She is creative, not created Noorina Khalikyar skrifar 10. desember 2023 09:00 It is funny how life can change in a split second: going from being a determined medicine student and social activist in Afghanistan to losing everything I have worked for, fleeing the country, and going through hell for the last two years. My name is Noorina Khalikyar, I am a doctor, social activist and most importantly a woman. In the movie of life, we were assigned the supporting roles by birth. Frankly speaking, when I was younger I also kind of gave in to this idea that men are superior to women. But it was my father that made me see the true face of women. In fact, he made me realise that there is nothing more powerful and courageous yet so soft and elegant than women. That was the moment I started to notice my full potential. I have strived for empowering women since the day I’ve known right from wrong. I have worked with multiple NGO’s and activists in Afghanistan to break the taboo of women going to school or even demanding their rights. I will admit that it wasn’t easy, and it still isn’t easy for me. But when I look at my sisters back in Afghanistan, all the girls leaving their houses to protest the evils of the society and demand the mere right to be treated as humans, it fills my heart. It fills my heart because I can see how courageous and brave they are. At the same time, it breaks my heart to know that even in the 21st century we are fighting for the most basic rights. I feel our struggle, I feel it because it is real. We want a real chance to live. I left my home when the Taliban took over, leaving every bit of my life that I had built up from crumbs and pieces. I still remember hiding and leaving the country because I knew they were going to kill me. But death wasn’t the thing I was most afraid of, I was mostly afraid of them torturing my family because of me. I have many dreams. However, one of those dreams feels like a fantasy; to see girls from my country have equal rights. I want to see my four sisters being able to choose what they want in life, not things being chosen for them. I want to go and walk around the streets of Kabul, like I used to do before 2021. I want to go and have a cup of green tea with my friends in our favourite teahouse. More than anything, I want the girls to live like they are supposed to live. From what I’ve learned, I accept that there is a difference between men and women. Women are much stronger and much more resilient. I just want to end my article with a poem from Maulana Jalaludin E Balkhi. “Woman is a ray of God. She is not that earthly beloved.She is creative, not created.” Höfundur er afganskur læknir og umsækjandi um alþjóðlega vernd.Greinin er birt í tengslum við alþjóðlegt 16 daga átak gegn kynbundnu ofbeldi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein 16 daga átak gegn kynbundnu ofbeldi Mest lesið Leikjanámskeið fyrir fullorðna við Austurvöll Þórður Snær Júlíusson Skoðun Kaldar kveðjur frá Íslandi - á meðan Hörmungarnar halda áfram Hjálmtýr Heiðdal,Yousef Ingi Tamimi,Magnús Magnússon Skoðun Að mása sig hása til að tefja Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Skýr og lausnamiðuð afstaða Framsóknar til veiðigjalda Ingibjörg Isaksen Skoðun Sparnaðarráð fyrir ferðalagið Svandís Edda Jónudóttir Skoðun Sál hvers samfélags birtist skýrast í því hvernig það annast börnin sín Diljá Ámundadóttir Zoëga Skoðun Samráðsdagar á Kjalarnesi Ævar Harðarson Skoðun Að mása eða fara í golf Jón Pétur Zimsen Skoðun Um styttingu vinnuvikunnar í leikskólum Reykjavíkurborgar, ákall um leiðréttingu Anna Margrét Ólafsdóttir,Hafdís Svansdóttir,Jónína Einarsdóttir Skoðun Leiðréttum kerfisbundið misrétti Jónína Brynjólfsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Atvinnufrelsi! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Að mása eða fara í golf Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Leiðréttum kerfisbundið misrétti Jónína Brynjólfsdóttir skrifar Skoðun Leikjanámskeið fyrir fullorðna við Austurvöll Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Sparnaðarráð fyrir ferðalagið Svandís Edda Jónudóttir skrifar Skoðun Sál hvers samfélags birtist skýrast í því hvernig það annast börnin sín Diljá Ámundadóttir Zoëga skrifar Skoðun Kaldar kveðjur frá Íslandi - á meðan Hörmungarnar halda áfram Hjálmtýr Heiðdal,Yousef Ingi Tamimi,Magnús Magnússon skrifar Skoðun Samráðsdagar á Kjalarnesi Ævar Harðarson skrifar Skoðun Skýr og lausnamiðuð afstaða Framsóknar til veiðigjalda Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Að mása sig hása til að tefja Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Sjónarspil í Istanbul Gunnar Pálsson skrifar Skoðun Að vilja meira og meira, meira í dag en í gær Harpa Fönn Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Sjálfboðaliðinn er hornsteinninn Hannes S. Jónsson skrifar Skoðun Kallað eftir málefnalegri umræðu um kröfur um íslenskukunnáttu Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Gangast við mistökum Júlíus Birgir Jóhannsson skrifar Skoðun Um styttingu vinnuvikunnar í leikskólum Reykjavíkurborgar, ákall um leiðréttingu Anna Margrét Ólafsdóttir,Hafdís Svansdóttir,Jónína Einarsdóttir skrifar Skoðun Ríkisstjórnin ræðst gegn ferðaþjónustu bænda Lilja Rannveig Sigurgeirsdóttir skrifar Skoðun Að apa eða skapa Rósa Dögg Ægisdóttir skrifar Skoðun Að reyna að „tímasetja“ markaðinn - er það góð strategía? Baldvin Ingi Sigurðsson skrifar Skoðun Lífsnauðsynlegt aðgengi Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hvers vegna var Úlfar rekinn? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Eru forsætisráðherra og ríkisstjórn hrædd við vilja fólksins; lýðræðið? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Þegar við ætluðum að hitta Farage - Á Ísland að ganga í ESB? Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun Sama steypan Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Ofbeldi gagnvart eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Að taka ekki mark á sjálfum sér Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Betri borg Alexandra Briem skrifar Skoðun Að eiga sæti við borðið Grímur Grímsson skrifar Skoðun Hagnaðurinn sem við afsölum okkur: Af hverju salan á Íslandsbanka er samfélagslegt glapræði Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Íþróttir eru lykilinn Willum Þór Þórsson skrifar Sjá meira
It is funny how life can change in a split second: going from being a determined medicine student and social activist in Afghanistan to losing everything I have worked for, fleeing the country, and going through hell for the last two years. My name is Noorina Khalikyar, I am a doctor, social activist and most importantly a woman. In the movie of life, we were assigned the supporting roles by birth. Frankly speaking, when I was younger I also kind of gave in to this idea that men are superior to women. But it was my father that made me see the true face of women. In fact, he made me realise that there is nothing more powerful and courageous yet so soft and elegant than women. That was the moment I started to notice my full potential. I have strived for empowering women since the day I’ve known right from wrong. I have worked with multiple NGO’s and activists in Afghanistan to break the taboo of women going to school or even demanding their rights. I will admit that it wasn’t easy, and it still isn’t easy for me. But when I look at my sisters back in Afghanistan, all the girls leaving their houses to protest the evils of the society and demand the mere right to be treated as humans, it fills my heart. It fills my heart because I can see how courageous and brave they are. At the same time, it breaks my heart to know that even in the 21st century we are fighting for the most basic rights. I feel our struggle, I feel it because it is real. We want a real chance to live. I left my home when the Taliban took over, leaving every bit of my life that I had built up from crumbs and pieces. I still remember hiding and leaving the country because I knew they were going to kill me. But death wasn’t the thing I was most afraid of, I was mostly afraid of them torturing my family because of me. I have many dreams. However, one of those dreams feels like a fantasy; to see girls from my country have equal rights. I want to see my four sisters being able to choose what they want in life, not things being chosen for them. I want to go and walk around the streets of Kabul, like I used to do before 2021. I want to go and have a cup of green tea with my friends in our favourite teahouse. More than anything, I want the girls to live like they are supposed to live. From what I’ve learned, I accept that there is a difference between men and women. Women are much stronger and much more resilient. I just want to end my article with a poem from Maulana Jalaludin E Balkhi. “Woman is a ray of God. She is not that earthly beloved.She is creative, not created.” Höfundur er afganskur læknir og umsækjandi um alþjóðlega vernd.Greinin er birt í tengslum við alþjóðlegt 16 daga átak gegn kynbundnu ofbeldi.
Kaldar kveðjur frá Íslandi - á meðan Hörmungarnar halda áfram Hjálmtýr Heiðdal,Yousef Ingi Tamimi,Magnús Magnússon Skoðun
Sál hvers samfélags birtist skýrast í því hvernig það annast börnin sín Diljá Ámundadóttir Zoëga Skoðun
Um styttingu vinnuvikunnar í leikskólum Reykjavíkurborgar, ákall um leiðréttingu Anna Margrét Ólafsdóttir,Hafdís Svansdóttir,Jónína Einarsdóttir Skoðun
Skoðun Sál hvers samfélags birtist skýrast í því hvernig það annast börnin sín Diljá Ámundadóttir Zoëga skrifar
Skoðun Kaldar kveðjur frá Íslandi - á meðan Hörmungarnar halda áfram Hjálmtýr Heiðdal,Yousef Ingi Tamimi,Magnús Magnússon skrifar
Skoðun Kallað eftir málefnalegri umræðu um kröfur um íslenskukunnáttu Eiríkur Rögnvaldsson skrifar
Skoðun Um styttingu vinnuvikunnar í leikskólum Reykjavíkurborgar, ákall um leiðréttingu Anna Margrét Ólafsdóttir,Hafdís Svansdóttir,Jónína Einarsdóttir skrifar
Skoðun Eru forsætisráðherra og ríkisstjórn hrædd við vilja fólksins; lýðræðið? Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Hagnaðurinn sem við afsölum okkur: Af hverju salan á Íslandsbanka er samfélagslegt glapræði Karl Héðinn Kristjánsson skrifar
Kaldar kveðjur frá Íslandi - á meðan Hörmungarnar halda áfram Hjálmtýr Heiðdal,Yousef Ingi Tamimi,Magnús Magnússon Skoðun
Sál hvers samfélags birtist skýrast í því hvernig það annast börnin sín Diljá Ámundadóttir Zoëga Skoðun
Um styttingu vinnuvikunnar í leikskólum Reykjavíkurborgar, ákall um leiðréttingu Anna Margrét Ólafsdóttir,Hafdís Svansdóttir,Jónína Einarsdóttir Skoðun