Sérfræðiálit bónda Ágústa Ágústsdóttir skrifar 19. október 2020 15:01 Hvað er sérfræðingur? Þessi spurning hefur verið mér ofarlega í huga eftir að landbúnaðarráðherra vor sagði í viðtali við þáttastjórnendur Bítisins á Bylgjunni í kjölfar ummæla sinna um lífstíl bænda, að aldrei hefðu verið jafn margir sérfræðingar að störfum í landbúnaðarráðuneytinu eins og núna. Sérfræðingur hlýtur að vera sá sem unnið hefur sér inn þau réttindi annað hvort með sér menntun í ákveðnu fagi eða með starfi í ákveðinni starfsgrein til lengri tíma. Við sem þjóðfélag virðumst vilja trúa því í blindni að allt sé slétt og fellt ef „sérfræðingarnir“ eru nógu margir. Álíka og þegar miði eða skilti sem á stendur „tilboð“ er sett á eða framan við ákveðna matvörutegund eða flík. Við trúum því að við séum að gera betri kaup en ella og verslunin sé að gefa eitthvað eftir af álagningunni. Þetta er þekkt markaðssálfræði. Ef á skiltinu stendur „útsala“ þá almennt trúir fólk því, sem um leið eykur líkur á sölu. En við trúum því, ekki vegna þess að við erum vitlaus og einföld. Heldur vegna þess að í eðli okkar erum við gott fólk sem hneigjumst ekki til þeirrar hugsunar að halda að allir séu ávallt að ljúga og pretta. Við trúum að það sé undantekning. En kannski má líkja innfellingu landbúnaðarráðuneytisins inn í atvinnuvega- og nýsköpunarráðuneytið sem markaðssálfræðilegri útsölu. Byrjað er á að losa sig við þá elstu og reyndustu enda að mati ráðamanna komnir yfir síðasta söludag og því ekki hægt að bjóða neinn afslátt af þeim. Smám saman er þeim sem einhverja þekkingu hafa af landbúnaðarmálum í innanbúðum, fækkað þar til nánast enginn stendur eftir. Innfellingin sjálf er kynnt sem hagræðing í stjórnsýslunni sem á að bæta skipulag og utanumhald. En hagræðing er bara fínt orð yfir niðurskurð og ennþá flóknara kerfi. Svo koma sérfræðingarnir ! Einn af öðrum eru þeir ráðnir inn, nýútskrifaðir og reynslulausir án allrar tengingar við landbúnaðinn. Manni finndist það góð stjórnsýsla ef sérfræðingar landbúnaðarráðuneytis væru t.d. útskrifaðir frá Landbúnaðarháskóla Íslands eða sérfræðingar sem starfað hafa lengi við landbúnaðarmál. Þetta er fólkið sem býr með tenginguna sem þarf í þetta embætti. Það er slæm stjórnsýsla að safna eingöngu fyrir „gömlum risaeðlum“ sem verða vanafastar og fylgja illa breytingum samtímans. Þá er það einnig arfaslæm stjórnsýsla ef allri gamalli reynslu og mikilli þekkingu er sópað út nánast samtímis. Að ráða nær eingöngu reynslu- og þekkingarlítið starfsfólk með litla sem enga tengingu við málefnið er ávísun á næsta vísa dauðdóm. Innanbúðar þarf bæði að þrífast hið nýja og gamla. Þannig teymi búa til bestu mögulegu útkomu sem völ er á. Til að setja dæmið upp á annan hátt, er þetta álíka jafn gáfulegt eins og ef leitað yrði til útrskrifaðra meistaranema úr landbúnaðarháskólanum til að skipa í fagráð skurðlækninga á Landsspítalanum. Eða í fagráð siglingamála. Það sér það hver maður hversu galinn slíkur verknaður væri. Það væri fróðlegt að vita hversu margir þessara sérfræðinga innan ráðuneytisins koma frá landbúnaðarháskólanum eða til þess gerðu menntastofnunum. Búnaðarstofa var stofnuð árið 2015 þegar stjórnsýsluverkefni sem voru á hendi Bændasamtaka Íslands færðust yfir til Matvælastofnunar. Eftirfarandi er lýsing á starfi og tilgangi Búnaðarstofu: „ Hún fer nú með stjórnsýsluverkefni í tengslum við búvörusamninga og rammasamning ríkis og bænda í samræmi við búvöru- og búnaðarlög. Hún annast fag- og fjárhagslega framkvæmd verkefna á sviði landbúnaðar sem snúa að framkvæmd á stjórnvaldsákvörðunum um opinberar greiðslur til bænda, útreikningi, afgreiðslu og eftirliti með framkvæmd þeirra. Skrifstofan heldur utan um skrá um handhafa beingreiðslna og greiðslumark mjólkur og sauðfjárafurða auk þess að sjá um greiðslur til bænda samkvæmt samningum um starfsskilyrði í mjólkur-, sauðfjár- og grænmetisframleiðslu. Það sama á við um umsýslu og úthlutun vatnsveitustyrkja á lögbýlum. Skrifstofan fer einnig með verkefni við öflun hagtalna og upplýsinga um fóðurbirgðir á býlum. Þá safnar hún upplýsingum og birtir árlega skýrslu um framleiðslu búvara, vinnslu þeirra og sölu og gerir áætlanir um framleiðslu og sölu búvara. Þá heldur skrifstofan utan um hjarðbækur. Á tíu ára afmæli MAST í nóvember 2018 fagnaði Kristján Þór með þeirri tilkynningu að ákveðið hefði verið að færa Búnaðarstofu undir atvinnuvega- og nýsköpunarráðuneytið. Orð landbúnaðarráðherra voru eftirfarandi „Þetta væri liður í áætlun hans í að styrkja landbúnaðarhluta atvinnuvega- og nýsköpunarráðuneytisins“. Síðan þessum gjörningi var hrundið af stað hefur allt farið til verri vegar. Og þó Kristján Þór haldi öðru fram, þá er það eins langt frá sannleikanum og hugsast getur. Ráðunautar og aðrir tengiliðir bænda eru algjörlega uppgefnir á samskiptum við ráðuneytið því þetta er orðinn svo mikill hrærigrautur að enginn veit neitt. Bóndinn hringir í Matvælastofnun til að fá upplýsingar og aðstoð. „Nei því miður þá er þetta ekki í okkar höndum lengur, þú verður að hafa samband við ráðuneytið“. Bóndinn hringir í ráðuneytið. „Nei, því miður við vitum ekkert um þessi mál, þú ættir að heyra í Bændasamtökunum“. Bóndinn hringir í Bændasamtökin. „Nei því miður þetta var fært frá okkur yfir til Búnaðarstofu, þú verður að tala við þau þar“. Og allt þetta annars ágæta fólk sem starfar við þetta reynir eins og það getur að aðstoða og leiðbeina mönnum rétta leið. En flækjurnar eru orðnar svo yfirgengilega vitlausar og flóknar að hver höndin virðist tala upp á móti hvor annarri. Vegna þekkingarleysis og lélegrar stjórnsýslu ! Það hefur ekki farið fram hjá neinum sem sjá vill, hversu ofboðsleg fjölgun opinberra starfsmanna hefur orðið á undanförnum árum innan ríkisbáknsins. Það mætti nánast líkja því saman við margfeldisáhrif Covid-19 (kannski er það ósanngjörn samlíking en lái mér hver sem vill). Á sama tíma er endalaust seilst dýpra ofan í vasa skattgreiðenda til þess að standa straum af öllum kostnaði ríkisbatterísins. Þurfum við alla þessa „sérfræðinga“ ? Er tilvist þeirra öll byggð í nafni þessarar hagræðingar ? Er ekki kominn tími til að stöðugildum sé skilað aftur í hendur þeirra sem sannarlega hafa þekkingu til ? Það er eina leiðin til að einfalda kerfið og gera það skilvirkt. Höfundur er sauðfjárbóndi í Reistarnesi á Melrakkasléttu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Landbúnaður Ágústa Ágústsdóttir Mest lesið Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun Ég hef… Karólína Helga Símonardóttir Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson Skoðun Séríslensk hávaxtastefna Sigurjón Þórðarson Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson Skoðun Skoðun Skoðun Séríslensk hávaxtastefna Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson skrifar Skoðun Ég hef… Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Ekki mamman í hópnum - leiðtoginn í hópnum Katrín Ásta Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Rannsóknarnefnd styrjalda Gunnar Einarsson skrifar Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei skrifar Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) skrifar Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard skrifar Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson skrifar Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Kvennabarátta á tímum bakslags Tatjana Latinovic skrifar Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson skrifar Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Okur fákeppni og ofurvextir halda uppi verðbólgu Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Óverjandi framkoma við fyrirtæki Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Þegar vitleysan í dómsal slær allt út Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Lítil bleik slaufa kemur miklu til leiðar Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Fræ menntunar – frá Froebel til Jung Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Sjá meira
Hvað er sérfræðingur? Þessi spurning hefur verið mér ofarlega í huga eftir að landbúnaðarráðherra vor sagði í viðtali við þáttastjórnendur Bítisins á Bylgjunni í kjölfar ummæla sinna um lífstíl bænda, að aldrei hefðu verið jafn margir sérfræðingar að störfum í landbúnaðarráðuneytinu eins og núna. Sérfræðingur hlýtur að vera sá sem unnið hefur sér inn þau réttindi annað hvort með sér menntun í ákveðnu fagi eða með starfi í ákveðinni starfsgrein til lengri tíma. Við sem þjóðfélag virðumst vilja trúa því í blindni að allt sé slétt og fellt ef „sérfræðingarnir“ eru nógu margir. Álíka og þegar miði eða skilti sem á stendur „tilboð“ er sett á eða framan við ákveðna matvörutegund eða flík. Við trúum því að við séum að gera betri kaup en ella og verslunin sé að gefa eitthvað eftir af álagningunni. Þetta er þekkt markaðssálfræði. Ef á skiltinu stendur „útsala“ þá almennt trúir fólk því, sem um leið eykur líkur á sölu. En við trúum því, ekki vegna þess að við erum vitlaus og einföld. Heldur vegna þess að í eðli okkar erum við gott fólk sem hneigjumst ekki til þeirrar hugsunar að halda að allir séu ávallt að ljúga og pretta. Við trúum að það sé undantekning. En kannski má líkja innfellingu landbúnaðarráðuneytisins inn í atvinnuvega- og nýsköpunarráðuneytið sem markaðssálfræðilegri útsölu. Byrjað er á að losa sig við þá elstu og reyndustu enda að mati ráðamanna komnir yfir síðasta söludag og því ekki hægt að bjóða neinn afslátt af þeim. Smám saman er þeim sem einhverja þekkingu hafa af landbúnaðarmálum í innanbúðum, fækkað þar til nánast enginn stendur eftir. Innfellingin sjálf er kynnt sem hagræðing í stjórnsýslunni sem á að bæta skipulag og utanumhald. En hagræðing er bara fínt orð yfir niðurskurð og ennþá flóknara kerfi. Svo koma sérfræðingarnir ! Einn af öðrum eru þeir ráðnir inn, nýútskrifaðir og reynslulausir án allrar tengingar við landbúnaðinn. Manni finndist það góð stjórnsýsla ef sérfræðingar landbúnaðarráðuneytis væru t.d. útskrifaðir frá Landbúnaðarháskóla Íslands eða sérfræðingar sem starfað hafa lengi við landbúnaðarmál. Þetta er fólkið sem býr með tenginguna sem þarf í þetta embætti. Það er slæm stjórnsýsla að safna eingöngu fyrir „gömlum risaeðlum“ sem verða vanafastar og fylgja illa breytingum samtímans. Þá er það einnig arfaslæm stjórnsýsla ef allri gamalli reynslu og mikilli þekkingu er sópað út nánast samtímis. Að ráða nær eingöngu reynslu- og þekkingarlítið starfsfólk með litla sem enga tengingu við málefnið er ávísun á næsta vísa dauðdóm. Innanbúðar þarf bæði að þrífast hið nýja og gamla. Þannig teymi búa til bestu mögulegu útkomu sem völ er á. Til að setja dæmið upp á annan hátt, er þetta álíka jafn gáfulegt eins og ef leitað yrði til útrskrifaðra meistaranema úr landbúnaðarháskólanum til að skipa í fagráð skurðlækninga á Landsspítalanum. Eða í fagráð siglingamála. Það sér það hver maður hversu galinn slíkur verknaður væri. Það væri fróðlegt að vita hversu margir þessara sérfræðinga innan ráðuneytisins koma frá landbúnaðarháskólanum eða til þess gerðu menntastofnunum. Búnaðarstofa var stofnuð árið 2015 þegar stjórnsýsluverkefni sem voru á hendi Bændasamtaka Íslands færðust yfir til Matvælastofnunar. Eftirfarandi er lýsing á starfi og tilgangi Búnaðarstofu: „ Hún fer nú með stjórnsýsluverkefni í tengslum við búvörusamninga og rammasamning ríkis og bænda í samræmi við búvöru- og búnaðarlög. Hún annast fag- og fjárhagslega framkvæmd verkefna á sviði landbúnaðar sem snúa að framkvæmd á stjórnvaldsákvörðunum um opinberar greiðslur til bænda, útreikningi, afgreiðslu og eftirliti með framkvæmd þeirra. Skrifstofan heldur utan um skrá um handhafa beingreiðslna og greiðslumark mjólkur og sauðfjárafurða auk þess að sjá um greiðslur til bænda samkvæmt samningum um starfsskilyrði í mjólkur-, sauðfjár- og grænmetisframleiðslu. Það sama á við um umsýslu og úthlutun vatnsveitustyrkja á lögbýlum. Skrifstofan fer einnig með verkefni við öflun hagtalna og upplýsinga um fóðurbirgðir á býlum. Þá safnar hún upplýsingum og birtir árlega skýrslu um framleiðslu búvara, vinnslu þeirra og sölu og gerir áætlanir um framleiðslu og sölu búvara. Þá heldur skrifstofan utan um hjarðbækur. Á tíu ára afmæli MAST í nóvember 2018 fagnaði Kristján Þór með þeirri tilkynningu að ákveðið hefði verið að færa Búnaðarstofu undir atvinnuvega- og nýsköpunarráðuneytið. Orð landbúnaðarráðherra voru eftirfarandi „Þetta væri liður í áætlun hans í að styrkja landbúnaðarhluta atvinnuvega- og nýsköpunarráðuneytisins“. Síðan þessum gjörningi var hrundið af stað hefur allt farið til verri vegar. Og þó Kristján Þór haldi öðru fram, þá er það eins langt frá sannleikanum og hugsast getur. Ráðunautar og aðrir tengiliðir bænda eru algjörlega uppgefnir á samskiptum við ráðuneytið því þetta er orðinn svo mikill hrærigrautur að enginn veit neitt. Bóndinn hringir í Matvælastofnun til að fá upplýsingar og aðstoð. „Nei því miður þá er þetta ekki í okkar höndum lengur, þú verður að hafa samband við ráðuneytið“. Bóndinn hringir í ráðuneytið. „Nei, því miður við vitum ekkert um þessi mál, þú ættir að heyra í Bændasamtökunum“. Bóndinn hringir í Bændasamtökin. „Nei því miður þetta var fært frá okkur yfir til Búnaðarstofu, þú verður að tala við þau þar“. Og allt þetta annars ágæta fólk sem starfar við þetta reynir eins og það getur að aðstoða og leiðbeina mönnum rétta leið. En flækjurnar eru orðnar svo yfirgengilega vitlausar og flóknar að hver höndin virðist tala upp á móti hvor annarri. Vegna þekkingarleysis og lélegrar stjórnsýslu ! Það hefur ekki farið fram hjá neinum sem sjá vill, hversu ofboðsleg fjölgun opinberra starfsmanna hefur orðið á undanförnum árum innan ríkisbáknsins. Það mætti nánast líkja því saman við margfeldisáhrif Covid-19 (kannski er það ósanngjörn samlíking en lái mér hver sem vill). Á sama tíma er endalaust seilst dýpra ofan í vasa skattgreiðenda til þess að standa straum af öllum kostnaði ríkisbatterísins. Þurfum við alla þessa „sérfræðinga“ ? Er tilvist þeirra öll byggð í nafni þessarar hagræðingar ? Er ekki kominn tími til að stöðugildum sé skilað aftur í hendur þeirra sem sannarlega hafa þekkingu til ? Það er eina leiðin til að einfalda kerfið og gera það skilvirkt. Höfundur er sauðfjárbóndi í Reistarnesi á Melrakkasléttu.
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun
Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson Skoðun
Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson skrifar
Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar
Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar
Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar
Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar
Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun
Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson Skoðun