Gleðigjafar á hliðarlínunni Þórlindur Kjartansson skrifar 15. mars 2019 07:15 Í bankaheiminum er sagt að fólk sé ólíklegra til þess að skipta um viðskiptabanka heldur en maka. Sennilega endurspeglar þetta frekar hversu mikið vesen það er að skipta um banka heldur en að fólk hafi raunverulega hollustu gagnvart viðskiptabankanum sínum—og ólíkt því sem á við um þá sem hyggjast skipta um maka þá finnst fólki sem er óánægt með bankann sinn yfirleitt ekki líklegt að næsti banki sé eitthvað skárri. En eins ólíklegt og það er að fólk skipti um viðskiptabanka á Íslandi þá er það örugglega margfalt algengara heldur en að fólk taki ákvörðun um að skipta um uppáhaldslið í ensku knattspyrnunni. Slíkt ístöðuleysi myndi eflaust kveikja allar viðvörunarbjöllur um skapgerðarstyrk og siðferðisþrek. Það væri ekki nema að maður sjálfur eða náinn ættingi væri byrjaður að spila með öðru liði að fólk gæti hugsað sér að beina hollustu sinni tímabundið í aðra átt heldur en að liðinu sem það hefur haldið með frá barnæsku. Rétt eins og með bankaviðskiptin þá getur fólk dæmst af hálfgerðri rælni til þess að byrja að halda með liði í ensku knattspyrnunni án þess að sjá fyrir afleiðingarnar. Það er ómögulegt að vita hversu margir viðskiptavinir Íslandsbanka eru þar í dag vegna þess að þeir fengu á einhverjum tímapunkti gefinn sparibaukinn Trölla og þeir eru örugglega margir viðskiptavinir Landsbankans sem létu hinn litskrúðuga Sprota tæla sig í viðskipti. Í fótboltanum getur miklu ráðið hvaða lið eru í uppáhaldi inni á heimilinu—ef afinn eða foreldrarnir eru harðir stuðningsmenn liðs þá er líklegt að það smitist yfir á börn og barnabörn. Og svo getur tímabundið gott gengi tiltekinna liða dæmt ungt fólk til ævilangrar tryggðar við vonlítinn málstað—eins og til dæmis fjölmargir íslenskir aðdáendur Leeds geta vottað um nú og tækifærissinnuð börn okkar daga sem halda með Man City munu geta staðfest næstu áratugi.Allt fyrir ástina Sjálfur varð ég fyrir því óláni sex ára gamall að verða skotinn í stelpu sem hélt með Tottenham Hotspur. Blindaður af ást tók ég þá afdrifaríku ákvörðun að taka umsvifalaust og óhikað upp aðdáun á sama liði án þess að hafa kynnt mér nánar forsendurnar. Þetta féll líka ágætlega að sérviskulegum háttum mínum sem þá þegar var farið að gæta, því nánast allir vinir mínir heldu með Liverpool eða Manchester United. Reyndar komst ég að því fyrir örfáum árum að þessi góðhjartaða stelpa hafði ekki byrjað að halda með Tottenham vegna þess að liðið væri gott—heldur einmitt vegna þess að það var svo lélegt og að enginn annar hélt með því. Hún vorkenndi þeim. Þessi aumingjagæska ber innræti þessarar sex ára stelpu auðvitað mjög fagurt vitni—en hún var þó ekki nógu aumingjagóð til að endurgjalda mér ást mína; mig grunar að hún hafi alltaf verið skotin í strákunum sem voru bestir í fótbolta. Kaldhæðnislegt, því ég sit eftir, dæmdur til þess að halda með liði sem varð síðast Englandsmeistari hálfum öðrum áratug áður en ég fæddist og sérhæfir sig þessi misserin í að hryggbrjóta aðdáendur sína með því að tapa ósennilegustu leikjum tímabilsins einmitt þegar raunveruleg von um titil er byrjuð að glæðast.Hamingjusprengja á Íslandi En vinir mínir sem héldu með Liverpool og Manchester United—ofaldir eins og þeir eru, sérstaklega þeir síðarnefndu—hafa undanfarin ár mátt upplifa dapra og dimma tíma. Þar sem heitur átrúnaður á einmitt þessa tvo klúbba hefur líklega meiri áhrif á lundarfar þjóðarinnar heldur en sjálft veðurfarið þá er viðsnúningur í gengi þessara félaga eitt brýnasta hagsmunamál íslensku þjóðarinnar. Allt frá því Mourinho var rekinn frá United og Solskjær ráðinn í hans stað hefur sú undarlega staða ríkt að aðdáendur bæði Liverpool og Manchester United eru í sjöunda himni; og upplifa hvert kraftaverkið á fætur öðru. Hörmungar síðustu missera eru nánast gleymdar og engum dettur lengur í hug að segja eins og United aðdáandinn Hrafnhildur Agnarsdóttir gerði á Twitter í haust: „Það er dejligt að búa í Danmörku þar sem klórinn er ódýr og ég get hellt honum í augun á mér á spottprís í staðinn fyrir að horfa á United.“ Þessi ofstopafullu orð Hrafnhildar eru mjög lýsandi um tilfinningalegt ástand verulega stórs hluta þjóðarinnar þegar þessi tvö rauðklæddu lið voru í sínum dimmustu dölum. Það munu jafnvel vera dæmi um að fyrirhyggjusamir aðdáendur United keyptu sér alltaf tvö eintök af Lack borðum úr IKEA til að hafa fyrir framan sjónvarpið, svo auðvelt væri að skipta um þegar frammistaða liðsins á Englandi hafði þær óbeinu afleiðingar að húsgögn á Íslandi brotnuðu.Gleðin fundin á ný En svo kom Solskjær til sögunnar og allt breyttist. Engir nýir leikmenn bættust við og margir þeirra bestu meiddust, en liðið fór að spila betur. Liverpool aðdáendur höfðu horft upp á svipuð umskipti þegar Jürgen Klopp tók við stjórnartaumunum á Anfield. Hvað veldur? Solskjær er algjör andstæða við forvera sinn. Mourinho er merkilegur fótboltahugsuður, en hann gæti ekki kinnroðalaust sagt við leikmenn sína að enginn sé stærri en liðið, því egóið hans krafðist þess að hann drottnaði yfir öllu sem til friðar hans heyrði. Hann hefði örugglega ekki látið sér detta í hug að stilla sér upp á kjánalegri mynd með Eric Cantona og Alex Ferguson á sigurstund og heimta ekki einu sinni að vera í miðjunni. Til þess var egóið of stórt. Fyrir Solskjær var þetta sjálfsagt. Þótt íþróttir séu dægradvöl og ekki eins alvarleg og til dæmis efnahagsmál, stjórnmál og viðskiptalíf þá hafa þær þann kost að það er auðvelt að mæla árangur. Þess vegna er það ekki bara áhugavert fyrir íþróttaáhugamenn að sjá hvernig dágóð innspýting af gleði og auðmýkt hefur umturnað árangri tveggja sögufrægra liða—allt með tilkomu forystumanna sem taka sjálfa sig ekki of hátíðlega þótt þeir taki sig alvarlega, og setja ekki sjálfa sig og hégóma sinn efst á forgangslistann heldur leyfa öðrum að blómstra í kringum sig. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Þórlindur Kjartansson Mest lesið Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Ýmislegt um rafmagnsbíla og reiðhjól Valur Elli Valsson Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir Skoðun Samkennd samfélags Guðrún Karls Helgudóttir Skoðun Góðan daginn, ég ætla að fá … ENGLISH PLEASE! Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens Skoðun Ég skil ekki Ævar Þór Benediktsson Skoðun Hver er ég og hvert er ég að fara? Ellý Tómasdóttir Skoðun Hingað og ekki lengra Þorbjörg Þorvaldsdóttir Skoðun Hvað hefur Ísland gert? Katla Þorvaldsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar Skoðun Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Íþróttahreyfingin og gerviverktaka Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Tölum um tilfinningar Amanda Ásdís Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Óttinn við íslensku rafkrónuna Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Áskorun til Sjúkratrygginga Íslands – hugsum í lausnum Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Afnemum launamisrétti Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Hvað hefur Ísland gert? Katla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar Skoðun Ýmislegt um rafmagnsbíla og reiðhjól Valur Elli Valsson skrifar Skoðun Taugatýpísk forréttindi Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Hver er ég og hvert er ég að fara? Ellý Tómasdóttir skrifar Skoðun Þeir borga sem nota! Tómas Kristjánsson skrifar Skoðun Að hjálpa fólki að standa á eigin fótum Jón Þór Kristjánsson skrifar Skoðun Samkennd samfélags Guðrún Karls Helgudóttir skrifar Skoðun „Heimferða- og fylgdadeild“ Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Til varnar mennsku kúgarans Hans Alexander Margrétarson Hansen skrifar Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens skrifar Skoðun Engum til sóma Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Góðan daginn, ég ætla að fá … ENGLISH PLEASE! Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Vernd náttúrunnar er ákvörðun Eva Dögg Davíðsdóttir skrifar Skoðun Hver er okkar ábyrgð á ofbeldi meðal barna Hafdís Hrönn Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Er verkalýðsbarátta á Íslandi að hnigna? Sverrir Fannberg Júlíusson skrifar Skoðun Má ekkert gera fyrir millistéttina? Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Milljarðarnir óteljandi og bókun 35 Haraldur Ólafsson skrifar Skoðun Háskólinn sveik stúdenta um góðar samgöngur Guðni Thorlacius,Katla Ólafsdóttir skrifar Skoðun „Bara“ kennari Álfhildur Leifsdóttir skrifar Skoðun Þjóðin slæst við elda: Hvar er Alþingi? Baldur Borgþórsson skrifar Skoðun Yazan Tamimi – spegill á sjálfsmynd þjóðar Sema Erla Serdaroglu skrifar Skoðun Hvað er niðurskurðarstefna? Halla Gunnarsdóttir skrifar Sjá meira
Í bankaheiminum er sagt að fólk sé ólíklegra til þess að skipta um viðskiptabanka heldur en maka. Sennilega endurspeglar þetta frekar hversu mikið vesen það er að skipta um banka heldur en að fólk hafi raunverulega hollustu gagnvart viðskiptabankanum sínum—og ólíkt því sem á við um þá sem hyggjast skipta um maka þá finnst fólki sem er óánægt með bankann sinn yfirleitt ekki líklegt að næsti banki sé eitthvað skárri. En eins ólíklegt og það er að fólk skipti um viðskiptabanka á Íslandi þá er það örugglega margfalt algengara heldur en að fólk taki ákvörðun um að skipta um uppáhaldslið í ensku knattspyrnunni. Slíkt ístöðuleysi myndi eflaust kveikja allar viðvörunarbjöllur um skapgerðarstyrk og siðferðisþrek. Það væri ekki nema að maður sjálfur eða náinn ættingi væri byrjaður að spila með öðru liði að fólk gæti hugsað sér að beina hollustu sinni tímabundið í aðra átt heldur en að liðinu sem það hefur haldið með frá barnæsku. Rétt eins og með bankaviðskiptin þá getur fólk dæmst af hálfgerðri rælni til þess að byrja að halda með liði í ensku knattspyrnunni án þess að sjá fyrir afleiðingarnar. Það er ómögulegt að vita hversu margir viðskiptavinir Íslandsbanka eru þar í dag vegna þess að þeir fengu á einhverjum tímapunkti gefinn sparibaukinn Trölla og þeir eru örugglega margir viðskiptavinir Landsbankans sem létu hinn litskrúðuga Sprota tæla sig í viðskipti. Í fótboltanum getur miklu ráðið hvaða lið eru í uppáhaldi inni á heimilinu—ef afinn eða foreldrarnir eru harðir stuðningsmenn liðs þá er líklegt að það smitist yfir á börn og barnabörn. Og svo getur tímabundið gott gengi tiltekinna liða dæmt ungt fólk til ævilangrar tryggðar við vonlítinn málstað—eins og til dæmis fjölmargir íslenskir aðdáendur Leeds geta vottað um nú og tækifærissinnuð börn okkar daga sem halda með Man City munu geta staðfest næstu áratugi.Allt fyrir ástina Sjálfur varð ég fyrir því óláni sex ára gamall að verða skotinn í stelpu sem hélt með Tottenham Hotspur. Blindaður af ást tók ég þá afdrifaríku ákvörðun að taka umsvifalaust og óhikað upp aðdáun á sama liði án þess að hafa kynnt mér nánar forsendurnar. Þetta féll líka ágætlega að sérviskulegum háttum mínum sem þá þegar var farið að gæta, því nánast allir vinir mínir heldu með Liverpool eða Manchester United. Reyndar komst ég að því fyrir örfáum árum að þessi góðhjartaða stelpa hafði ekki byrjað að halda með Tottenham vegna þess að liðið væri gott—heldur einmitt vegna þess að það var svo lélegt og að enginn annar hélt með því. Hún vorkenndi þeim. Þessi aumingjagæska ber innræti þessarar sex ára stelpu auðvitað mjög fagurt vitni—en hún var þó ekki nógu aumingjagóð til að endurgjalda mér ást mína; mig grunar að hún hafi alltaf verið skotin í strákunum sem voru bestir í fótbolta. Kaldhæðnislegt, því ég sit eftir, dæmdur til þess að halda með liði sem varð síðast Englandsmeistari hálfum öðrum áratug áður en ég fæddist og sérhæfir sig þessi misserin í að hryggbrjóta aðdáendur sína með því að tapa ósennilegustu leikjum tímabilsins einmitt þegar raunveruleg von um titil er byrjuð að glæðast.Hamingjusprengja á Íslandi En vinir mínir sem héldu með Liverpool og Manchester United—ofaldir eins og þeir eru, sérstaklega þeir síðarnefndu—hafa undanfarin ár mátt upplifa dapra og dimma tíma. Þar sem heitur átrúnaður á einmitt þessa tvo klúbba hefur líklega meiri áhrif á lundarfar þjóðarinnar heldur en sjálft veðurfarið þá er viðsnúningur í gengi þessara félaga eitt brýnasta hagsmunamál íslensku þjóðarinnar. Allt frá því Mourinho var rekinn frá United og Solskjær ráðinn í hans stað hefur sú undarlega staða ríkt að aðdáendur bæði Liverpool og Manchester United eru í sjöunda himni; og upplifa hvert kraftaverkið á fætur öðru. Hörmungar síðustu missera eru nánast gleymdar og engum dettur lengur í hug að segja eins og United aðdáandinn Hrafnhildur Agnarsdóttir gerði á Twitter í haust: „Það er dejligt að búa í Danmörku þar sem klórinn er ódýr og ég get hellt honum í augun á mér á spottprís í staðinn fyrir að horfa á United.“ Þessi ofstopafullu orð Hrafnhildar eru mjög lýsandi um tilfinningalegt ástand verulega stórs hluta þjóðarinnar þegar þessi tvö rauðklæddu lið voru í sínum dimmustu dölum. Það munu jafnvel vera dæmi um að fyrirhyggjusamir aðdáendur United keyptu sér alltaf tvö eintök af Lack borðum úr IKEA til að hafa fyrir framan sjónvarpið, svo auðvelt væri að skipta um þegar frammistaða liðsins á Englandi hafði þær óbeinu afleiðingar að húsgögn á Íslandi brotnuðu.Gleðin fundin á ný En svo kom Solskjær til sögunnar og allt breyttist. Engir nýir leikmenn bættust við og margir þeirra bestu meiddust, en liðið fór að spila betur. Liverpool aðdáendur höfðu horft upp á svipuð umskipti þegar Jürgen Klopp tók við stjórnartaumunum á Anfield. Hvað veldur? Solskjær er algjör andstæða við forvera sinn. Mourinho er merkilegur fótboltahugsuður, en hann gæti ekki kinnroðalaust sagt við leikmenn sína að enginn sé stærri en liðið, því egóið hans krafðist þess að hann drottnaði yfir öllu sem til friðar hans heyrði. Hann hefði örugglega ekki látið sér detta í hug að stilla sér upp á kjánalegri mynd með Eric Cantona og Alex Ferguson á sigurstund og heimta ekki einu sinni að vera í miðjunni. Til þess var egóið of stórt. Fyrir Solskjær var þetta sjálfsagt. Þótt íþróttir séu dægradvöl og ekki eins alvarleg og til dæmis efnahagsmál, stjórnmál og viðskiptalíf þá hafa þær þann kost að það er auðvelt að mæla árangur. Þess vegna er það ekki bara áhugavert fyrir íþróttaáhugamenn að sjá hvernig dágóð innspýting af gleði og auðmýkt hefur umturnað árangri tveggja sögufrægra liða—allt með tilkomu forystumanna sem taka sjálfa sig ekki of hátíðlega þótt þeir taki sig alvarlega, og setja ekki sjálfa sig og hégóma sinn efst á forgangslistann heldur leyfa öðrum að blómstra í kringum sig.
Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir Skoðun
Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar
Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar
Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir Skoðun