Innlent

Ljúka hringnum eftir gott bæjarráp með sjóriðu í Eyjum

Kolbeinn Tumi Daðason skrifar
Búlandstindur í bakgrunni fimm af Seiglukonunum 36.
Búlandstindur í bakgrunni fimm af Seiglukonunum 36. Seiglan

Seiglan, hópur kvenna sem siglt hefur skútu í kringum landið, siglir inn í Reykjavíkurhöfn klukkan 14 í dag. Tekið verður á móti þeim við Norðurbakka.

Magni, nýr hafnsögubátur Faxaflóahafna, siglir til móts við Esjuna og um borð verða Seiglur sem hafa tekið þátt í ferðinni. Magni mun sprauta vatni til að heiðra áhöfn skipsins og má reikna með tilkomumikilli sjón.

Seiglurnar lögðu af stað úr Reykjavíkurhöfn sunnudaginn 13. júní með tíu konur í áhöfn. Stefnan var tekin á Ísafjörð þar sem fjórar konu stigu frá borði og fjórar konur bættust við.

Þannig hefur siglingin gengið fyrir sig allan hringinn með stoppum á Ísafirði, Akureyri, Húsavík, Eskifirði, Djúpavogi og Vestmannaeyjum. Alls hafa því 36 konur siglt með skútunni Esju en markmið verkefnisins er að efla konur í siglingum og vekja athygli á umhverfismálum hafsins.

Þetta er í fyrsta sinn sem áhöfn eingöngu skipuð íslenskum konum siglir í kringum landið á skútu.

Markmið verkefnisins er að efla konur í siglingum og vekja athygli á umhverfismálum hafsins.Seiglan

Seiglurnar hafa haldið dagbók á Facebook-síðu sinni en hópurinn gisti í Vestmannaeyjum liðna nótt eftir siglingu frá Djúpavogi þar sem Búlandstindur kvaddi með virktum.

Að neðan má sjá dagbókarfærslu Seiglanna í gær í heild sinni. Góðum degi lauk á Goslokahátíð í Vestmannaeyjum, bæjarrápi með dassi af sjóriðu, en áður höfðu Seiglur skellt sér á sveitaball á Borgarfirði eystra.

Við tókum stefnuna á sundið milli Papeyjar og Búlandsness enda tilvalið sjólag fyrir skoðunarferð. Við settum upp framseglið sem togaði okkur áfram blíðlega eftir sléttum haffletinum. Útsýnið var dásamlegt þaðan sem við dóluðum okkur fram á dekki og sumar dáðust af djörfung sinni við að þræða vegina sem virtust hanga utan í Þvottárskriðunum.

Við nálguðumst smám saman Eystrahorn og Vestrahorn - þriðja horn landsins. Þegar við gægðumst fyrir það sáum við glitta í jökla í fjarska. Draumar um útsýnisferð fyrir Suðurland varð þó fljótlega að engu. Skyggnið var aðeins til að villa okkur sýn um hvað koma skyldi því skyndilega læddist hrollur að konum og óvænt Suðurlandsþoka umvafði okkur – og dvaldi lengur með okkur en við hefðum óskað.

Ólíkt öðrum löngum siglingaleggjum ferðarinnar var ekki hægt að skjóta sér í höfn á Suðurströndinni ef svo bæri til. Við vissum, þegar við lögðum af stað, að næsta höfn yrði í Vestmannaeyjum. Það var því lítið hægt að gera við þéttri þokunni nema að halda áfram. Þótt við hefðum beðið eftir réttri vindátt fyrir siglinguna þá var lítill vindur. Við dóluðumst því áfram í gegnum þykka þokuna. Hópnum var skipt á þrjár vaktir sem skiptust á að fylgjast með þokunni og siglingunni, hvíla sig og næra. Í ljósi fábreytninnar í útsýninu urðu vaktirnar um borð þeim mun skrautlegri, uppátækin óþrjótandi og matreiðslan uppá sitt besta. Punkturinn var settur yfir i-ið með pönnukökuhlaðborði í boði Önnu Karenar, svokallaður Eyja-pönnukökur.

Oft og iðulega var eins og hann ætlaði að rífa af sér og sólin brjóta sér leið í gegnum skýin – en svo gerði hún það ekki og það rofaði ekki til. En einhvern veginn var þetta góður tími. Þrátt fyrir dýrðina, sem við vissum af þarna á bakvið þokuna og skýin, þá minnkaði heimurinn um stund – og kannski fólst ákveðin hvíld í því að hafa ekkert að sjá.

Nokkrar hnísur komu og heilsuðu upp á okkur við mikla kátínu – og stöku fugl. Smám saman fjölgaði fuglunum um leið og við nálguðumst Vestmanneyjar - samkvæmt kortunum. Og loksins, eftir um sólarhring í þoku, reis Bjarnarey úr sæ!

Siglingin var um 32 klukkustunda löng og þar af voru 24 klukkustundir í þoku. En svo sáum við fugla, eyjur og togara á veiðum. Fyrst Bjarnarey og svo sáum við glitta í Heimaey. Þegar við sigldum inn innsiglinguna vorum við fljótar að gleyma þoku síðasta sólarhringsins. Það eru líklega ekki til fallegri innsiglingar en innsiglingin í Heimaey. Og þarw var sólin – sem heiðraði okkur með nærveru sinni á ný.

Með sólskinsblik í augum tók hópur fólks á móti okkur á bryggjunni í Vestmanneyjabæ. Og það leið ekki langur tími þar til fyrsta freyðivínsflaskan var opnuð. Því næst á eftir sveitaballi á Borgarfirði eystra og sveitaballi um borð er bæjarhátíð. Í þetta sinn Goslokahátíðin í Eyjum. Kvöldinu var því varið á bæjarrápi með dassi af sjóriðu.

Dasaðar Seiglur sváfu fram á morgun og reyndu svo að sprikla aðeins og baða áður en síðasti leggur ferðarinnar hefst. Ótrúlegt að nú séu komnar konur um borð sem ætla að fylgja okkur til heimahafnar – og loka hringnum.




Fleiri fréttir

Sjá meira


×