Ég heiti Elísa og ég er Drusla Elísa Rún Svansdóttir skrifar 25. júlí 2025 14:33 Ég kalla sjálfa mig druslu, klæðist fötum sem stendur á „Ég er drusla,“ dreifi límmiðum með einmitt þeim orðum og labba árlega í Druslugöngunni. Þó að ég geri það fyrir góðan og mikilvægan málstað og útskýri mál mitt fyrir fólkinu í kringum mig er yfirleitt einhver sem hneykslast – einhver sem trúir ekki að ég myndi kalla sjálfa mig druslu! Svona ung, falleg og klár kona? Eins og það komi málinu við á einhvern hátt hvernig ég líti út eða hvernig ég beri mig. En hvað er það er vera drusla? Reykjavíkurdætur segja réttilega í lagi sínu D.R.U.S.L.A: „ein af fjórum í okkar heimsveldi verður fyrir kynferðislegu ofbeldi.“[1]Það skiptir ekki máli hvað konur gera; klæða sig til að fela líkama sinn eða sýna hann fyrir öllum heiminum, passa glasið á barnum, labba um með lyklana á milli puttanna, öskra þegar þær vantar hjálp – tölurnar um skráð kynferðisofbeldi hjá lögreglunni hækka stöðugt.[2] Svo eru auðvitað málin sem fá aldrei að líta dagsljósið, bæði vegna hræðslu þolenda í garð geranda sinna og kúgana samfélagsins. Ekki nóg með það, heldur fá flestir þolendur að heyra ummæli eins og „en hann er svo góður gæi,“ „varstu ekki bara aðeins of full,“ „sagðirðu nei?“ frá fólki sem þau héldu að þau gætu treyst, fólki sem þau kölluðu vini sína. Ef ég færi núna upp að manneskju og myndi berja hana í spað og sparka í, væri ég ekki gerandi? Ég fengi á mig kæru, ljót orð frá fólki og mögulegan fangelsisdóm – en ef nauðgun hefði átt sér stað? Þá er oftast litið í hina áttina. Meðvirkni samfélagsins í garð geranda er að gera út af við fórnarlömb kynferðisofbeldis. Það er þörf á breytingum. Það er ekki svo langt síðan ég átti gott samtal við 95 ára gömlu föðurömmu mína um Druslugönguna. Ég var sjálfboðaliði fyrir sjálfa gönguna og var að útskýra fyrir henni hvað gangan snýst um. Ég sagði henni að markmið Druslugöngunnar væri að uppræta fordóma varðandi klæðaburð og ástand þeirra sem verða fyrir kynferðisofbeldi og vekja athygli á því að það eru gerendurnir sem bera ábyrgð á kynferðisofbeldinu en ekki þolendurnir. Amma hefur alltaf verið mesta hvatning mín sem og fyrirmynd í lífinu. Í gegnum árin hefur hún ekki alltaf verið sammála öllu sem ég geri, en þrátt fyrir það sýnir hún mér alltaf virðingu og stuðning. Í samtali okkar um Druslugönguna deildi amma með mér sögu; hún var sex ára gömul og varð fyrir kynferðisofbeldi af hendi fjölskyldumeðlims sem var undir áhrifum áfengis. Síðan þá hefur hún haldið að þetta væri henni að kenna – þangað til núna. Ég var önnur manneskjan sem hún sagði frá þessu. Í áttatíu og níu ár hélt amma þessu leyndu, fyrir öllum nema einni manneskju, sem afsakaði einungis hegðun gerandans; hann var svo góður kall og var aðeins að sýna henni væntumþykju og var bara aðeins í glasi. Samtal okkar veitti henni rými til þess að skila skömminni. Eins hræðilegt og það var að heyra sögu hennar, urðu tengsl okkar enn sterkari en áður. Ég berst fyrir þolendum kynferðisofbeldis til þess að koma því til hvers og eins þolanda að ofbeldið sem þau verða fyrir er ALDREI þeim að kenna. Ég trúi þér. Þó áttatíu og níu ár séu liðin síðan brotið var á ömmu minni, hefur ekki mikið breyst. Kvennabaráttan tekur stór skref með reglulegu millibili en þó er enn langt í land. Ef ekki væri fyrir sjálfboðaliða og ýmis samtök sem styrkja og styðja við Druslugönguna á hverju ári til að dreifa boðskapnum og sýna styrk með þolendum væru sum okkar ekki hér í dag. Göngum með, hópumst í Druslugönguna, styðjum þolendur kynferðisofbeldis, sýnum þeim þolinmæði og væntumþykju því þau eru ekki að ljúga. Höfundur er í skipulagsteymi Druslugöngunnar. Öll sem vilja leita sér hjálpar geta leitað til Bjarkarhlíðar og Stígamóta. Allur ágóði af göngunni í ár fer í Minningarsjóð Ólafar Töru sem styður bæði við þolendur og þau sem eru í framlínu baráttunnar. Öll sem vilja leggja Druslugöngunnni lið geta greitt frjáls framlög á reikning göngunnar 0101-26-100839 kt. 580711-0730 eða verslað varning á göngunni. [1] D.R.U.S.L.A, 2016. [2] Hér er linkur að vefsíðu Lögreglunnar á Íslandi sem sýnir tölfræði kynferðisofbeldis seinustu ára: https://www.logreglan.is/tilkynntum-kynferdisbrotum-fjolgar-milli-ara/ Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Druslugangan Jafnréttismál Mest lesið Hvernig vogar þú þér að gera grín að Möggu Stínu? Elliði Vignisson Skoðun Rúmfatalagerinn, ekki fyrir alla! Ragnar Gunnarsson Skoðun Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson Skoðun Er edrúlífið æðislegt? Jakob Smári Magnússon Skoðun Ráðgátan um RÚV Helgi Brynjarsson Skoðun Kópavogsmódelið Ragnheiður Ósk Jensdóttir Skoðun Ísland þarf engan sérdíl Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Flækjustig í skjóli einföldunar Kolbrún Georgsdóttir Skoðun Sterkari saman – geðheilsa er mannréttindi allra Halldóra Jónsdóttir,Halldóra Víðisdóttir,Júlíana Guðrún Þórðardóttir Skoðun Lausnir í leikskólamálum Kristín Thoroddsen Skoðun Skoðun Skoðun Skoðanagrein – Alþjóðlegi Gigtardaginn: Achieve Your Dreams Hrönn Stefánsdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Hvernig hinn sterki getur unnið nánast öll dómsmál Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Við sem lifum með POTS höfum verið yfirgefin af kerfinu Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Drifkraftur bata – Alþjóðlegi geðheilbrigðisdagurinn Sigríður Ásta Hauksdóttir skrifar Skoðun Lordinn lýgur! Andrés Pétursson skrifar Skoðun Það er ekki hægt að þykjast með líf barnanna okkar Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Í örugga höfn! Örlygur Hnefill Örlygsson,Bergur Elías Ágústsson skrifar Skoðun Reykjavíkurmódelið er skref í rétta átt – fyrir börnin og starfsfólkið Bozena Raczkowska skrifar Skoðun Varasjóður eða hefðbundið styrkjakerfi? Birgitta Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Geðheilsa á tímum óvissu og áskorana María Heimisdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið Ragnheiður Ósk Jensdóttir skrifar Skoðun Villta vestur ólöglegra veðmálaauglýsinga á Íslandi Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Sterkari saman – geðheilsa er mannréttindi allra Halldóra Jónsdóttir,Halldóra Víðisdóttir,Júlíana Guðrún Þórðardóttir skrifar Skoðun Ísland þarf engan sérdíl Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Er edrúlífið æðislegt? Jakob Smári Magnússon skrifar Skoðun Rúmfatalagerinn, ekki fyrir alla! Ragnar Gunnarsson skrifar Skoðun Að gera ráð fyrir frelsi Birgir Orri Ásgrímsson skrifar Skoðun Að þekkja sín takmörk Heiðar Guðjónsson skrifar Skoðun Gervigreind og dómgreind Henry Alexander Henrysson skrifar Skoðun Fjárfesting í réttindum barna bætir fjárhag sveitarfélaga Marín Rós Eyjólfsdóttir skrifar Skoðun Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson skrifar Skoðun Alþjóða geðheilbrigðisdagurinn – réttur til réttrar meðferðar Pétur Maack Þorsteinsson skrifar Skoðun Á að takmarka samfélagsmiðlanotkun barna? María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Hvernig vogar þú þér að gera grín að Möggu Stínu? Elliði Vignisson skrifar Skoðun Hvað er í gangi? Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Lausnir í leikskólamálum Kristín Thoroddsen skrifar Skoðun Hjálpum fólki að eignast börn Hildur Sverrisdóttir skrifar Skoðun Ráðgátan um RÚV Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Hvetjandi refsing Reykjavíkurborgar Halla Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Flækjustig í skjóli einföldunar Kolbrún Georgsdóttir skrifar Sjá meira
Ég kalla sjálfa mig druslu, klæðist fötum sem stendur á „Ég er drusla,“ dreifi límmiðum með einmitt þeim orðum og labba árlega í Druslugöngunni. Þó að ég geri það fyrir góðan og mikilvægan málstað og útskýri mál mitt fyrir fólkinu í kringum mig er yfirleitt einhver sem hneykslast – einhver sem trúir ekki að ég myndi kalla sjálfa mig druslu! Svona ung, falleg og klár kona? Eins og það komi málinu við á einhvern hátt hvernig ég líti út eða hvernig ég beri mig. En hvað er það er vera drusla? Reykjavíkurdætur segja réttilega í lagi sínu D.R.U.S.L.A: „ein af fjórum í okkar heimsveldi verður fyrir kynferðislegu ofbeldi.“[1]Það skiptir ekki máli hvað konur gera; klæða sig til að fela líkama sinn eða sýna hann fyrir öllum heiminum, passa glasið á barnum, labba um með lyklana á milli puttanna, öskra þegar þær vantar hjálp – tölurnar um skráð kynferðisofbeldi hjá lögreglunni hækka stöðugt.[2] Svo eru auðvitað málin sem fá aldrei að líta dagsljósið, bæði vegna hræðslu þolenda í garð geranda sinna og kúgana samfélagsins. Ekki nóg með það, heldur fá flestir þolendur að heyra ummæli eins og „en hann er svo góður gæi,“ „varstu ekki bara aðeins of full,“ „sagðirðu nei?“ frá fólki sem þau héldu að þau gætu treyst, fólki sem þau kölluðu vini sína. Ef ég færi núna upp að manneskju og myndi berja hana í spað og sparka í, væri ég ekki gerandi? Ég fengi á mig kæru, ljót orð frá fólki og mögulegan fangelsisdóm – en ef nauðgun hefði átt sér stað? Þá er oftast litið í hina áttina. Meðvirkni samfélagsins í garð geranda er að gera út af við fórnarlömb kynferðisofbeldis. Það er þörf á breytingum. Það er ekki svo langt síðan ég átti gott samtal við 95 ára gömlu föðurömmu mína um Druslugönguna. Ég var sjálfboðaliði fyrir sjálfa gönguna og var að útskýra fyrir henni hvað gangan snýst um. Ég sagði henni að markmið Druslugöngunnar væri að uppræta fordóma varðandi klæðaburð og ástand þeirra sem verða fyrir kynferðisofbeldi og vekja athygli á því að það eru gerendurnir sem bera ábyrgð á kynferðisofbeldinu en ekki þolendurnir. Amma hefur alltaf verið mesta hvatning mín sem og fyrirmynd í lífinu. Í gegnum árin hefur hún ekki alltaf verið sammála öllu sem ég geri, en þrátt fyrir það sýnir hún mér alltaf virðingu og stuðning. Í samtali okkar um Druslugönguna deildi amma með mér sögu; hún var sex ára gömul og varð fyrir kynferðisofbeldi af hendi fjölskyldumeðlims sem var undir áhrifum áfengis. Síðan þá hefur hún haldið að þetta væri henni að kenna – þangað til núna. Ég var önnur manneskjan sem hún sagði frá þessu. Í áttatíu og níu ár hélt amma þessu leyndu, fyrir öllum nema einni manneskju, sem afsakaði einungis hegðun gerandans; hann var svo góður kall og var aðeins að sýna henni væntumþykju og var bara aðeins í glasi. Samtal okkar veitti henni rými til þess að skila skömminni. Eins hræðilegt og það var að heyra sögu hennar, urðu tengsl okkar enn sterkari en áður. Ég berst fyrir þolendum kynferðisofbeldis til þess að koma því til hvers og eins þolanda að ofbeldið sem þau verða fyrir er ALDREI þeim að kenna. Ég trúi þér. Þó áttatíu og níu ár séu liðin síðan brotið var á ömmu minni, hefur ekki mikið breyst. Kvennabaráttan tekur stór skref með reglulegu millibili en þó er enn langt í land. Ef ekki væri fyrir sjálfboðaliða og ýmis samtök sem styrkja og styðja við Druslugönguna á hverju ári til að dreifa boðskapnum og sýna styrk með þolendum væru sum okkar ekki hér í dag. Göngum með, hópumst í Druslugönguna, styðjum þolendur kynferðisofbeldis, sýnum þeim þolinmæði og væntumþykju því þau eru ekki að ljúga. Höfundur er í skipulagsteymi Druslugöngunnar. Öll sem vilja leita sér hjálpar geta leitað til Bjarkarhlíðar og Stígamóta. Allur ágóði af göngunni í ár fer í Minningarsjóð Ólafar Töru sem styður bæði við þolendur og þau sem eru í framlínu baráttunnar. Öll sem vilja leggja Druslugöngunnni lið geta greitt frjáls framlög á reikning göngunnar 0101-26-100839 kt. 580711-0730 eða verslað varning á göngunni. [1] D.R.U.S.L.A, 2016. [2] Hér er linkur að vefsíðu Lögreglunnar á Íslandi sem sýnir tölfræði kynferðisofbeldis seinustu ára: https://www.logreglan.is/tilkynntum-kynferdisbrotum-fjolgar-milli-ara/
Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson Skoðun
Sterkari saman – geðheilsa er mannréttindi allra Halldóra Jónsdóttir,Halldóra Víðisdóttir,Júlíana Guðrún Þórðardóttir Skoðun
Skoðun Réttlæti hins sterka. Hvernig hinn sterki getur unnið nánast öll dómsmál Jörgen Ingimar Hansson skrifar
Skoðun Við sem lifum með POTS höfum verið yfirgefin af kerfinu Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Reykjavíkurmódelið er skref í rétta átt – fyrir börnin og starfsfólkið Bozena Raczkowska skrifar
Skoðun Sterkari saman – geðheilsa er mannréttindi allra Halldóra Jónsdóttir,Halldóra Víðisdóttir,Júlíana Guðrún Þórðardóttir skrifar
Skoðun Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson skrifar
Skoðun Alþjóða geðheilbrigðisdagurinn – réttur til réttrar meðferðar Pétur Maack Þorsteinsson skrifar
Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson Skoðun
Sterkari saman – geðheilsa er mannréttindi allra Halldóra Jónsdóttir,Halldóra Víðisdóttir,Júlíana Guðrún Þórðardóttir Skoðun