Er hvergi hægt að vera í friði? Reynir Böðvarsson skrifar 16. september 2024 14:31 Ég var samferða ungri konu nýlega í bíl sem tók næstum fjórðung sólarhrings, við höfðum sammælst um að ég skildi miðla af minni þekkingu um umhverfisvísindi, sem ég aðeins hef komið að í mínum störfum, þar sem hún átti að skila inn ritgerð í þeim fræðum til háskólans eftir tvær vikur. Við ræddum í byrjun um heima og geyma og ég varð þess fljótlega vís að ég hafði meira að læra af henni, er hún þó 50+árum yngri enn ég. Samtalið þróaðist smá samin í ýmis mál sem eru sérstök fyrir okkar tíma, ég viðraði áhyggjur mínar varðandi heimsmálin sem hún tók undir en benti sérstaklega á þá gífurlegu breytingu sem hefur orðið í nærumhverfi fólks, stöðugt og endalaust áreiti sem við verðum fyrir hvar sem við erum og við nánast allar aðstæður. Áreiti í nútíma þjóðfélagi upplifa flestir daglega, þó að það gerist oft án þess að við átti okkur á því meðvitað. Frá auglýsingum í fjölmiðlum, samfélagsmiðlum, og alls konar markaðsefni sem mætir okkur á hverju horni, eru skilaboð stöðugt send til okkar með það markmið að ná athygli okkar. Þessi stöðuga áreitni hefur djúpstæð áhrif á það hvernig við upplifum heiminn, hvernig við metum okkur sjálf, og hvernig við eyðum tíma og peningum. Í dag eru auglýsingar alls staðar. Þær eru í sjónvarpi, á vefsíðum, í útvarpi, og sérstaklega á samfélagsmiðlum. Með þróun stafrænna miðla hefur markaðssetning breyst úr hefðbundnum auglýsingum í fjölmiðlum yfir í stafrænar herferðir sem ná beint til einstaklinga, byggðar á nethegðun þeirra. Þessi þróun hefur gert það að verkum að auglýsingar eru bæði markvissari og persónulegri en nokkru sinni fyrr. Markmið auglýsenda er að grípa athygli okkar og umbreyta henni í fjárhagslegan ávinning, hvort sem það er að selja vöru, þjónustu, eða hugmyndafræði. Til þess að ná þessu eru ótal sálfræðilegir þættir notaðir, svo sem litir, tónlist, orðalag og ímyndir sem miða að því að ýta undir tilfinningar okkar, sjálfsmynd og þrár. Dæmi um þetta eru auglýsingar sem höfða til drauma okkar um betra líf, til dæmis auglýsingar sem sýna hvernig „rétta“ varan getur veitt okkur hamingju, velgengni eða félagslegt samþykki. Slíkt áreiti hefur áhrif á hvernig við sjáum heiminn, þar sem okkur er sífellt miðlað ímyndum af fullkomnun sem eru fjarlægar raunveruleikanum. Samfélagsmiðlar eru ein af helstu uppsprettum áreitis í dag. Á Facebook, Instagram, TikTok og fleiri samfélagsmiðlum erum við bombarderuð með upplýsingum, hvort sem það eru fréttir, auglýsingar eða persónuleg uppfærslur frá vinum og fylgjendum. Á þessum miðlum eru fyrirtæki og áhrifavaldar oft óaðskiljanlegir frá venjulegum notendum, sem gerir það að verkum að við erum sífellt útsett fyrir dulbúnum auglýsingum og markaðssetningu. Eitt af einkennum samfélagsmiðla er að þeir reyna að halda athygli okkar í lengstu lög, með því að stilla upp efni sem ýtir undir stöðuga þátttöku. Skrollun á samfélagsmiðlum er næstum eins og athafnalaus vani, þar sem nýtt efni birtist stöðugt og við erum aldrei í raun „búin“ með það sem við erum að skoða. Þessi óendanlegi straumur upplýsinga leiðir til streitu og ofhleðslu, þar sem hugur okkar fær ekki nægilegt svigrúm til að hvílast eða vinna úr þeim upplýsingum sem hann fær. Nútíma samfélag er oft kallað upplýsingasamfélag, en magn upplýsinga sem við verðum fyrir daglega er yfirþyrmandi. Heilinn okkar er sífellt að vinna úr þessu flóði upplýsinga og áreitni, en hæfileikinn til að halda einbeitingu og meðhöndla upplýsingar hefur takmarkanir. Það er staðfest með rannsóknum að of miklar upplýsingar á sama tíma geta valdið truflun á hugsunum okkar og getu okkar til að taka ákvarðanir. Ein af þeim afleiðingum sem koma með þessu flæði áreitis er skert athygli og einbeiting. Margt bendir til að þessi stöðuga truflun af samfélagsmiðlum, tölvupóstum, auglýsingum og tilkynningum á snjalltækjum geti dregið úr getu okkar til að einbeita okkur að einu verkefni í einu og skapað tilhneigingu til að vera sífellt á varðbergi gagnvart nýju áreiti. Eitt af þeim mest áberandi áhrifum áreitis í nútíma samfélagi er hvernig það hefur áhrif á sjálfsmynd okkar og hvernig við skilgreinum gildi okkar sem einstaklinga. Samfélagsmiðlar sérstaklega hafa áhrif á hvernig við metum okkur sjálf, þar sem við stöðugt berum okkur saman við aðra. Áhrifavaldar og fyrirtæki birta iðulega myndir og myndbönd sem sýna ímyndir af fullkomnum lífsstíl sem eru í raun framleiddar og endurgerðar í markaðslegum tilgangi. Þessi óraunhæfu staðalímyndir hafa áhrif á það hvernig fólk sér sjálft sig og geta leitt til óöryggis, neikvæðrar sjálfsmyndar og jafnvel andlegra vandamála. Neysluhyggja er einnig í forgrunni í þessu samhengi. Auglýsingar reyna að sannfæra okkur um að hamingjan liggi í neyslu, að kaup á nýjum vörum muni bæta líf okkar eða sjálfsmynd. Þetta skapar óraunhæfar væntingar og getur leitt til þess að fólk verði föst í hringrás þar sem það finnur sig aldrei fullnægt nema með nýjum kaupum eða viðurkenningu í samfélagsmiðlum. Aukin áreiti getur semsagt haft alvarleg áhrif á andlega heilsu. Því fleiri áreiti sem við verðum fyrir daglega, því meiri líkur eru á streitu, kvíða og tilfinningalegri þreytu. Samfélagsmiðlar, með sitt stanslausa upplýsingaflæði, veldur því að við upplifum stöðugan þrýsting til að fylgjast með, að vera tengd, og að deila eigin lífi. Þessi óþægindi geta leitt til vanlíðanar og vanmáttar til að slaka á eða njóta kyrrðar. Félagsleg áhrif eru einnig merkjanleg. Samskipti okkar eru orðin styttri, yfirborðskenndari, og meira bundin við skjá. Fólk á oft í erfiðleikum með að halda djúpum tengslum og einbeita sér að raunverulegum samtölum í augliti til auglitis, því athyglin er oft dreifð á milli fjölda áreita á netinu. Áreiti í nútíma þjóðfélagi er ekki lengur valkostur – það er sífelldur fylgifiskur daglegs lífs. Auglýsingar, samfélagsmiðlar og markaðssetning hafa þróast í það að verða fastur hluti af upplifunum okkar, og þetta stöðuga áreiti getur haft margvísleg neikvæð áhrif á sjálfsmynd, einbeitingu, andlega heilsu og neysluvenjur okkar. Að læra að stilla þetta áreiti af og finna jafnvægi í samskiptum okkar við tækni og markaðssetningu er áskorun sem margir glíma við. Flestir þurfa að tileinka sér aðferðir til að vernda eigið rými frá of miklum áreitum og forgangsraða eigin vellíðan í samfélagi sem sífellt krefst athygli okkar. Ég hef hér reynt að draga fram mynd af raunveruleika flestra sem lifa í dag, á tímum óviðjafnanlega hröðu tækniframfara og síaukandi þrýstingi á aukna neyslu. Hvorki við manneskjur eða jörðin þola að haldið sé áfram á sömu braut, eitthvað verður að breytast ef ekki á að fara illa. Pólitík er að vilja eitthvað sagði Olof Palme, og ef við viljum breyta þessu ástandi þá verður það ekki gert nema með pólitískri stefnumótum sem framfylgt er með lagasetningu og þannig beygt af braut þessarar vegferðar sem við erum á, Nýfrjálshyggjunni. Við erum mörg sem sjáum vandamálið, það bitnar fremst á þeim með minna á milli handan vegna aukins ójafnaðar sem er innbyggt í þetta kerfi. Eitt er þó að sjá vandamálið en annað er að benda á lausnir. Ef við færum allt ofan sagt í aðeins tvö orð þá væri það „óheftaður kapítalismi”. Það er náttúrulega margt sem þarf að gera til þess að koma höndum á kapítalismann en ég vil hér sérstaklega benda á að frjálst upplýsingaflæði án aðkomu auðvaldsins er eitt af því mikilvægasta. Ríkisfjölmiðlar í Norður Evrópu á fyrri hluta síðustu aldar, að undanteknu tímabili stríðsátaka, og fram að Nýfrjálshyggju eru gott dæmi. Mikilvægi þessara fjölmiðla verður ekki ofmetin í þróun þessara þjóðfélaga á meðan þeir voru nánast einir á markaði. Það þarf með einhverjum hætti að koma á fót óháðum alhliða fjölmiðli sem rekin er á svipaðan hátt og sem sinnir einvörðungu almannahag. Ég hef áður í pistli talað um NORDBÓK, norræna Facebook sem Norðurlöndin kæmu sameiginlega á fót. Eitthvað þarf allavega að gera og þess vegna þarf verkalýðshreyfingin að beita sér og ég sé ekki fyrir mér neinn pólitískan vilja í þessa átt nema frá vinstri, Sósíalistaflokkurinn ætti að ríða hér á vaðið og fá með sér félagslega þenkjandi fólk úr öðrum flokkum. Höfundur er jarðskjálftafræðingur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Reynir Böðvarsson Mest lesið Halldór 23.8.2025 Halldór Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson Skoðun Skoðun Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller skrifar Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Allt sem ég þarf að gera Dagbjartur Kristjánsson skrifar Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson skrifar Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Eftirlíking vitundar og hætturnar sem henni fylgja Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Nýjar lausnir í kennslu – gamlar hindranir Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson skrifar Skoðun Öndunaræfingar í boði SFS Vala Árnadóttir skrifar Sjá meira
Ég var samferða ungri konu nýlega í bíl sem tók næstum fjórðung sólarhrings, við höfðum sammælst um að ég skildi miðla af minni þekkingu um umhverfisvísindi, sem ég aðeins hef komið að í mínum störfum, þar sem hún átti að skila inn ritgerð í þeim fræðum til háskólans eftir tvær vikur. Við ræddum í byrjun um heima og geyma og ég varð þess fljótlega vís að ég hafði meira að læra af henni, er hún þó 50+árum yngri enn ég. Samtalið þróaðist smá samin í ýmis mál sem eru sérstök fyrir okkar tíma, ég viðraði áhyggjur mínar varðandi heimsmálin sem hún tók undir en benti sérstaklega á þá gífurlegu breytingu sem hefur orðið í nærumhverfi fólks, stöðugt og endalaust áreiti sem við verðum fyrir hvar sem við erum og við nánast allar aðstæður. Áreiti í nútíma þjóðfélagi upplifa flestir daglega, þó að það gerist oft án þess að við átti okkur á því meðvitað. Frá auglýsingum í fjölmiðlum, samfélagsmiðlum, og alls konar markaðsefni sem mætir okkur á hverju horni, eru skilaboð stöðugt send til okkar með það markmið að ná athygli okkar. Þessi stöðuga áreitni hefur djúpstæð áhrif á það hvernig við upplifum heiminn, hvernig við metum okkur sjálf, og hvernig við eyðum tíma og peningum. Í dag eru auglýsingar alls staðar. Þær eru í sjónvarpi, á vefsíðum, í útvarpi, og sérstaklega á samfélagsmiðlum. Með þróun stafrænna miðla hefur markaðssetning breyst úr hefðbundnum auglýsingum í fjölmiðlum yfir í stafrænar herferðir sem ná beint til einstaklinga, byggðar á nethegðun þeirra. Þessi þróun hefur gert það að verkum að auglýsingar eru bæði markvissari og persónulegri en nokkru sinni fyrr. Markmið auglýsenda er að grípa athygli okkar og umbreyta henni í fjárhagslegan ávinning, hvort sem það er að selja vöru, þjónustu, eða hugmyndafræði. Til þess að ná þessu eru ótal sálfræðilegir þættir notaðir, svo sem litir, tónlist, orðalag og ímyndir sem miða að því að ýta undir tilfinningar okkar, sjálfsmynd og þrár. Dæmi um þetta eru auglýsingar sem höfða til drauma okkar um betra líf, til dæmis auglýsingar sem sýna hvernig „rétta“ varan getur veitt okkur hamingju, velgengni eða félagslegt samþykki. Slíkt áreiti hefur áhrif á hvernig við sjáum heiminn, þar sem okkur er sífellt miðlað ímyndum af fullkomnun sem eru fjarlægar raunveruleikanum. Samfélagsmiðlar eru ein af helstu uppsprettum áreitis í dag. Á Facebook, Instagram, TikTok og fleiri samfélagsmiðlum erum við bombarderuð með upplýsingum, hvort sem það eru fréttir, auglýsingar eða persónuleg uppfærslur frá vinum og fylgjendum. Á þessum miðlum eru fyrirtæki og áhrifavaldar oft óaðskiljanlegir frá venjulegum notendum, sem gerir það að verkum að við erum sífellt útsett fyrir dulbúnum auglýsingum og markaðssetningu. Eitt af einkennum samfélagsmiðla er að þeir reyna að halda athygli okkar í lengstu lög, með því að stilla upp efni sem ýtir undir stöðuga þátttöku. Skrollun á samfélagsmiðlum er næstum eins og athafnalaus vani, þar sem nýtt efni birtist stöðugt og við erum aldrei í raun „búin“ með það sem við erum að skoða. Þessi óendanlegi straumur upplýsinga leiðir til streitu og ofhleðslu, þar sem hugur okkar fær ekki nægilegt svigrúm til að hvílast eða vinna úr þeim upplýsingum sem hann fær. Nútíma samfélag er oft kallað upplýsingasamfélag, en magn upplýsinga sem við verðum fyrir daglega er yfirþyrmandi. Heilinn okkar er sífellt að vinna úr þessu flóði upplýsinga og áreitni, en hæfileikinn til að halda einbeitingu og meðhöndla upplýsingar hefur takmarkanir. Það er staðfest með rannsóknum að of miklar upplýsingar á sama tíma geta valdið truflun á hugsunum okkar og getu okkar til að taka ákvarðanir. Ein af þeim afleiðingum sem koma með þessu flæði áreitis er skert athygli og einbeiting. Margt bendir til að þessi stöðuga truflun af samfélagsmiðlum, tölvupóstum, auglýsingum og tilkynningum á snjalltækjum geti dregið úr getu okkar til að einbeita okkur að einu verkefni í einu og skapað tilhneigingu til að vera sífellt á varðbergi gagnvart nýju áreiti. Eitt af þeim mest áberandi áhrifum áreitis í nútíma samfélagi er hvernig það hefur áhrif á sjálfsmynd okkar og hvernig við skilgreinum gildi okkar sem einstaklinga. Samfélagsmiðlar sérstaklega hafa áhrif á hvernig við metum okkur sjálf, þar sem við stöðugt berum okkur saman við aðra. Áhrifavaldar og fyrirtæki birta iðulega myndir og myndbönd sem sýna ímyndir af fullkomnum lífsstíl sem eru í raun framleiddar og endurgerðar í markaðslegum tilgangi. Þessi óraunhæfu staðalímyndir hafa áhrif á það hvernig fólk sér sjálft sig og geta leitt til óöryggis, neikvæðrar sjálfsmyndar og jafnvel andlegra vandamála. Neysluhyggja er einnig í forgrunni í þessu samhengi. Auglýsingar reyna að sannfæra okkur um að hamingjan liggi í neyslu, að kaup á nýjum vörum muni bæta líf okkar eða sjálfsmynd. Þetta skapar óraunhæfar væntingar og getur leitt til þess að fólk verði föst í hringrás þar sem það finnur sig aldrei fullnægt nema með nýjum kaupum eða viðurkenningu í samfélagsmiðlum. Aukin áreiti getur semsagt haft alvarleg áhrif á andlega heilsu. Því fleiri áreiti sem við verðum fyrir daglega, því meiri líkur eru á streitu, kvíða og tilfinningalegri þreytu. Samfélagsmiðlar, með sitt stanslausa upplýsingaflæði, veldur því að við upplifum stöðugan þrýsting til að fylgjast með, að vera tengd, og að deila eigin lífi. Þessi óþægindi geta leitt til vanlíðanar og vanmáttar til að slaka á eða njóta kyrrðar. Félagsleg áhrif eru einnig merkjanleg. Samskipti okkar eru orðin styttri, yfirborðskenndari, og meira bundin við skjá. Fólk á oft í erfiðleikum með að halda djúpum tengslum og einbeita sér að raunverulegum samtölum í augliti til auglitis, því athyglin er oft dreifð á milli fjölda áreita á netinu. Áreiti í nútíma þjóðfélagi er ekki lengur valkostur – það er sífelldur fylgifiskur daglegs lífs. Auglýsingar, samfélagsmiðlar og markaðssetning hafa þróast í það að verða fastur hluti af upplifunum okkar, og þetta stöðuga áreiti getur haft margvísleg neikvæð áhrif á sjálfsmynd, einbeitingu, andlega heilsu og neysluvenjur okkar. Að læra að stilla þetta áreiti af og finna jafnvægi í samskiptum okkar við tækni og markaðssetningu er áskorun sem margir glíma við. Flestir þurfa að tileinka sér aðferðir til að vernda eigið rými frá of miklum áreitum og forgangsraða eigin vellíðan í samfélagi sem sífellt krefst athygli okkar. Ég hef hér reynt að draga fram mynd af raunveruleika flestra sem lifa í dag, á tímum óviðjafnanlega hröðu tækniframfara og síaukandi þrýstingi á aukna neyslu. Hvorki við manneskjur eða jörðin þola að haldið sé áfram á sömu braut, eitthvað verður að breytast ef ekki á að fara illa. Pólitík er að vilja eitthvað sagði Olof Palme, og ef við viljum breyta þessu ástandi þá verður það ekki gert nema með pólitískri stefnumótum sem framfylgt er með lagasetningu og þannig beygt af braut þessarar vegferðar sem við erum á, Nýfrjálshyggjunni. Við erum mörg sem sjáum vandamálið, það bitnar fremst á þeim með minna á milli handan vegna aukins ójafnaðar sem er innbyggt í þetta kerfi. Eitt er þó að sjá vandamálið en annað er að benda á lausnir. Ef við færum allt ofan sagt í aðeins tvö orð þá væri það „óheftaður kapítalismi”. Það er náttúrulega margt sem þarf að gera til þess að koma höndum á kapítalismann en ég vil hér sérstaklega benda á að frjálst upplýsingaflæði án aðkomu auðvaldsins er eitt af því mikilvægasta. Ríkisfjölmiðlar í Norður Evrópu á fyrri hluta síðustu aldar, að undanteknu tímabili stríðsátaka, og fram að Nýfrjálshyggju eru gott dæmi. Mikilvægi þessara fjölmiðla verður ekki ofmetin í þróun þessara þjóðfélaga á meðan þeir voru nánast einir á markaði. Það þarf með einhverjum hætti að koma á fót óháðum alhliða fjölmiðli sem rekin er á svipaðan hátt og sem sinnir einvörðungu almannahag. Ég hef áður í pistli talað um NORDBÓK, norræna Facebook sem Norðurlöndin kæmu sameiginlega á fót. Eitthvað þarf allavega að gera og þess vegna þarf verkalýðshreyfingin að beita sér og ég sé ekki fyrir mér neinn pólitískan vilja í þessa átt nema frá vinstri, Sósíalistaflokkurinn ætti að ríða hér á vaðið og fá með sér félagslega þenkjandi fólk úr öðrum flokkum. Höfundur er jarðskjálftafræðingur.
Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar