Er verið að hafa okkur að fíflum? Guðmundur Hrafn Arngrímsson skrifar 4. nóvember 2022 08:00 Í dag kynnir borgarstjórn Reykjavíkur fyrirætlanir sínar um svokallaða lífsgæðaborg. Á fundinum verður farið yfir þann fjölda íbúða sem eru í byggingu í Reykjavík og húsnæðsistefnuna almennt. Fullyrt er að aldrei hafi verið byggt eins mikið af íbúðum í Reykjavík. Það er hinsvegar ekki nema tvö ár síðan að aldrei höfðu verið eins fáar íbúðir í byggingu í Reykjavík fyrir utan árin eftir hrun. Fyrirsögn húsnæðisáætlunar Reykjavíkur er “Öruggt húsnæði á viðráðanlegu verði”. Dregið úr uppbyggingu á milli ára um sjötíu prósent. Á árunum 2019-2020 bættust aðeins 500 íbúðir við húsnæðismarkaðinn í Reykjavík, eða einungis fimmtíu prósent af ársþörfinni. Árið áður, 2018 voru byggðar 1.740 íbúðir og því var dregið úr byggingamagni um rúmlega sjötíu prósent á milli ára. Það var gert vegna þess að offramboð á dýrum lúxusíbúð hafði myndast í miðbænum. Sú ákvörðun borgarstjórnar um að draga svo harkalega úr uppbyggingu kom þvert á varnaðarorð ríkisins og fjölmargra stofnana um ríkjandi húsnæðisskorts sem ríkir enn. Meira en í fyrra, en langt frá að vera nóg. Í fyrra voru 1.564 íbúðir fullkláraðar og á fyrstu 10 mánuðum árisins eru þær orðnar 674 talsins. Á heimasíðu Reykjavíkurborgar er talað um að allt að 26.000 íbúðir séu í farvatninu á hinum ýmsu skipulags- og byggingastigum. Þar er einnig mikið gert úr því að aldrei hafi verið byggt eins mikið í Reykjavík og nú. Það er rétt, en Reykjavík hefur heldur aldrei verið eins stór, hún stækkar og fólksfjölgun eykst. Það eitt kallar á aukna uppbyggingu og mælikvarðinn á árangur ætti að vera aðeins einn, þ.e. hvort yfirvöldum tekst að uppfylla skyldur sínar og útvega húsnæði fyrir alla íbúa sína. Fleiri íbúðir á skammtímaleigumarkaði í Reykjavík. Það skortir íbúðir á höfuðborgarsvæðinu og Reykjavík ber þar stærstu skyldurnar, sem langstærsta sveitarfélagið og sem höfuðborg landsins. Þá hjálpar það ekki að Reykjavík skuli ekki setja neinar hömlur á starfssemi skamtímaleiguíbúða í borginni, en þær eru fleiri í Reykjavík en víðast hvar annarsstaðar í heiminum. Í Reykjavík eru t.d. 13 sinnum fleiri íbúðir á skammtímaleigumarkaði miðað við heildarfjölda íbúða en í Stokkhólmi og 150 sinnum fleiri en í Berlín. Fyrir hvern er verið að byggja? Samkvæmt Fasteignaskrá Þjóðskrár hafa verið byggðar 2.526 íbúðir á landinu í ár. Af þeim hafa færri en helmingur ratað til einstaklinga með eina íbúð. Meira en fimmtíu prósent íbúðanna því hafa endað í höndum fyrirtækja eða eignafólks sem á fasteignir fyrir. Það er mjög sérkennilegt að vera að básúna með stórkostleg áform í uppbyggingu íbúðarhúsnæðis ef einungis minnihluti þess húsnæðis fer til einstaklinga sem eru að reyna að koma sér upp heimili en meirihlutinn fer til leigufélaga og eignafólks. Við vitum svo öll hvernig tilkoma leigufélaga og braskara hefur haft skelfilegar afleiðingar fyrir verðmyndun á leigumarkaði og húsnæðismarkaði almennt og haft stórskaðleg áhrif á samfélagið allt. Sagan af „Hagkvæmu húsnæði” sem er dýrara en annað. Árið 2014 voru áform um svokölluðu hagkvæm húsnæði fyrst kynnt af þáverandi meirihluta í Reykjavík. Það voru svokölluð Reykjavíkurhús, einföld og ódýr í uppbyggingu og áttu að verða einskonar nútímaútgáfa af verkamannabústöðunum. Árin 2017 og 2018 var verkefnið sett á laggirnar með hugmyndasamkeppni og í mars 2019 voru kynntar fjölmargar tillögur um “um ódýrari íbúðir fyrir ungt fólk og fyrstu kaupendur. Eitt þessara verkefni er verkefnið HOOS frá fyrirtæki sem heitir Frambúð. Fyrir fyrirtækinu fer Pétur Marteinsson fjárfestir. Verkefnið hefur hlotið brautargengi hjá borginni og í maí síðastliðnum var samþykkt í borgarráði að úthluta þeim lóð og veita þeim leyfi til að byggja 140 íbúðir í Skerjafirði. Samkvæmt erindi Frambúðar, sem var samþykkt þá eru föst fermetraverð á þessu hagkvæma húsnæði. Við skulum skoða þau og samhengi þeirra: Árið 2014 þegar fyrst var rætt um þessa tegund húsnæðis þá var fermetraverð á 60 fermetra íbúð í Reykavík 335.000 kr og lágmarkslaun í landinu voru um 223.000 kr/mán. Mánaðartekjur sérhæfðs starfsmanns í verslun, á taxtalaunum dugði því fyrir sextíu og sex prósent af fermetraverðinu. Í dag eru lágmarkslaun 368.000 kr og fermetraverð á 60 fermetra íbúð á markaði er 737.000 kr. Í dag duga lágmarkslaun fyrir um fjörutíu og níu prósent af fermetraverðinu. Það er því ljóst að það hefur dregið verulega á milli launa og markaðsverðs á húsnæði. En hvernig skyldi hátta til með hið hagkvæma húsnæði. Hugtakið “Hagkvæmni” þýðir samkvæmt orðabók Árna Magnússonar “fjárhagslegur ávinningur” og því skyldi maður ætla að hið “unga fólk og fyrstu kaupendur” fengu hlutdeild í þeim ávinningi. Ef hlutfall milli launa og fermetraverðs á markaði var sextíu og sex prósent árið 2014, skyldi maður líka ætla að launin dyggðu í stærra hlutfalli fyrir hinu hagkvæma húsnæði, að það væri að minnsta kosti á lægra verði en markaðsverðið. Það fermetraverð sem hinsvegar er útlistað í samþykkt borgarráðs fyrir 60 fermetra íbúð er 779.210 kr, eða sjö prósent hærra en núverandi markaðsverð. Núna duga mánaðarlaun þeirra lægst launuðu eingöngu fyrir fjörutíu og sjö prósent af fermetraverði “hagkvæms húsnæðis”, en árið 2014 dugði þau fyrir sextíu og sex prósent af markaðsverði. Borgarráð hefur þannig samþykkt tillögur um “Hagkvæmt húsnæði” sem hefur hækkað fjörutíu og tvö prósent umfram lægstu laun, þ.e. samþykkt verkefni með hærra fermetraverð en á frjálsum markaði, undir þeim formerkjum að það sé “ódýrt fyrir ungt fólk og fyrstu kaupendur”. Ég veit ekki hvað þið eruð að hugsa gott fólk, en ef þið hafið það á tilfinningunni að verið sé að reyna að hafa ykkur að fíflum með þessari framkvæmd og umsýslu meirihlutans í Reykjavík þá er það væntanlega einmitt þannig. Það hefur komið í ljós síðustu misseri, og ekki síst síðustu daga að það er lítið að marka áætlunagerð meirihlutans, og við höfum heldur ekki hugmynd um það fyrir hvern hann er að vinna. Höfundur er formaður sSamtaka leigjenda á Íslandi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Guðmundur Hrafn Arngrímsson Leigumarkaður Mest lesið Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Leikrit Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Vér vesalingar Ingólfur Sverrisson Skoðun Svona eða hinsegin, hvert okkar verður næst? Unnar Geir Unnarsson Skoðun Þurfum við virkilega „leyniþjónustu”? Helen Olafsdóttir Skoðun Ákall til íslenskra stjórnmálamanna Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Ævinlega þakkláti flóttamaðurinn Zeljka Kristín Klobucar Skoðun Byrjað á öfugum enda! Hjálmar Heiðdal Skoðun Þjóðaratkvæðagreiðsla vegna umsóknar um aðild að ESB er stjórnsýslugrín! Júlíus Valsson Skoðun Plan Samfylkingar: Svona náum við niður vöxtunum Jóhann Páll Jóhannsson Skoðun Skoðun Skoðun Ævinlega þakkláti flóttamaðurinn Zeljka Kristín Klobucar skrifar Skoðun Vér vesalingar Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Leikrit Landsvirkjunar skrifar Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Svona eða hinsegin, hvert okkar verður næst? Unnar Geir Unnarsson skrifar Skoðun Reynisfjara og mannréttindasáttmáli Evrópu Róbert R. Spanó skrifar Skoðun Að hlúa að foreldrum: Forvörn sem skiptir máli Áróra Huld Bjarnadóttir skrifar Skoðun Ákall til íslenskra stjórnmálamanna Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Þurfum við virkilega „leyniþjónustu”? Helen Olafsdóttir skrifar Skoðun Byrjað á öfugum enda! Hjálmar Heiðdal skrifar Skoðun Væri ekki hlaupið út aftur Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Gervigreind fyrir alla — en fyrir hvern í raun? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Hefur ítrekað hótað okkur áður Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Þjóðaratkvæðagreiðsla vegna umsóknar um aðild að ESB er stjórnsýslugrín! Júlíus Valsson skrifar Skoðun Bandaríkin voru alltaf vondi kallinn Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Erum við á leiðinni í hnífavesti? Davíð Bergmann skrifar Skoðun Ákall til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra að standa við gefin loforð Laura Sólveig Lefort Scheefer,Snorri Hallgrímsson,Sigurlaug Eir Beck Þórsdóttir,Jóhanna Malen Skúladóttir,Ida Karólína Harris,Antonia Hamann,Julien Nayet-Pelletier skrifar Skoðun Kæfandi klámhögg sveitarstjóra Jón Trausti Reynisson skrifar Skoðun Klár fyrir Verslunarmannahelgina? Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Vegið að börnum í pólitískri aðför að ferðaþjónustunni Einar Freyr Elínarson skrifar Skoðun Hið tæra illa Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Ferðamannaiðnaður? Nei, ferðaþjónusta! Guðmundur Björnsson skrifar Skoðun Hæðarveiki og lyf Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Landsvirkjun hafin yfir lög Björg Eva Erlendsdóttir skrifar Skoðun Fjárskipti við slit óvígðrar sambúðar: Meginreglur og frávik Sveinn Ævar Sveinsson skrifar Skoðun Þau eru framtíðin – en fá ekki að njóta nútímans Sigurður Kári skrifar Skoðun Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hvers vegna þegir kristin, vestræn menning? Ómar Torfason skrifar Skoðun Trump les tölvupóstinn þinn Mörður Áslaugarson skrifar Skoðun „Já, hvað með bara að skjóta hann!“ Þórhildur Hjaltadóttir skrifar Sjá meira
Í dag kynnir borgarstjórn Reykjavíkur fyrirætlanir sínar um svokallaða lífsgæðaborg. Á fundinum verður farið yfir þann fjölda íbúða sem eru í byggingu í Reykjavík og húsnæðsistefnuna almennt. Fullyrt er að aldrei hafi verið byggt eins mikið af íbúðum í Reykjavík. Það er hinsvegar ekki nema tvö ár síðan að aldrei höfðu verið eins fáar íbúðir í byggingu í Reykjavík fyrir utan árin eftir hrun. Fyrirsögn húsnæðisáætlunar Reykjavíkur er “Öruggt húsnæði á viðráðanlegu verði”. Dregið úr uppbyggingu á milli ára um sjötíu prósent. Á árunum 2019-2020 bættust aðeins 500 íbúðir við húsnæðismarkaðinn í Reykjavík, eða einungis fimmtíu prósent af ársþörfinni. Árið áður, 2018 voru byggðar 1.740 íbúðir og því var dregið úr byggingamagni um rúmlega sjötíu prósent á milli ára. Það var gert vegna þess að offramboð á dýrum lúxusíbúð hafði myndast í miðbænum. Sú ákvörðun borgarstjórnar um að draga svo harkalega úr uppbyggingu kom þvert á varnaðarorð ríkisins og fjölmargra stofnana um ríkjandi húsnæðisskorts sem ríkir enn. Meira en í fyrra, en langt frá að vera nóg. Í fyrra voru 1.564 íbúðir fullkláraðar og á fyrstu 10 mánuðum árisins eru þær orðnar 674 talsins. Á heimasíðu Reykjavíkurborgar er talað um að allt að 26.000 íbúðir séu í farvatninu á hinum ýmsu skipulags- og byggingastigum. Þar er einnig mikið gert úr því að aldrei hafi verið byggt eins mikið í Reykjavík og nú. Það er rétt, en Reykjavík hefur heldur aldrei verið eins stór, hún stækkar og fólksfjölgun eykst. Það eitt kallar á aukna uppbyggingu og mælikvarðinn á árangur ætti að vera aðeins einn, þ.e. hvort yfirvöldum tekst að uppfylla skyldur sínar og útvega húsnæði fyrir alla íbúa sína. Fleiri íbúðir á skammtímaleigumarkaði í Reykjavík. Það skortir íbúðir á höfuðborgarsvæðinu og Reykjavík ber þar stærstu skyldurnar, sem langstærsta sveitarfélagið og sem höfuðborg landsins. Þá hjálpar það ekki að Reykjavík skuli ekki setja neinar hömlur á starfssemi skamtímaleiguíbúða í borginni, en þær eru fleiri í Reykjavík en víðast hvar annarsstaðar í heiminum. Í Reykjavík eru t.d. 13 sinnum fleiri íbúðir á skammtímaleigumarkaði miðað við heildarfjölda íbúða en í Stokkhólmi og 150 sinnum fleiri en í Berlín. Fyrir hvern er verið að byggja? Samkvæmt Fasteignaskrá Þjóðskrár hafa verið byggðar 2.526 íbúðir á landinu í ár. Af þeim hafa færri en helmingur ratað til einstaklinga með eina íbúð. Meira en fimmtíu prósent íbúðanna því hafa endað í höndum fyrirtækja eða eignafólks sem á fasteignir fyrir. Það er mjög sérkennilegt að vera að básúna með stórkostleg áform í uppbyggingu íbúðarhúsnæðis ef einungis minnihluti þess húsnæðis fer til einstaklinga sem eru að reyna að koma sér upp heimili en meirihlutinn fer til leigufélaga og eignafólks. Við vitum svo öll hvernig tilkoma leigufélaga og braskara hefur haft skelfilegar afleiðingar fyrir verðmyndun á leigumarkaði og húsnæðismarkaði almennt og haft stórskaðleg áhrif á samfélagið allt. Sagan af „Hagkvæmu húsnæði” sem er dýrara en annað. Árið 2014 voru áform um svokölluðu hagkvæm húsnæði fyrst kynnt af þáverandi meirihluta í Reykjavík. Það voru svokölluð Reykjavíkurhús, einföld og ódýr í uppbyggingu og áttu að verða einskonar nútímaútgáfa af verkamannabústöðunum. Árin 2017 og 2018 var verkefnið sett á laggirnar með hugmyndasamkeppni og í mars 2019 voru kynntar fjölmargar tillögur um “um ódýrari íbúðir fyrir ungt fólk og fyrstu kaupendur. Eitt þessara verkefni er verkefnið HOOS frá fyrirtæki sem heitir Frambúð. Fyrir fyrirtækinu fer Pétur Marteinsson fjárfestir. Verkefnið hefur hlotið brautargengi hjá borginni og í maí síðastliðnum var samþykkt í borgarráði að úthluta þeim lóð og veita þeim leyfi til að byggja 140 íbúðir í Skerjafirði. Samkvæmt erindi Frambúðar, sem var samþykkt þá eru föst fermetraverð á þessu hagkvæma húsnæði. Við skulum skoða þau og samhengi þeirra: Árið 2014 þegar fyrst var rætt um þessa tegund húsnæðis þá var fermetraverð á 60 fermetra íbúð í Reykavík 335.000 kr og lágmarkslaun í landinu voru um 223.000 kr/mán. Mánaðartekjur sérhæfðs starfsmanns í verslun, á taxtalaunum dugði því fyrir sextíu og sex prósent af fermetraverðinu. Í dag eru lágmarkslaun 368.000 kr og fermetraverð á 60 fermetra íbúð á markaði er 737.000 kr. Í dag duga lágmarkslaun fyrir um fjörutíu og níu prósent af fermetraverðinu. Það er því ljóst að það hefur dregið verulega á milli launa og markaðsverðs á húsnæði. En hvernig skyldi hátta til með hið hagkvæma húsnæði. Hugtakið “Hagkvæmni” þýðir samkvæmt orðabók Árna Magnússonar “fjárhagslegur ávinningur” og því skyldi maður ætla að hið “unga fólk og fyrstu kaupendur” fengu hlutdeild í þeim ávinningi. Ef hlutfall milli launa og fermetraverðs á markaði var sextíu og sex prósent árið 2014, skyldi maður líka ætla að launin dyggðu í stærra hlutfalli fyrir hinu hagkvæma húsnæði, að það væri að minnsta kosti á lægra verði en markaðsverðið. Það fermetraverð sem hinsvegar er útlistað í samþykkt borgarráðs fyrir 60 fermetra íbúð er 779.210 kr, eða sjö prósent hærra en núverandi markaðsverð. Núna duga mánaðarlaun þeirra lægst launuðu eingöngu fyrir fjörutíu og sjö prósent af fermetraverði “hagkvæms húsnæðis”, en árið 2014 dugði þau fyrir sextíu og sex prósent af markaðsverði. Borgarráð hefur þannig samþykkt tillögur um “Hagkvæmt húsnæði” sem hefur hækkað fjörutíu og tvö prósent umfram lægstu laun, þ.e. samþykkt verkefni með hærra fermetraverð en á frjálsum markaði, undir þeim formerkjum að það sé “ódýrt fyrir ungt fólk og fyrstu kaupendur”. Ég veit ekki hvað þið eruð að hugsa gott fólk, en ef þið hafið það á tilfinningunni að verið sé að reyna að hafa ykkur að fíflum með þessari framkvæmd og umsýslu meirihlutans í Reykjavík þá er það væntanlega einmitt þannig. Það hefur komið í ljós síðustu misseri, og ekki síst síðustu daga að það er lítið að marka áætlunagerð meirihlutans, og við höfum heldur ekki hugmynd um það fyrir hvern hann er að vinna. Höfundur er formaður sSamtaka leigjenda á Íslandi.
Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar
Skoðun Þjóðaratkvæðagreiðsla vegna umsóknar um aðild að ESB er stjórnsýslugrín! Júlíus Valsson skrifar
Skoðun Ákall til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra að standa við gefin loforð Laura Sólveig Lefort Scheefer,Snorri Hallgrímsson,Sigurlaug Eir Beck Þórsdóttir,Jóhanna Malen Skúladóttir,Ida Karólína Harris,Antonia Hamann,Julien Nayet-Pelletier skrifar
Skoðun Fjárskipti við slit óvígðrar sambúðar: Meginreglur og frávik Sveinn Ævar Sveinsson skrifar
Skoðun Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir skrifar