Holdgervingur ofurliðs Svía, er ég var að alast upp, var Staffan „Faxi“ Olsson. Svo góður að íslenska þjóðin hataði hann og ekki síst elskuðu Íslendingar að háta hárið á honum. Mjög eðlilegt. Ég sagðist auðvitað hata hann líka en dáðist samt að því hvað hann var góður. Ég var mikill laumuaðdáandi. Mér fannst hann geggjaður.
Á ferli mínum í íþróttafréttamennsku hef ég tekið viðtöl við fullt af vel þekktum íþróttamönnum án þess að þykja það sérstakt. Rosaleg reynslulína. Ég veit það. Er bara orðinn leiðinlega miðaldra og get sagst hafa séð þetta allt áður. Reyndu að lifa með því.
Hitti goðið með úttroðna vörina
Er ég tók samt í fyrsta skipti viðtal við Faxa þá fannst mér það stórmerkilegt. Ég var svolítið „starstruck“ og stamaði pínu í spurningunum. Ég meina þetta var Faxi!!! „Larger then life“ (afsakið sletturnar) karakter. Hann var samt bara mjög nettur á því með úttroðna vörina og síða hárið á sínum stað. Fagmaður. Þá sjaldan að æskuhetjurnar bregðast manni ekki við að hitta þær.
Í gær eyddi ég deginum upp í keppnishöllinni að vinna. Þá dundu yfir allar þessar minningar um ofurmenni Svía er bæði Magnus Wislander og Mats Olsson mættu á svæðið.
Ég man varla eftir því að Olsson hafi fengið á sig mark gegn Íslandi og Wislander var óstöðvandi. Samt var hann bara sagður vera bréfberi. Það var algjörlega lygilegt. Pósturinn Páll að pakka Íslandi og heiminum saman. Það bara gekk ekki upp.
Tímarnir breyttust þann 11. júní árið 2006. Staðurinn var Globen í Stokkhólmi og þá skaut Einar „Boom boom“ Hólmgeirsson Svía í kaf á þeirra eigin heimavelli og svo gott sem tryggði okkur sæti á HM 2007. Einar drap helvítis Svíagrýluna. Nokkrir aðrir einnig ógleymanlegir í þessum einstaka leik svo alls janfréttis sé gætt en ofurmörk Einars kláruðu leikinn.
Ég er enn afar þakklátur fyrir að hafa fengið að vera í húsinu á þessum merka fjögurra marka sigri Íslands. Fagmennsku var að ansi stóru leyti (jæja, að öllu leyti svo ég segi satt) hent út um gluggann er maður fagnaði mörkum íslenska liðsins af einlægni. Að sjá svipinn á Svíum um allt hús eftir leikinn var óborganlegt. Þeir trúðu þessu bara ekki. Þeir sem alltaf vinna Ísland. Ég hló bara er ég sá undrunarsvipinn á þeim. Yndislegt.
Svo mikill var fögnuðurinn í Laugardalshöllinni eftir seinni leikinn að það hreinlega gleymist að Ísland tapaði þeim leik með einu marki. Í huga Íslendinga vann Ísland enda fór Ísland á HM.
Ísland stýrir sænskum handbolta
Nú eru tímarnir breyttir og það bara hlýtur að svíða fyrir einhverja Svía að sjá íslenska ljúfmennið Kristján Andrésson gera frábæra hluti með sænska liðið. Íslendingur að þjálfa Svía. Hversu geggjað er það?
Það var sagt, er hann var ráðinn, að hann hefði bara verið ráðinn til þess að taka skellinn er Svíar myndu gera upp á bak með miðlungslið á HM fyrir ári síðan.
Sænsku þjálfararnir þorðu ekki í verkefnið, svo ég vitni í eftirminnileg ummæli stjórnarmanns HSÍ, og ætluðu að láta Íslendinginn taka skellinn og svo láta Svía taka við liðinu í kjölfarið eftir mikla eldskírn á stórmóti. Frábært plan. Eða hvað?
Það verður örugglega sérstök stund fyrir Kristján að stýra Svíum gegn Íslandi á stórmóti í dag. Þó svo að hann hafi búið meirihluta ævi sinnar í Svíþjóð hefur hann stutt Ísland í rimmum gegn Svíþjóð. Hann talar alltaf um Ísland sem „okkur“. Hann er með hjartað á réttum stað en þarf eðlilega að taka nýjan snúning á sínum málum í dag.
Þessi leikur verður stund sem hann gleymir aldrei og á skilið að upplifa. Gangi honum mátulega vel í dag og svo frábærlega í framhaldinu.
Tímarnir hafa heldur betur breyst og það er tímanna tákn að von Svía í handboltanum sé íslenskur þjálfari en ekki einn af gullmönnunum flottu. Svíagrýlan er dauð og Íslendingur stýrir eina skemmtilegasta landsliði Svía í langan tíma. Megi það lengi vera þannig.
