Lífið

Allan daginn úti að leika og læra

Sólveig Gísladóttir skrifar
Eftir veikindi þolir Sveinlaug ekki að vinna mikið innandyra og því er útikennslan fullkomin fyrir hana.
Eftir veikindi þolir Sveinlaug ekki að vinna mikið innandyra og því er útikennslan fullkomin fyrir hana. Mynd/Eyþór
Ég segi alltaf að þegar einar dyr lokast opnast aðrar. Veikindi mín urðu til þess að ég fann mína hillu, og ef ég myndi vakna alheilbrigð á morgun og gæti unnið inni myndi ég aldrei kjósa það,“ segir Sveinlaug sem hefur í þrjú og hSveinlaug útskrifaðist sem leikskólakennari árið 2006 en hún valdi það nám eftir að hafa starfað á leikskóla í heilt ár eftir stúdentspróf. „Mér fannst alltaf svo gaman í vinnunni og var með sérstaklega góðan deildarstjóra sem tókst að kveikja hjá mér áhuga á hinni faglegu hlið starfsins.“

Hún starfaði sem leikskólakennari í nokkur ár en veiktist mikið af völdum rakaskemmda og myglu á heimili sínu og var frá vinnu í nokkra mánuði vegna þess. „Þegar ég kom til baka úr veikindaleyfi fann ég að líkami minn réði ekki við að vera lengi innandyra innan um mikið af fólki. Ég er ofurnæm fyrir minnstu rakaskemmdum og með efnaóþol, verð lasin fljótt og líf mitt litast mjög af þessum veikindum.“

Sveinlaug þurfti að skipta tvisvar um vinnu vegna lélegra loftgæða. Hún var að vinna í Krikaskóla í Mosfellsbæ þegar hún veiktist í þriðja sinn. „Yfirmaður minn hefur staðið virkilega vel við bakið á mér og saman leituðum við lausna. Ein þeirra var að ég prófaði að sinna bara útikennslu enda leið mér alltaf vel úti við. Því varð fötlun mín til þess að ég fór í útikennsluna einvörðungu.“

Frjáls leikur og núvitund

Sveinlaug segist sjálflærð í útikennslu en hún hefur þó í seinni tíð sótt ýmis námskeið hjá samtökum áhugafólks um útinám, og er nýkomin af alþjóðlegri útikennsluráðstefnu í Ástralíu.

„Það er stór hluti af starfi leikskólakennarans að vera úti og mér hafði alltaf þótt sá hluti starfsins skemmtilegur,“ segir Sveinlaug og útskýrir nánar út á hvað starf útikennarans gengur. „Útikennari gerir í raun það sama og aðrir kennarar, nema hvað að hann gerir það úti. Útikennsla er afar fjölbreytt og í raun fer eftir hverjum kennara fyrir sig hvað er gert. Ég vinn mikið með frjálsan leik og núvitund en börn á leikskólaaldri læra best í gegnum frjálsan leik. Ég reyni að skapa þeim aðstæður til að þau geti sökkt sér djúpt í leik í náttúrunni. Það geri ég í formi ferða sem við köllum ævintýraferðir. Þá förum við til dæmis í fjallið hér fyrir ofan leikskólann eða í skóginn fyrir neðan skólann. Stundum förum við líka í strætóferðir inn í bæinn.“

Sveinlaug segir alla krakkana hafa gaman af útiverunni en hún sinnir öllum hópum, allt frá litlu tveggja ára krílunum og upp í elsta hóp. „Það fylgir alltaf annar starfsmaður hverjum hópi. Lengd útiverunnar er síðan mismunandi eftir aldri krakkanna.“

Veðrið stoppar okkur ekki

Hvað ef veðrið er brjálað?

„Þá bara gerum við eitthvað í brjáluðu veðri,“ segir Sveinlaug hlæjandi og bendir á að veðrið ráði því þó oft hvað hóparnir taki sér fyrir hendur.

„Ég er að vinna í skóla sem er hannaður með útikennslu í huga. Ef það er ekki hægt að fara út af lóðinni er góð aðstaða á henni, hálfgert hús með þremur veggjum og þaki þar sem við getum farið í leiki eða tálgað. Þegar veðrið er sem verst fá þeir, sem vilja og þora, að fara út. Þá förum við í óveðursgöngu og ég nota veðrið til að kenna þeim, til dæmis hvar megi leita skjóls og slíkt. Annars finnst börnum veður yfirleitt ekkert vont,“ segir Sveinlaug og telur að á síðustu árum hafi kannski dottið niður útikennsla einu sinni á ári vegna veðurs.“

En verður henni ekki kalt? „Nei, mjög sjaldan. Ég er í ullarfötum stærstan hluta ársins, í kraftgalla og ullarsokkum,“ segir hún og brosir.






Fleiri fréttir

Sjá meira


×