Workers have the right to decide their own fate in negotiations Ian McDonald skrifar 2. desember 2022 08:01 My name is Ian and I work in a manufacturing job in Iceland. I am a member of Efling Union, and I also sit on the union’s negotiations committee. My job is many levels of management below the executives and the CEOs. I am one of the people who make a product which is then sold for a massive profit by the company where I work. My labor is essential to this continued profitability. As is the labor of everyone I work with, and everyone else in my position at other companies. That labor is the subject of a calculation by employers, which can be boiled down to a single sentence: “What is the absolute bare minimum we can pay this employee to stop him from not taking the job in the first place or from walking out of the door?” I have spent a long time in that position, where my only choices were to try and justify a pay raise to those same people making that calculation, or to wait and hope that other people win some kind of distant fight behind closed doors for any shred of leniency and support. That has now changed. Attending negotiations meetings with employers is the first time that I have been able to sit down and look a person in the eye while they tell us that we don’t deserve to be paid a living wage. For the longest time, we have been lied to that wage increases and other concessions are unaffordable and unrealistic. Until now, we have had no recourse to fight this narrative. No way to tell a truth to that lie. Yet, the idea that a wage increase is unaffordable by corporations is absolutely, fundamentally untrue. Perhaps that is why SA have not brought up that argument in the negotiations with Efling up to this point. Maybe SA knows that the moment they do, they would be confronted by the immense profits of the companies they represent and the entire edifice would crumble. We live in a time where every year gets harder and harder for us to merely exist. Where every paycheck goes less and less far. For far too long we have been deliberately removed and excluded from the very process which determines our quality of life. We have not been considered important enough to even be in the room. Just a number in a calculation. That is changing now. I look forward to continuing my work in the Efling negotiations committee with my brave fellow Efling workers. The author is an immigrant worker in manufacturing in Iceland and member of the Efling negotiations committee. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kjaramál Kjaraviðræður 2022 Mest lesið Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson Skoðun Glerbrotin í ryksugupokanum Kristín Kolbrún Waage Kolbeinsdóttir Skoðun Hvernig léttum við daglega lífið þitt? Einar Geir Þorsteinsson Skoðun Stóriðjutíminn á Íslandi er að renna sitt skeið Guðmundur Franklin Jónsson Skoðun Túrverkir og hitakóf – má ræða það í vinnunni? Já endilega! Katrín Björg Ríkarðsdóttir Skoðun Til hamingju Víkingur Heiðar! Halla Hrund Logadóttir Skoðun Kína mun ekki bjarga Vesturlöndum að þessu sinni Sæþór Randalsson Skoðun Draghi-skýrslan og veikleikar Íslands Pawel Bartoszek Skoðun Nokkur orð um sérlausn í flugi Birna Sigrún Hallsdóttir,Hrafnhildur Bragadóttir Skoðun Bakslag í opinberri þróunarsamvinnu Gunnar Salvarsson Skoðun Skoðun Skoðun Til hamingju Víkingur Heiðar! Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Sjálfbærni með í för – Vegagerðin stígur skref í átt að loftslagsvænni framkvæmdum Hólmfríður Bjarnadóttir skrifar Skoðun Þegar krónur skipta meira máli en velferð barna: Ástæður þess að enginn bauð í skólamáltíðir í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Líf eftir afplánun – þegar stuðningur gerir frelsið raunverulegt Steinunn Ósk Óskarsdóttir skrifar Skoðun Á hvorum endanum viljum við byrja að skera af? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Þegar krónur skipta meira máli en velferð barna Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Bakslag í opinberri þróunarsamvinnu Gunnar Salvarsson skrifar Skoðun Fyrirmyndar forvarnarstefna í Mosfellsbæ Kjartan Helgi Ólafsson skrifar Skoðun Hvernig léttum við daglega lífið þitt? Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Kína mun ekki bjarga Vesturlöndum að þessu sinni Sæþór Randalsson skrifar Skoðun Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson skrifar Skoðun Átta mýtur klesstar inn í raunveruleikann - hvað er satt og hvað er logið um gervigreindina? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Glerbrotin í ryksugupokanum Kristín Kolbrún Waage Kolbeinsdóttir skrifar Skoðun Túrverkir og hitakóf – má ræða það í vinnunni? Já endilega! Katrín Björg Ríkarðsdóttir skrifar Skoðun Draghi-skýrslan og veikleikar Íslands Pawel Bartoszek skrifar Skoðun Nokkur orð um sérlausn í flugi Birna Sigrún Hallsdóttir,Hrafnhildur Bragadóttir skrifar Skoðun Geta öll dýrin í skóginum verið vinir? Steinar Bragi Sigurjónsson skrifar Skoðun Iðjuþjálfun í verki Þóra Leósdóttir skrifar Skoðun Mannfræðingar á atvinnumarkaði: opið bréf til íslenskra atvinnuveitenda Elísabet Dröfn Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Íbúðalán Landsbankans og fyrstu kaupendur Helgi Teitur Helgason skrifar Skoðun Að læra íslensku sem annað mál: ný brú milli íslensku og ensku Guðrún Nordal skrifar Skoðun Hamona Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Ógn og ofbeldi á vinnustöðum – hvað er til ráða Gísli Níls Einarsson skrifar Skoðun Lesum meira með börnunum okkar Steinn Jóhannsson skrifar Skoðun Kynjajafnrétti á ekki að stöðvast við hurð heilbrigðiskerfisins Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Stóriðjutíminn á Íslandi er að renna sitt skeið Guðmundur Franklin Jónsson skrifar Skoðun Núll mínútur og þrjátíuogeittþúsund Grétar Birgisson skrifar Skoðun Barnvæn borg byggist á traustu leikskólakerfi Stefán Pettersson skrifar Skoðun Kirkjur og kynfræðsla Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Ójöfnuður í fjármögnun nýsköpunarverkefna Elinóra Inga Sigurðardóttir skrifar Sjá meira
My name is Ian and I work in a manufacturing job in Iceland. I am a member of Efling Union, and I also sit on the union’s negotiations committee. My job is many levels of management below the executives and the CEOs. I am one of the people who make a product which is then sold for a massive profit by the company where I work. My labor is essential to this continued profitability. As is the labor of everyone I work with, and everyone else in my position at other companies. That labor is the subject of a calculation by employers, which can be boiled down to a single sentence: “What is the absolute bare minimum we can pay this employee to stop him from not taking the job in the first place or from walking out of the door?” I have spent a long time in that position, where my only choices were to try and justify a pay raise to those same people making that calculation, or to wait and hope that other people win some kind of distant fight behind closed doors for any shred of leniency and support. That has now changed. Attending negotiations meetings with employers is the first time that I have been able to sit down and look a person in the eye while they tell us that we don’t deserve to be paid a living wage. For the longest time, we have been lied to that wage increases and other concessions are unaffordable and unrealistic. Until now, we have had no recourse to fight this narrative. No way to tell a truth to that lie. Yet, the idea that a wage increase is unaffordable by corporations is absolutely, fundamentally untrue. Perhaps that is why SA have not brought up that argument in the negotiations with Efling up to this point. Maybe SA knows that the moment they do, they would be confronted by the immense profits of the companies they represent and the entire edifice would crumble. We live in a time where every year gets harder and harder for us to merely exist. Where every paycheck goes less and less far. For far too long we have been deliberately removed and excluded from the very process which determines our quality of life. We have not been considered important enough to even be in the room. Just a number in a calculation. That is changing now. I look forward to continuing my work in the Efling negotiations committee with my brave fellow Efling workers. The author is an immigrant worker in manufacturing in Iceland and member of the Efling negotiations committee.
Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson Skoðun
Skoðun Sjálfbærni með í för – Vegagerðin stígur skref í átt að loftslagsvænni framkvæmdum Hólmfríður Bjarnadóttir skrifar
Skoðun Þegar krónur skipta meira máli en velferð barna: Ástæður þess að enginn bauð í skólamáltíðir í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar
Skoðun Líf eftir afplánun – þegar stuðningur gerir frelsið raunverulegt Steinunn Ósk Óskarsdóttir skrifar
Skoðun Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson skrifar
Skoðun Átta mýtur klesstar inn í raunveruleikann - hvað er satt og hvað er logið um gervigreindina? Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Túrverkir og hitakóf – má ræða það í vinnunni? Já endilega! Katrín Björg Ríkarðsdóttir skrifar
Skoðun Mannfræðingar á atvinnumarkaði: opið bréf til íslenskra atvinnuveitenda Elísabet Dröfn Kristjánsdóttir skrifar
Skoðun Kynjajafnrétti á ekki að stöðvast við hurð heilbrigðiskerfisins Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson Skoðun