Kaupmáttarrýrnun háskólamenntaðra Jóhann G. Þórarinsson skrifar 13. september 2024 10:33 Í lok síðasta árs fóru helstu hagsmunaaðilar almenna vinnumarkaðarins mikinn og töluðu um mikilvægi þess að skapa þjóðarsátt á sameiginlegu borði. Mörgum varð fljótlega ljóst að hér var einungis um að ræða þjóðarsátt sumra verkalýðsfélaga sem átti að heimfæra á allt launafólk í komandi kjarasamningsviðræðum. Flest aðildarfélög BHM sáu strax í hvað stefndi og höfnuðu þátttöku í sameiginlegri vegferð þar sem öllum var ljóst að aðrir stýrðu ferðinni. Á sama tíma lögðu háskólafélögin jafnframt ríka áherslu á að þau væru tilbúin til kjarasamningsviðræðna. Formaður BHM lýsti fáránleika málsins ágætlega með vísun sinni til 47% þjóðarsáttar í góðri grein sinni sem birt var þann 1. janúar sl. á www.visir.is og varpaði með því skýru ljósi á skort á samstöðu um hið svokallaða merki markaðarins sem stóð til að mynda á umræddu borði sumra. Í sem stystu máli þá fólst í umræddri 47% þjóðarsátt að enn og aftur myndu stéttarfélög háskólamenntaðra bera minna úr býtum en önnur félög og þannig yrði það til næstu fjögurra ára. Í fjölmörgum tilvikum rýrnun á launalið miðað við verðbólguspá. Það ætti því að koma fáum á óvart þegar 22 stéttarfélög háskólamenntaðra stóðu að sameiginlegri yfirlýsingu í mars á þessu ári þar sem þau lýstu miklum áhyggjum af stöðu háskólamenntunar, virði og sókn í háskólanám og áhrifum þess á þjóðarhag til skemmri og lengri tíma litið. Háskólamenntaðir hefðu setið eftir í kjarasamningum síðustu ára vegna ítrekaðra krónutöluhækkana með tilheyrandi samþjöppun á vinnumarkaði. Þar lýstu félögin áhyggjum af versnandi hag háskólafólks og kröfðust leiðréttingar á launum og þeim þannig tryggð kaupmáttaraukning ráðstöfunartekna í komandi kjaraviðræðum. Forsvarsmenn stéttarfélaga og bandalaga hafa undanfarið gagnrýnt afstöðu ríkisins og sveitarfélaganna um að vísa í sífellu í hið svokallaða merki markaðarins. Þann 15. ágúst síðastliðinn birtist til að mynda hispurslaus grein í Vísi um óheillaþróun á vinnumarkaði eftir framkvæmdastjóra og formann kjaradeildar Verkfræðingafélags Íslands. Þar gerðu höfundar það að umtalsefni sínu að samningsréttur háskólamenntaðra hefði hreinlega verið afnuminn. Formaður FÍN, annars stærsta stéttarfélags háskólamenntaðra innan BHM, sló á sama streng í frétt á ríkisútvarpinu á dögunum þar sem hún lýsti því jafnframt yfir að félagið væri tilbúið til að grípa til aðgerða ef til þess kæmi. Það má ekki gleyma því að við störfum í efnahagsumhverfi þar sem þú færð hvað minnst fyrir háskólamenntun innan OECD og má því færa líkur fyrir því að það sama gildi í öllum heiminum. Samkvæmt opinberum gögnum frá OECD þá var ávinningur af háskólanámi minnstur á Íslandi meðal allra þjóða innan OECD. Nýrra gagna er beðið frá OECD en ljóst þykir að ástandið hefur vart skánað þar sem allir samningar síðan þá hafa einkennst af krónutöluhækkunum og því líklegt að ávinningur af háskólamenntun fari enn minnkandi. Skýrslur annarra greiningaraðila renna frekari stoðum undir þetta. Sigurður Jóhannesson forstöðumaður Hagfræðistofnunnar Háskóla Íslands bendir til að mynda á það í grein sem birtist í Viðskiptablaðinu í desember síðastliðnum að á meðan kaupmáttur háskólafólks hefur ekkert breyst frá aldamótum hafi kaupmáttur launþega með grunnmenntun aukist um 44%. Þá bendir hann einnig á að laun háskólafólks séu að meðaltali 17% hærri en laun grunnmenntaðra hér á landi á meðan munurinn er að meðaltali 50% í samanburðarlöndum. Eru þetta skilaboðin sem ríkið og sveitarfélögin vilja gefa út í samfélagið. Að háskólamenntun skipti ekki máli? Að það að hafa farið af vinnumarkað og sótt þér háskólamenntun skili þér litlu sem engu umfram í launaumslagið? Hvernig fer þetta að lokum með samkeppnisstöðu íslands þegar kemur að háskólamenntuðum? Hættan er að minnsta kosti sú að ef fulltrúar laungreiðenda á almennum og opinberum vinnumarkaði fara ekki að koma að samningsborðinu með faglegum og ábyrgum hætti þá muni hagur háskólafólks samanborið við aðra halda áfram að versna. Ungt fólk fer síður í nám hérlendis en í samanburðarlöndum okkar og þeir sem mennta sig verða stöðugt líklegri til að sækja í störf erlendis þar sem laun eru hærri, skuldir og skattar lægri og lífsgæði meiri. Fjöldi þeirra sem ljúka menntun á aldrinum 25 til 34 ára hér á landi er langt frá því að vera eins og helst yrði á kosið og á pari við lönd eins og Kosta Ríka, Chile og Eistland. Í okkar huga er það í raun algjört lágmark að viðsemjandi komi til viðræðna við háskólafélög í ljósi þeirra hagsmuna en ekki með fyrir fram ákveðna hugmyndir sem teknar eru frá öðrum sem ekkert skynbragð bera á þá hættu sem frekari aðför að virði háskólamenntunnar kann að leiða af sér. Höfundur er formaður Stéttarfélags lögfræðinga. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Stéttarfélög Fjármál heimilisins Kjaramál Skóla- og menntamál Háskólar Mest lesið Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Hver ætlar að taka fimmtu vaktina? Ákall til stjórnmálaflokka María Fjóla Harðardóttir,Halla Thoroddsen Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Glundroði Sjálfstæðisflokksins bitnar á hagstjórn og innviðum Árni Rúnar Þorvaldsson Skoðun Skoðun Skoðun 60% landsmanna á móti vopnakaupunum Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Glundroði Sjálfstæðisflokksins bitnar á hagstjórn og innviðum Árni Rúnar Þorvaldsson skrifar Skoðun Hver ætlar að taka fimmtu vaktina? Ákall til stjórnmálaflokka María Fjóla Harðardóttir,Halla Thoroddsen skrifar Skoðun Afkastadrifin menntun og verðgildi nemenda Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Ég er deildarstjóri í leikskóla Helga Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Draumastarfið Arnfríður Hermannsdóttir skrifar Skoðun Hjartsláttur sjávarbyggðanna Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Erum við tilbúin til að bæta menntakerfið okkar? Jónína Einarsdóttir skrifar Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þöggun Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir,Margrét Kristín Blöndal,Margrét Rut Eddudóttir,Lukka Sigurðardóttir,Sigtryggur Ari Jóhannsson,Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû skrifar Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir skrifar Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir skrifar Skoðun Hvar er mannúðin? Davíð Sól Pálsson skrifar Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Vill íslenska þjóðin halda í einmenninguna? Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Inngilding eða „aðskilnaður“? Jasmina Vajzović Crnac skrifar Skoðun Vonin má aldrei deyja Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh skrifar Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Eru til lausnir við mönnunarvanda heilsugæslunnar? Gunnlaugur Már Briem skrifar Skoðun Er eitthvað mál að handtaka börn? Elsa Bára Traustadóttir skrifar Skoðun Er ferðaþjónusta útlendingavandamál? Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Íslenska kerfið framleiðir afbrotamenn Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Ekki fokka þessu upp! Gunnar Dan Wiium skrifar Sjá meira
Í lok síðasta árs fóru helstu hagsmunaaðilar almenna vinnumarkaðarins mikinn og töluðu um mikilvægi þess að skapa þjóðarsátt á sameiginlegu borði. Mörgum varð fljótlega ljóst að hér var einungis um að ræða þjóðarsátt sumra verkalýðsfélaga sem átti að heimfæra á allt launafólk í komandi kjarasamningsviðræðum. Flest aðildarfélög BHM sáu strax í hvað stefndi og höfnuðu þátttöku í sameiginlegri vegferð þar sem öllum var ljóst að aðrir stýrðu ferðinni. Á sama tíma lögðu háskólafélögin jafnframt ríka áherslu á að þau væru tilbúin til kjarasamningsviðræðna. Formaður BHM lýsti fáránleika málsins ágætlega með vísun sinni til 47% þjóðarsáttar í góðri grein sinni sem birt var þann 1. janúar sl. á www.visir.is og varpaði með því skýru ljósi á skort á samstöðu um hið svokallaða merki markaðarins sem stóð til að mynda á umræddu borði sumra. Í sem stystu máli þá fólst í umræddri 47% þjóðarsátt að enn og aftur myndu stéttarfélög háskólamenntaðra bera minna úr býtum en önnur félög og þannig yrði það til næstu fjögurra ára. Í fjölmörgum tilvikum rýrnun á launalið miðað við verðbólguspá. Það ætti því að koma fáum á óvart þegar 22 stéttarfélög háskólamenntaðra stóðu að sameiginlegri yfirlýsingu í mars á þessu ári þar sem þau lýstu miklum áhyggjum af stöðu háskólamenntunar, virði og sókn í háskólanám og áhrifum þess á þjóðarhag til skemmri og lengri tíma litið. Háskólamenntaðir hefðu setið eftir í kjarasamningum síðustu ára vegna ítrekaðra krónutöluhækkana með tilheyrandi samþjöppun á vinnumarkaði. Þar lýstu félögin áhyggjum af versnandi hag háskólafólks og kröfðust leiðréttingar á launum og þeim þannig tryggð kaupmáttaraukning ráðstöfunartekna í komandi kjaraviðræðum. Forsvarsmenn stéttarfélaga og bandalaga hafa undanfarið gagnrýnt afstöðu ríkisins og sveitarfélaganna um að vísa í sífellu í hið svokallaða merki markaðarins. Þann 15. ágúst síðastliðinn birtist til að mynda hispurslaus grein í Vísi um óheillaþróun á vinnumarkaði eftir framkvæmdastjóra og formann kjaradeildar Verkfræðingafélags Íslands. Þar gerðu höfundar það að umtalsefni sínu að samningsréttur háskólamenntaðra hefði hreinlega verið afnuminn. Formaður FÍN, annars stærsta stéttarfélags háskólamenntaðra innan BHM, sló á sama streng í frétt á ríkisútvarpinu á dögunum þar sem hún lýsti því jafnframt yfir að félagið væri tilbúið til að grípa til aðgerða ef til þess kæmi. Það má ekki gleyma því að við störfum í efnahagsumhverfi þar sem þú færð hvað minnst fyrir háskólamenntun innan OECD og má því færa líkur fyrir því að það sama gildi í öllum heiminum. Samkvæmt opinberum gögnum frá OECD þá var ávinningur af háskólanámi minnstur á Íslandi meðal allra þjóða innan OECD. Nýrra gagna er beðið frá OECD en ljóst þykir að ástandið hefur vart skánað þar sem allir samningar síðan þá hafa einkennst af krónutöluhækkunum og því líklegt að ávinningur af háskólamenntun fari enn minnkandi. Skýrslur annarra greiningaraðila renna frekari stoðum undir þetta. Sigurður Jóhannesson forstöðumaður Hagfræðistofnunnar Háskóla Íslands bendir til að mynda á það í grein sem birtist í Viðskiptablaðinu í desember síðastliðnum að á meðan kaupmáttur háskólafólks hefur ekkert breyst frá aldamótum hafi kaupmáttur launþega með grunnmenntun aukist um 44%. Þá bendir hann einnig á að laun háskólafólks séu að meðaltali 17% hærri en laun grunnmenntaðra hér á landi á meðan munurinn er að meðaltali 50% í samanburðarlöndum. Eru þetta skilaboðin sem ríkið og sveitarfélögin vilja gefa út í samfélagið. Að háskólamenntun skipti ekki máli? Að það að hafa farið af vinnumarkað og sótt þér háskólamenntun skili þér litlu sem engu umfram í launaumslagið? Hvernig fer þetta að lokum með samkeppnisstöðu íslands þegar kemur að háskólamenntuðum? Hættan er að minnsta kosti sú að ef fulltrúar laungreiðenda á almennum og opinberum vinnumarkaði fara ekki að koma að samningsborðinu með faglegum og ábyrgum hætti þá muni hagur háskólafólks samanborið við aðra halda áfram að versna. Ungt fólk fer síður í nám hérlendis en í samanburðarlöndum okkar og þeir sem mennta sig verða stöðugt líklegri til að sækja í störf erlendis þar sem laun eru hærri, skuldir og skattar lægri og lífsgæði meiri. Fjöldi þeirra sem ljúka menntun á aldrinum 25 til 34 ára hér á landi er langt frá því að vera eins og helst yrði á kosið og á pari við lönd eins og Kosta Ríka, Chile og Eistland. Í okkar huga er það í raun algjört lágmark að viðsemjandi komi til viðræðna við háskólafélög í ljósi þeirra hagsmuna en ekki með fyrir fram ákveðna hugmyndir sem teknar eru frá öðrum sem ekkert skynbragð bera á þá hættu sem frekari aðför að virði háskólamenntunnar kann að leiða af sér. Höfundur er formaður Stéttarfélags lögfræðinga.
Hver ætlar að taka fimmtu vaktina? Ákall til stjórnmálaflokka María Fjóla Harðardóttir,Halla Thoroddsen Skoðun
Skoðun Glundroði Sjálfstæðisflokksins bitnar á hagstjórn og innviðum Árni Rúnar Þorvaldsson skrifar
Skoðun Hver ætlar að taka fimmtu vaktina? Ákall til stjórnmálaflokka María Fjóla Harðardóttir,Halla Thoroddsen skrifar
Skoðun Þöggun Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir,Margrét Kristín Blöndal,Margrét Rut Eddudóttir,Lukka Sigurðardóttir,Sigtryggur Ari Jóhannsson,Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû skrifar
Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar
Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar
Hver ætlar að taka fimmtu vaktina? Ákall til stjórnmálaflokka María Fjóla Harðardóttir,Halla Thoroddsen Skoðun