Skoðun

Miley Cyrus, laukurinn og framhjáhöldin

Birna Guðný Björnsdóttir skrifar

Miley Cyrus gaf út nýtt lag og myndband nú á dögunum sem hefur kannski ekki farið fram hjá mörgum. Æðislegt lag sem yfirfyllir Tiktok-ið mitt þessa dagana. Annað hvort myndband hjá mér núna er yfirfullt af einstaklingum í öllum sínum fjölbreytileika, dansandi að innlifun eftir takti lagsins. Það verður að segjast að þetta er skref upp á við frá brjáluðu lauk kerlingunni sem einhverra hluta vegna var alltaf að poppa upp hjá mér. Ég var orðin frekar hrædd við þessa konu sem þuldi endalaust yfir mér að ég þyrfti að kaupa lauka, skera þá í sneiðar og setja út í alla glugga til að bægja í burtu bakteríum og vírusum. Bölvuð vitleysa hugsaði maður bara, þvílík klikkun og af hverju er ég svona heppin að algrímið á Tiktok er að senda þessi ósköp á mig. Svo varð stelpan mín veik og viti menn, það fyrsta sem ég gerði var að skreppa út í búð til að næla mér í stóran poka af gulum lauk. Já og auðvitað rauðlauk líka svo ég gæti gefið henni laukvatn til að drekka. Já og hvítlauk og hunang líka, því það sambland á að vera einhver töfralausn á mjög slæmu kvefi. Nú því miður, situr það sambland upp í hillu hjá mér ónotað, því kvefið er auðvitað farið og enginn fer að japla á þessu, bara af því bara.

En aftur að Miley sem syngur svona skemmtilega um sjálfsástina. Orðin hitta greinilega algjörlega í mark hjá okkur svo mörgum. Þema ársins 2023 stefnir hröðum skrefum á braut sjálfsuppgötvunar og sjálfsástar og Miley er klár, hún kann að finna hvar straumarnir liggja. Lagið eitt og sér ætti að geta setið hátt upp á stalli í öllum sínum stórfengleika. En athygli manna að laginu hefur verið peppuð upp af myndbandinu og umfjöllun um lagið. Og þvílík sölutrix hafa verið sett upp, henni til stuðnings. Orðin sem manni þóttu svo æðisleg eru víst tilvísanir í hræsni í ástarjátningum fyrrum eiginmannsins, í myndbandinu gengur hún um í jakkafötum sem hennar fyrrverandi klæddist á viðburð þar sem hann opinberlega skammar hana fyrir ósæmilega hegðun og já svo er myndbandið tekið upp í húsi þar sem hann á að hafa stundað framhjáhald með 14 konum, já og svo er leikkonan Jennifer Lawrence íklædd gullkjól, blönduð inn í þetta allt saman.

Æ, æ, æ, hvað er verið að gera hérna, hugsar maður bara. Hvað er eiginlega rangt við þessa mynd?

Og nú kemur uppáhaldslaukurinn minn til sögunnar, elsku lesendur. Sýnið mér smá þolinmæði hérna því þetta á allt eftir að skiljast eftir litla stund. Því egóið er oft líkt við hin ótal mörg lög lauksins. Allar þessar hugmyndir, gildi og viðmið sem við höfum í hávegum skiptast upp í lög í lauknum. Lög sem við eigum hiklaust að ganga á eftir og fjarlægja ef þau valda okkur óhamingju. Því það á enginn það skilið að hanga í óhamingju.

Ég ætlaði að bæta við kannski þó með þeim fyrirvara að það skaði ekki einhverja aðra. En þá væri ég hræsnari því ég er hætt að vera sammála þeirri fullyrðingu. Stundum er nauðsynlegt að við setjum okkar hamingju framar annarra og fjarlægjum þau lög í lauknum sem segja við okkur að við verðum að gera hitt og þetta til að þóknast öðrum, á kostnað okkar eigin hamingju. Kannski væri betra að segja svo fremi sem það skaði ekki börn, því fyrir mér þá eru börn friðhelg. Það lag í lauknum hjá mér liggur innst inni og verður erfitt að fjarlægja, nema það hreinlega sé ekkert gott fyrir börnin að halda fast í það lag.

Oh, þetta er svo flókið núna og alltof heimspekilegt. Við skulum færa okkur að djúsí framhjáhaldinu. Því hvernig er hægt að fjarlægja lagið í lauknum sem lætur mann upplifa vanmátt og höfnun vegna framhjáhalds. Þarf maður að vinna í óörygginu sem sprettur fram yfir því hvort að sambandinu sé nú lokið eða verður maður að spyrja sig hvað veldur höfnuninni? Eru það kannski manns eigin hugmyndir um að maður eigi að vera hluti af hinu fullkomna hjónabandi, eru það hugmyndir manns um að maki eigi aldrei að líta út fyrir veggi hjónabandsins, eru það kannski hugmyndir manns að ef manneskja elski mann þá muni hún aldrei koma til með að særa mann, eða eru það eigin væntingar um að framhjáhald muni aldrei gerast þar sem maður gefur svo góð blowjobs að makinn sé gjörsamlega pussywhipped?

Þegar maður er loksins búinn að greina ástæðu fyrir óhamingjunni, þá þarf maður að finna leið til að sleppa lauklaginu. Á þeirri stund þarf maður að spyrja sig hvað það er sem maður þarf á að halda, til að sleppa endanlega takinu. Hægt væri að gera það eins og Miley með smá pönki við að skila skömminni. Það er líka hægt að gera það með smá stjórnsemi þar sem makinn er skikkaður til að gera hitt og þetta til að bæta upp fyrir verknaðinn. Þið vitið hvernig það hljómar; Nei, þú mátt ekki fara þangað!; Ef þú ferð þá verður þú að hringja í mig á klst fresti!; Þú verður sko að sýna mér allt sem er inn á símanum einu sinni í viku!

Þetta eru auðvitað bæði fullgildar leiðir til að losa sig frá vanmættinum og höfnuninni, en það er líka hægt að feta þessa leið með aðeins fallegri hætti í gegnum samvist og samtöl.

En hvaða leið sem er valin þá næst sjálfsvirðingin og sjálfsástin ekki fyrr en tekin er sú ákvörðun að leita inn á við, fyrirgefa sjálfum sér fyrir vanmáttinn, sleppa helvítis beiskjunni, standa með sjálfum sér, og beita ímyndunaraflinu og finna leiðir til að breyta sinni eigin hegðun í átt að sjálfsást.

Ég held að það sé mikilvægt að hafa í huga að ef þú lærir ekki að sleppa hlutum þá ertu að koma í veg fyrir að þú fáir að njóta þess lífs sem bíður eftir þér.

Já og ef þú vilt vera áfram í hjónabandinu þá er ekkert svo vitlaust að finna í sér þörf að fyrirgefa að fullu makanum líka. Ef þú kýst að yfirgefa hjónabandið þá er það bara í lagi líka, svo fremi sem þú vinnur í sárunum, hendir út lögunum í lauknum, hættir að gera þig sjálfa óhamingjusama og uppgötvar hvað þú ert stórkostleg.

Umfram allt, skoðanir annarra og fordómar þegar kemur að framhjáhaldi eiga ekki að hafa nein áhrif á þína líðan. Þín hamingja er þín hamingja og það á enginn að stjórnast með þá hamingju annar en þú sjálfur.

En það sem hafði mestu áhrifin á mig þegar ég var búin að melta þetta ótrúlega myndband var hvernig talað er um ástmögurinn hann Liam og hjónadjöfulinn hana Jennifer.

Því nú ætla ég að viðurkenna skömm mína, ég hef staðið í sporum þeirra allra. Og ég verð að segja að af öllum þeim hlutverkum þá var auðveldast að komast yfir það að vera í sporum Miley. Kannski er líka best að segja það strax áður en ég fæ einhverja brjálaða kellingu á eftir mér, þá var ég viðhaldið hjá erlendum karlmanni, ég var ung og vitlaus, ég gerði mér ekki grein fyrir því fyrst um sinn að hann væri í alvarlegu sambandi og svo það mikilvægasta, mér hefur ekki dottið það til hugar að endurtaka leikinn, því ég kann að læra á reynslunni.

En jeminn eini, allar hliðar framhjáhalds eru svo sárar. Fyrir alla aðila. Og mér finnst enginn mega eiga þann einkarétt að vera sárastur. Það þurfa allir að vinna í sér og leita sinna leiða í átt að hamingjunni. En það er svo sorglegt að stundum geti maður ekki lært að gera hlutina rétt, fyrr en maður hefur gengið í gegnum þá sjálfur.

Horfum á blessaðan Liam fyrst það er búið að mála hann þarna sem poster boy fyrir fuckboy að verstu gerð. Það er auðvitað hægt að mála hann sem karlmann á greddunni, siðleysingja eða narsissista, en hvað vitum við. Hann gæti allt eins verið að upplifa djúpt móðursár. Kannski fékk hann ekki skilyrðislausa ást og umhyggju frá mömmu sinni þegar hann var ungur, og ákvað að vinna sig úr þeirri höfnun, með því að leita eftir viðurkenningu í lostafullum örmum ótalmargra þokkadísa. Þetta hljómar smá eins og djók en er það ekki, því sárin liggja djúpt í móðursári.

En svo segja sumir, en það er engin afsökun. Og auðvitað er það engin afsökun fyrir ljótri hegðun gegn maka. Og í því felst hafdjúpur sársaukinn. Að maður sé knúinn áfram í því að vinna í sínum eigin málum og það ferðalag endi á því að bitna á manneskju sem maður elskar. Fyrir það finn ég til iðrunar og ber ábyrgð.

En það sorglegasta í þessu öllu saman. Þetta á ekki að skipta okkur neinu máli. Þetta er harmleikur á milli 3ja þekktra aðila sem er dömpað í andlitið á okkur í nafni þess að verið sé að skila skömminni. Það er búið að lítilsvirða og gengisfella þessa erfiðu og sterku hugmyndafræði á altari auglýsingavæðingar og við kippum okkur ekkert upp við það. Við tökum bara þátt og fögnum og smjöttum á sorgum annarra.

Ef fólk heldur að heilunin þeirra hefjist í því að skila skömminni, þá styð ég það bara heils hugar. Því heilunin á að vera númer eitt, tvö og þrjú. Eina sem ég er hrædd um, er hversu lítil umræðan er, um hvernig má stíga skrefin til heilunar, án þess að gera það í biturleika og stjórnsemi, og án þess að gera það í faðmi fjölmiðla. Því það eru ekki allir tilbúnir að opinbera um sín mál á þeim stað.

Ég vona innilega að elskan hún Miley líði betur eftir þessa opinberun. Ég vildi þó að myndband hennar og auglýsingaherferð hefði túlkað það betur hvað felst í orðinu sjálfást. Fyrir mér þá túlkar myndbandið bara fyrsta erfiða skrefið í þá átt. Og ef einhver skyldi vera mér ósammála þá spyr ég bara að þessu. Ef þú hefur fyrirgefið sjálfum þér fyrir þann vanmátt að upplifa framhjáhald maka, ef þú hefur heilað sjálfan þig frá þeirri höfnun sem þú upplifðir við þann verknað, ef þú hefur uppgötvað að fullu hreina og tæra sjálfsást, af hverju hefur þú þá þörf á því að skila frá þér skömminni?

Eins og alltaf, takk fyrir mig. Og svo kannski ein tillaga að lokum fyrir fólk sem er að díla við erfiðar tilfinningar. Hvernig væri að skrifa upp lista á hverjum degi af fólki sem elskar þig? Mundu bara að passa upp á að setja nafn þitt efst á listann. Ef það endar á því að vera eina nafnið á listanum, skreyttu það þá með hjörtum og stjörnum og hugaðu vel að sjálfum þér, því þú átt það skilið. Og ef þér finnst það ekki vera nóg, þá getur þú alltaf óskað eftir meiri ást í líf þitt og hver veit, kannski að ástin liggi hinum megin við hornið í formi fallegrar sálar.




Skoðun

Sjá meira


×