Þung skref að labba inn á krabbameinsdeildina

Saga Davíðs Goða Þorvarðarsonar ætti að vera öllum innblástur um að grípa tækifærin og vera þakklát. Sindri Sindrason ræddi við Davíð í Íslandi í dag á Stöð 2 í vikunni. Í dag er hann 27 ára en fyrir einu ári greindist hann með óútskýrðan sjúkdóm sem átti eftir að snúa veröld hans á hvolf. Í dag er hann að jafna sig en ljósið í myrkrinu er hann og eiginkona hans Dagný Vala eiga von á barni. Davíð hefur mikinn áhuga á öllum sem kemur að kvikmyndagerð og stofnaði fyrirtækið Skjáskot ásamt föður sínum fyrir sex árum.

„Snemma á síðasta ári fer ég til augnlæknis þar sem ég hafði verið að upplifa blinda bletti í augunum á mér. Þeir fóru stundum en í eitt skipti fór hann ekki úr auganu á mér. Fyrir mig sem vinn sem ljósmyndari og kvikmyndagerðarmaður þá skipta augun mín mestu máli,“ segir Davíð og heldur áfram.

„Ég fer til augnlæknis og sem betur fer fæ ég tíma sex mánuðum áður en ég átti að fá tíma. Allir vita að það getur verið mjög erfitt að fá tíma hjá augnlækni. Þar skoða þeir allt, taka allar myndir og gera allar rannsóknir sem í boði eru. Þeir sjá að það eru æðar í auganu sem hafa drepist og gerist það vegna súrefnisskorts í auganu. Augað í raun fær blóðtappa. Ég vissi það ekki þá en þetta er sem sagt varanlegur skaði í auganu.“

Þarna vaknaði grunur um að hjartavandamál væri að ræða. Læknum þótti það samt sem áður skrýtið sökum aldurs.

„Það kom ekkert óeðlilegt út úr blóðþrýstingsmælingum, ekkert úr hartarannsóknum þannig að þeir senda mig í blóðprufu,“ segir Davíð en niðurstaðan var ekki sú sem læknarnir vonuðust eftir. Hringt var í Davíð og honum sagt að koma strax á Bráðamóttökuna.

Fatta að þetta væri eitthvað alvarlegt

„Það var rosalega mikið áfall að heyra þetta og ég hef aldrei þurft að drífa mig niður á spítala. Ég hef aldrei orðið veikur og þurft að leggjast inn á spítala. Ég fer niður á spítala og bíð í langan tíma eins og allir þurfa gera, en enda þó að komast inn seint um kvöldið. Svo byrja þau að koma með sjúkrahúsfötin og þá rennur upp fyrir mér að ég er að fara gista. Þá fatta ég að þetta er eitthvað alvarlegt. Þau fara síðan að taka fleiri blóðprufur og það eru komnar þarna tíu blóðprufur þarna um kvöldið. Ég enda síðan á því að vera þarna í tvo daga í allskonar tilraunum og verið var að prófa blóðið oft á dag, setja mig í skanna og fleira,“ segir Davíð.

Hann segir að ekkert hafi fundist og þaðan hafi hann verið sendur upp á hjartadeild í Fossvoginum. Þar var hann einnig í tvo daga og ekkert kom í ljós þar.

„Að lokum var ég sendur á krabbameinsdeildina sem er neðsta hæðin á Landspítalanum í Fossvoginum. Það voru ótrúlega þung skref að labba þar inn. Sem heilbrigður einstaklingur og ótrúlega erfitt að heyra orðið krabbamein, hvað þá að tengja það við sjálfan sig.“

Læknir kemur því næst inn til hans og tilkynnir honum að hann sé með sjúkdóm sem er í líkingum við krabbamein.

„Það var eins og að vera kýldur í magann og sleginn í andlitið á sama tíma. Það er ekki eins og maður brotni niður í tilfinningum, maður finnur í raun bara doða og verður stjarfur og hættir fúnkera.“

Davíð viðurkennir að hafa byrjað fljótlega að hugsa um dauðann.

„En langflestum svona tilfellum fer þetta vel. Ég var þarna í mánuð en það gekk illa að greina þetta. Þetta er í raun ekki skilgreint sem krabbamein í dag en deilir einkennum þess sjúkdóms. Þetta er í raun hækkun á ákveðnum hvítum blóðkornum sem veldur skaða á líffærum ef það er ekki meðhöndlað. Tæknilega séð krabbamein en samt ekki.“

Við tók meðferð sem gekk mjög vel en hér að neðan má sjá innslagið í heild sinni og hvernig staðan er á Davíð í dag. En meðal annars varð hann að fara í beinmergskipti en hann fékk beinmerg frá bróður sínum.