She is creative, not created Noorina Khalikyar skrifar 10. desember 2023 09:00 It is funny how life can change in a split second: going from being a determined medicine student and social activist in Afghanistan to losing everything I have worked for, fleeing the country, and going through hell for the last two years. My name is Noorina Khalikyar, I am a doctor, social activist and most importantly a woman. In the movie of life, we were assigned the supporting roles by birth. Frankly speaking, when I was younger I also kind of gave in to this idea that men are superior to women. But it was my father that made me see the true face of women. In fact, he made me realise that there is nothing more powerful and courageous yet so soft and elegant than women. That was the moment I started to notice my full potential. I have strived for empowering women since the day I’ve known right from wrong. I have worked with multiple NGO’s and activists in Afghanistan to break the taboo of women going to school or even demanding their rights. I will admit that it wasn’t easy, and it still isn’t easy for me. But when I look at my sisters back in Afghanistan, all the girls leaving their houses to protest the evils of the society and demand the mere right to be treated as humans, it fills my heart. It fills my heart because I can see how courageous and brave they are. At the same time, it breaks my heart to know that even in the 21st century we are fighting for the most basic rights. I feel our struggle, I feel it because it is real. We want a real chance to live. I left my home when the Taliban took over, leaving every bit of my life that I had built up from crumbs and pieces. I still remember hiding and leaving the country because I knew they were going to kill me. But death wasn’t the thing I was most afraid of, I was mostly afraid of them torturing my family because of me. I have many dreams. However, one of those dreams feels like a fantasy; to see girls from my country have equal rights. I want to see my four sisters being able to choose what they want in life, not things being chosen for them. I want to go and walk around the streets of Kabul, like I used to do before 2021. I want to go and have a cup of green tea with my friends in our favourite teahouse. More than anything, I want the girls to live like they are supposed to live. From what I’ve learned, I accept that there is a difference between men and women. Women are much stronger and much more resilient. I just want to end my article with a poem from Maulana Jalaludin E Balkhi. “Woman is a ray of God. She is not that earthly beloved.She is creative, not created.” Höfundur er afganskur læknir og umsækjandi um alþjóðlega vernd.Greinin er birt í tengslum við alþjóðlegt 16 daga átak gegn kynbundnu ofbeldi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein 16 daga átak gegn kynbundnu ofbeldi Mest lesið Ofurgróði sjávarútvegs? – Hættið að afvegaleiða! Elliði Vignisson Skoðun „Fáum við einkunn fyrir þetta?“ Hulda Dögg Proppé Skoðun Rafbíllinn er ekki bara umhverfisvænn – hann er líka hagkvæmari Óskar Páll Þorgilsson Skoðun Vorstjarnan hans Gunnars Smára? Guðbergur Egill Eyjólfsson Skoðun Sakar aðra um það sem hún gerir sjálf Sigurjón Þórðarson Skoðun Hrossakjöt, hroki og hleypidómar Kristján Logason Skoðun „Þú verður aldrei nóg“ - Ástæður þess að kerfið bregst innflytjendum Ian McDonald Skoðun Laun kvenna og karla í aðildarfélögum ASÍ og BSRB árið 2024 Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Sjávarútvegur er undirstöðuatvinnuvegur – ekki einangruð tekjulind Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Fiskeldi og samfélagsábyrgð Eyjólfur Ármannsson Skoðun Skoðun Skoðun Hvernig er staða lesblindra á Íslandi? Guðmundur S. Johnsen skrifar Skoðun Sakar aðra um það sem hún gerir sjálf Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun „Þú verður aldrei nóg“ - Ástæður þess að kerfið bregst innflytjendum Ian McDonald skrifar Skoðun Rafbíllinn er ekki bara umhverfisvænn – hann er líka hagkvæmari Óskar Páll Þorgilsson skrifar Skoðun Ofurgróði sjávarútvegs? – Hættið að afvegaleiða! Elliði Vignisson skrifar Skoðun Laun kvenna og karla í aðildarfélögum ASÍ og BSRB árið 2024 Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun „Fáum við einkunn fyrir þetta?“ Hulda Dögg Proppé skrifar Skoðun Hrossakjöt, hroki og hleypidómar Kristján Logason skrifar Skoðun Sjávarútvegur er undirstöðuatvinnuvegur – ekki einangruð tekjulind Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Að byggja upp á Bakka Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Skoðun Fiskeldi og samfélagsábyrgð Eyjólfur Ármannsson skrifar Skoðun Pólitískt raunsæi og utanríkisstefna Íslands Ragnar Anthony Antonsson Gambrell skrifar Skoðun Vorstjarnan hans Gunnars Smára? Guðbergur Egill Eyjólfsson skrifar Skoðun Fylgið fór vegna fullveldismáls Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Er Ísrael ennþá útvalin þjóð Guðs? Ómar Torfason skrifar Skoðun Flokkurinn hans Gunnars Smára? Guðbergur Egill Eyjólfsson skrifar Skoðun Raforkuverð: Stórnotendur og almenningur Ingvar Júlíus Baldursson skrifar Skoðun Hætt við að hækka ekki skatta á almenning Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Skattafíkn í skjóli réttlætis: Tímavélin stillt á 2012 Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Hver borgar brúsann? Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Hvers vegna berðu kross? Hrafnhildur Sigurðardóttir skrifar Skoðun Þannig gerum við þetta? Ísak Ernir Kristinsson skrifar Skoðun Stærsta framfaraskref í námsmati íslenskra barna í áratugi Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Falleinkunn skólakerfis? Helga Þórisdóttir skrifar Skoðun Þjónusta sem gleður – skilar sér beint í kassann Margrét Reynisdóttir skrifar Skoðun Hvar er auðlindarentan? Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Miðflokkurinn – Rödd skynseminnar í borginni Ómar Már Jónsson skrifar Skoðun Virði barna og ungmenna Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Sættir þú þig við þetta? Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Alþingi gleymir aftur fötluðum börnum Lúðvík Júlíusson skrifar Sjá meira
It is funny how life can change in a split second: going from being a determined medicine student and social activist in Afghanistan to losing everything I have worked for, fleeing the country, and going through hell for the last two years. My name is Noorina Khalikyar, I am a doctor, social activist and most importantly a woman. In the movie of life, we were assigned the supporting roles by birth. Frankly speaking, when I was younger I also kind of gave in to this idea that men are superior to women. But it was my father that made me see the true face of women. In fact, he made me realise that there is nothing more powerful and courageous yet so soft and elegant than women. That was the moment I started to notice my full potential. I have strived for empowering women since the day I’ve known right from wrong. I have worked with multiple NGO’s and activists in Afghanistan to break the taboo of women going to school or even demanding their rights. I will admit that it wasn’t easy, and it still isn’t easy for me. But when I look at my sisters back in Afghanistan, all the girls leaving their houses to protest the evils of the society and demand the mere right to be treated as humans, it fills my heart. It fills my heart because I can see how courageous and brave they are. At the same time, it breaks my heart to know that even in the 21st century we are fighting for the most basic rights. I feel our struggle, I feel it because it is real. We want a real chance to live. I left my home when the Taliban took over, leaving every bit of my life that I had built up from crumbs and pieces. I still remember hiding and leaving the country because I knew they were going to kill me. But death wasn’t the thing I was most afraid of, I was mostly afraid of them torturing my family because of me. I have many dreams. However, one of those dreams feels like a fantasy; to see girls from my country have equal rights. I want to see my four sisters being able to choose what they want in life, not things being chosen for them. I want to go and walk around the streets of Kabul, like I used to do before 2021. I want to go and have a cup of green tea with my friends in our favourite teahouse. More than anything, I want the girls to live like they are supposed to live. From what I’ve learned, I accept that there is a difference between men and women. Women are much stronger and much more resilient. I just want to end my article with a poem from Maulana Jalaludin E Balkhi. “Woman is a ray of God. She is not that earthly beloved.She is creative, not created.” Höfundur er afganskur læknir og umsækjandi um alþjóðlega vernd.Greinin er birt í tengslum við alþjóðlegt 16 daga átak gegn kynbundnu ofbeldi.
Laun kvenna og karla í aðildarfélögum ASÍ og BSRB árið 2024 Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun
Sjávarútvegur er undirstöðuatvinnuvegur – ekki einangruð tekjulind Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun
Skoðun Rafbíllinn er ekki bara umhverfisvænn – hann er líka hagkvæmari Óskar Páll Þorgilsson skrifar
Skoðun Laun kvenna og karla í aðildarfélögum ASÍ og BSRB árið 2024 Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar
Skoðun Sjávarútvegur er undirstöðuatvinnuvegur – ekki einangruð tekjulind Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Skoðun Stærsta framfaraskref í námsmati íslenskra barna í áratugi Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar
Laun kvenna og karla í aðildarfélögum ASÍ og BSRB árið 2024 Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun
Sjávarútvegur er undirstöðuatvinnuvegur – ekki einangruð tekjulind Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun