Hvers á Öskjuhlíðin að gjalda? Eyþór Máni Steinarsson skrifar 24. febrúar 2025 20:02 Nú liggur fyrir óumflýjanlegt skógarhögg í Öskjuhlíðinni til að tryggja lífsnauðsynlegt aðgengi að flugvellinum. Þó þetta sé það eina sem er í stöðunni núna er mikilvægt að minna sjálf okkur á að þetta hefði ekki þurft að vera svona. Sú staðreynd að sjúkraflug geti þjónað mikilvægu hlutverki í neyðartilfellum er engin ástæða fyrir því að staðsetning flugvallar skuli aldrei nokkurntímann breytast sama hvernig aðstæður í umhverfi hans þróast. Þessi staða er enn ein bein afleiðing áratugalangrar innviðasveltingar ríkisins gagnvart landsbyggðinni og enn ein bútasaumslausnin til að bæta úr því á ögurstundu sem bitnar núna á fallegasta og besta útivistarsvæði miðsvæðis Reykjavíkur. Fyrrverandi borgarstjóri reynir núna að öðlast góðvild flokks síns í skugga yfirvofandi formannsbaráttu með því að mæta persónulega með vélsög í Öskjuhlíðina, þó svo að það sé einmitt vegna óvilja hans eigin flokks til að mæta raunverulegum þörfum kjósenda sinna með uppbyggingu heilbrigðisinnviða á fleiri stöðum á landinu en í 101 Reykjavík. Enda væri leiðinlegt að missa þetta baráttumál úr hendi sér með því að leysa rót vandans . Nú virðist Flokkur Fólksins hafa tekið við þessu kefli af Framsókn, en þeim mun vonandi ganga betur í verkefninu. Bein afleiðing afstöðuleysis Í umræðu um staðsetningu flugvallarins og rakstur trjánna í Öskjuhlíðinni virðist því haldið fram að sjúkraflug í gegnum Reykjavíkurflugvöll sé draumaástand þar sem ekkert gæti verið betur til þess fallið að bjarga mannslífum í neyðartilfellum. Það væri alveg hægt að sinna bráðagæslu landsbyggðarinnar betur, til dæmis með því að byggja öfluga spítala á fjölbreyttari stöðum en miðbæ Reykjavíkur, eða með því að byggja samgöngukerfi sem byggir ekki á því að 12 manns á ári sé fórnað á malbiksaltari. Er ekki forvitnilegt að enginn bráðalæknir hefur blandað sér í umræðuna og úthúðað borgaryfirvöldum fyrir illu aðgengi að sjúkraflugi? Ef röð höfuðpaura innviða/sveitarstjórna/samgönguráðuneytisins seinustu 30 ára, sem iðulega hafa verið Framsóknarmenn, hefðu raunverulegan metnað fyrir hagsmunum landsbyggðarinnar, væri löngu búið að ekki bara finna betri staðsetningu fyrir flugvöllinn með tilliti til aðgengs að öllu höfuðborgarsvæðinu (en ekki bara vesturbænum) heldur væri spítali með álíka góðu flugaðgengi í hverjum landsfjórðungi, líklega skírðir í höfuðið á landvættunum. Í staðinn fáum við samning eftir samning, eftir stýrihóp, eftir yfirlýsingu, eftir aðstæðukönnun eftir seinkun, eftir frestun og á endanum er verkefnið einfaldlega tekið af dagskrá og síðan fjárlögum og á biðstöðu þrátt fyrir vaxandi mannfjölda og innviðaskuld. Hvað finnst Reykvíkingum? Talandi um samninga, þá byggir flugvöllurinn tilverurétt sinn á samningi milli Reykjavíkur og Ríkisins um að flugvöllurinn fái að halda áfram starfsemi sinni á meðan Ríkið reyni að finna flugvellinum betra heimili við höfuðborgarsvæðið. Í þessu samstarfi stendur beinlínis að ef Hvassahraun gengur ekki upp, eða ef Ríkið hætti að leita að nýrri staðsetningu fyrir flugvöllinn af öðrum ástæðum skuli það endurskoðað. Ekki að Reykjavíkurborg skuli einhliða stanslaust viðhalda flugvellinum burtséð frá öllum kostnaði og fara þannig gegn vilja kjósenda sinna. En Reykvíkingar hafa einmitt þegar haldið íbúakosningu um hvort flugvöllurinn skuli koma eða fara. Niðurstaðan var að hann ætti að fara. Það var fyrir rúmlega tuttugu árum. Kannanir síðan þá sína fram á að afstaða kosninganna hefur bara orðið skýrari. Íbúar höfuðborgarsvæðisins alla leið upp í Kársnes þurfa að lifa við svo mikinn hávaða af fluginu að þau hafa stofnað íbúa samtök um að ástandið þurfi að batna. Skijiði hvað þarf mikið til þess að sameina Kársnesinga við Vesturbæinga? Skipulagsréttur sveitarfélaga er sterkur, og er hjartans mál allra sveitarfélaga úti á landi þegar kemur að til dæmis nýtingu orkuauðlinda, en er þægilega ónefndur í þessu máli. Það er nefnilega svo einfalt að ef Reykjavíkurborg breytir aðalskipulagi á þann hátt að það sé ekki flugvöllur í Vatnsmýrinni, skal fjarlægja flugvöllinn úr Vatnsmýrinni. Þrátt fyrir þetta fara borgarfulltrúar ítrekað gegn vilja kjósenda sinna í borginni en það er va[1] nalega, eins og í þessu tilfelli, vegna metnaðar annað hvort flokkanna í borginni eða borgarstjórans sjálfs, til að láta til sín taka í landspólitíkinni. Óljósar forsendur og óskiljanlegar lausnir Frá upphafi hefur talan um fjölda trjáa sem þarf að fella verið á miklu reiki. Fyrst voru þetta 3000 tré, síðan nokkur hundruð, jafnvel fimmtíu og núna 1400, eða voru þau 1200? Það eina sem er skýrt er að trjágróður í Öskjuhlíðinni gerir aðkomu að flugvellinum brattari en gæti best væri á kosið en flugvélar þurfa að fá sérstök leyfi fyrir aðkomuhorninu og flugmenn þurfa að endurtaka tilraunir til lendinga oftar en væri ákjósanlegt. Tré eru ekki beinlínis þekkt fyrir það að vaxa hratt. Hefði ekki verið hægt að sjá þetta ástand áður en það þarf tafarlaust að fella trén til að halda flugbrautinni opinni? Samgöngustofa hefur útskýrt þetta þannig að ný aðferð væri núna notuð til að mæla halla flugs að brautinni, og núna sé í raun allur skógurinn hærri en það sem leyfir ásættanlega aðkomu. Eða öllu heldur, var þetta sagt í lok síðasta sumars. Samt hélt flug áfram, og tré, sem aftur vaxa ekki á ógnarhraða, sérstaklega yfir vetur, fengu að vera um kjurrt í nokkra mánuði. En tré sem voru nógu stutt einn dag til að flug gæti verið leyft voru það ekki þann næsta og allt í einu er flugbrautinni lokað. Hvaða skrifræðisveisla er það að breyttar forsendur mælinga þýði að skyndilega þurfi að fella 1300 tré. Væri ekki líka hægt að stytta trén eða stytta flugbrautina og færa hana innar til þess að leyfa hvassari aðkomu fyrir sjúkraflugvélar sem vissulega þurfa ekki nema 880 af 1240 metra flugbrautinni til þess að lenda? Það virðast öll vera sammála um að flugvöllurinn verði ekki í Vatnsmýrinni eftir 30 ár. Flugvöllurinn er farinn úr aðalskipulagi þá. Samt ætlum við að neyðast til þess að tortíma skógræktun síðustu 75 ára fyrir lausn sem er alltaf á tímabundnum forsendum. Öll sem lesa þetta verða ekki á lífi lengur þegar flugvöllurinn verður loksins farinn og skógrækt í Öskjuhlíðinni verður aftur komin í samt horf og hún er í dag. Tækifærið sem er ógripið Þrátt fyrir að það liggi fyrir að trén í Öskjuhlíðinni verði felld, enda verði viðvarandi skortur bráðamóttöku á landsbyggðinni eða staðsetning flugvallarins ekki afgreidd yfir nóttu. Hins vegar er tækifæri til staðar í þessu húllumhæi sem enginn borgarfulltrúi virðist hafa áhuga á að grípa, tækifæri til að ná loksins utan um starfsemi flugvallarins í miðbænum og gera viðveru flugvallarins í Vatnsmýri raunverulega tímabundna. ●Færa kennsluflug og útsýnisflug á Hólmsheiði. ○Það er þegar kallað á þessa aðgerð í samning Borgarinnar og Ríkisins síðan 2013, og þyrfti bara að malbika stækkaða flugbraut og byggja fleiri flugskýli. ●Færa einkaflug til Keflavíkurflugvallar. ○Að einkaflugvélar erlenda milljarðamæringa fái að leggja í miðbæ Reykjavíkur ódýrar en einkabílar er óafsakanlegt. ●Ef við viljum setja á okkur lýðræðisskóna væri kjörið að halda aðra íbúakosningu um málið til að endurnýja umboð borgarfulltrúa til aðgerða. Setjum upp metnaðarfulla áætlun um aðgengi að nauðsynlegri þjónustu utan höfuðborgarsvæðisins. Það ætti að vera augljóslega ósjálfbært að allt fólk sem býr ekki í Reykjavík þurfi að geta sótt þangað beinlínis lífsnauðsynlega þjónustu. Það kemur alveg veður þar sem ekki er hægt að fljúga. ----------- Þegar vélsagirnar þagna skulum við berjast við að gleyma ekki af hverju Öskjuhlíðin var felld: til þess að bjarga lífum á landsbyggðinni, til þess að bjarga pólitískum ferli Einars Þorsteinssonar, til þess að vinna stig fyrir örvæntingarfullan Framsóknarflokkinn, og til þess að einkaflugvélar hafi ennþá þægilegt aðgengi að Suðurlandinu. En munum enn frekar að hún hefði ekki þurft að fara, ef við hefðum bara ekki ítrekað ákveðið að þora ekki að hagga við status quo sem hentar vel hrygglausum valdhöfum sem vilja líta út fyrir aðstanda með verðmætum atkvæðum landsbyggðinnar án þess að þurfa að sýna fram á það í fjárlögum. Þangað til ætla ég nýta göngutúrana mína í Öskjuhlíðinni í að fylgjast með skógarhögginu. Höfundur er leigubílstjóri, framkvæmdastjóri og meðstofnandi Hopp. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Reykjavíkurflugvöllur Tré Fréttir af flugi Reykjavík Mest lesið Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson Skoðun Skoðun Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Allt sem ég þarf að gera Dagbjartur Kristjánsson skrifar Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson skrifar Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Eftirlíking vitundar og hætturnar sem henni fylgja Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Nýjar lausnir í kennslu – gamlar hindranir Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson skrifar Skoðun Öndunaræfingar í boði SFS Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Öndum rólega – á meðan húsið brennur Magnús Magnússon skrifar Skoðun Umbylting ríkisfjármála á átta mánuðum Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Sjá meira
Nú liggur fyrir óumflýjanlegt skógarhögg í Öskjuhlíðinni til að tryggja lífsnauðsynlegt aðgengi að flugvellinum. Þó þetta sé það eina sem er í stöðunni núna er mikilvægt að minna sjálf okkur á að þetta hefði ekki þurft að vera svona. Sú staðreynd að sjúkraflug geti þjónað mikilvægu hlutverki í neyðartilfellum er engin ástæða fyrir því að staðsetning flugvallar skuli aldrei nokkurntímann breytast sama hvernig aðstæður í umhverfi hans þróast. Þessi staða er enn ein bein afleiðing áratugalangrar innviðasveltingar ríkisins gagnvart landsbyggðinni og enn ein bútasaumslausnin til að bæta úr því á ögurstundu sem bitnar núna á fallegasta og besta útivistarsvæði miðsvæðis Reykjavíkur. Fyrrverandi borgarstjóri reynir núna að öðlast góðvild flokks síns í skugga yfirvofandi formannsbaráttu með því að mæta persónulega með vélsög í Öskjuhlíðina, þó svo að það sé einmitt vegna óvilja hans eigin flokks til að mæta raunverulegum þörfum kjósenda sinna með uppbyggingu heilbrigðisinnviða á fleiri stöðum á landinu en í 101 Reykjavík. Enda væri leiðinlegt að missa þetta baráttumál úr hendi sér með því að leysa rót vandans . Nú virðist Flokkur Fólksins hafa tekið við þessu kefli af Framsókn, en þeim mun vonandi ganga betur í verkefninu. Bein afleiðing afstöðuleysis Í umræðu um staðsetningu flugvallarins og rakstur trjánna í Öskjuhlíðinni virðist því haldið fram að sjúkraflug í gegnum Reykjavíkurflugvöll sé draumaástand þar sem ekkert gæti verið betur til þess fallið að bjarga mannslífum í neyðartilfellum. Það væri alveg hægt að sinna bráðagæslu landsbyggðarinnar betur, til dæmis með því að byggja öfluga spítala á fjölbreyttari stöðum en miðbæ Reykjavíkur, eða með því að byggja samgöngukerfi sem byggir ekki á því að 12 manns á ári sé fórnað á malbiksaltari. Er ekki forvitnilegt að enginn bráðalæknir hefur blandað sér í umræðuna og úthúðað borgaryfirvöldum fyrir illu aðgengi að sjúkraflugi? Ef röð höfuðpaura innviða/sveitarstjórna/samgönguráðuneytisins seinustu 30 ára, sem iðulega hafa verið Framsóknarmenn, hefðu raunverulegan metnað fyrir hagsmunum landsbyggðarinnar, væri löngu búið að ekki bara finna betri staðsetningu fyrir flugvöllinn með tilliti til aðgengs að öllu höfuðborgarsvæðinu (en ekki bara vesturbænum) heldur væri spítali með álíka góðu flugaðgengi í hverjum landsfjórðungi, líklega skírðir í höfuðið á landvættunum. Í staðinn fáum við samning eftir samning, eftir stýrihóp, eftir yfirlýsingu, eftir aðstæðukönnun eftir seinkun, eftir frestun og á endanum er verkefnið einfaldlega tekið af dagskrá og síðan fjárlögum og á biðstöðu þrátt fyrir vaxandi mannfjölda og innviðaskuld. Hvað finnst Reykvíkingum? Talandi um samninga, þá byggir flugvöllurinn tilverurétt sinn á samningi milli Reykjavíkur og Ríkisins um að flugvöllurinn fái að halda áfram starfsemi sinni á meðan Ríkið reyni að finna flugvellinum betra heimili við höfuðborgarsvæðið. Í þessu samstarfi stendur beinlínis að ef Hvassahraun gengur ekki upp, eða ef Ríkið hætti að leita að nýrri staðsetningu fyrir flugvöllinn af öðrum ástæðum skuli það endurskoðað. Ekki að Reykjavíkurborg skuli einhliða stanslaust viðhalda flugvellinum burtséð frá öllum kostnaði og fara þannig gegn vilja kjósenda sinna. En Reykvíkingar hafa einmitt þegar haldið íbúakosningu um hvort flugvöllurinn skuli koma eða fara. Niðurstaðan var að hann ætti að fara. Það var fyrir rúmlega tuttugu árum. Kannanir síðan þá sína fram á að afstaða kosninganna hefur bara orðið skýrari. Íbúar höfuðborgarsvæðisins alla leið upp í Kársnes þurfa að lifa við svo mikinn hávaða af fluginu að þau hafa stofnað íbúa samtök um að ástandið þurfi að batna. Skijiði hvað þarf mikið til þess að sameina Kársnesinga við Vesturbæinga? Skipulagsréttur sveitarfélaga er sterkur, og er hjartans mál allra sveitarfélaga úti á landi þegar kemur að til dæmis nýtingu orkuauðlinda, en er þægilega ónefndur í þessu máli. Það er nefnilega svo einfalt að ef Reykjavíkurborg breytir aðalskipulagi á þann hátt að það sé ekki flugvöllur í Vatnsmýrinni, skal fjarlægja flugvöllinn úr Vatnsmýrinni. Þrátt fyrir þetta fara borgarfulltrúar ítrekað gegn vilja kjósenda sinna í borginni en það er va[1] nalega, eins og í þessu tilfelli, vegna metnaðar annað hvort flokkanna í borginni eða borgarstjórans sjálfs, til að láta til sín taka í landspólitíkinni. Óljósar forsendur og óskiljanlegar lausnir Frá upphafi hefur talan um fjölda trjáa sem þarf að fella verið á miklu reiki. Fyrst voru þetta 3000 tré, síðan nokkur hundruð, jafnvel fimmtíu og núna 1400, eða voru þau 1200? Það eina sem er skýrt er að trjágróður í Öskjuhlíðinni gerir aðkomu að flugvellinum brattari en gæti best væri á kosið en flugvélar þurfa að fá sérstök leyfi fyrir aðkomuhorninu og flugmenn þurfa að endurtaka tilraunir til lendinga oftar en væri ákjósanlegt. Tré eru ekki beinlínis þekkt fyrir það að vaxa hratt. Hefði ekki verið hægt að sjá þetta ástand áður en það þarf tafarlaust að fella trén til að halda flugbrautinni opinni? Samgöngustofa hefur útskýrt þetta þannig að ný aðferð væri núna notuð til að mæla halla flugs að brautinni, og núna sé í raun allur skógurinn hærri en það sem leyfir ásættanlega aðkomu. Eða öllu heldur, var þetta sagt í lok síðasta sumars. Samt hélt flug áfram, og tré, sem aftur vaxa ekki á ógnarhraða, sérstaklega yfir vetur, fengu að vera um kjurrt í nokkra mánuði. En tré sem voru nógu stutt einn dag til að flug gæti verið leyft voru það ekki þann næsta og allt í einu er flugbrautinni lokað. Hvaða skrifræðisveisla er það að breyttar forsendur mælinga þýði að skyndilega þurfi að fella 1300 tré. Væri ekki líka hægt að stytta trén eða stytta flugbrautina og færa hana innar til þess að leyfa hvassari aðkomu fyrir sjúkraflugvélar sem vissulega þurfa ekki nema 880 af 1240 metra flugbrautinni til þess að lenda? Það virðast öll vera sammála um að flugvöllurinn verði ekki í Vatnsmýrinni eftir 30 ár. Flugvöllurinn er farinn úr aðalskipulagi þá. Samt ætlum við að neyðast til þess að tortíma skógræktun síðustu 75 ára fyrir lausn sem er alltaf á tímabundnum forsendum. Öll sem lesa þetta verða ekki á lífi lengur þegar flugvöllurinn verður loksins farinn og skógrækt í Öskjuhlíðinni verður aftur komin í samt horf og hún er í dag. Tækifærið sem er ógripið Þrátt fyrir að það liggi fyrir að trén í Öskjuhlíðinni verði felld, enda verði viðvarandi skortur bráðamóttöku á landsbyggðinni eða staðsetning flugvallarins ekki afgreidd yfir nóttu. Hins vegar er tækifæri til staðar í þessu húllumhæi sem enginn borgarfulltrúi virðist hafa áhuga á að grípa, tækifæri til að ná loksins utan um starfsemi flugvallarins í miðbænum og gera viðveru flugvallarins í Vatnsmýri raunverulega tímabundna. ●Færa kennsluflug og útsýnisflug á Hólmsheiði. ○Það er þegar kallað á þessa aðgerð í samning Borgarinnar og Ríkisins síðan 2013, og þyrfti bara að malbika stækkaða flugbraut og byggja fleiri flugskýli. ●Færa einkaflug til Keflavíkurflugvallar. ○Að einkaflugvélar erlenda milljarðamæringa fái að leggja í miðbæ Reykjavíkur ódýrar en einkabílar er óafsakanlegt. ●Ef við viljum setja á okkur lýðræðisskóna væri kjörið að halda aðra íbúakosningu um málið til að endurnýja umboð borgarfulltrúa til aðgerða. Setjum upp metnaðarfulla áætlun um aðgengi að nauðsynlegri þjónustu utan höfuðborgarsvæðisins. Það ætti að vera augljóslega ósjálfbært að allt fólk sem býr ekki í Reykjavík þurfi að geta sótt þangað beinlínis lífsnauðsynlega þjónustu. Það kemur alveg veður þar sem ekki er hægt að fljúga. ----------- Þegar vélsagirnar þagna skulum við berjast við að gleyma ekki af hverju Öskjuhlíðin var felld: til þess að bjarga lífum á landsbyggðinni, til þess að bjarga pólitískum ferli Einars Þorsteinssonar, til þess að vinna stig fyrir örvæntingarfullan Framsóknarflokkinn, og til þess að einkaflugvélar hafi ennþá þægilegt aðgengi að Suðurlandinu. En munum enn frekar að hún hefði ekki þurft að fara, ef við hefðum bara ekki ítrekað ákveðið að þora ekki að hagga við status quo sem hentar vel hrygglausum valdhöfum sem vilja líta út fyrir aðstanda með verðmætum atkvæðum landsbyggðinnar án þess að þurfa að sýna fram á það í fjárlögum. Þangað til ætla ég nýta göngutúrana mína í Öskjuhlíðinni í að fylgjast með skógarhögginu. Höfundur er leigubílstjóri, framkvæmdastjóri og meðstofnandi Hopp.
Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson Skoðun
Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir Skoðun
Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar
Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson Skoðun
Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir Skoðun