Samfélagslegur frumkvöðlakraftur Styrktarfélags lamaðra og fatlaðra Bergljót Borg skrifar 25. mars 2025 15:00 Lítið samfélag á eyju norður í hafi þarfnast seiglu og útsjónarsemi til að takast á við óvæntar áskoranir og komast af. Harðærið elur af sér hæfni til lausnaleitar, að hugsa út fyrir kassann með það fyrir augum að bæta smám saman líf og líðan fólks. Þannig er saga okkar vörðuð afrekum stórhuga fólks sem hefur komið viðamiklum breytingum til leiða og lagt grunninn að þeirri velferð sem við lifum við í dag. Stofnendur Styrktarfélags lamaðra og fatlaðra eru dæmi um slíka frumkvöðla sem létu sig málin varða, leituðu leiða til að bæta samfélagið og höfðu jafnframt drifkraft til að hrinda þeim í framkvæmd. Á þeim tíma sem félagasamtökin voru stofnuð geysaði skæð farsótt á Íslandi. Það var lömunarveikin sem lagðist af þungum krafti á fjölmörg börn og ungt fólk og hafði veruleg áhrif á hreyfifærni þess og starfsorku. Þarna í kringum 1950 var engin endurhæfing starfrækt á Íslandi, hjálpartæki voru af skornum skammti og samfélagið gerði að litlu leyti ráð fyrir fólki með hreyfihömlun eða aðrar skerðingar. Fötluð börn áttu erfitt með að komast í skóla og lítinn stuðning var að fá fyrir foreldra þeirra. Stofnendur Styrktarfélags lamaðra og fatlaðra vildu breyta þessu og hófust handa við að safna fé og fá til liðs við sig fagmenntað fólk bæði hér heima og frá Norðurlöndunum. Það varð til þess að Æfingastöðin hóf starfsemi í þrílyftu íbúðarhúsnæði árið 1956 með sérhæfðu endurhæfingarteymi þar sem störfuðu meðal annars læknar, sjúkraþjálfarar og iðjuþjálfar. Í kjölfarið fór félagið einnig að bjóða fötluðum börnum uppá sumardvöl í Reykjadal í Mosfellsdal og starfrækti á tímabili bæði grunnskóla og leikskóla fyrir fötluð börn. Afl til jákvæðra breytinga Athafnasaga Styrktarfélags lamaðra og fatlaðra er orðin löng og farsæl. Stuðningur og þjónusta á vegum félagsins hefur í áranna rás haft bein áhrif á líf þeirra sem hafa nýtt sér þjónustuna en einnig á viðhorf í samfélaginu og ýtt undir breytingar á opinberri þjónustu. Frumkvöðlastarfsemi félagsins heldur sterk áfram inn í framtíðina og sífellt er unnið að nýjum verkefnum til að leysa nýjar áskoranir. Miðlun reynslu og þekkingar er einn af lykilþáttum félagsstarfsins ásamt því að standa fyrir fjölbreyttri endurhæfingarþjónustu á Æfingastöðinni sem nú er staðsett á Háaleitisbraut 13. Enn fremur að bjóða uppá tómstundatækifæri fyrir börn og ungt fólk með fjölbreyttar áskoranir eða stuðningsþarfir undir merki Reykjadals sem á sér sérstakan stað í hugum margra. Markmiðið með öllu starfi á vegum félagsins er að efla samfélagsþátttöku barna og ungmenna og sérstaklega að styðja við tækifæri fatlaðra barna og fjölskyldna þeirra til að eiga aðild að tómstundum og menningu og til að rækta sjálfsmynd sína, hæfileika og færni í daglegu lífi. Félagið leggur áherslu á að viðurkenna og fagna fjölbreytileika og halda á lofti með skýrum hætti réttindum barna, fjölskyldna og fatlaðs fólks. Tækifæri í stað takmarkana! Þessi markmið kunna að þykja mörgum sjálfsögð en staðreyndin er sú að þó margt hafi breyst til hins betra í samfélaginu á síðustu áratugum, er enn nokkuð langt í land þegar kemur að jöfnum mannréttindum, aðgengi að samfélaginu og tækifærum til þátttöku. Það eru enn ýmsir þröskuldar á vegi fatlaðs fólks, ekki einungis þessir efnislegu heldur einnig óáþreifanlegar hindranir sem leynast í okkar félagslega umhverfi og eru rótgrónar í menningunni, stjórnsýslunni og viðhorfi fólks. Með breyttum skilningi á fötlun er von til þess að útrýma þessum þröskuldum og misréttinu sem þeim fylgir. Skilningur þar sem athyglinni er beint að samspili margra ólíkra þátta einstaklingsins og umhverfisins sem hann býr við, í stað einhliða áherslu á læknisfræðilegan þátt fötlunar, endurspeglast til að mynda í samningi Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks. Slíkur skilningur kemur einnig fram í líkani Alþjóðaheilbrigðismálastofnunarinnar um færni, fötlun og heilsu (ICF) og kallar óhjákvæmilega á nýja nálgun í þjónustu við fatlað fólk. Það þarf ekki endilega að „laga“ allt eða gera okkur öll „venjuleg“. Fólk má vera alls konar og gera hlutina á ólíkan hátt, en það er mikilvægt að hafa tækifæri til að eignast félaga, efla heilsuna og sjálfstæði sitt, þroska hæfileika sína og færni en umfram allt að nýta það sem í manni býr til að hafa gaman, njóta lífsins og leggja sitt af mörkum til samfélagsins. Í þessu felst einmitt leiðarljós Styrktarfélags lamaðra og fatlaðra, að skapa tækifæri í stað þess að einblína á takmarkanir. Ert þú með hugmynd að nýju nafni? Um nokkurt skeið hefur staðið til að aðlaga nafn Styrktarfélags lamaðra og fatlaðra að breyttum hugmyndum um fötlun og útvíkkaðri starfsemi félagsins. Við erum ekki lengur að glíma við mænuveikina en það eru ýmsar aðrar heilsutengdar áskoranir sem börn og ungt fólk tekst á við sem getur valdið skertri líkamlegri, vitrænni eða félagslegri færni og orðið til þess að þau mæta mismunun og félagslegum hindrunum. Tilgangur Styrktarfélags lamaðra og fatlaðra er að styðja við þátttöku þessara barna og fjölskyldna þeirra. Félagið leitar nú að nýju nafni sem er einkennandi fyrir hlutverk þess en fangar um leið þann frumkvöðlakraft sem býr í kjarna félagsins. Sem rótgróin félagasamtök í þágu almannheilla og farsældar barna, er það félaginu mikilvægt að leita til fólksins í landinu sem hefur staðið þétt við bakið á því og sýnt starfsemi þess ómælda velvild í gegnum tíðina. Við sem störfum hjá Styrktarfélagi lamaðra og fatlaðra höfum því opnað hugmyndabanka á vefsíðu félagsins www.slf.is og biðjum þig að leggja okkur lið í leitinni að nýju nafni. Höfundur er framkvæmdastjóri Styrktarfélags lamaðra og fatlaðra. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Félagasamtök Málefni fatlaðs fólks Mest lesið Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson skrifar Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Eftirlíking vitundar og hætturnar sem henni fylgja Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Nýjar lausnir í kennslu – gamlar hindranir Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson skrifar Skoðun Öndunaræfingar í boði SFS Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Öndum rólega – á meðan húsið brennur Magnús Magnússon skrifar Skoðun Umbylting ríkisfjármála á átta mánuðum Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Átta atriði sem sýna fram á vanda hávaxtastefnunnar Halla Gunnarsdóttir skrifar Skoðun 50 þúsund nýir íbúar – Hvernig tryggjum við samheldni? Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Framtíð nemenda í fyrsta sæti í Kópavogi Ásdís Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Að setjast í fyrsta sinn á skólabekk Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Ferðalag úr fangelsi hugans Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Hraðahindranir fyrir strætó Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun Íslenzkir sambandsríkissinnar Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Sjá meira
Lítið samfélag á eyju norður í hafi þarfnast seiglu og útsjónarsemi til að takast á við óvæntar áskoranir og komast af. Harðærið elur af sér hæfni til lausnaleitar, að hugsa út fyrir kassann með það fyrir augum að bæta smám saman líf og líðan fólks. Þannig er saga okkar vörðuð afrekum stórhuga fólks sem hefur komið viðamiklum breytingum til leiða og lagt grunninn að þeirri velferð sem við lifum við í dag. Stofnendur Styrktarfélags lamaðra og fatlaðra eru dæmi um slíka frumkvöðla sem létu sig málin varða, leituðu leiða til að bæta samfélagið og höfðu jafnframt drifkraft til að hrinda þeim í framkvæmd. Á þeim tíma sem félagasamtökin voru stofnuð geysaði skæð farsótt á Íslandi. Það var lömunarveikin sem lagðist af þungum krafti á fjölmörg börn og ungt fólk og hafði veruleg áhrif á hreyfifærni þess og starfsorku. Þarna í kringum 1950 var engin endurhæfing starfrækt á Íslandi, hjálpartæki voru af skornum skammti og samfélagið gerði að litlu leyti ráð fyrir fólki með hreyfihömlun eða aðrar skerðingar. Fötluð börn áttu erfitt með að komast í skóla og lítinn stuðning var að fá fyrir foreldra þeirra. Stofnendur Styrktarfélags lamaðra og fatlaðra vildu breyta þessu og hófust handa við að safna fé og fá til liðs við sig fagmenntað fólk bæði hér heima og frá Norðurlöndunum. Það varð til þess að Æfingastöðin hóf starfsemi í þrílyftu íbúðarhúsnæði árið 1956 með sérhæfðu endurhæfingarteymi þar sem störfuðu meðal annars læknar, sjúkraþjálfarar og iðjuþjálfar. Í kjölfarið fór félagið einnig að bjóða fötluðum börnum uppá sumardvöl í Reykjadal í Mosfellsdal og starfrækti á tímabili bæði grunnskóla og leikskóla fyrir fötluð börn. Afl til jákvæðra breytinga Athafnasaga Styrktarfélags lamaðra og fatlaðra er orðin löng og farsæl. Stuðningur og þjónusta á vegum félagsins hefur í áranna rás haft bein áhrif á líf þeirra sem hafa nýtt sér þjónustuna en einnig á viðhorf í samfélaginu og ýtt undir breytingar á opinberri þjónustu. Frumkvöðlastarfsemi félagsins heldur sterk áfram inn í framtíðina og sífellt er unnið að nýjum verkefnum til að leysa nýjar áskoranir. Miðlun reynslu og þekkingar er einn af lykilþáttum félagsstarfsins ásamt því að standa fyrir fjölbreyttri endurhæfingarþjónustu á Æfingastöðinni sem nú er staðsett á Háaleitisbraut 13. Enn fremur að bjóða uppá tómstundatækifæri fyrir börn og ungt fólk með fjölbreyttar áskoranir eða stuðningsþarfir undir merki Reykjadals sem á sér sérstakan stað í hugum margra. Markmiðið með öllu starfi á vegum félagsins er að efla samfélagsþátttöku barna og ungmenna og sérstaklega að styðja við tækifæri fatlaðra barna og fjölskyldna þeirra til að eiga aðild að tómstundum og menningu og til að rækta sjálfsmynd sína, hæfileika og færni í daglegu lífi. Félagið leggur áherslu á að viðurkenna og fagna fjölbreytileika og halda á lofti með skýrum hætti réttindum barna, fjölskyldna og fatlaðs fólks. Tækifæri í stað takmarkana! Þessi markmið kunna að þykja mörgum sjálfsögð en staðreyndin er sú að þó margt hafi breyst til hins betra í samfélaginu á síðustu áratugum, er enn nokkuð langt í land þegar kemur að jöfnum mannréttindum, aðgengi að samfélaginu og tækifærum til þátttöku. Það eru enn ýmsir þröskuldar á vegi fatlaðs fólks, ekki einungis þessir efnislegu heldur einnig óáþreifanlegar hindranir sem leynast í okkar félagslega umhverfi og eru rótgrónar í menningunni, stjórnsýslunni og viðhorfi fólks. Með breyttum skilningi á fötlun er von til þess að útrýma þessum þröskuldum og misréttinu sem þeim fylgir. Skilningur þar sem athyglinni er beint að samspili margra ólíkra þátta einstaklingsins og umhverfisins sem hann býr við, í stað einhliða áherslu á læknisfræðilegan þátt fötlunar, endurspeglast til að mynda í samningi Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks. Slíkur skilningur kemur einnig fram í líkani Alþjóðaheilbrigðismálastofnunarinnar um færni, fötlun og heilsu (ICF) og kallar óhjákvæmilega á nýja nálgun í þjónustu við fatlað fólk. Það þarf ekki endilega að „laga“ allt eða gera okkur öll „venjuleg“. Fólk má vera alls konar og gera hlutina á ólíkan hátt, en það er mikilvægt að hafa tækifæri til að eignast félaga, efla heilsuna og sjálfstæði sitt, þroska hæfileika sína og færni en umfram allt að nýta það sem í manni býr til að hafa gaman, njóta lífsins og leggja sitt af mörkum til samfélagsins. Í þessu felst einmitt leiðarljós Styrktarfélags lamaðra og fatlaðra, að skapa tækifæri í stað þess að einblína á takmarkanir. Ert þú með hugmynd að nýju nafni? Um nokkurt skeið hefur staðið til að aðlaga nafn Styrktarfélags lamaðra og fatlaðra að breyttum hugmyndum um fötlun og útvíkkaðri starfsemi félagsins. Við erum ekki lengur að glíma við mænuveikina en það eru ýmsar aðrar heilsutengdar áskoranir sem börn og ungt fólk tekst á við sem getur valdið skertri líkamlegri, vitrænni eða félagslegri færni og orðið til þess að þau mæta mismunun og félagslegum hindrunum. Tilgangur Styrktarfélags lamaðra og fatlaðra er að styðja við þátttöku þessara barna og fjölskyldna þeirra. Félagið leitar nú að nýju nafni sem er einkennandi fyrir hlutverk þess en fangar um leið þann frumkvöðlakraft sem býr í kjarna félagsins. Sem rótgróin félagasamtök í þágu almannheilla og farsældar barna, er það félaginu mikilvægt að leita til fólksins í landinu sem hefur staðið þétt við bakið á því og sýnt starfsemi þess ómælda velvild í gegnum tíðina. Við sem störfum hjá Styrktarfélagi lamaðra og fatlaðra höfum því opnað hugmyndabanka á vefsíðu félagsins www.slf.is og biðjum þig að leggja okkur lið í leitinni að nýju nafni. Höfundur er framkvæmdastjóri Styrktarfélags lamaðra og fatlaðra.
Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar