Hvers virði erum við? Ágústa Árnadóttir skrifar 29. október 2024 23:31 Eftir að hafa greint hvernig við, sem samfélag, erum föst í ofbeldissambandi við kerfið sem átti að þjóna okkur, verðum við að staldra við og spyrja: Hvers virði erum við í raun? Hvert sem við lítum, sjáum við birtingarmyndir þessa kerfis – ótímabær dauðsföll, morð, ofbeldi innan fjölskyldna. Þetta eru ekki bara einstök sorgleg tilvik, heldur lýsing á samfélagi sem hefur brotnað niður. Kerfi sem hunsar raunverulegar þarfir fólksins, krefst stöðugrar framleiðslu og neyslu, en gleymir að manneskjan sjálf þarf stuðning, öryggi og kærleika. Í stað þess að skapa umhverfi þar sem fólk getur blómstrað, heldur samfélagsformið okkur í heljargreipum þar sem vonleysið þrífst og lífsneistinn dofnar. Hvers vegna er svona mikill sársauki í samfélaginu? Af hverju líður fólki svona illa? Er það ekki kerfið sjálft – þetta samfélagsform – sem gerir okkur nær ómögulegt að dafna? Allar þessar reglur, skyldur, kröfur og skuldir. Við erum stöðugt að hlaupa, vinna okkur til húðar bara til að komast af. Við borgum skatta, en sjáum enga áþreifanlegan ávinning fyrir okkur. Bankarnir taka stóran hluta af því sem við eigum í formi okurvaxta, og verðbólgan hækkar leiguverð, matvöruverð og aðrar lífsnauðsynjar á meðan launin okkar standa í stað. Lífið verður óbærilegt fyrir marga, og sumir finna enga undankomuleið. Kerfið hefur náð að kúga okkur svo lengi að við erum hætt að trúa því að það sé hægt að breyta þessu. Við erum hætt að kvarta, hætt að spyrja. Okkur er talið trú um að þetta „sé bara svona,“ og að við verðum að sætta okkur við hlutskiptið og halda áfram að keyra okkur út, í von um eitthvað betra – sem aldrei kemur. Börnin okkar taka þátt í þessum vítahring Þá komum við að börnunum okkar, næstu kynslóð sem mun erfa þessa vonlausu baráttu ef ekkert breytist. Þau koma til okkar í hreinleika, sakleysi og óspilltri sál. Ef samfélagið væri heilbrigt myndu þau blómstra, finna sinn innri styrk og ljóma í lífinu. En í stað þess skynja þau örvæntingu okkar og taka upp okkar byrðar. Börnin okkar, sem ættu að fá stuðning og kærleika, eru fljótlega sett í vél samkeppninnar og streitunnar, rétt eins og við. Þegar börnin sýna vanlíðan, sem þau óhjákvæmilega gera í þessum aðstæðum, bregst kerfið ekki við með samkennd. Þau verða, rétt eins og við, vandamál sem þarf að „laga“. En hvernig getur brotið kerfi lagað eitthvað? Hið raunverulega virði okkar Við höfum verið látin trúa því að virði okkar felist í því að viðhalda þessu kerfi – vinna, eyða, skulda, hlýða. En hvað ef við myndum átta okkur á því að þetta er ekki sannleikurinn? Hvað ef við myndum skilja að raunverulegt virði okkar liggur ekki í því að vera tannhjól í þessari vél? Að við erum miklu meira en neytendur og þegnar – við erum lifandi, skapandi manneskjur með ómælanlegt innra afl. Endurheimta virði okkar og breyta kerfinu Ef við byrjum að sjá okkar raunverulega virði – ef við gerum okkur grein fyrir því að við erum ekki bara hlekkir í keðju, heldur einstaklingar með óendanlega getu til að vaxa og elska – þá getur kerfið ekki haldið okkur niðri. Við erum ekki fædd til að þjóna kerfi sem byggir á hagsmunum örfárra. Við erum hér til að lifa lífi í umhverfi sem virðir okkur sem manneskjur, lífi sem nærir okkar innra afl og gerir okkur kleift að blómstra. Hvernig breytum við þessu ástandi? Það er hægt að breyta þessu ástandi, en til þess þurfum við að sjá okkar raunverulega virði og vinna saman að lausnum sem gera samfélagið betra fyrir alla. Vaxtakjör sem virka fyrir almenning: Við þurfum að breyta leikreglum peningamarkaðarins svo almenningur fái sömu vaxtakjör og er í nágrannalöndunum. Minni ríkisafskipti og lægri skattar: Of mikil afskipti ríkisins og háir skattar valda því að fólk getur ekki lifað eins og það á skilið. Sjálfbær nýting auðlinda: Auðlindirnar sem við eigum saman eiga að nýtast þjóðinni, ekki fárra stórfyrirtækja. Aukin áhersla á einstaklingsfrelsi: Frelsi einstaklinga er grunnurinn að heilbrigðu samfélagi. Bætt heilbrigðisþjónusta og menntun: Börnin okkar eiga skilið góða menntun og aðgang að góðri heilbrigðisþjónustu. Niðurstaða Með þessum aðgerðum losnum við úr fjötrum kerfisins og sköpum samfélag sem setur manneskjuna, ekki hagkerfið, í forgrunn. Það er kominn tími til að við sjáum virði okkar, og breytum því hvernig samfélagið virkar – þannig að við fáum öll að lifa betra lífi. Höfundur er í 2.sæti Lýðræðisflokksins fyrir Norðvesturkjördæmi Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Lýðræðisflokkurinn Skoðun: Alþingiskosningar 2024 Börn og uppeldi Geðheilbrigði Mest lesið Er ný ESB-langavitleysa íslenzkrar ríkisstjórnar í uppsiglingu? Ole Anton Bieltvedt Skoðun Kolbrún Pálsdóttir – Öflugur leiðtogi fyrir framtíð Háskóla Íslands Kristín Jónsdóttir,Þórdís Jóna Sigurðardóttir Skoðun Við erum ekki Rússland Sigmar Guðmundsson Skoðun Íslendingar eru dónalegir, óhófsamir, þjófóttir villimenn Sif Sigmarsdóttir Fastir pennar Samskipti: Lykillinn að vellíðan og árangri í vinnuumhverfi Ásta Guðrún Guðbrandsdóttir Skoðun Sagnaarfur Biblíunnar – Davíð og Golíat, hugrekki og berskjöldun Dr. Sigurvin Lárus Jónsson Skoðun Háskólasamfélag á tímamótum - Silja Bára sem næsti rektor HÍ Berglind Rós Magnúsdóttir Skoðun Hver reif kjaft við hvern? Gunnar Hólmsteinn Ársælsson Skoðun Magnús Karl er hæfastur rektorsframbjóðenda Ástráður Eysteinsson Skoðun Alþjóðlegt samstarf er forsenda öruggra landamæra Jón Pétur Jónsson,Íris Björg Kristjánsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Við erum ekki Rússland Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Kolbrún Pálsdóttir – Öflugur leiðtogi fyrir framtíð Háskóla Íslands Kristín Jónsdóttir,Þórdís Jóna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Er ný ESB-langavitleysa íslenzkrar ríkisstjórnar í uppsiglingu? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Samskipti: Lykillinn að vellíðan og árangri í vinnuumhverfi Ásta Guðrún Guðbrandsdóttir skrifar Skoðun Ríkisábyrgð á 1.490 milljarða króna? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Sagnaarfur Biblíunnar – Davíð og Golíat, hugrekki og berskjöldun Dr. Sigurvin Lárus Jónsson skrifar Skoðun Hver reif kjaft við hvern? Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Alþjóðlegt samstarf er forsenda öruggra landamæra Jón Pétur Jónsson,Íris Björg Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Háskólasamfélag á tímamótum - Silja Bára sem næsti rektor HÍ Berglind Rós Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kjósum opnara grunnnám Toby Erik Wikström skrifar Skoðun Magnús Karl er hæfastur rektorsframbjóðenda Ástráður Eysteinsson skrifar Skoðun Betri starfsaðstæður og skilvirkari háskóli Silja Bára Ómarsdóttir skrifar Skoðun Hvers vegna styð ég Magnús Karl í kjöri til rektors Háskóla Íslands? Ingileif Jónsdóttir skrifar Skoðun Allt fyrir samansúrrað pólitískt og peningalegt vald? Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Vopnakaup íslenska ráðamanna Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Samstaðan er óstöðvandi afl Helga Þórey Júlíudóttir skrifar Skoðun Kolbrún Þ. Pálsdóttir – rétti leiðtoginn fyrir Háskóla Íslands Hafliði Ásgeirsson,Eyjólfur Brynjar Eyjólfsson,Þorbjörg St. Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Hegða sér eins og ofdekraðir unglingar Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Af hverju ættu nemendur að kjósa Magnús Karl sem rektor HÍ? Eygló Sóley Hróðmarsdóttir Löve,Daníel Thor Myer skrifar Skoðun Við mótmælum nýbyggingum í Neðra Breiðholtinu Jökull Þór Sveinsson,Hlynur Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Er „sam-búð“ búsetuform 21. aldar og lausn við háum byggingakostnaði? Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Tryggjum framtíð endurnýjanlegrar orku á Íslandi Íris Lind Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Reynsla, framtíðarsýn og kjarkur Silju Báru Anna Helga Jónsdóttir,Sigurður Örn Stefánsson skrifar Skoðun Gunnar Smári hvað er hann? Birgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Um Ingibjörgu Gunnarsdóttur – ferill að rektorskjöri Rúnar Unnþórsson,Þórhallur Ingi Halldórsson skrifar Skoðun Ísland er leiðandi ljós og hvatning til fjölmiðla Hrönn Egilsdóttir skrifar Skoðun Forvarnir á ferð Erlingur Sigvaldason skrifar Skoðun Vertu meðbyr mannúðar Birna Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Fegurð sem breytir skólum Einar Mikael Sverrisson skrifar Skoðun Það læra börnin sem fyrir þeim er haft Sigurður Örn Hilmarsson skrifar Sjá meira
Eftir að hafa greint hvernig við, sem samfélag, erum föst í ofbeldissambandi við kerfið sem átti að þjóna okkur, verðum við að staldra við og spyrja: Hvers virði erum við í raun? Hvert sem við lítum, sjáum við birtingarmyndir þessa kerfis – ótímabær dauðsföll, morð, ofbeldi innan fjölskyldna. Þetta eru ekki bara einstök sorgleg tilvik, heldur lýsing á samfélagi sem hefur brotnað niður. Kerfi sem hunsar raunverulegar þarfir fólksins, krefst stöðugrar framleiðslu og neyslu, en gleymir að manneskjan sjálf þarf stuðning, öryggi og kærleika. Í stað þess að skapa umhverfi þar sem fólk getur blómstrað, heldur samfélagsformið okkur í heljargreipum þar sem vonleysið þrífst og lífsneistinn dofnar. Hvers vegna er svona mikill sársauki í samfélaginu? Af hverju líður fólki svona illa? Er það ekki kerfið sjálft – þetta samfélagsform – sem gerir okkur nær ómögulegt að dafna? Allar þessar reglur, skyldur, kröfur og skuldir. Við erum stöðugt að hlaupa, vinna okkur til húðar bara til að komast af. Við borgum skatta, en sjáum enga áþreifanlegan ávinning fyrir okkur. Bankarnir taka stóran hluta af því sem við eigum í formi okurvaxta, og verðbólgan hækkar leiguverð, matvöruverð og aðrar lífsnauðsynjar á meðan launin okkar standa í stað. Lífið verður óbærilegt fyrir marga, og sumir finna enga undankomuleið. Kerfið hefur náð að kúga okkur svo lengi að við erum hætt að trúa því að það sé hægt að breyta þessu. Við erum hætt að kvarta, hætt að spyrja. Okkur er talið trú um að þetta „sé bara svona,“ og að við verðum að sætta okkur við hlutskiptið og halda áfram að keyra okkur út, í von um eitthvað betra – sem aldrei kemur. Börnin okkar taka þátt í þessum vítahring Þá komum við að börnunum okkar, næstu kynslóð sem mun erfa þessa vonlausu baráttu ef ekkert breytist. Þau koma til okkar í hreinleika, sakleysi og óspilltri sál. Ef samfélagið væri heilbrigt myndu þau blómstra, finna sinn innri styrk og ljóma í lífinu. En í stað þess skynja þau örvæntingu okkar og taka upp okkar byrðar. Börnin okkar, sem ættu að fá stuðning og kærleika, eru fljótlega sett í vél samkeppninnar og streitunnar, rétt eins og við. Þegar börnin sýna vanlíðan, sem þau óhjákvæmilega gera í þessum aðstæðum, bregst kerfið ekki við með samkennd. Þau verða, rétt eins og við, vandamál sem þarf að „laga“. En hvernig getur brotið kerfi lagað eitthvað? Hið raunverulega virði okkar Við höfum verið látin trúa því að virði okkar felist í því að viðhalda þessu kerfi – vinna, eyða, skulda, hlýða. En hvað ef við myndum átta okkur á því að þetta er ekki sannleikurinn? Hvað ef við myndum skilja að raunverulegt virði okkar liggur ekki í því að vera tannhjól í þessari vél? Að við erum miklu meira en neytendur og þegnar – við erum lifandi, skapandi manneskjur með ómælanlegt innra afl. Endurheimta virði okkar og breyta kerfinu Ef við byrjum að sjá okkar raunverulega virði – ef við gerum okkur grein fyrir því að við erum ekki bara hlekkir í keðju, heldur einstaklingar með óendanlega getu til að vaxa og elska – þá getur kerfið ekki haldið okkur niðri. Við erum ekki fædd til að þjóna kerfi sem byggir á hagsmunum örfárra. Við erum hér til að lifa lífi í umhverfi sem virðir okkur sem manneskjur, lífi sem nærir okkar innra afl og gerir okkur kleift að blómstra. Hvernig breytum við þessu ástandi? Það er hægt að breyta þessu ástandi, en til þess þurfum við að sjá okkar raunverulega virði og vinna saman að lausnum sem gera samfélagið betra fyrir alla. Vaxtakjör sem virka fyrir almenning: Við þurfum að breyta leikreglum peningamarkaðarins svo almenningur fái sömu vaxtakjör og er í nágrannalöndunum. Minni ríkisafskipti og lægri skattar: Of mikil afskipti ríkisins og háir skattar valda því að fólk getur ekki lifað eins og það á skilið. Sjálfbær nýting auðlinda: Auðlindirnar sem við eigum saman eiga að nýtast þjóðinni, ekki fárra stórfyrirtækja. Aukin áhersla á einstaklingsfrelsi: Frelsi einstaklinga er grunnurinn að heilbrigðu samfélagi. Bætt heilbrigðisþjónusta og menntun: Börnin okkar eiga skilið góða menntun og aðgang að góðri heilbrigðisþjónustu. Niðurstaða Með þessum aðgerðum losnum við úr fjötrum kerfisins og sköpum samfélag sem setur manneskjuna, ekki hagkerfið, í forgrunn. Það er kominn tími til að við sjáum virði okkar, og breytum því hvernig samfélagið virkar – þannig að við fáum öll að lifa betra lífi. Höfundur er í 2.sæti Lýðræðisflokksins fyrir Norðvesturkjördæmi
Kolbrún Pálsdóttir – Öflugur leiðtogi fyrir framtíð Háskóla Íslands Kristín Jónsdóttir,Þórdís Jóna Sigurðardóttir Skoðun
Alþjóðlegt samstarf er forsenda öruggra landamæra Jón Pétur Jónsson,Íris Björg Kristjánsdóttir Skoðun
Skoðun Kolbrún Pálsdóttir – Öflugur leiðtogi fyrir framtíð Háskóla Íslands Kristín Jónsdóttir,Þórdís Jóna Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Samskipti: Lykillinn að vellíðan og árangri í vinnuumhverfi Ásta Guðrún Guðbrandsdóttir skrifar
Skoðun Sagnaarfur Biblíunnar – Davíð og Golíat, hugrekki og berskjöldun Dr. Sigurvin Lárus Jónsson skrifar
Skoðun Alþjóðlegt samstarf er forsenda öruggra landamæra Jón Pétur Jónsson,Íris Björg Kristjánsdóttir skrifar
Skoðun Háskólasamfélag á tímamótum - Silja Bára sem næsti rektor HÍ Berglind Rós Magnúsdóttir skrifar
Skoðun Hvers vegna styð ég Magnús Karl í kjöri til rektors Háskóla Íslands? Ingileif Jónsdóttir skrifar
Skoðun Kolbrún Þ. Pálsdóttir – rétti leiðtoginn fyrir Háskóla Íslands Hafliði Ásgeirsson,Eyjólfur Brynjar Eyjólfsson,Þorbjörg St. Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju ættu nemendur að kjósa Magnús Karl sem rektor HÍ? Eygló Sóley Hróðmarsdóttir Löve,Daníel Thor Myer skrifar
Skoðun Við mótmælum nýbyggingum í Neðra Breiðholtinu Jökull Þór Sveinsson,Hlynur Ingi Jóhannsson skrifar
Skoðun Er „sam-búð“ búsetuform 21. aldar og lausn við háum byggingakostnaði? Sara Björg Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Reynsla, framtíðarsýn og kjarkur Silju Báru Anna Helga Jónsdóttir,Sigurður Örn Stefánsson skrifar
Skoðun Um Ingibjörgu Gunnarsdóttur – ferill að rektorskjöri Rúnar Unnþórsson,Þórhallur Ingi Halldórsson skrifar
Kolbrún Pálsdóttir – Öflugur leiðtogi fyrir framtíð Háskóla Íslands Kristín Jónsdóttir,Þórdís Jóna Sigurðardóttir Skoðun
Alþjóðlegt samstarf er forsenda öruggra landamæra Jón Pétur Jónsson,Íris Björg Kristjánsdóttir Skoðun