstaklingana Við gerum okkur grein fyrir því að fólk í neyð sækist eftir öryggi. En stjórnvöld hafa ekkert umboð til að keyra velferðarkerfið fram af bjargbrún án þess að þjóðin fái nokkuð að segja. Því það erum við sem borgum. Við eigum rétt á að ræða hvar mörk kerfisins liggja: Hversu mikið álag ræður heilbrigðiskerfið við? Hversu margir eiga raunhæfan möguleika á að komast inn á húsnæðismarkaðinn? Hvað mikið álag ræður félagsþjónustan við? Hvernig ætlum við að bregðast við vaxandi ofbeldi og skipulagðri glæpastarfsemi erlendra glæpagengja sem hafa fest sig í sessi í samfélaginu? Niðurstaðan blasir við: Kerfin eru sprungin. Fjölskyldur kikna undan verðbólgu og skuldum. Erlend glæpagengi festa sig í sessi. Skattar hækka — þjónustan hrynur. Skýrar kröfur um ábyrgð og jafnvægi Við höfum ekki aðeins bent á vandann, heldur lagt fram skýrar kröfur sem snúast um ábyrgð, jafnvægi og raunhæfa stjórnun á hælisleitenda- og innflytjendamálum: Að hælisleitendur verði vistaðir í lokuðu úrræði eða sendir úr landi á meðan bakgrunnsrannsókn stendur, og þeir sem koma án skilríkja verði vistaðir eða vísað til baka. Afturköllun dvalarleyfa eða ríkisborgararéttar við alvarlegt brot eða rangar upplýsingar. Afnám fjölskyldusameiningar í núverandi mynd. Fimm ára hlé á nýjum hælisumsóknum á meðan kerfið er endurskoðað frá grunni. Að stuðningur við fólk í neyð sé veittur heima fyrir, þar sem hjálpin nýtist fleirum og betur. Erlendum brotamönnum afpláni í heimalandi sínu með milliríkjasamningum; slíkt fyrirkomulag er ódýrara og mannúðlegra. Þetta eru ekki kröfur um útilokun heldur skynsamlegar tillögur sem taka mið af mannúð og getu samfélagsins til að sinna bæði eigin borgurum og þeim sem leita hingað. En í stað þess að stjórnvöld svari þessum málefnalegu kröfum með rökum, svara þau með stimplun. Ábyrgðin er sameiginleg Þetta er ekki eingöngu á ábyrgð núverandi stjórnvalda. Ábyrgðin liggur hjá stjórnmálastéttinni í heild, hjá þeim sem hafa mótað stefnuna undanfarin ár og áratugi. Ákvörðunum hefur verið frestað, málum sópað undir teppi og stefnumótun oftar en ekki byggð á vinsældaleik frekar en raunhæfri langtímahugsun. Allir sem setið hafa við stjórnvöll landsins bera ábyrgð á þeirri stöðu sem nú blasir við. Spurning þjóðarinnar er einföld: Af hverju horfðu stjórnvöld áhugalaus á meðan kerfin hrundu smám saman? Af hverju var ekki gripið inn í áður en allt var komið í óefni? Það má ræða burðargetu velferðarkerfisins Við stöndum frammi fyrir spurningu sem fáir þora að ræða: Er burðargeta velferðarkerfisins óendanleg? Svarið er nei. Við eigum skýlausan rétt á heiðarlegri stefnumótun: Hvað er raunhæft? Hvernig tryggjum við þjónustu við þá sem hér búa og hafa byggt upp kerfið með sínum skattgreiðslum? Hverjir bera ábyrgð á þeirri stöðu sem komin er upp? Að spyrja þessara spurninga er ekki mannvonska. Það er samfélagsleg ábyrgð. Virðing fyrir þjóðinni Við eigum öll skýlausan rétt á því að stjórnvöld starfi í okkar þágu, en ekki í þágu elítunnar eða Evrópusambandsins. Við eigum að njóta virðingar í umræðunni og hafa rödd í samfélaginu sem við höfum byggt með vinnu, sköttum og fórnum. Við erum ekki vandamálið. Við erum þjóðin. Enginn hefur rétt til að svipta okkur þeirri reisn. Lýðræði byggir á ábyrgð Lýðræði er ekki aðeins kosningar á fjögurra ára fresti. Lýðræði krefst daglegrar ábyrgðar stjórnvalda gagnvart þjóðinni. Það krefst þess að þeir sem fara með völdin muni ávallt hverra hagsmuna þeir þjóna — og fyrir hvern þeir starfa. Í heilbrigðu lýðræði gilda einföld en ófrávíkjanleg viðmið: Gagnsæi: Ákvörðunartaka á sér stað fyrir opnum tjöldum, ekki bak við luktar dyr. Borgarar eiga rétt á að vita hverjir taka ákvarðanir, á hvaða forsendum og undir hvaða áhrifum. Samráð við þjóðina: Stór álitamál sem varða framtíð þjóðfélagsins skuli tekin í samráði við þjóðina sjálfa. Svör með rökum, ekki stimplum: Þegar borgarar spyrja málefnalegra spurninga eiga stjórnvöld að svara með skýrum rökum og gögnum — ekki með stimplun, sleggjudómum eða persónulegum árásum. Forgangsröðun: Á að snúast um hagsmuni þjóðarinnar til framtíðar, ekki skammtímagróða þrýstihópa, alþjóðlegra stofnana eða stjórnmálalegra leikja. Réttur borgaranna til að tjá sig: Allir eiga rétt á að spyrja, tjá sig, gagnrýna og krefjast svara — án þess að vera útskúfaðir, brennimerktir eða smánaðir. Lýðræði án þessara þátta er aðeins skuggamynd af sjálfu sér. Blekkingarleikur stjórnvalda Í stað þess að horfast í augu við vandann snúa stjórnvöld umræðunni yfir á upplifun fólks. Þau vilja frekar ræða hvernig fólk upplifir stöðuna heldur en að leysa vandann sjálfan. Fólki er sagt að það upplifi hlutina á „rangan hátt“ — að það skorti innsæi, skilning eða samhengi. Þannig er ábyrgðin flutt frá þeim sem stjórna yfir á almenning sjálfan, sem á að draga í efa eigin skilning á veruleikanum. Þetta er ekki stjórnsýsla í þágu fólksins. Þetta er kerfisbundin blekkingartækni, hönnuð til að verja stjórnvöld gegn réttmætum spurningum og kröfum um ábyrgð. Gaslýsing, blekkingarleikur og siðferðileg kúgun Í stað heiðarlegra svara mæta borgarar gaslýsingu: „Þetta er ekki raunverulegt vandamál.“ „Þetta er bara upplifun ykkar.“ Stjórnvöld beina athyglinni frá eigin ábyrgð og snúa umræðunni að því hvernig fólk upplifir hlutina — ekki hvort kerfið virki í raun. Þannig er ábyrgðin smám saman færð frá stjórnendum og yfir á almenning sjálfan: Vandinn er ekki brotnir innviðir — heldur skortur borgaranna á réttri sýn. Á meðan: Fólk bíður mánuðum saman eftir læknisaðstoð. Ungt fólk sér enga leið inn á húsnæðismarkaðinn. Fjölskyldur kafna í skuldum og verðbólgu. Velferðarþjónustan molnar og nær ekki lengur að sinna eigin borgurum. Að neita þessum staðreyndum er ekki stjórnsýsla heldur kerfisbundin þöggun — og markviss blekkingartækni sem ver stjórnvöld gegn gagnrýni og ábyrgð. Hvað óttast þau? Ef stefnan er traust, hvers vegna óttast stjórnvöld gagnrýni? Ef kerfin virka, hvers vegna þessi grimma og miskunnarlausa stimplun á þá sem spyrja? Hvað er verið að fela? Þau óttast að þjóðin átti sig á því að ákvarðanir eru teknar án hennar samþykkis — og oft gegn vilja þjóðarinnar. Þau hafa gleymt hverjum þau þjónuðu. Vald kjörinna fulltrúa byggir ekki á forréttindum heldur umboði. Það umboð er aðeins í gildi svo lengi sem þeir sem stjórna starfa í þágu þjóðarinnar — ekki gegn henni. Og þegar þjóðin spyr — er þeirra skylda að svara: Ekki gaslýsa. Ekki smána. Ekki útskúfa. Við munum ekki þegja Við látum ekki gaslýsa okkur. Við látum ekki útskúfa okkur. Við erum ekki í ofbeldissambandi. Við höldum áfram að spyrja: Hver ákvað? Hver ber ábyrgð? Af hverju fær þjóðin ekki rödd? Þau sem þola ekki að svara eigin þjóð eiga ekki skilið að stjórna henni. Höfundur er lýðræðissinni Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hælisleitendur Flóttafólk á Íslandi Flóttamenn Mest lesið Að þröngva lífsskoðun upp á annað fólk Sævar Þór Jónsson Skoðun Áform um að eyðileggja Ísland! Jóna Imsland Skoðun Hver erum við? Hvert stefnum við? Arnar Þór Jónsson Skoðun Kjarnorkuákvæði? Dagur B. Eggertsson Skoðun Í skugga virkjana, þegar náttúran fær ekki að tala: Hvammsvirkjun lamin í gegn með góðu og illu Gunnar Þór Jónsson,Svanborg R. Jónsdóttir Skoðun Fjármálalæsi í fríinu – fjárfesting sem endist lengur en sólbrúnkan! Íris Björk Hreinsdóttir Skoðun Samstarf er lykill að framtíðinni Magnús Þór Jónsson Skoðun Hvað hefur áunnist á 140 dögum? Heiða Björg Hilmisdóttir,Dóra Björt Guðjónsdóttir,Sanna Magdalena Mörtudóttir,Helga Þórðardóttir,Líf Magneudóttir Skoðun Hugtakið valdarán gengisfellt Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Mega blaðamenn ljúga? Páll Steingrímsson Skoðun Skoðun Skoðun Á hvaða vegferð er ríkisstjórn Kristrúnar Frostadóttur gagnvart sjávarútvegssveitarfélögunum? Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Dæmir sig sjálft Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Mega blaðamenn ljúga? Páll Steingrímsson skrifar Skoðun Ákall um nægjusemi í heimi neyslubrjálæðis Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Hvað hefur áunnist á 140 dögum? Heiða Björg Hilmisdóttir,Dóra Björt Guðjónsdóttir,Sanna Magdalena Mörtudóttir,Helga Þórðardóttir,Líf Magneudóttir skrifar Skoðun Samstarf er lykill að framtíðinni Magnús Þór Jónsson skrifar Skoðun Kjarnorkuákvæði? Dagur B. Eggertsson skrifar Skoðun Hver erum við? Hvert stefnum við? Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Í skugga virkjana, þegar náttúran fær ekki að tala: Hvammsvirkjun lamin í gegn með góðu og illu Gunnar Þór Jónsson,Svanborg R. Jónsdóttir skrifar Skoðun Fjármálalæsi í fríinu – fjárfesting sem endist lengur en sólbrúnkan! Íris Björk Hreinsdóttir skrifar Skoðun Hugtakið valdarán gengisfellt Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Ábyrgðin er þeirra Vilhjálmur Árnason skrifar Skoðun Dæmt um form, ekki efni Hörður Arnarson skrifar Skoðun Að þröngva lífsskoðun upp á annað fólk Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Um fundarstjórn forseta Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hjálpartæki – fyrir hverja? Júlíana Magnúsdóttir skrifar Skoðun Flugnám - Fyrsti hluti: Menntasjóður námsmanna og ECTS einingar Matthías Arngrímsson skrifar Skoðun Áform um að eyðileggja Ísland! Jóna Imsland skrifar Skoðun Í 1.129 daga hefur Alþingi hunsað jaðarsettasta hóp samfélagsins Grímur Atlason skrifar Skoðun Tekur ný ríkisstjórn af skarið? Árni Einarsson skrifar Skoðun Strandveiðar í gíslingu – Alþingi sveltir sjávarbyggðir Árni Björn Kristbjörnsson skrifar Skoðun Rölt að botninum Smári McCarthy skrifar Skoðun Að fortíð skal hyggja þegar framtíð skal byggja Einar G. Harðarson skrifar Skoðun Málþóf spillingar og græðgi á Alþingi Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Lýðskrum Skattfylkingarinnar Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Krabbamein – reddast þetta? Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Valdið yfir sjávarútvegsmálunum Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Lummuleg áform heilbrigðisráðherra Ragnar Sigurður Kristjánsson skrifar Skoðun Hver á að fá súrefnisgrímuna fyrst? Davíð Bergmann. skrifar Skoðun Baráttan um kjör eldra fólks Jónína Björk Óskarsdóttir skrifar Sjá meira
Þeir sem fara með völdin eiga að þjóna þjóð sinni af ábyrgð, skýra ákvarðanir sínar og standa fyrir stefnu sinni. En þegar borgarar leyfa sér að spyrja krefjandi spurninga um stefnu stjórnvalda, bregðast ráðamenn ítrekað við með stimplun, ásökunum og þöggun í stað heiðarlegra svara. Spurningum mætt með skömm Við höfum veitt stjórnvöldum umboð okkar til að stýra fjármunum, þjónustu og öryggi samfélagsins. Þegar við spyrjum hvort þessari ábyrgð sé sinnt með sóma, fáum við ekki svör heldur stimplun. Við spyrjum: Af hverju molnar heilbrigðiskerfið? Af hverju á ungt fólk erfitt með að eignast heimili? Hvers vegna hækka skattar þrátt fyrir versnandi þjónustu? Hvers vegna er lögum ekki framfylgt gagnvart glæpagengjum, mansali og brottvísunum? Af hverju fara tugir milljarða í stríðsrekstur sem þjóðin hefur aldrei samþykkt? Í stað málefnalegra svara fáum við á okkur ásakanir: Rasistar. Hægri öfgamenn. Illmenni. Popúlískur áróður. Nasistar. Þetta eru ekki svör. Þetta eru orð sem eiga að kæfa umræðuna. Við erum að ræða um kerfið — ekki einstaklingana Við gerum okkur grein fyrir því að fólk í neyð sækist eftir öryggi. En stjórnvöld hafa ekkert umboð til að keyra velferðarkerfið fram af bjargbrún án þess að þjóðin fái nokkuð að segja. Því það erum við sem borgum. Við eigum rétt á að ræða hvar mörk kerfisins liggja: Hversu mikið álag ræður heilbrigðiskerfið við? Hversu margir eiga raunhæfan möguleika á að komast inn á húsnæðismarkaðinn? Hvað mikið álag ræður félagsþjónustan við? Hvernig ætlum við að bregðast við vaxandi ofbeldi og skipulagðri glæpastarfsemi erlendra glæpagengja sem hafa fest sig í sessi í samfélaginu? Niðurstaðan blasir við: Kerfin eru sprungin. Fjölskyldur kikna undan verðbólgu og skuldum. Erlend glæpagengi festa sig í sessi. Skattar hækka — þjónustan hrynur. Skýrar kröfur um ábyrgð og jafnvægi Við höfum ekki aðeins bent á vandann, heldur lagt fram skýrar kröfur sem snúast um ábyrgð, jafnvægi og raunhæfa stjórnun á hælisleitenda- og innflytjendamálum: Að hælisleitendur verði vistaðir í lokuðu úrræði eða sendir úr landi á meðan bakgrunnsrannsókn stendur, og þeir sem koma án skilríkja verði vistaðir eða vísað til baka. Afturköllun dvalarleyfa eða ríkisborgararéttar við alvarlegt brot eða rangar upplýsingar. Afnám fjölskyldusameiningar í núverandi mynd. Fimm ára hlé á nýjum hælisumsóknum á meðan kerfið er endurskoðað frá grunni. Að stuðningur við fólk í neyð sé veittur heima fyrir, þar sem hjálpin nýtist fleirum og betur. Erlendum brotamönnum afpláni í heimalandi sínu með milliríkjasamningum; slíkt fyrirkomulag er ódýrara og mannúðlegra. Þetta eru ekki kröfur um útilokun heldur skynsamlegar tillögur sem taka mið af mannúð og getu samfélagsins til að sinna bæði eigin borgurum og þeim sem leita hingað. En í stað þess að stjórnvöld svari þessum málefnalegu kröfum með rökum, svara þau með stimplun. Ábyrgðin er sameiginleg Þetta er ekki eingöngu á ábyrgð núverandi stjórnvalda. Ábyrgðin liggur hjá stjórnmálastéttinni í heild, hjá þeim sem hafa mótað stefnuna undanfarin ár og áratugi. Ákvörðunum hefur verið frestað, málum sópað undir teppi og stefnumótun oftar en ekki byggð á vinsældaleik frekar en raunhæfri langtímahugsun. Allir sem setið hafa við stjórnvöll landsins bera ábyrgð á þeirri stöðu sem nú blasir við. Spurning þjóðarinnar er einföld: Af hverju horfðu stjórnvöld áhugalaus á meðan kerfin hrundu smám saman? Af hverju var ekki gripið inn í áður en allt var komið í óefni? Það má ræða burðargetu velferðarkerfisins Við stöndum frammi fyrir spurningu sem fáir þora að ræða: Er burðargeta velferðarkerfisins óendanleg? Svarið er nei. Við eigum skýlausan rétt á heiðarlegri stefnumótun: Hvað er raunhæft? Hvernig tryggjum við þjónustu við þá sem hér búa og hafa byggt upp kerfið með sínum skattgreiðslum? Hverjir bera ábyrgð á þeirri stöðu sem komin er upp? Að spyrja þessara spurninga er ekki mannvonska. Það er samfélagsleg ábyrgð. Virðing fyrir þjóðinni Við eigum öll skýlausan rétt á því að stjórnvöld starfi í okkar þágu, en ekki í þágu elítunnar eða Evrópusambandsins. Við eigum að njóta virðingar í umræðunni og hafa rödd í samfélaginu sem við höfum byggt með vinnu, sköttum og fórnum. Við erum ekki vandamálið. Við erum þjóðin. Enginn hefur rétt til að svipta okkur þeirri reisn. Lýðræði byggir á ábyrgð Lýðræði er ekki aðeins kosningar á fjögurra ára fresti. Lýðræði krefst daglegrar ábyrgðar stjórnvalda gagnvart þjóðinni. Það krefst þess að þeir sem fara með völdin muni ávallt hverra hagsmuna þeir þjóna — og fyrir hvern þeir starfa. Í heilbrigðu lýðræði gilda einföld en ófrávíkjanleg viðmið: Gagnsæi: Ákvörðunartaka á sér stað fyrir opnum tjöldum, ekki bak við luktar dyr. Borgarar eiga rétt á að vita hverjir taka ákvarðanir, á hvaða forsendum og undir hvaða áhrifum. Samráð við þjóðina: Stór álitamál sem varða framtíð þjóðfélagsins skuli tekin í samráði við þjóðina sjálfa. Svör með rökum, ekki stimplum: Þegar borgarar spyrja málefnalegra spurninga eiga stjórnvöld að svara með skýrum rökum og gögnum — ekki með stimplun, sleggjudómum eða persónulegum árásum. Forgangsröðun: Á að snúast um hagsmuni þjóðarinnar til framtíðar, ekki skammtímagróða þrýstihópa, alþjóðlegra stofnana eða stjórnmálalegra leikja. Réttur borgaranna til að tjá sig: Allir eiga rétt á að spyrja, tjá sig, gagnrýna og krefjast svara — án þess að vera útskúfaðir, brennimerktir eða smánaðir. Lýðræði án þessara þátta er aðeins skuggamynd af sjálfu sér. Blekkingarleikur stjórnvalda Í stað þess að horfast í augu við vandann snúa stjórnvöld umræðunni yfir á upplifun fólks. Þau vilja frekar ræða hvernig fólk upplifir stöðuna heldur en að leysa vandann sjálfan. Fólki er sagt að það upplifi hlutina á „rangan hátt“ — að það skorti innsæi, skilning eða samhengi. Þannig er ábyrgðin flutt frá þeim sem stjórna yfir á almenning sjálfan, sem á að draga í efa eigin skilning á veruleikanum. Þetta er ekki stjórnsýsla í þágu fólksins. Þetta er kerfisbundin blekkingartækni, hönnuð til að verja stjórnvöld gegn réttmætum spurningum og kröfum um ábyrgð. Gaslýsing, blekkingarleikur og siðferðileg kúgun Í stað heiðarlegra svara mæta borgarar gaslýsingu: „Þetta er ekki raunverulegt vandamál.“ „Þetta er bara upplifun ykkar.“ Stjórnvöld beina athyglinni frá eigin ábyrgð og snúa umræðunni að því hvernig fólk upplifir hlutina — ekki hvort kerfið virki í raun. Þannig er ábyrgðin smám saman færð frá stjórnendum og yfir á almenning sjálfan: Vandinn er ekki brotnir innviðir — heldur skortur borgaranna á réttri sýn. Á meðan: Fólk bíður mánuðum saman eftir læknisaðstoð. Ungt fólk sér enga leið inn á húsnæðismarkaðinn. Fjölskyldur kafna í skuldum og verðbólgu. Velferðarþjónustan molnar og nær ekki lengur að sinna eigin borgurum. Að neita þessum staðreyndum er ekki stjórnsýsla heldur kerfisbundin þöggun — og markviss blekkingartækni sem ver stjórnvöld gegn gagnrýni og ábyrgð. Hvað óttast þau? Ef stefnan er traust, hvers vegna óttast stjórnvöld gagnrýni? Ef kerfin virka, hvers vegna þessi grimma og miskunnarlausa stimplun á þá sem spyrja? Hvað er verið að fela? Þau óttast að þjóðin átti sig á því að ákvarðanir eru teknar án hennar samþykkis — og oft gegn vilja þjóðarinnar. Þau hafa gleymt hverjum þau þjónuðu. Vald kjörinna fulltrúa byggir ekki á forréttindum heldur umboði. Það umboð er aðeins í gildi svo lengi sem þeir sem stjórna starfa í þágu þjóðarinnar — ekki gegn henni. Og þegar þjóðin spyr — er þeirra skylda að svara: Ekki gaslýsa. Ekki smána. Ekki útskúfa. Við munum ekki þegja Við látum ekki gaslýsa okkur. Við látum ekki útskúfa okkur. Við erum ekki í ofbeldissambandi. Við höldum áfram að spyrja: Hver ákvað? Hver ber ábyrgð? Af hverju fær þjóðin ekki rödd? Þau sem þola ekki að svara eigin þjóð eiga ekki skilið að stjórna henni. Höfundur er lýðræðissinni
Í skugga virkjana, þegar náttúran fær ekki að tala: Hvammsvirkjun lamin í gegn með góðu og illu Gunnar Þór Jónsson,Svanborg R. Jónsdóttir Skoðun
Hvað hefur áunnist á 140 dögum? Heiða Björg Hilmisdóttir,Dóra Björt Guðjónsdóttir,Sanna Magdalena Mörtudóttir,Helga Þórðardóttir,Líf Magneudóttir Skoðun
Skoðun Á hvaða vegferð er ríkisstjórn Kristrúnar Frostadóttur gagnvart sjávarútvegssveitarfélögunum? Anton Guðmundsson skrifar
Skoðun Hvað hefur áunnist á 140 dögum? Heiða Björg Hilmisdóttir,Dóra Björt Guðjónsdóttir,Sanna Magdalena Mörtudóttir,Helga Þórðardóttir,Líf Magneudóttir skrifar
Skoðun Í skugga virkjana, þegar náttúran fær ekki að tala: Hvammsvirkjun lamin í gegn með góðu og illu Gunnar Þór Jónsson,Svanborg R. Jónsdóttir skrifar
Skoðun Fjármálalæsi í fríinu – fjárfesting sem endist lengur en sólbrúnkan! Íris Björk Hreinsdóttir skrifar
Skoðun Flugnám - Fyrsti hluti: Menntasjóður námsmanna og ECTS einingar Matthías Arngrímsson skrifar
Í skugga virkjana, þegar náttúran fær ekki að tala: Hvammsvirkjun lamin í gegn með góðu og illu Gunnar Þór Jónsson,Svanborg R. Jónsdóttir Skoðun
Hvað hefur áunnist á 140 dögum? Heiða Björg Hilmisdóttir,Dóra Björt Guðjónsdóttir,Sanna Magdalena Mörtudóttir,Helga Þórðardóttir,Líf Magneudóttir Skoðun