„Bókin endurspeglar Loftleiðir, loftleiðaandann og glansinn sem var yfir fyrirtækinu og starfsmönnum þess,“ segir í bókarkynningu en ákveðið var að gefa hana út í tilefni 80 ára afmælis Loftleiða fyrr á árinu. Bókin er 336 blaðsíður að stærð. Texti er bæði á íslensku og ensku.
„Loftleiðir var alþjóðlegt fyrirtæki á heimsmælikvarða. Loftleiðamenn voru stórir í hugsun og gjörðum,“ segir ennfremur. Texta sé stillt í hóf en myndirnar látnar njóta sín. Tekið er fram að margar ljósmyndanna hafi ekki birst áður opinberlega og að líta megi á bókina sem einskonar fjölskyldualbúm Loftleiða.
Sérstaka athygli vöktu flugfreyjubúningarnir sem þær Berglind Jónsdóttir, flugfreyja hjá Icelandair, og Margrét Lovísa Jónasdóttir, bróðurdóttir bókarhöfundar, klæddust við móttöku gesta. Báðir búningarnir eiga sér skemmtilega sögu.
Berglind var klædd flugfreyjubúningi Loftleiða sem haustið 1970 var valinn „Besti flugfreyjubúningur ársins“ í alþjóðlegri keppni sem fram fór í Mexíkó. Henný Hermannsdóttir, sem sama ár var kjörin Miss Young International, klæddist búningnum í keppninni fyrir hönd Loftleiða. Svo skemmtilega vill til að Berglind, sem núna sýndi flugfreyjubúninginn, er dóttir þess sem hannaði búninginn, Jóns Skúla Þórissonar, klæðskerameistara í tískuhúsinu Módel Magasín.
Margrét Lovísa var klædd flugfreyjubúningi Loftleiða frá árinu 1950 ásamt borða sem á stendur: „Miss Airways 1950“. Nafna hennar, Margrét Guðmundsdóttir flugfreyja, hafði árið 1950 hlotið þennan titil í alþjóðlegri keppni í London um hver væri besta flugfreyjan og hver leysti best mismunandi áskoranir í flugi. Svo merkilegt þótti að íslensk flugfreyja skyldi sigra flugfreyjur stærstu flugfélaga heims að fjölmenn móttökuathöfn var haldin henni til heiðurs á Reykjavíkurflugvelli við komuna heim frá London með Loftleiðavélinni Geysi þann 20. júlí 1950.
„Enginn vafi er á því að sigur Margrétar er meira virði fyrir íslensk flugmál en flesta grunar. Það vekur ótrúlega mikla athygli á Íslandi og íslenskum flugmálum og stuðlar að því að Íslendingar fái flutninga erlendis fyrir flugvélar sínar,“ sagði í aðalfrétt Tímans á forsíðunni daginn eftir.
„Um Margrjeti Guðmundsdóttur hefir verið mikið umtal í blöðum í Evrópu og Ameríku undanfarna daga. Blaðamenn hafa keppst um að ná tali af henni og myndum af henni. Hún hefir komið fram í sjónvarpi og útvarpi,“ sagði í frétt Morgunblaðsins 21. júlí 1950.
Um litskrúðuga búninga flugfreyjanna hjá Air Bahama, dótturfélagi Loftleiða, er haft eftir Dagfinni Stefánssyni flugstjóra í Loftleiðabókinni:
„Ansi skrautlegar flugfreyjurnar hjá þeim. Það var tekið eftir því. Allar í mínípilsum og með stóra stráhatta. Og af öllum þjóðum.”
Í inngangi bókarinnar segir að ljósmyndarar Loftleiða hafi verið einstaklega iðnir við að fanga sögu fyrirtækisins. Í byrjun hafi Loftleiðamenn sjálfir séð um það. Fremstur í þeim flokki hafi verið yfirflugvirki félagsins, Halldór Sigurjónsson, kallaður Dóri spítt.
Áhugaljósmyndarinn Stefán Nikulásson hafi tekið margar myndir af starfsmönnum og flugvélum félagsins, einkum á tímabilinu 1950 til 1965.
Vatnaskil hafi svo orðið árið 1956 þegar sænski atvinnuljósmyndarinn Lennart Carlén tók að mynda fyrir Loftleiðir. Lennart hafi verið afar fær ljósmyndari og tekist einstaklega vel að fanga Loftleiðaandann í ljósmyndum sínum. Þá eigi hann heiðurinn af flestum auglýsingamyndum félagsins.
