Takið ákvörðunina Sóley Kaldal skrifar 15. september 2022 08:00 Manstu þegar gluggarnir heima hjá þér fóru að leka, ofninn bilaði og þú áttir von á einu barni til viðbótar svo það bráðvantaði annað herbergi - en þú beiðst bara í nokkur ár þangað til að málið leystist af sjálfu sér? Nei ekki ég heldur. Það er vegna þess að heimurinn virkar ekki þannig. Þvert á móti stækka vandamálin því lengur sem kosið er að vanrækja þau. Árið 2013 var Laugarnesskóli kominn í hámarksafkastagetu, hvort sem litið var til fjölda kennslustofa, mötuneytis, íþróttahúss eða aðstöðu starfsmanna. Skólinn sendi frá sér neyðarkall. Þéttingarstefna borgaryfirvalda í Laugarnesinu og algjörlega fyrirsjáanleg aukning barna í hverfinu (börn birtast jú ekki umheiminum í einu vetfangi við 6 ára aldurinn) var skýr ábending um nauðsyn aðgerða til að styrkja innviði skólastarfsins, en núna 9 árum seinna hafa borgaryfirvöld ekkert aðhafst. Börnunum hefur hins vegar haldið áfram að fjölga jafnt og þétt og fyrirséð er að sú þróun haldi áfram. Hver er þá staðan? Á meðan beðið er eftir Godot, nei ég meina Skóla- og frístundasviði, þá tapa nemendur Laugarnesskóla heilu kennslustundunum í hverri viku því þeir þurfa að ganga svo langt til að komast í íþróttir. Matsalurinn er eins og Látrabjarg og það er aðeins fyrir sérstaka hæfileika kokksins að reiddur er fram hádegismatur fyrir 568 börn úr eldhúsi sem er á pari við meðalheimiliseldhús. Verk- og listgreinakennsla lifir á hugmyndaauðgi og fjölhæfni kennara (jóga er listgrein er það ekki?) því húsnæði til hefðbundinnar verk- og listgreinakennslu annar engan veginn fjöldanum. Elsti bekkur skólans, 6. bekkur, getur ekki lengur verið í bekkjarkerfi og þau geta ekki einu sinni verið innan skólalóðarinnar. Þau læra nú í breytilegum námshópum í stúkunni á Laugardalsvelli. Það er óneitanlega kaldhæðnislegt að börnin sem sitja og læra stærðfræði í íþróttamannvirki fá ekki að stunda íþróttir í íþróttamannvirki. Svo ekki sé ótalið áralangt tómlæti borgarinnar gagnvart viðhaldi húsakynna skólans sem bæði er kominn til ára sinna og sinnir margfalt fleiri börnum en nokkru sinni var lagt upp með. Laugarnesið er sprungið. Leikskólarnir eru sprungnir, grunnskólarnir eru sprungnir, frístundin er sprungin og íþróttafélögin eru sprungin. Þetta er allt saman löngu sprungið og borgaryfirvöld vita það. Rétt eins og húseigandinn sem neitar að axla ábyrgð, þá hefur þetta sinnuleysi margfaldað vandann yfir árin. Vissulega hafa verið teknir fundir, gerðar greiningar, settir saman stýrihópar og rýniteymi en það er allt í orði og ekkert á borði. Skólastjórnendur og foreldrafélagið eru sífellt beðin um fleiri gögn og ályktanir og á einhverjum tímapunkti voru komnar átta mögulegar útfærslur til umbóta en nú hefur þeim verið fækkað niður í þrjár. Hvar strandar málið? Skóla- og frístundasvið hefur tekið sér vel á annað ár til að melta með sér þessar tillögur. Sem foreldri hefur maður á tilfinningunni að þessi tillögunálgun hafi verið nýtt til að drepa málinu á dreif. Tillögunum fylgdi hvorki kostnaðarmat né tímalína enda kjörið að láta fólk þrasa um illa skilgreindar hugmyndir til að tryggja að þau komist aldrei að niðurstöðu. „Af hverju byggja þau ekki bara við skólann?“ spurði barnið og hefði getað sparað borgaryfirvöldum stórfé síðasta áratuginn, því augljósasti kosturinn er ennþá sá lang vænlegasti: Stækkið skólahúsnæðið! Það er tillaga nr. 1. Sú tillaga sem hagaðilar styðja eindregið. Að baki hinum tveimur tillögunum liggja engin kennslufræðileg, samfélagsleg eða borgarmenningarleg rök. Það er lágmark að slíkt liggi fyrir ef það á að stokka upp í fyrirkomulagi skólahalds sem hefur verið framúrskarandi áratugum saman. Á síðasta fundi ráðsins var því heitið að ákvörðun yrði tekin á næsta fundi þess sem er fyrirhugaður mánudaginn 19. september nk. Sérhver vegferð, sama hversu stór hún er, hefst á einu skrefi. Borgin hefur staðið á brúninni og þráskallast við að taka skrefið eins og hræddur ungi í hreiðri. Kæra Skóla- og frístundasvið, nú er mál að linni. Í guðanna bænum takið ákvörðun svo hægt sé að taka næstu skref í þessari mikilvægu vegferð. Laugarnesskóli er sögufrægur skóli, einn sá elsti í Reykjavík og bæði skólinn og sú menning sem þar hefur skapast er okkur íbúunum afar kær. Skólinn og allir aðstandendur hans hafa unnið vinnuna sína. Við biðjum ykkur um að vinna ykkar. Höfundur er foreldri í Laugarnesinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skóla- og menntamál Grunnskólar Reykjavík Deilur um skólahald í Laugardal Mest lesið Pabbar, mömmur, afar, ömmur Jón Pétur Zimsen Skoðun Þar sem gervigreind er raunverulega að breyta öllu Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Hefur vanfjármögnun sveitarfélaga áhrif á byggingarkostnað? Jón Ingi Hákonarson Skoðun Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson Skoðun Vellíðan í vinnu Ingrid Kuhlman Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun Mótum framtíðina saman Jónína Hauksdóttir ,Magnús Þór Jónsson Skoðun Skoðun Skoðun Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson skrifar Skoðun Pabbar, mömmur, afar, ömmur Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Vellíðan í vinnu Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Hefur vanfjármögnun sveitarfélaga áhrif á byggingarkostnað? Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Þar sem gervigreind er raunverulega að breyta öllu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir skrifar Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego skrifar Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Mótum framtíðina saman Jónína Hauksdóttir ,Magnús Þór Jónsson skrifar Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Kæra Epli, skilur þú mig? Lilja Dögg Jónsdóttir skrifar Skoðun Þorgerður og erlendu dómstólarnir Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Barnafjölskyldur í Reykjavík eiga betra skilið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði Auður Kjartansdóttir skrifar Skoðun Staða bænda styrkt Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir skrifar Skoðun Vísindarannsóknir og þróun – til umhugsunar í tiltekt Þorgerður J. Einarsdóttir skrifar Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason skrifar Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir skrifar Skoðun Mannauðurinn á vinnustaðnum þarf góða innivist til að dafna Ásta Logadóttir skrifar Sjá meira
Manstu þegar gluggarnir heima hjá þér fóru að leka, ofninn bilaði og þú áttir von á einu barni til viðbótar svo það bráðvantaði annað herbergi - en þú beiðst bara í nokkur ár þangað til að málið leystist af sjálfu sér? Nei ekki ég heldur. Það er vegna þess að heimurinn virkar ekki þannig. Þvert á móti stækka vandamálin því lengur sem kosið er að vanrækja þau. Árið 2013 var Laugarnesskóli kominn í hámarksafkastagetu, hvort sem litið var til fjölda kennslustofa, mötuneytis, íþróttahúss eða aðstöðu starfsmanna. Skólinn sendi frá sér neyðarkall. Þéttingarstefna borgaryfirvalda í Laugarnesinu og algjörlega fyrirsjáanleg aukning barna í hverfinu (börn birtast jú ekki umheiminum í einu vetfangi við 6 ára aldurinn) var skýr ábending um nauðsyn aðgerða til að styrkja innviði skólastarfsins, en núna 9 árum seinna hafa borgaryfirvöld ekkert aðhafst. Börnunum hefur hins vegar haldið áfram að fjölga jafnt og þétt og fyrirséð er að sú þróun haldi áfram. Hver er þá staðan? Á meðan beðið er eftir Godot, nei ég meina Skóla- og frístundasviði, þá tapa nemendur Laugarnesskóla heilu kennslustundunum í hverri viku því þeir þurfa að ganga svo langt til að komast í íþróttir. Matsalurinn er eins og Látrabjarg og það er aðeins fyrir sérstaka hæfileika kokksins að reiddur er fram hádegismatur fyrir 568 börn úr eldhúsi sem er á pari við meðalheimiliseldhús. Verk- og listgreinakennsla lifir á hugmyndaauðgi og fjölhæfni kennara (jóga er listgrein er það ekki?) því húsnæði til hefðbundinnar verk- og listgreinakennslu annar engan veginn fjöldanum. Elsti bekkur skólans, 6. bekkur, getur ekki lengur verið í bekkjarkerfi og þau geta ekki einu sinni verið innan skólalóðarinnar. Þau læra nú í breytilegum námshópum í stúkunni á Laugardalsvelli. Það er óneitanlega kaldhæðnislegt að börnin sem sitja og læra stærðfræði í íþróttamannvirki fá ekki að stunda íþróttir í íþróttamannvirki. Svo ekki sé ótalið áralangt tómlæti borgarinnar gagnvart viðhaldi húsakynna skólans sem bæði er kominn til ára sinna og sinnir margfalt fleiri börnum en nokkru sinni var lagt upp með. Laugarnesið er sprungið. Leikskólarnir eru sprungnir, grunnskólarnir eru sprungnir, frístundin er sprungin og íþróttafélögin eru sprungin. Þetta er allt saman löngu sprungið og borgaryfirvöld vita það. Rétt eins og húseigandinn sem neitar að axla ábyrgð, þá hefur þetta sinnuleysi margfaldað vandann yfir árin. Vissulega hafa verið teknir fundir, gerðar greiningar, settir saman stýrihópar og rýniteymi en það er allt í orði og ekkert á borði. Skólastjórnendur og foreldrafélagið eru sífellt beðin um fleiri gögn og ályktanir og á einhverjum tímapunkti voru komnar átta mögulegar útfærslur til umbóta en nú hefur þeim verið fækkað niður í þrjár. Hvar strandar málið? Skóla- og frístundasvið hefur tekið sér vel á annað ár til að melta með sér þessar tillögur. Sem foreldri hefur maður á tilfinningunni að þessi tillögunálgun hafi verið nýtt til að drepa málinu á dreif. Tillögunum fylgdi hvorki kostnaðarmat né tímalína enda kjörið að láta fólk þrasa um illa skilgreindar hugmyndir til að tryggja að þau komist aldrei að niðurstöðu. „Af hverju byggja þau ekki bara við skólann?“ spurði barnið og hefði getað sparað borgaryfirvöldum stórfé síðasta áratuginn, því augljósasti kosturinn er ennþá sá lang vænlegasti: Stækkið skólahúsnæðið! Það er tillaga nr. 1. Sú tillaga sem hagaðilar styðja eindregið. Að baki hinum tveimur tillögunum liggja engin kennslufræðileg, samfélagsleg eða borgarmenningarleg rök. Það er lágmark að slíkt liggi fyrir ef það á að stokka upp í fyrirkomulagi skólahalds sem hefur verið framúrskarandi áratugum saman. Á síðasta fundi ráðsins var því heitið að ákvörðun yrði tekin á næsta fundi þess sem er fyrirhugaður mánudaginn 19. september nk. Sérhver vegferð, sama hversu stór hún er, hefst á einu skrefi. Borgin hefur staðið á brúninni og þráskallast við að taka skrefið eins og hræddur ungi í hreiðri. Kæra Skóla- og frístundasvið, nú er mál að linni. Í guðanna bænum takið ákvörðun svo hægt sé að taka næstu skref í þessari mikilvægu vegferð. Laugarnesskóli er sögufrægur skóli, einn sá elsti í Reykjavík og bæði skólinn og sú menning sem þar hefur skapast er okkur íbúunum afar kær. Skólinn og allir aðstandendur hans hafa unnið vinnuna sína. Við biðjum ykkur um að vinna ykkar. Höfundur er foreldri í Laugarnesinu.
Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun
Skoðun Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson skrifar
Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir skrifar
Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson skrifar
Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar
Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar
Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar
Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar
Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar
Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun