Strámaðurinn mikli Kristján Hreinsson skrifar 3. júlí 2024 16:01 Strámaður er ímyndaður skotspónn sem oft er settur á stall í rökræðum. Hann fær það hlutverk að setja fram skoðanir sem auðvelt er að skjóta í kaf. Í rökræðum á strámaðurinn ekki viðreisnar von. Hann er gjarnan vakinn til lífs þegar menn standa ráðþrota gagnvart rökum. Líkt og önnur falsrök, er strámaðurinn nýttur til þess að afvegaleiða umræðu og drepa málum á dreif. Týpísk sköpunarsaga strámanns leit dagsins ljós í pistli eftir Eirík Rögnvaldsson, „uppgjafaprófessor í íslenskri málfræði og málfarslegan aðgerðarsinna“, hér á vefnum þann 1. júlí s.l. en þar fer strámaðurinn á kostum. Eiríkur reifar kæru mína til ráðherra þar sem ég kæri RÚV fyrir lögbrot. Einn af grunnum kæru minnar er svokallaður lagabókstafur, sem segir að RÚV skuli flytja landsmönnum lýtalausa íslensku. Eiríkur Rögnvaldsson fer í saumana á kæru minni og nefnir réttilega að löggjafinn hefur búið svo um hnútana að stuðst er við hugtak sem kallast „lýtalaus íslenska“ og svo reynir Eiríkur að sanna fyrir sjálfum sér að fyrirbærið sé ekki til. Sönnun hans er sett fram af hreinni vanþekkingu og valtvennuvilla látin duga. Eiríkur gefur sér einungis tvo kosti, annað hvort er lýtalaus íslenska til eða ekki til í raunverulegu tungumáli. Í rökskekkjunni leynist kjánaleg blekking. Höfundur pistilsins gefur sér einungis þá kosti sem henta honum í leit að niðurstöðu. Hann sneiðir viljandi hjá þriðja möguleikanum sem reyndar er ljóslifandi staðreynd: Lýtalaus íslenska er til sem lagaleg skilgreining. Geta má sér þess til að hugtakið vísi í að almennar málvenjur og reglur t.d. í málfræði séu lagðar til grundvallar. Í kæru minni fer ég ekki eftir smekk Eiríks Rögnvaldssonar, heldur er það laganna hljóðan sem ríkjum ræður. Eiríkur kemst að þeirri stórkostlegu niðurstöðu að kæra mín sé „út í hött“. Þeirri fullyrðingu, sem reist er á rökvillu, fylgir Eiríkur svo úr hlaði með því að gera mér upp skoðun. Hann ritar: „Þess vegna er áðurnefnd kæra Kristjáns Hreinssonar út í hött – „lýtalaus íslenska“ er ekki til og fráleitt að fullyrða að breytingar sem sumt starfsfólk Ríkisútvarpsins hefur gert á máli sínu í átt til kynhlutleysis valdi því að íslenskan sé „dauðadæmd“.“ Hér endurtekur Eiríkur stef sem reist er á lygi. Sú skreytni kemur frá Gauta Kristmannsyni, bókagagnrýnanda RÚV. Stefið gengur út á það að ég hafi sagt að íslenskan sé dauðadæmd vegna hvorugkynssýkinnar. Svo er þó ekki. Þetta hef ég hvergi sagt. Rökvilla er patentlausn sem er í ætt við að pissa í skóinn. Rangfærslur felast t.d. í því að töfra fram hringsönnun en sú rökvilla byggir á því að maður leitar að forsendum sem styðja niðurstöðu í stað þess að leita að niðurstöðu út frá gefnum forsendum. Þetta er gjarnan gert þegar menn hafa enga leið til að verja illa ígrundaðar ákvarðanir. Í stað þess að játa mistök er farin sú leið að leita að einhverju sem hægt er að gera að blóraböggli. Eiríkur Rögnvaldsson er einn af þeim sem telja að allir Íslendingar verði að læra nýja leið íslenskrar tungu. Tilgangur þeirrar leiðar er að koma til móts við þá einstaklinga sem telja að í íslensku séu of mörg orð í karlkyni. Í fávísi Eiríks og örfárra annarra, fyrirferðarmikilla aðdáenda hvorugkyns, ríkir sá misskilningur sem segir að kyn í málfræði og kyn í líffræði sé eitt og sama fyrirbærið. Þar er einnig ríkjandi sá misskilningur sem segir að bjarga megi siðviti íslensku þjóðarinnar með því að framkvæma kynleiðréttingu persónufornafna í fleirtölu. Þá ríkir í sömu kreðsu sá misskilningur sem segir að orðalag eins og það sem ég heyrði nýlega: „Öll Japanir eru gott fólk,“ sé eðlileg þróun tungumálsins. Að mínum dómi er til skammar fyrir allt þenkjandi fólk að uppivöðsluseggir fái að flagga þeim misskilningi sem hér er lýst. Himnesk hræsni blasir við. Þeim sem hafa fallið fyrir hinum þríþætta misskilningi þykir eðlilegt að líta á sína leið sem hina einu réttu. Kenna skal alþýðunni allt um nýstárlega kynvitund, nýtt siðferði og nýja þróunarkenningu tungumálsins. Ef ekki er hægt að breiða út fagnaðarerindið með haldbærum rökum, þá skal það gert með falsrökum, lygi og þvergirðingshætti. Það er engu líkara en Eiríkur Rögnvaldsson lifi í ævintýrinu um Búkollu. „Taktu hár úr hala mínum!“ Skyndilega er kominn þjónustusamningur á milli ráðuneytis og RÚV. Þessi samningur er svo merkilegur, að mati Eiríks, að ekkert kemst yfir hann nema fuglinn fljúgandi. Samningurinn sá arna er frá árinu 2024 og Eiríkur er svo rökvilltur að hann lætur þennan samning skyggja á þann lagabókstaf sem er lagalegur grunnur Ríkisútvarpsins. Rökvillurnar eru svo mikil lítillækkun fyrir höfund pistilsins að slíkt er fáséð. Það hentar betur að hampa tilteknum samningi og þar með skulu lögin víkja. Hér kemur skýring fyrir Eirík Rögnvaldsson og aðra sem vilja glöggva sig og sjá um hvað kæra mín virkilega fjallar: Á Íslandi eru lög. Ef grannt er skoðað þá kemur fram í þessum lögum að til er viðmið í lagalegum skilningi sem kallast „lýtalaus íslenska“. Ef betur er að gáð þá kemur einnig fram í lögum að stofnun sú sem kallast RÚV hefur þeim skyldum að gegna að fara að lögum og stofnuninni er gert skylt að flytja Íslendingum lýtalausa íslensku. Síðan koma til sögunnar menn sem vilja ekki lýtalausa íslensku og vilja að RÚV fái að vera í broddi fylkingar varðandi kynhreinsun íslenskrar tungu. Að mati Eiríks Rögnvaldssonar er einungis ein fær leið út úr vandanum. Sú leið er fólgin í að neita tilvist lýtalausrar íslensku. Hann lætur afstæðishyggju ráða úrslitum. Þakinn dyggðaskrauti upplýsir hann heimskan lýðinn og fullyrðir að ef maður bara segir að lýtalaus íslenska sé ekki til, þá sé þar með hægt að sanna að starfsmenn RÚV geti áfram stundað kynlega fordóma sína gagnvert íslenskri tungu. Helför starfsmannanna hefur skyndilega aldrei verið til. Hókus-pókus! lýtalaus íslenska er ekki til og af þeim sökum er ekki hægt að kæra neinn. Þrátt fyrir að hægt sé að sanna tilvist lýtalausrar íslensku, þá er hún ekki til. Að mati Eiríks er samt til eitthvað sem heitir „vandað mál“. Lýtalaus íslenska og vandað mál getur mín vegna átt samleið. Pistli Eiríks virðist vera stefnt gegn málflutningi mínum. Í pistli þessum verður þó vart þverfótað fyrir rökvillum. Hver byrjendamistökin taka við af öðrum. Málflutningurinn er svo barnalegur og á svo veikum brauðfótum að manni stendur næst að sýna Eiríki vorkunn. Hann er svo upptekinn við að sannfæra sig sjálfan um algildi ranghugmynda að annað virðist ekki komast að. Eiríkur er hafinn yfir lög og hafinn yfir málefnalega umræðu. Hér er eitt skýrt dæmi: „Það er sjálfsagt að gera þá kröfu til starfsfólks Ríkisútvarpsins að það vandi sig í öllum sínum störfum. En óbilgjörn krafa um „lýtalausa íslensku“ getur beinlínis unnið gegn meginmarkmiði Laga um Ríkisútvarpið eins og það er sett fram í fyrstu grein laganna: „Markmið laga þessara er að stuðla að lýðræðislegri umræðu, menningarlegri fjölbreytni og félagslegri samheldni í íslensku samfélagi með fjölmiðlaþjónustu í almannaþágu.“ Að útiloka annað fólk en það sem talar „lýtalausa íslensku“ (og er varla til) stuðlar vitaskuld ekki að „lýðræðislegri umræðu, menningarlegri fjölbreytni og félagslegri samheldni“ í samfélaginu. Þvert á móti – það hamlar lýðræðislegri umræðu, hampar ákveðnum hópum á kostnað annarra og klýfur samfélagið.“ Hvílík handvömm, hvílíkur gorgeir og hvílík endemis glámskyggni. Ef gerð er krafa til stofnunar um að hún flytji landsmönnum lýtalausa íslensku, er þá þar með verið að segja að annað fólk megi ekki hafa málfrelsi? Eiríkur gagnrýnir markmið laganna og hann gefur sér að hans túlkun sé lögunum æðri. Hann setur hér t.d. fram tvær rökvillur sem kallast heildarskekkja og deildarskekkja. Hann festir sig í snöru hyggjuleysis og japlar á því að óraunhæft sé að gera kröfur til fólks á grundvelli laga, þar eð lögin séu einstaklingunum ekki hliðholl. Niðurstaðan hlýtur því að vera sú að allir hljóta að mega brjóta lög sem eru ekki sanngjörn. Gera má kröfur um gott málfar en fólk verður að ákveða sjálft hvenær kröfurnar eru boðlegar og hvenær ekki. Hann segir að krafa laganna geti unnið gegn markmiðum þeirra. Skyndilega dettur Eiríkur svo í þann fúla pytt að draga fram hræðslurök, ógnarrök og átyllurök þegar hann ritar: „Að útiloka annað fólk en það sem talar „lýtalausa íslensku“ (og er varla til) stuðlar vitaskuld ekki að „lýðræðislegri umræðu, menningarlegri fjölbreytni og félagslegri samheldni“ í samfélaginu.“ Eins og fyrir töfra og án skýringa ályktar höfundur pistilsins að allir séu útilokaðir ef þeir tala ekki lýtalausa íslensku. Reyndar kemur hér fram að fólk sem talar lýtalausa íslenska sé varla til, á öðrum stöðum í sama pistli er lýtalaus íslenska ekki til. Það sem upp úr stendur er að Eiríkur Rögnvaldsson ætlar að verja með kjafti og klóm þau hryðjuverk sem ég kalla hvorugkynssýki. Hann ætlar einkum að beita rökvillum og gervivísindum, jafnvel smjörklípu um enskuslettur og átyllurökum um fordóma, þar eð haldbær rök og vísindi finnast ekki í vopnabúri þeirra sem verja vilja lögbrot og ósóma. Höfundur er maður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Íslensk tunga Ríkisútvarpið Tengdar fréttir Segir kæru Kristjáns út í hött Eiríkur Rögnvaldsson, uppgjafaprófessor í íslenskri málfræði og málfarslegur aðgerðarsinni, segir kæru Kristjáns Hreinssons Skerjafjarðarskálds út í hött. Það sé ekkert til sem megi kalla lýtalausa íslensku. 1. júlí 2024 13:01 Segir íslenskuna dauðadæmda Skerjafjarðarskáldið Kristján Hreinsson segir íslenska tungu dauðadæmda. Útlensk áhrif sótt í pólitíska rétthugsun séu að valda því að þjóðin öll verði sýkt af hvorugkynssýki. 27. júní 2024 10:44 Kærir RÚV til ráðuneytis vegna notkunar á kynhlutlausu máli Kristján Hreinsson skáld hefur lagt fram kæru til Lilju Daggar Alfreðsdóttur, menningar - og viðskiptaráðherra vegna notkunar íslenskrar tungu hjá fjölmörgum starfsmönnum Ríkisútvarpsins. 26. júní 2024 06:47 Mest lesið Háskólinn og rektorskjörið Gyða Margrét Pétursdóttir ,Þorgerður Jennýjardóttir Einarsdóttir Skoðun Fékk hann ekki minnisblaðið? Hjörtur J Guðmundsson Skoðun Betra og skilvirkara fjármálakerfi Benedikt Gíslason Skoðun Þegar heiftin nær tökum á hrútakofanum Heimir Már Pétursson Skoðun Geðræni sjúkdómurinn sem gleymist að tala um Stefán Guðbrandsson Skoðun Áskorun til atvinnuvegaráðherra Björn Ólafsson Skoðun Halldór 15.02.2025 Halldór Hvammsvirkjun – frumhlaup og gullhúðun Mörður Árnason Skoðun Sérlög til verndar innflytjendum? Margrét Ágústa Sigurðardóttir Skoðun Skattahækkanir, miðstýring og ESB-þráhyggja Anton Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Betra og skilvirkara fjármálakerfi Benedikt Gíslason skrifar Skoðun Háskólinn og rektorskjörið Gyða Margrét Pétursdóttir ,Þorgerður Jennýjardóttir Einarsdóttir skrifar Skoðun Fékk hann ekki minnisblaðið? Hjörtur J Guðmundsson skrifar Skoðun Áskorun til atvinnuvegaráðherra Björn Ólafsson skrifar Skoðun Skattahækkanir, miðstýring og ESB-þráhyggja Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Sérlög til verndar innflytjendum? Margrét Ágústa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Höldum yngri þingmönnum aðskildum frá hinum eldri ! Júlíus Valsson skrifar Skoðun Hvammsvirkjun – frumhlaup og gullhúðun Mörður Árnason skrifar Skoðun Geðræni sjúkdómurinn sem gleymist að tala um Stefán Guðbrandsson skrifar Skoðun Aukinn veikindaréttur – aukið jafnrétti kynjanna – fyrir félagsfólk VR Þorsteinn Skúli Sveinsson skrifar Skoðun Þegar heiftin nær tökum á hrútakofanum Heimir Már Pétursson skrifar Skoðun Verður dánaraðstoð leyfð í Danmörku í náinni framtíð? Bjarni Jónsson skrifar Skoðun Flugvöllur okkar allra! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Svar við rangfærslum Félags atvinnurekenda um tollamál Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Við þurfum að ræða um Evrópusambandið Kristján Reykjalín Vigfússon skrifar Skoðun Sannleikurinn um undirbúning útlendingafrumvarpsins Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Hvernig bætum við stafræna umgjörð heilbrigðiskerfisins? Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Þegar raunveruleikinn er forritaður Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hvernig byggjum við framtíð matvælaiðnaðar á Íslandi? Oddur Már Gunnarsson,Salvör Jónsdóttir skrifar Skoðun Á Sjálfstæðisflokkurinn sér viðreisnar von? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Valentínus Árni Már Jensson skrifar Skoðun Velferð framar verðstöðugleika: Hvers vegna lífskjör ættu að vera aðalatriðið Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Barnavernd í brennidepli! Merki um öryggi – Signs of Safety Gyða Hjartardóttir skrifar Skoðun Kolbikasvört staða María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Faglegt og jákvætt sérfræðiálit Skipulagsstofnunar um Coda Terminal Edda Sif Pind Aradóttir skrifar Skoðun Ekkert um okkur án okkar Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun One way Ticket á Litla-Hraun í framtíðinni! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Rauðsokkur í Efra-Breiðholti Edith Oddsteinsdóttir skrifar Skoðun Jafningjafræðsla um stafrænt ofbeldi Hjalti Ómar Ágústsson skrifar Skoðun Hugtakinu almannaheill snúið á haus Björg Eva Erlendsdóttir,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson ,Snæbjörn Guðmundsson,Elvar Örn Friðriksso,Friðleifur E. Guðmundsson,Snorri Hallgrímsson,Sigþrúður Jónsdóttir skrifar Sjá meira
Strámaður er ímyndaður skotspónn sem oft er settur á stall í rökræðum. Hann fær það hlutverk að setja fram skoðanir sem auðvelt er að skjóta í kaf. Í rökræðum á strámaðurinn ekki viðreisnar von. Hann er gjarnan vakinn til lífs þegar menn standa ráðþrota gagnvart rökum. Líkt og önnur falsrök, er strámaðurinn nýttur til þess að afvegaleiða umræðu og drepa málum á dreif. Týpísk sköpunarsaga strámanns leit dagsins ljós í pistli eftir Eirík Rögnvaldsson, „uppgjafaprófessor í íslenskri málfræði og málfarslegan aðgerðarsinna“, hér á vefnum þann 1. júlí s.l. en þar fer strámaðurinn á kostum. Eiríkur reifar kæru mína til ráðherra þar sem ég kæri RÚV fyrir lögbrot. Einn af grunnum kæru minnar er svokallaður lagabókstafur, sem segir að RÚV skuli flytja landsmönnum lýtalausa íslensku. Eiríkur Rögnvaldsson fer í saumana á kæru minni og nefnir réttilega að löggjafinn hefur búið svo um hnútana að stuðst er við hugtak sem kallast „lýtalaus íslenska“ og svo reynir Eiríkur að sanna fyrir sjálfum sér að fyrirbærið sé ekki til. Sönnun hans er sett fram af hreinni vanþekkingu og valtvennuvilla látin duga. Eiríkur gefur sér einungis tvo kosti, annað hvort er lýtalaus íslenska til eða ekki til í raunverulegu tungumáli. Í rökskekkjunni leynist kjánaleg blekking. Höfundur pistilsins gefur sér einungis þá kosti sem henta honum í leit að niðurstöðu. Hann sneiðir viljandi hjá þriðja möguleikanum sem reyndar er ljóslifandi staðreynd: Lýtalaus íslenska er til sem lagaleg skilgreining. Geta má sér þess til að hugtakið vísi í að almennar málvenjur og reglur t.d. í málfræði séu lagðar til grundvallar. Í kæru minni fer ég ekki eftir smekk Eiríks Rögnvaldssonar, heldur er það laganna hljóðan sem ríkjum ræður. Eiríkur kemst að þeirri stórkostlegu niðurstöðu að kæra mín sé „út í hött“. Þeirri fullyrðingu, sem reist er á rökvillu, fylgir Eiríkur svo úr hlaði með því að gera mér upp skoðun. Hann ritar: „Þess vegna er áðurnefnd kæra Kristjáns Hreinssonar út í hött – „lýtalaus íslenska“ er ekki til og fráleitt að fullyrða að breytingar sem sumt starfsfólk Ríkisútvarpsins hefur gert á máli sínu í átt til kynhlutleysis valdi því að íslenskan sé „dauðadæmd“.“ Hér endurtekur Eiríkur stef sem reist er á lygi. Sú skreytni kemur frá Gauta Kristmannsyni, bókagagnrýnanda RÚV. Stefið gengur út á það að ég hafi sagt að íslenskan sé dauðadæmd vegna hvorugkynssýkinnar. Svo er þó ekki. Þetta hef ég hvergi sagt. Rökvilla er patentlausn sem er í ætt við að pissa í skóinn. Rangfærslur felast t.d. í því að töfra fram hringsönnun en sú rökvilla byggir á því að maður leitar að forsendum sem styðja niðurstöðu í stað þess að leita að niðurstöðu út frá gefnum forsendum. Þetta er gjarnan gert þegar menn hafa enga leið til að verja illa ígrundaðar ákvarðanir. Í stað þess að játa mistök er farin sú leið að leita að einhverju sem hægt er að gera að blóraböggli. Eiríkur Rögnvaldsson er einn af þeim sem telja að allir Íslendingar verði að læra nýja leið íslenskrar tungu. Tilgangur þeirrar leiðar er að koma til móts við þá einstaklinga sem telja að í íslensku séu of mörg orð í karlkyni. Í fávísi Eiríks og örfárra annarra, fyrirferðarmikilla aðdáenda hvorugkyns, ríkir sá misskilningur sem segir að kyn í málfræði og kyn í líffræði sé eitt og sama fyrirbærið. Þar er einnig ríkjandi sá misskilningur sem segir að bjarga megi siðviti íslensku þjóðarinnar með því að framkvæma kynleiðréttingu persónufornafna í fleirtölu. Þá ríkir í sömu kreðsu sá misskilningur sem segir að orðalag eins og það sem ég heyrði nýlega: „Öll Japanir eru gott fólk,“ sé eðlileg þróun tungumálsins. Að mínum dómi er til skammar fyrir allt þenkjandi fólk að uppivöðsluseggir fái að flagga þeim misskilningi sem hér er lýst. Himnesk hræsni blasir við. Þeim sem hafa fallið fyrir hinum þríþætta misskilningi þykir eðlilegt að líta á sína leið sem hina einu réttu. Kenna skal alþýðunni allt um nýstárlega kynvitund, nýtt siðferði og nýja þróunarkenningu tungumálsins. Ef ekki er hægt að breiða út fagnaðarerindið með haldbærum rökum, þá skal það gert með falsrökum, lygi og þvergirðingshætti. Það er engu líkara en Eiríkur Rögnvaldsson lifi í ævintýrinu um Búkollu. „Taktu hár úr hala mínum!“ Skyndilega er kominn þjónustusamningur á milli ráðuneytis og RÚV. Þessi samningur er svo merkilegur, að mati Eiríks, að ekkert kemst yfir hann nema fuglinn fljúgandi. Samningurinn sá arna er frá árinu 2024 og Eiríkur er svo rökvilltur að hann lætur þennan samning skyggja á þann lagabókstaf sem er lagalegur grunnur Ríkisútvarpsins. Rökvillurnar eru svo mikil lítillækkun fyrir höfund pistilsins að slíkt er fáséð. Það hentar betur að hampa tilteknum samningi og þar með skulu lögin víkja. Hér kemur skýring fyrir Eirík Rögnvaldsson og aðra sem vilja glöggva sig og sjá um hvað kæra mín virkilega fjallar: Á Íslandi eru lög. Ef grannt er skoðað þá kemur fram í þessum lögum að til er viðmið í lagalegum skilningi sem kallast „lýtalaus íslenska“. Ef betur er að gáð þá kemur einnig fram í lögum að stofnun sú sem kallast RÚV hefur þeim skyldum að gegna að fara að lögum og stofnuninni er gert skylt að flytja Íslendingum lýtalausa íslensku. Síðan koma til sögunnar menn sem vilja ekki lýtalausa íslensku og vilja að RÚV fái að vera í broddi fylkingar varðandi kynhreinsun íslenskrar tungu. Að mati Eiríks Rögnvaldssonar er einungis ein fær leið út úr vandanum. Sú leið er fólgin í að neita tilvist lýtalausrar íslensku. Hann lætur afstæðishyggju ráða úrslitum. Þakinn dyggðaskrauti upplýsir hann heimskan lýðinn og fullyrðir að ef maður bara segir að lýtalaus íslenska sé ekki til, þá sé þar með hægt að sanna að starfsmenn RÚV geti áfram stundað kynlega fordóma sína gagnvert íslenskri tungu. Helför starfsmannanna hefur skyndilega aldrei verið til. Hókus-pókus! lýtalaus íslenska er ekki til og af þeim sökum er ekki hægt að kæra neinn. Þrátt fyrir að hægt sé að sanna tilvist lýtalausrar íslensku, þá er hún ekki til. Að mati Eiríks er samt til eitthvað sem heitir „vandað mál“. Lýtalaus íslenska og vandað mál getur mín vegna átt samleið. Pistli Eiríks virðist vera stefnt gegn málflutningi mínum. Í pistli þessum verður þó vart þverfótað fyrir rökvillum. Hver byrjendamistökin taka við af öðrum. Málflutningurinn er svo barnalegur og á svo veikum brauðfótum að manni stendur næst að sýna Eiríki vorkunn. Hann er svo upptekinn við að sannfæra sig sjálfan um algildi ranghugmynda að annað virðist ekki komast að. Eiríkur er hafinn yfir lög og hafinn yfir málefnalega umræðu. Hér er eitt skýrt dæmi: „Það er sjálfsagt að gera þá kröfu til starfsfólks Ríkisútvarpsins að það vandi sig í öllum sínum störfum. En óbilgjörn krafa um „lýtalausa íslensku“ getur beinlínis unnið gegn meginmarkmiði Laga um Ríkisútvarpið eins og það er sett fram í fyrstu grein laganna: „Markmið laga þessara er að stuðla að lýðræðislegri umræðu, menningarlegri fjölbreytni og félagslegri samheldni í íslensku samfélagi með fjölmiðlaþjónustu í almannaþágu.“ Að útiloka annað fólk en það sem talar „lýtalausa íslensku“ (og er varla til) stuðlar vitaskuld ekki að „lýðræðislegri umræðu, menningarlegri fjölbreytni og félagslegri samheldni“ í samfélaginu. Þvert á móti – það hamlar lýðræðislegri umræðu, hampar ákveðnum hópum á kostnað annarra og klýfur samfélagið.“ Hvílík handvömm, hvílíkur gorgeir og hvílík endemis glámskyggni. Ef gerð er krafa til stofnunar um að hún flytji landsmönnum lýtalausa íslensku, er þá þar með verið að segja að annað fólk megi ekki hafa málfrelsi? Eiríkur gagnrýnir markmið laganna og hann gefur sér að hans túlkun sé lögunum æðri. Hann setur hér t.d. fram tvær rökvillur sem kallast heildarskekkja og deildarskekkja. Hann festir sig í snöru hyggjuleysis og japlar á því að óraunhæft sé að gera kröfur til fólks á grundvelli laga, þar eð lögin séu einstaklingunum ekki hliðholl. Niðurstaðan hlýtur því að vera sú að allir hljóta að mega brjóta lög sem eru ekki sanngjörn. Gera má kröfur um gott málfar en fólk verður að ákveða sjálft hvenær kröfurnar eru boðlegar og hvenær ekki. Hann segir að krafa laganna geti unnið gegn markmiðum þeirra. Skyndilega dettur Eiríkur svo í þann fúla pytt að draga fram hræðslurök, ógnarrök og átyllurök þegar hann ritar: „Að útiloka annað fólk en það sem talar „lýtalausa íslensku“ (og er varla til) stuðlar vitaskuld ekki að „lýðræðislegri umræðu, menningarlegri fjölbreytni og félagslegri samheldni“ í samfélaginu.“ Eins og fyrir töfra og án skýringa ályktar höfundur pistilsins að allir séu útilokaðir ef þeir tala ekki lýtalausa íslensku. Reyndar kemur hér fram að fólk sem talar lýtalausa íslenska sé varla til, á öðrum stöðum í sama pistli er lýtalaus íslenska ekki til. Það sem upp úr stendur er að Eiríkur Rögnvaldsson ætlar að verja með kjafti og klóm þau hryðjuverk sem ég kalla hvorugkynssýki. Hann ætlar einkum að beita rökvillum og gervivísindum, jafnvel smjörklípu um enskuslettur og átyllurökum um fordóma, þar eð haldbær rök og vísindi finnast ekki í vopnabúri þeirra sem verja vilja lögbrot og ósóma. Höfundur er maður.
Segir kæru Kristjáns út í hött Eiríkur Rögnvaldsson, uppgjafaprófessor í íslenskri málfræði og málfarslegur aðgerðarsinni, segir kæru Kristjáns Hreinssons Skerjafjarðarskálds út í hött. Það sé ekkert til sem megi kalla lýtalausa íslensku. 1. júlí 2024 13:01
Segir íslenskuna dauðadæmda Skerjafjarðarskáldið Kristján Hreinsson segir íslenska tungu dauðadæmda. Útlensk áhrif sótt í pólitíska rétthugsun séu að valda því að þjóðin öll verði sýkt af hvorugkynssýki. 27. júní 2024 10:44
Kærir RÚV til ráðuneytis vegna notkunar á kynhlutlausu máli Kristján Hreinsson skáld hefur lagt fram kæru til Lilju Daggar Alfreðsdóttur, menningar - og viðskiptaráðherra vegna notkunar íslenskrar tungu hjá fjölmörgum starfsmönnum Ríkisútvarpsins. 26. júní 2024 06:47
Skoðun Háskólinn og rektorskjörið Gyða Margrét Pétursdóttir ,Þorgerður Jennýjardóttir Einarsdóttir skrifar
Skoðun Aukinn veikindaréttur – aukið jafnrétti kynjanna – fyrir félagsfólk VR Þorsteinn Skúli Sveinsson skrifar
Skoðun Hvernig byggjum við framtíð matvælaiðnaðar á Íslandi? Oddur Már Gunnarsson,Salvör Jónsdóttir skrifar
Skoðun Velferð framar verðstöðugleika: Hvers vegna lífskjör ættu að vera aðalatriðið Eggert Sigurbergsson skrifar
Skoðun Faglegt og jákvætt sérfræðiálit Skipulagsstofnunar um Coda Terminal Edda Sif Pind Aradóttir skrifar
Skoðun Hugtakinu almannaheill snúið á haus Björg Eva Erlendsdóttir,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson ,Snæbjörn Guðmundsson,Elvar Örn Friðriksso,Friðleifur E. Guðmundsson,Snorri Hallgrímsson,Sigþrúður Jónsdóttir skrifar