Skoðun

Geggjaður Golgatahlátur

Bjarni Karlsson og Jóna Hrönn Bolladóttir skrifa

Okkur langar að þakka Rúv fyrir helgileikinn um Jesú á krossinum sem boðið var upp á hjá Gísla Marteini á föstudagskvöldið. Það er vandséð hvernig hefði mátt gera þetta betur. Allt var svo fyndið og skemmtilegt þegar Berglind Festival fór með krossinn í Smáralind og spurði skrýtinna spurninga um lærisneiðar, krossfitt og alls konar svo fólk varð bara ringlað og hló og hló. Þarna tókst þáttagerðarfólkinu að fanga svo vel stemmninguna eins og henni einmitt er lýst í guðspjöllunum þegar Jesús var kominn á Golgata. Áður hafði hann verið færður í kjánalegan kóngabúning með kórónu úr þyrnum og látinn halda á einhverri bambusstöng til að lúkka eins og valdsmaður. Það hafði verið gott grín. Svo, áður en hann var negldur upp, var honum boðinn vínsopi – en það var bara plat. Það var nefnilega búið að setja gall í vínið svo að þetta var svona ógeðsdrykkur sem hann fékk! Þó náði stemmningin ekki hámarki sínu fyrr en búið var að negla Jesú fastan á krossinn. Þá fyrst varð húmorinn virkilega svartur. – Öðrum bjargaði hann en sjálfum sér getur hann ekki bjargað, sagði einn og menn byrjuðu að hristast. – Ef þú ert Kristur, stígðu þá niður af krossinum! gall þá í einum. Menn hafa stutt sig hver við annan og grátið af hlátri. Loks toppaðist sprellið algerlega þegar annar nafnlausu ræningjanna sem héngu þarna sitt hvoru megin, og var sjálfur að fara að drepast, blandaði sér í fjörið: „Ert þú ekki Kristur? Bjargaðu sjálfum þér og okkur!“ Við þetta útspil úr algerlega óvæntri átt hafa m.a.s. óbreyttir hermenn leyft sér að hlægja svo að glamraði í sverðum og skjöldum.

Þess vegna var svo gott hjá Berglindi Festival að hafa svona ólíkt fólk á öllum aldri í helgileiknum og líka ein virkilega fín og flott hjón sem þjóðin þekkir. Fólk sem hefur allt og þarf ekkert að óttast neitt svona eins og kom fyrir Jesú. Fyndið að sjá einmitt þau skottast um með krossinn á milli sín í Smáralindinni.

Síðan var líka svo hressilegt þegar Berglind bara kom með krossinn inn í stúdíóið og öll sem voru í settinu hjá honum Gísla gátu hlegið svo innilega saman og enginn af þessu frábæra og upplýsta fólki vissi neitt út á hvað þetta krossflipp allt saman gekk nema væntanlegur forsetaframbjóðandi tengdi það helst við súkkulaðiát.

Í okkar huga staðfesti Berglind að hún skilur gildi helgileikja og kann til verka þegar hún gat sérstaklega um viðmælanda sem hún hafði fengið í Smáralind sem hefði vitað margt um Golgata og tjáð sig af alvöru um málefnið. En það hafði þurft að sleppa því innskoti af tækniástæðum. Fullkomin snilld.

Hvað skyldi þessi kona sem ekki var með í þættinum hafa sagt? Það væri gaman að vita en væri samt auðvitað spoiler. Kannski hefur konan sýnt kross sem hún bar um hálsinn og sagt hvað hann merkir í hennar lífi. Kannski hefur hún sagt frá því að vináttan sem hún ætti við Jesú væri henni haldreipi í tilverunni. Að þjáningarnar sem Jesús leið séu líkar ýmsu sem hún hafi þurft að kynnast. Hún hafi nefnilega líka verið yfirgefinn, svikin, hædd og meidd. Kannski var hún að segja eitthvað svona sem ekki á heima í helgileikjum um Golgatahláturinn.

Sennilega hefur þörfin fyrir að hlægja að þjáningunnni aldrei leitað jafn sterkt á okkur og einmitt þessa páska. Með því að hlægja að þessu öllu saman hvílist okkar skelkaða taugakerfi. Okkur langar svo mikið að vera í hópi hinna velheppnuðu sem ekki hafa áhyggjur af stýrivöxtum, húsnæði, heilsu eða öryggi. Á meðan við hlægjum líður okkur eins og við séum hólpin. Það er eðlilegt. Kross Jesú truflar og ónáðar. Ekkert er óvæntara og þ.a.l. fyndnara en grátandi Guð. Almáttugur Guð sem fer ekki með vald sem feng eða eign heldur tekur á sjálfan sig alla kvöl og angist. Guð sem tekur mannleg kjör alvarlega. Er það ekki hámark allrar fyndni?

Við veðjum að konan sem ekki passaði í helgileikinn verður í hópi þeirra þúsunda hér á landi og milljónanna um allan heim sem næsta fimmtudagskvöld, skírdagskvöld, ganga til altaris að taka við líkama og blóði Jesú í brauði og víni. Þannig mun hún staðfesta fyrir sjálfri sér og öllum sem vilja vita það, að hún lítur ekki niður á neinn og neitar jafnframt að lúta valdinu sem á öllum öldum drepur skellihlægjandi. Kanski mun hún líka sitja og hlusta á Passíusálma á föstudaginn langa. Þeir eru mjög fyndnir eins og þjóðin veit.

Klárlega mun einmitt þessi kona vakna snemma á páskadag og sameinast í raunheimum með alls kyns ókunnugu fólki í sinni kirkju sem á það eitt sameiginlegt að langa enn og aftur að heyra söguna af Jesú. Söguna um undrið sem verður þegar vald ástarinnar afvopnar ástina á valdinu. Sú saga vekur annan og ólíkan hlátur. Páskahláturinn er feginshlátur sem vaknar þegar maður fattar að lífið er ekki keppni í heppni.

Þá er gott að fara heim og brjóta páskaeggið og muna að rétt eins og skurnið skilur ungann frá birtu himinsins þannig er vald heimsins og sjálfur dauðinn bara hismi.

Lifi lífið!




Skoðun

Skoðun

Sögu­legt tæki­færi

Logi Einarsson,Eydís Ásbjörnsdóttir,Sæunn Gísladóttir,Sindri S. Kristjánsson skrifar

Sjá meira


×