Þetta snýst um orkuna Hildur Sif Thorarensen skrifar 26. maí 2024 18:02 Flestir halda að forsetaembættið sé puntembætti sem snýst mest um að taka í hendina á ráðamönnum og mæta prúðbúinn í teboð. Raunin er hins vegar sú að í þessu embætti felst mikið meira og mikilvægara hlutverk og því má ekki gleyma þegar krossinn er settur við þann frambjóðanda er við teljum að muni sinna embættinu best. Undanfarin ár hafa raddir um orkuöryggi, orkuskort og græna orku farið hærra og hærra og með hverri áttundinni sem þær hækka, þeim mun verðmætari verða orkuinnviðir íslensku þjóðarinnar. Við höldum eflaust mörg að Landsvirkjun verði aldrei seld frá okkur, því þjóðin muni ekki leyfa það, en í því samhengi skulum við líta til HS Orku sem við héldum einnig að færi aldrei úr höndum sveitarfélaganna. Árið 2011 var hún hins vegar seld að fullu og er nú í meirihlutaeigu útlendinga. Samkvæmt fréttum hefur hún á þeim tíma tvöfaldast í verði og því töpuðu sveitarfélögin á Reykjanesinu svo sannarlega á þessari sölu. Auðlindirnar eru hins vegar ekki eingöngu orkan en þær eru einnig firðirnir, náttúran og íslenska drykkjarvatnið og því tel ég að það sé fátt mikilvægara en að velja sér frambjóðanda sem almenningur treystir til að verja þessar gersemar. Valið er vissulega erfitt því margir eru möguleikarnir og miklir eru kostir hvers og eins. Þrátt fyrir það þá ætla ég að leyfa mér að undanskilja einn möguleika því viðkomandi hefur, eins og Maya Angelou komst svo vel að orði, sýnt mér hver hún er og ég kýs að trúa henni. Að svíkja kjósendur sína með umsókn um Evrópusambandið, og tilheyrandi innleiðingu á evrópureglugerðum í íslensk lög, kveikir á langrækni og óánægju innra með mér sem ég á bágt með að kyngja. Þegar ég vel mér forseta þá velti ég því fyrir mér hvaða forseta ég treysti til að verja hagsmuni mína. Ég legg upp úr því að forsetinn tali gott mál, sé vinsamlegur í viðmóti og komi vel fyrir því hans hlutverk mun vera að tala mínu máli við erlenda þjóðhöfðingja. Það yljar mér um hjartarætur að sjá hversu margir frambjóðendur eru sannir Íslendingar sem þekkja bæði landsbyggðina og höfuðborgina og maður finnur næstum ilminn af nýslegnu heyi þegar maður hlustar á þá tala. Það er nefnilega mikilvægt að forsetinn sé þjóð sinni til sóma og táknmynd hennar í hugsunum og fasi. Valið í ár er svo sannarlega ekki auðvelt og ég skil vel að þjóðin skiptist nokkuð jafnt á milli þeirra frambjóðenda sem fremstir standa. Ég tel hins vegar að með innsæi getum við fundið þann frambjóðanda sem hentar okkur og því sem við teljum vera mikilvægast. Fyrir mér er það fyrsta sem ég set á oddinn Landsvirkjun og salan á henni. Ég mun aldrei samþykkja að hún fari úr þjóðareigu. Það næsta er Evrópusambandið, en eins og áður kom fram, þá hef ég sérstaka andúð á því og set það fyrir mig ef frambjóðendur myndu sjálfir hafa hug á að ganga í það. Það þriðja sem skiptir mig máli er íslenskan og áhugi einstaklingsins á landi og þjóð. Eftir að hafa lagt saman öll þau atriði sem skipta mig máli þá hef ég komist að þeirri niðurstöðu að Halla Hrund Logadóttir sé minn forseti og því ætla ég mér að kjósa hana. Ekki kemur það heldur að sök að ég hef kannast við manninn hennar síðan við spiluðum saman fótbolta á Austurbæjarskólalóðinni í denn. Kristján, eða Krissi eins og ég þekki hann, er harðduglegur, skynsamur og góður maður. Hann vill öllum vel og hefur alla tíð nálgast vandamál af innsæi og miklum kjarki. Krissi mun standa eins og óbifanleg stoð við bakið á henni Höllu sinni og ég veit fyrir víst að hann verður þjóðinni til sóma. Að lokum vil ég skora á Arnar Þór að bjóða sig fram á þing aftur því ég tel hans góðu kraftar muni nýtast betur þar. Höfundur er verkfræðingur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Orkumál Jarðhiti Mest lesið Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens Skoðun Góðan daginn, ég ætla að fá … ENGLISH PLEASE! Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun Þeir borga sem nota! Tómas Kristjánsson Skoðun Umhyggja - hvað er það? Árný Ingvarsdóttir Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir Skoðun Veistu þitt skýjaspor? Hólmfríður Rut Einarsdóttir,Þóra Rut Jónsdóttir Skoðun Kenningar úr gildi svo að kirkjan þarf að komast á annað stig Matthildur Björnsdóttir Skoðun Samkennd samfélags Guðrún Karls Helgudóttir Skoðun Skoðun Skoðun Kenningar úr gildi svo að kirkjan þarf að komast á annað stig Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Dansaðu vindur Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir skrifar Skoðun Um vaxtahækkanir og verð á hveiti Haukur Skúlason skrifar Skoðun Öryggi byggir á mönnun og launum Jórunn Frímannsdóttir skrifar Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar Skoðun Mammon hefur náð lífeyrissjóðum á sitt band Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Forgangsorkan verður ekki skert Tinna Traustadóttir skrifar Skoðun Umhyggja - hvað er það? Árný Ingvarsdóttir skrifar Skoðun „Við höfðum öll rangt fyrir okkur“ Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar Skoðun Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Íþróttahreyfingin og gerviverktaka Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Tölum um tilfinningar Amanda Ásdís Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Óttinn við íslensku rafkrónuna Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Áskorun til Sjúkratrygginga Íslands – hugsum í lausnum Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Afnemum launamisrétti Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Hvað hefur Ísland gert? Katla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar Skoðun Ýmislegt um rafmagnsbíla og reiðhjól Valur Elli Valsson skrifar Skoðun Taugatýpísk forréttindi Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Hver er ég og hvert er ég að fara? Ellý Tómasdóttir skrifar Skoðun Þeir borga sem nota! Tómas Kristjánsson skrifar Skoðun Að hjálpa fólki að standa á eigin fótum Jón Þór Kristjánsson skrifar Skoðun Samkennd samfélags Guðrún Karls Helgudóttir skrifar Skoðun „Heimferða- og fylgdadeild“ Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Til varnar mennsku kúgarans Hans Alexander Margrétarson Hansen skrifar Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens skrifar Skoðun Engum til sóma Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Góðan daginn, ég ætla að fá … ENGLISH PLEASE! Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Sjá meira
Flestir halda að forsetaembættið sé puntembætti sem snýst mest um að taka í hendina á ráðamönnum og mæta prúðbúinn í teboð. Raunin er hins vegar sú að í þessu embætti felst mikið meira og mikilvægara hlutverk og því má ekki gleyma þegar krossinn er settur við þann frambjóðanda er við teljum að muni sinna embættinu best. Undanfarin ár hafa raddir um orkuöryggi, orkuskort og græna orku farið hærra og hærra og með hverri áttundinni sem þær hækka, þeim mun verðmætari verða orkuinnviðir íslensku þjóðarinnar. Við höldum eflaust mörg að Landsvirkjun verði aldrei seld frá okkur, því þjóðin muni ekki leyfa það, en í því samhengi skulum við líta til HS Orku sem við héldum einnig að færi aldrei úr höndum sveitarfélaganna. Árið 2011 var hún hins vegar seld að fullu og er nú í meirihlutaeigu útlendinga. Samkvæmt fréttum hefur hún á þeim tíma tvöfaldast í verði og því töpuðu sveitarfélögin á Reykjanesinu svo sannarlega á þessari sölu. Auðlindirnar eru hins vegar ekki eingöngu orkan en þær eru einnig firðirnir, náttúran og íslenska drykkjarvatnið og því tel ég að það sé fátt mikilvægara en að velja sér frambjóðanda sem almenningur treystir til að verja þessar gersemar. Valið er vissulega erfitt því margir eru möguleikarnir og miklir eru kostir hvers og eins. Þrátt fyrir það þá ætla ég að leyfa mér að undanskilja einn möguleika því viðkomandi hefur, eins og Maya Angelou komst svo vel að orði, sýnt mér hver hún er og ég kýs að trúa henni. Að svíkja kjósendur sína með umsókn um Evrópusambandið, og tilheyrandi innleiðingu á evrópureglugerðum í íslensk lög, kveikir á langrækni og óánægju innra með mér sem ég á bágt með að kyngja. Þegar ég vel mér forseta þá velti ég því fyrir mér hvaða forseta ég treysti til að verja hagsmuni mína. Ég legg upp úr því að forsetinn tali gott mál, sé vinsamlegur í viðmóti og komi vel fyrir því hans hlutverk mun vera að tala mínu máli við erlenda þjóðhöfðingja. Það yljar mér um hjartarætur að sjá hversu margir frambjóðendur eru sannir Íslendingar sem þekkja bæði landsbyggðina og höfuðborgina og maður finnur næstum ilminn af nýslegnu heyi þegar maður hlustar á þá tala. Það er nefnilega mikilvægt að forsetinn sé þjóð sinni til sóma og táknmynd hennar í hugsunum og fasi. Valið í ár er svo sannarlega ekki auðvelt og ég skil vel að þjóðin skiptist nokkuð jafnt á milli þeirra frambjóðenda sem fremstir standa. Ég tel hins vegar að með innsæi getum við fundið þann frambjóðanda sem hentar okkur og því sem við teljum vera mikilvægast. Fyrir mér er það fyrsta sem ég set á oddinn Landsvirkjun og salan á henni. Ég mun aldrei samþykkja að hún fari úr þjóðareigu. Það næsta er Evrópusambandið, en eins og áður kom fram, þá hef ég sérstaka andúð á því og set það fyrir mig ef frambjóðendur myndu sjálfir hafa hug á að ganga í það. Það þriðja sem skiptir mig máli er íslenskan og áhugi einstaklingsins á landi og þjóð. Eftir að hafa lagt saman öll þau atriði sem skipta mig máli þá hef ég komist að þeirri niðurstöðu að Halla Hrund Logadóttir sé minn forseti og því ætla ég mér að kjósa hana. Ekki kemur það heldur að sök að ég hef kannast við manninn hennar síðan við spiluðum saman fótbolta á Austurbæjarskólalóðinni í denn. Kristján, eða Krissi eins og ég þekki hann, er harðduglegur, skynsamur og góður maður. Hann vill öllum vel og hefur alla tíð nálgast vandamál af innsæi og miklum kjarki. Krissi mun standa eins og óbifanleg stoð við bakið á henni Höllu sinni og ég veit fyrir víst að hann verður þjóðinni til sóma. Að lokum vil ég skora á Arnar Þór að bjóða sig fram á þing aftur því ég tel hans góðu kraftar muni nýtast betur þar. Höfundur er verkfræðingur.
Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar
Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar