Mikið væri það ljúft Matthildur Björnsdóttir skrifar 11. október 2024 12:01 Mikið væri það ljúft ef trú Valdimars Víðissonar á að allir foreldar þekki börn sín það vel væri reynsla allra barna. Hann hlýtur að vera svo heppinn að koma frá foreldrum sem virkilega vildu eignast börn, og eiga innihaldsríkt samband við þau. Og það frá eigin sjálfsþekkingu og áhuga fyrir hver þau væru sem einstaklingar. En því miður var það ekki alltaf þannig, og er greinilega ekki heldur í dag. Fyrir daga getnaðarvarna komu oft fleiri börn inn í líf hjóna og líka einstaklinga sem skapaði ekki kringumstæður til slíks, né það viðhorf kennt foreldrum í skólum. Margar milljónir einstaklinga í heiminum hafa bara verið umborin af foreldrum sem sýndu engan áhuga fyrir hvað hrærðist í hugum og hjörtum barna sinna. Svo er á hreinu núna, að það er enn minni möguleiki á að foreldrar hafi þann tíma þegar dýrtíðin er orðin svo mikil. Hvort sem þau hafi virkilegan áhuga fyrir öllu um barn sitt eða ekki. Gæti sumum kannski fundist nóg að sjá um að gefa þeim að borða, klæða og hýsa. Síðan að fara með þau í ferðalög, ef þau hafi efni á slíku. Milljónir okkar sem fæddumst fyrir daga getnaðarvarna, misstum af að hafa þá sterku tengingu eða persónulegu tjáskipti við foreldra sem Valdimar talar um. Og vandræðin sem við lesum um í dag á blöðum um andlegt ástand unga fólksins, segir svo annarskonar sögu um það. Við sem fæddumst á þeim tímum, höfðum á hinn veginn ekki allar þær fjarlægu fjölmiðla raddir koma að okkur persónulega sem hafa orðið til á síðustu árum. Fjölmiðlar sem bjóða hverjum sem er, að segja hvað sem er við aðra á þeim. Það frá einstaklingum sem gusa óþverranum út úr sér til að ná einhverju sem þau vilja fá fram, en eru of langt í burtu til að hægt sé að verja sig almennilega til baka. Og án þess að þekkja þau sem velja þá slæmu hegðun. Þó að mörg okkar hafi upplifað munnlegar árásir á heimilum eða úti á götu, sem börn og unglingar og eldri. Það þá frá einstaklingum sem voru í kring um okkur og hentaði að haga sér þannig. Hvernig hvert barn höndlaði það, færi eftir ýmsu. En margir myndu hafa sent það í þöggunar bankann þarna inni. Það er ekki holllt fyrir kerfin, en var séð sem rétt þá. Einstaklingar sem þau hafa séð á þessum miðli. Sum ætla greinilega að vera með ótukt. En aðrir kannski ekki, og skilja ekki að þau séu að hafa mjög slæm áhrif inn í hugi viðtakenda. Það er of margt sem setur heilabú of margra þeirra úr jafnvægi. Sem væri af því að þau hafa ekki fengið þá innri uppbyggingu að hafa verðgildi sín og sjálfstraust uppbyggingu djúpt hið innra, til að skilgreina hismið frá kjarnanum frá því flæði. Og foreldrar hafa ekki tíma til að sjá um að koma í veg fyrir tjónið. Mörg okkar af fyrri kynslóðum lifðum við þöggun. Það að við áttum ekki að kvarta yfir slæmri meðferð. Og það hvort sem hún væri í slæmum orðum eða líkamlegu ofbeldi. Svo eins og áður er sagt, var þjóðarstefnan lítið hrifin af tilfinningasemi á þeim tímum. Ég fékk að heyra það frá tveim konum. Að ef fólk léti aðra sjá sig gráta í jarðarför voru þau aumingjar. Þau höfðu ekki staðið sig vel. Ég var og er aldrei sammála því, og veit að Alice A Bailey Guðspekingur sagði sannleikann um mikilvægi tilfinninga. Að þær séu mál sálarinnar. Svo er eðli sorgar svo margvíslegt eftir aldri og kringumstæðum þess að líf endi. Ættingjar eldri mannvera sem væru södd lífdaganna, væru kannski búin að smá vinna sorgina í gegn um það að mannveran varð veikari. Hvort sem það væri frá sjúkdóm eða elli. Þegar ótal önnur tilfelli væru þannig að það sé ekkert eðlilegra en að tárin streymi þegar sorgin og tilfinningarnar kerfin krefjast þess á þeim stað og stundu. Þöggun hefur annarskonar afleiðingar sem tekur langan tíma fyrir marga að fá safnið upp úr, sem fór inn í líkamann sem gömul atvik sem ekki hafði verið möguleiki til að tala um. Eða atvik sem þurftu táraflóð sem einstaklingurinn neyddist til að kyngja. Saga komu minnar í heiminn og afleiðingar slíkra tilfella sáu um að það sem á ensku er kallað „bonding“ tenging gerðist ekki. Lífsflæði sem eitthvað segir að öll börn fái eða eigi að fá að lifa með foreldrum. En var bara ekki nærri alltaf tilfellið með allar mannverur eða mannkyn. Það þarf svo margt til, að það dæmi sé eins fullkomið og ljúft og Valdimar virðist hafa notið, til að halda þessu fram um alla foreldra. Svo hvað vill Valdimar Víðisson að verði gert til að tryggja að allir foreldrar séu svona vel tengdir við allt um börnin sín. Að þau nái að hafa tíma til að vita allt um hug og tilfinningar þeirra frá því að þau fari að tala, og þangað til að þau flytji að heiman. Hvernig kæmi það inn í dæmi bjartsýninnar sem Valdimar sýnir. Það færi auðvitað heilmikið eftir því hvernig foreldrar vinna foreldrahlutverkið. Og hvort þau sinni því eins og Valdimar er bjartsýnn um að allir fái, sem er því miður ekki alltaf veruleikinn. Vonandi finnur hann leiðir til að orð hans eigi eftir að reynast sönn fyrir komandi kynslóðir. Og þá þarf ríkisstjórnin að vera með honum í liði að sjá um foreldrar nái að hafa þann tíma og færni sem þarf. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langan tíma. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Matthildur Björnsdóttir Hafnarfjörður Framsóknarflokkurinn Börn og uppeldi Mest lesið „Öllum er fkn drull, haltu kjafti“ Bríet Bragadóttir,Hjördís Lára D. Ingólfsdóttir,Kristjana Anna Dagnýjardóttir Skoðun 27-faldur hagnaður!? Ásthildur Lóa Þórsdóttir Skoðun Hvernig getum við gert Ísland að eftirsóttum stað fyrir barnafjölskyldur? Birgitta Sigurðardóttir Skoðun Laumu risinn í landsframleiðslunni Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Er barnið sjúkt í sykur? Elísabet Konráðsdóttir,Margrét Sigmundsdóttir Skoðun Skúffuskýrslan sem lifði af Linda Heiðarsdóttir Skoðun Breytum þessari sérhagsmunagæslu Aðalsteinn Leifsson Skoðun Bleiki fíllinn í herberginu Karólína Helga Símonardóttir Skoðun Stúlkur eiga undir högg að sækja í nauðgunarmálum Jörgen Ingimar Hansson Skoðun Samfylkingin er með plan um að lögfesta leikskólastigið Dagbjört Hákonardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Kennarar – sanngjörn laun? Ólöf P. Úlfarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfsvígstíðni - Gerum betur Þórarinn Guðni Helgason skrifar Skoðun Kæru kennarar Óskar Guðmundsson skrifar Skoðun Sjálfbærni á dagskrá, takk! Hafdís Hanna Ægisdóttir,Eva Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kynslóðasáttmálann má ekki rjúfa Finnbjörn A. Hermannsson,Eyjólfur Árni Rafnsson skrifar Skoðun „Öllum er fkn drull, haltu kjafti“ Bríet Bragadóttir,Hjördís Lára D. Ingólfsdóttir,Kristjana Anna Dagnýjardóttir skrifar Skoðun Fyrirhyggjan tryggir lágt og stöðugt verð Tinna Traustadóttir skrifar Skoðun Gerum betur – breytum þessu Arnar Páll Guðmundsson skrifar Skoðun Það eiga allir séns Steinunn Ósk Kolbeinsdóttir skrifar Skoðun Andleg þrautseigja: Að vaxa í gegnum áskoranir Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar Skoðun Bleiki fíllinn í herberginu Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Ungt fólk, hvatningar til að nýta kosningarétt sinn og að mynda sér eigin skoðun Elmar Ægir Eysteinsson skrifar Skoðun Breytum þessari sérhagsmunagæslu Aðalsteinn Leifsson skrifar Skoðun Laumu risinn í landsframleiðslunni Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Sagnaarfur Biblíunnar – Sköpun og paradísarmissir Dr. Sigurvin Lárus Jónsson skrifar Skoðun Hver er stefna Viðreisnar í heilbrigðismálum og hvernig virkar hún í praksis? Sigurrós Huldudóttir skrifar Skoðun Hvernig getum við gert Ísland að eftirsóttum stað fyrir barnafjölskyldur? Birgitta Sigurðardóttir skrifar Skoðun Plan í heilbrigðis- og öldrunarmálum - þjóðarátak í umönnun eldra fólks Árni Rúnar Þorvaldsson skrifar Skoðun Samfylkingin er með plan um að lögfesta leikskólastigið Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Skúffuskýrslan sem lifði af Linda Heiðarsdóttir skrifar Skoðun Er barnið sjúkt í sykur? Elísabet Konráðsdóttir,Margrét Sigmundsdóttir skrifar Skoðun Ákall um jákvæða hvata til grænna fjárfestinga Kristín Þöll Skagfjörð skrifar Skoðun Fatlað fólk á betra skilið Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun 27-faldur hagnaður!? Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar Skoðun Börnin okkar Halla Karen Kristjánsdóttir,Anna Sigríður Guðnadóttir,Valdimar Birgisson skrifar Skoðun Á að kjósa það sama og síðast? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Setjum söguna í samhengi við nútímann Kristín Vala Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Stúlkur eiga undir högg að sækja í nauðgunarmálum Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Frelsi 2024 Baldur Karl Magnússon skrifar Skoðun Samgöngur eru heilbrigðismál Arna Lára Jónsdóttir skrifar Sjá meira
Mikið væri það ljúft ef trú Valdimars Víðissonar á að allir foreldar þekki börn sín það vel væri reynsla allra barna. Hann hlýtur að vera svo heppinn að koma frá foreldrum sem virkilega vildu eignast börn, og eiga innihaldsríkt samband við þau. Og það frá eigin sjálfsþekkingu og áhuga fyrir hver þau væru sem einstaklingar. En því miður var það ekki alltaf þannig, og er greinilega ekki heldur í dag. Fyrir daga getnaðarvarna komu oft fleiri börn inn í líf hjóna og líka einstaklinga sem skapaði ekki kringumstæður til slíks, né það viðhorf kennt foreldrum í skólum. Margar milljónir einstaklinga í heiminum hafa bara verið umborin af foreldrum sem sýndu engan áhuga fyrir hvað hrærðist í hugum og hjörtum barna sinna. Svo er á hreinu núna, að það er enn minni möguleiki á að foreldrar hafi þann tíma þegar dýrtíðin er orðin svo mikil. Hvort sem þau hafi virkilegan áhuga fyrir öllu um barn sitt eða ekki. Gæti sumum kannski fundist nóg að sjá um að gefa þeim að borða, klæða og hýsa. Síðan að fara með þau í ferðalög, ef þau hafi efni á slíku. Milljónir okkar sem fæddumst fyrir daga getnaðarvarna, misstum af að hafa þá sterku tengingu eða persónulegu tjáskipti við foreldra sem Valdimar talar um. Og vandræðin sem við lesum um í dag á blöðum um andlegt ástand unga fólksins, segir svo annarskonar sögu um það. Við sem fæddumst á þeim tímum, höfðum á hinn veginn ekki allar þær fjarlægu fjölmiðla raddir koma að okkur persónulega sem hafa orðið til á síðustu árum. Fjölmiðlar sem bjóða hverjum sem er, að segja hvað sem er við aðra á þeim. Það frá einstaklingum sem gusa óþverranum út úr sér til að ná einhverju sem þau vilja fá fram, en eru of langt í burtu til að hægt sé að verja sig almennilega til baka. Og án þess að þekkja þau sem velja þá slæmu hegðun. Þó að mörg okkar hafi upplifað munnlegar árásir á heimilum eða úti á götu, sem börn og unglingar og eldri. Það þá frá einstaklingum sem voru í kring um okkur og hentaði að haga sér þannig. Hvernig hvert barn höndlaði það, færi eftir ýmsu. En margir myndu hafa sent það í þöggunar bankann þarna inni. Það er ekki holllt fyrir kerfin, en var séð sem rétt þá. Einstaklingar sem þau hafa séð á þessum miðli. Sum ætla greinilega að vera með ótukt. En aðrir kannski ekki, og skilja ekki að þau séu að hafa mjög slæm áhrif inn í hugi viðtakenda. Það er of margt sem setur heilabú of margra þeirra úr jafnvægi. Sem væri af því að þau hafa ekki fengið þá innri uppbyggingu að hafa verðgildi sín og sjálfstraust uppbyggingu djúpt hið innra, til að skilgreina hismið frá kjarnanum frá því flæði. Og foreldrar hafa ekki tíma til að sjá um að koma í veg fyrir tjónið. Mörg okkar af fyrri kynslóðum lifðum við þöggun. Það að við áttum ekki að kvarta yfir slæmri meðferð. Og það hvort sem hún væri í slæmum orðum eða líkamlegu ofbeldi. Svo eins og áður er sagt, var þjóðarstefnan lítið hrifin af tilfinningasemi á þeim tímum. Ég fékk að heyra það frá tveim konum. Að ef fólk léti aðra sjá sig gráta í jarðarför voru þau aumingjar. Þau höfðu ekki staðið sig vel. Ég var og er aldrei sammála því, og veit að Alice A Bailey Guðspekingur sagði sannleikann um mikilvægi tilfinninga. Að þær séu mál sálarinnar. Svo er eðli sorgar svo margvíslegt eftir aldri og kringumstæðum þess að líf endi. Ættingjar eldri mannvera sem væru södd lífdaganna, væru kannski búin að smá vinna sorgina í gegn um það að mannveran varð veikari. Hvort sem það væri frá sjúkdóm eða elli. Þegar ótal önnur tilfelli væru þannig að það sé ekkert eðlilegra en að tárin streymi þegar sorgin og tilfinningarnar kerfin krefjast þess á þeim stað og stundu. Þöggun hefur annarskonar afleiðingar sem tekur langan tíma fyrir marga að fá safnið upp úr, sem fór inn í líkamann sem gömul atvik sem ekki hafði verið möguleiki til að tala um. Eða atvik sem þurftu táraflóð sem einstaklingurinn neyddist til að kyngja. Saga komu minnar í heiminn og afleiðingar slíkra tilfella sáu um að það sem á ensku er kallað „bonding“ tenging gerðist ekki. Lífsflæði sem eitthvað segir að öll börn fái eða eigi að fá að lifa með foreldrum. En var bara ekki nærri alltaf tilfellið með allar mannverur eða mannkyn. Það þarf svo margt til, að það dæmi sé eins fullkomið og ljúft og Valdimar virðist hafa notið, til að halda þessu fram um alla foreldra. Svo hvað vill Valdimar Víðisson að verði gert til að tryggja að allir foreldrar séu svona vel tengdir við allt um börnin sín. Að þau nái að hafa tíma til að vita allt um hug og tilfinningar þeirra frá því að þau fari að tala, og þangað til að þau flytji að heiman. Hvernig kæmi það inn í dæmi bjartsýninnar sem Valdimar sýnir. Það færi auðvitað heilmikið eftir því hvernig foreldrar vinna foreldrahlutverkið. Og hvort þau sinni því eins og Valdimar er bjartsýnn um að allir fái, sem er því miður ekki alltaf veruleikinn. Vonandi finnur hann leiðir til að orð hans eigi eftir að reynast sönn fyrir komandi kynslóðir. Og þá þarf ríkisstjórnin að vera með honum í liði að sjá um foreldrar nái að hafa þann tíma og færni sem þarf. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langan tíma.
„Öllum er fkn drull, haltu kjafti“ Bríet Bragadóttir,Hjördís Lára D. Ingólfsdóttir,Kristjana Anna Dagnýjardóttir Skoðun
Hvernig getum við gert Ísland að eftirsóttum stað fyrir barnafjölskyldur? Birgitta Sigurðardóttir Skoðun
Skoðun „Öllum er fkn drull, haltu kjafti“ Bríet Bragadóttir,Hjördís Lára D. Ingólfsdóttir,Kristjana Anna Dagnýjardóttir skrifar
Skoðun Ungt fólk, hvatningar til að nýta kosningarétt sinn og að mynda sér eigin skoðun Elmar Ægir Eysteinsson skrifar
Skoðun Hver er stefna Viðreisnar í heilbrigðismálum og hvernig virkar hún í praksis? Sigurrós Huldudóttir skrifar
Skoðun Hvernig getum við gert Ísland að eftirsóttum stað fyrir barnafjölskyldur? Birgitta Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Plan í heilbrigðis- og öldrunarmálum - þjóðarátak í umönnun eldra fólks Árni Rúnar Þorvaldsson skrifar
„Öllum er fkn drull, haltu kjafti“ Bríet Bragadóttir,Hjördís Lára D. Ingólfsdóttir,Kristjana Anna Dagnýjardóttir Skoðun
Hvernig getum við gert Ísland að eftirsóttum stað fyrir barnafjölskyldur? Birgitta Sigurðardóttir Skoðun