Eru vegir Vegagerðarinnar órannsakanlegir? 3. september 2007 06:00 Með hæfilegri hótfyndni mætti kannski halda því fram að ef Grímseyjarferjumálið sýni eitthvað þá sé það að of mikil framlög af sameiginlegum sjóðum landsmanna renni til samgöngumála: úr því að Vegagerðin geti með atbeina fjármálaráðuneytis fyrirhafnarlítið fært fé milli verkefna til að standa straum af ævintýralega vitlausum ákvörðunum sem teknar voru kringum kaup og endursmíði þessa farkosts - þá hljóti þeir að gera það í trausti þess að nóg sé til frammi. (Meðal annarra orða: þessar ákvarðanir sem teknar voru þvert gegn ráðleggingum og forsendum allra sérfræðinga og embættismanna - ætlar enginn að axla ábyrgð á þeim? Er nokkuð verið að bíða eftir því að Þórólfur Árnason taki þetta líka á sig?) Samgöngur skipta vissulega miklu máli hér á Íslandi og vegabætur víða um land með brýnustu verkefnum samfélagsins - styrkja innviði, stytta leiðir, skapa atvinnu - en það er ekki sama hvernig að vegagerðinni er staðið. Krafa tímans er að náttúrunni sé hlíft og ráðgast við náttúrufræðinga. Öll munum við síðustu vegagerðarafrek Gunnars Birgissonar í Heiðmörkinni og hversu þau juku á hróður Kópavogs. En teknókratarnir ætla seint að læra. Nú eru fyrirhugaðir vegir tveir þar sem verkfræðingarnir fá að vaða áfram blindaðir af bílisma. Í Álafoss-kvosinni í Mosó mun fyrirhuguð vegalagning ekki bara rista sár í landið heldur sjálft samfélagið - vegagerðin gerir ekki gagnvegi milli vina heldur sundrar þeim og sveitungar komnir í hár saman. Í stað þess að gleðjast yfir því að Sigur Rós starfi í kvosinni sem öðlast fyrir vikið alþjóðlegt mikilvægi - þá er eins og kergja sé í bæjaryfirvöldum gagnvart hljómsveitinni, og umfram allt virðast þau uppfull af úreltum hugmyndum þar sem lífsgæði eru mæld í vegafjölda. Ennþá ískyggilegri virðast þó áform Vegagerðarinnar um hinn nýja Gjábakkaveg þar sem stefnt er að stórfelldri umferð með 90 kílómetra hámarkshraða við Þingvallavatn (sem þýðir yfir hundrað) með tilheyrandi þungaflutningum. Sérstaka athygli vekja þau forneskjulegu sjónarmið sem virðast ráða ferðinni hjá Vegagerðinni þegar kemur að því að hlusta á varnaðarorð alla helstu vatnalíffræðinga landsins um ófyrirséðar afleiðingar vegagerðarinnar á lífríki vatnsins. Þar er í fararbroddi Pétur M. Jónasson, helsti sérfræðingur í heimi um lífríki Þingvallavatns, en auk hans hafa mótmælt þessum vegi prófessorarnir og doktorarnir Gísli Már Gíslason, Arnþór Garðarson og Sigurður Snorrason, auk Skúla Skúlasonar á Hólum og fjölda annarra virtra vísindamanna. Ekki verður betur séð en að þessir vísindamenn séu vegnir og léttvægir fundnir, nánast eins og kverúlantar, af framkvæmdastjóra Vegagerðarinnar, Jóni Helgasyni, sem mun þó ekki kunnur fyrir þekkingu sína á lífríki Þingvallavatns. Í Fréttablaðinu hinn 29. ágúst síðastliðinn segir í frétt um málið: „Jón Helgason, framkvæmdastjóri Vegagerðarinnar, segist hafa vitað af því að fjöldi líffræðinga sendi umhverfisráðherra mótmæli vegna fyrirhugaðra framkvæmda. Hann segir að öllum hagsmunaaðilum hafi verið svarað vegna málsins en ekki sé hægt að svara öllum þeim sem hafa álit á málinu." Þetta virkar á mann eins og útmæld móðgun í garð þessara sérfræðinga í lífríki Þingvallavatns. Þeir sem tala máli náttúrunnar á svæðinu - og eru að auki menn sem vegna áralangra rannsókna sinna og þekkingar eiga að vita gerst um það sem kann að gerast í Þingvallavatni við fyrirhugaða vegalagningu - eru að mati Jóns Helgasonar bara einhverjir menn „sem hafa álit á málinu", eins og hverjir aðrir viðmælendur símatíma útvarpsstöðvanna eða pistlahöfundar dagblaðanna sem ekki tekur því að ansa. Menn sem í krafti sérþekkingar tala máli náttúrunnar á svæðinu eru fólk útí bæ en ekki „hagsmunaaðilar". Þegar kemur að vegalagningu við eina af náttúruperlum heims á að fara í berhögg við álit helstu vatnalíffræðinga landsins. Fyrrum umhverfisráðherra, Jónína Bjartmarz, kvað upp þann æði framsóknarlegan úrskurð að mengunin sem af hlytist skyldi mæld fimm árum eftir að skaðinn væri skeður: brunnurinn sem sagt byrgður þegar barnið væri örugglega drukknað. Nú er hins vegar kominn umhverfisráðherra sem lítur öðruvísi á hlutverk sitt og ætti að vera í lófa lagið að snúa úrskurðinum við. Því að hafi verkfræðingunum tekist að koma í gegn ákvörðunum um veg við Þingvallavatn án þess að sérfræðingar í lífríki Þingvallavatns hafi komið þar nærri - þá er sú ákvörðun augljóslega ekki réttlega tekin. Svo myndu líka peningar sparast fyrir Grímseyjarferjunni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Guðmundur Andri Thorsson Mest lesið „Öllum er fkn drull, haltu kjafti“ Bríet Bragadóttir,Hjördís Lára D. Ingólfsdóttir,Kristjana Anna Dagnýjardóttir Skoðun 27-faldur hagnaður!? Ásthildur Lóa Þórsdóttir Skoðun Hvernig getum við gert Ísland að eftirsóttum stað fyrir barnafjölskyldur? Birgitta Sigurðardóttir Skoðun Laumu risinn í landsframleiðslunni Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Er barnið sjúkt í sykur? Elísabet Konráðsdóttir,Margrét Sigmundsdóttir Skoðun Skúffuskýrslan sem lifði af Linda Heiðarsdóttir Skoðun Breytum þessari sérhagsmunagæslu Aðalsteinn Leifsson Skoðun Bleiki fíllinn í herberginu Karólína Helga Símonardóttir Skoðun Hæstvirtur dómsmálaráðherra, við ætlumst til meira af þér Matthías Kormáksson Skoðun Stúlkur eiga undir högg að sækja í nauðgunarmálum Jörgen Ingimar Hansson Skoðun Skoðun Skoðun Uppbyggileg réttvísi (e. Restorative Justice) Kristín Skjaldardóttir,Þóra Sigríður Einarsdóttir skrifar Skoðun Þúsundir á vergangi - Upplýsa verður ranglætið Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Flokkur fólksins á meðal fólks Elín Íris Fanndal Jónasdóttir skrifar Skoðun Er sjávarútvegurinn bara aukaleikari? Kristófer Máni Sigursveinsson skrifar Skoðun Hæstvirtur dómsmálaráðherra, við ætlumst til meira af þér Matthías Kormáksson skrifar Skoðun Kennarar – sanngjörn laun? Ólöf P. Úlfarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfsvígstíðni - Gerum betur Þórarinn Guðni Helgason skrifar Skoðun Kæru kennarar Óskar Guðmundsson skrifar Skoðun Sjálfbærni á dagskrá, takk! Hafdís Hanna Ægisdóttir,Eva Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kynslóðasáttmálann má ekki rjúfa Finnbjörn A. Hermannsson,Eyjólfur Árni Rafnsson skrifar Skoðun „Öllum er fkn drull, haltu kjafti“ Bríet Bragadóttir,Hjördís Lára D. Ingólfsdóttir,Kristjana Anna Dagnýjardóttir skrifar Skoðun Fyrirhyggjan tryggir lágt og stöðugt verð Tinna Traustadóttir skrifar Skoðun Gerum betur – breytum þessu Arnar Páll Guðmundsson skrifar Skoðun Það eiga allir séns Steinunn Ósk Kolbeinsdóttir skrifar Skoðun Andleg þrautseigja: Að vaxa í gegnum áskoranir Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar Skoðun Bleiki fíllinn í herberginu Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Ungt fólk, hvatningar til að nýta kosningarétt sinn og að mynda sér eigin skoðun Elmar Ægir Eysteinsson skrifar Skoðun Breytum þessari sérhagsmunagæslu Aðalsteinn Leifsson skrifar Skoðun Laumu risinn í landsframleiðslunni Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Sagnaarfur Biblíunnar – Sköpun og paradísarmissir Dr. Sigurvin Lárus Jónsson skrifar Skoðun Hver er stefna Viðreisnar í heilbrigðismálum og hvernig virkar hún í praksis? Sigurrós Huldudóttir skrifar Skoðun Hvernig getum við gert Ísland að eftirsóttum stað fyrir barnafjölskyldur? Birgitta Sigurðardóttir skrifar Skoðun Plan í heilbrigðis- og öldrunarmálum - þjóðarátak í umönnun eldra fólks Árni Rúnar Þorvaldsson skrifar Skoðun Samfylkingin er með plan um að lögfesta leikskólastigið Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Skúffuskýrslan sem lifði af Linda Heiðarsdóttir skrifar Skoðun Er barnið sjúkt í sykur? Elísabet Konráðsdóttir,Margrét Sigmundsdóttir skrifar Skoðun Ákall um jákvæða hvata til grænna fjárfestinga Kristín Þöll Skagfjörð skrifar Skoðun Fatlað fólk á betra skilið Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun 27-faldur hagnaður!? Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar Skoðun Börnin okkar Halla Karen Kristjánsdóttir,Anna Sigríður Guðnadóttir,Valdimar Birgisson skrifar Sjá meira
Með hæfilegri hótfyndni mætti kannski halda því fram að ef Grímseyjarferjumálið sýni eitthvað þá sé það að of mikil framlög af sameiginlegum sjóðum landsmanna renni til samgöngumála: úr því að Vegagerðin geti með atbeina fjármálaráðuneytis fyrirhafnarlítið fært fé milli verkefna til að standa straum af ævintýralega vitlausum ákvörðunum sem teknar voru kringum kaup og endursmíði þessa farkosts - þá hljóti þeir að gera það í trausti þess að nóg sé til frammi. (Meðal annarra orða: þessar ákvarðanir sem teknar voru þvert gegn ráðleggingum og forsendum allra sérfræðinga og embættismanna - ætlar enginn að axla ábyrgð á þeim? Er nokkuð verið að bíða eftir því að Þórólfur Árnason taki þetta líka á sig?) Samgöngur skipta vissulega miklu máli hér á Íslandi og vegabætur víða um land með brýnustu verkefnum samfélagsins - styrkja innviði, stytta leiðir, skapa atvinnu - en það er ekki sama hvernig að vegagerðinni er staðið. Krafa tímans er að náttúrunni sé hlíft og ráðgast við náttúrufræðinga. Öll munum við síðustu vegagerðarafrek Gunnars Birgissonar í Heiðmörkinni og hversu þau juku á hróður Kópavogs. En teknókratarnir ætla seint að læra. Nú eru fyrirhugaðir vegir tveir þar sem verkfræðingarnir fá að vaða áfram blindaðir af bílisma. Í Álafoss-kvosinni í Mosó mun fyrirhuguð vegalagning ekki bara rista sár í landið heldur sjálft samfélagið - vegagerðin gerir ekki gagnvegi milli vina heldur sundrar þeim og sveitungar komnir í hár saman. Í stað þess að gleðjast yfir því að Sigur Rós starfi í kvosinni sem öðlast fyrir vikið alþjóðlegt mikilvægi - þá er eins og kergja sé í bæjaryfirvöldum gagnvart hljómsveitinni, og umfram allt virðast þau uppfull af úreltum hugmyndum þar sem lífsgæði eru mæld í vegafjölda. Ennþá ískyggilegri virðast þó áform Vegagerðarinnar um hinn nýja Gjábakkaveg þar sem stefnt er að stórfelldri umferð með 90 kílómetra hámarkshraða við Þingvallavatn (sem þýðir yfir hundrað) með tilheyrandi þungaflutningum. Sérstaka athygli vekja þau forneskjulegu sjónarmið sem virðast ráða ferðinni hjá Vegagerðinni þegar kemur að því að hlusta á varnaðarorð alla helstu vatnalíffræðinga landsins um ófyrirséðar afleiðingar vegagerðarinnar á lífríki vatnsins. Þar er í fararbroddi Pétur M. Jónasson, helsti sérfræðingur í heimi um lífríki Þingvallavatns, en auk hans hafa mótmælt þessum vegi prófessorarnir og doktorarnir Gísli Már Gíslason, Arnþór Garðarson og Sigurður Snorrason, auk Skúla Skúlasonar á Hólum og fjölda annarra virtra vísindamanna. Ekki verður betur séð en að þessir vísindamenn séu vegnir og léttvægir fundnir, nánast eins og kverúlantar, af framkvæmdastjóra Vegagerðarinnar, Jóni Helgasyni, sem mun þó ekki kunnur fyrir þekkingu sína á lífríki Þingvallavatns. Í Fréttablaðinu hinn 29. ágúst síðastliðinn segir í frétt um málið: „Jón Helgason, framkvæmdastjóri Vegagerðarinnar, segist hafa vitað af því að fjöldi líffræðinga sendi umhverfisráðherra mótmæli vegna fyrirhugaðra framkvæmda. Hann segir að öllum hagsmunaaðilum hafi verið svarað vegna málsins en ekki sé hægt að svara öllum þeim sem hafa álit á málinu." Þetta virkar á mann eins og útmæld móðgun í garð þessara sérfræðinga í lífríki Þingvallavatns. Þeir sem tala máli náttúrunnar á svæðinu - og eru að auki menn sem vegna áralangra rannsókna sinna og þekkingar eiga að vita gerst um það sem kann að gerast í Þingvallavatni við fyrirhugaða vegalagningu - eru að mati Jóns Helgasonar bara einhverjir menn „sem hafa álit á málinu", eins og hverjir aðrir viðmælendur símatíma útvarpsstöðvanna eða pistlahöfundar dagblaðanna sem ekki tekur því að ansa. Menn sem í krafti sérþekkingar tala máli náttúrunnar á svæðinu eru fólk útí bæ en ekki „hagsmunaaðilar". Þegar kemur að vegalagningu við eina af náttúruperlum heims á að fara í berhögg við álit helstu vatnalíffræðinga landsins. Fyrrum umhverfisráðherra, Jónína Bjartmarz, kvað upp þann æði framsóknarlegan úrskurð að mengunin sem af hlytist skyldi mæld fimm árum eftir að skaðinn væri skeður: brunnurinn sem sagt byrgður þegar barnið væri örugglega drukknað. Nú er hins vegar kominn umhverfisráðherra sem lítur öðruvísi á hlutverk sitt og ætti að vera í lófa lagið að snúa úrskurðinum við. Því að hafi verkfræðingunum tekist að koma í gegn ákvörðunum um veg við Þingvallavatn án þess að sérfræðingar í lífríki Þingvallavatns hafi komið þar nærri - þá er sú ákvörðun augljóslega ekki réttlega tekin. Svo myndu líka peningar sparast fyrir Grímseyjarferjunni.
„Öllum er fkn drull, haltu kjafti“ Bríet Bragadóttir,Hjördís Lára D. Ingólfsdóttir,Kristjana Anna Dagnýjardóttir Skoðun
Hvernig getum við gert Ísland að eftirsóttum stað fyrir barnafjölskyldur? Birgitta Sigurðardóttir Skoðun
Skoðun Uppbyggileg réttvísi (e. Restorative Justice) Kristín Skjaldardóttir,Þóra Sigríður Einarsdóttir skrifar
Skoðun „Öllum er fkn drull, haltu kjafti“ Bríet Bragadóttir,Hjördís Lára D. Ingólfsdóttir,Kristjana Anna Dagnýjardóttir skrifar
Skoðun Ungt fólk, hvatningar til að nýta kosningarétt sinn og að mynda sér eigin skoðun Elmar Ægir Eysteinsson skrifar
Skoðun Hver er stefna Viðreisnar í heilbrigðismálum og hvernig virkar hún í praksis? Sigurrós Huldudóttir skrifar
Skoðun Hvernig getum við gert Ísland að eftirsóttum stað fyrir barnafjölskyldur? Birgitta Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Plan í heilbrigðis- og öldrunarmálum - þjóðarátak í umönnun eldra fólks Árni Rúnar Þorvaldsson skrifar
„Öllum er fkn drull, haltu kjafti“ Bríet Bragadóttir,Hjördís Lára D. Ingólfsdóttir,Kristjana Anna Dagnýjardóttir Skoðun
Hvernig getum við gert Ísland að eftirsóttum stað fyrir barnafjölskyldur? Birgitta Sigurðardóttir Skoðun