Uppeldi frá gamla einmenningar eins-skin-litar viðhorfum Matthildur Björnsdóttir skrifar 5. október 2024 18:01 Hin meiriháttar orð Hrafnhildar Ming Þórunnardóttur ættu að vera það sem þau sem ala upp börn í dag noti sem fyrirmynd. Hún er svo heppin að hafa fengið rétta móður með rétt uppbyggjandi viðhorf. Móðir sem skilur greinilega mikilvægi sjálfsöryggis og hefur byggt hana upp með því. Það réttlætir þó ekki, að aðrir sýni slíkan dónaskap og tillitsleysi. Svo er það mitt annað nýja orð: Húð-litar-fóbía. Viðhorf sem of margir á landinu eru enn með, og skilja ekki að sá húðarlitur sem mannveran hefur, kemur frá því hvernig sólarstaða og magn þess voru og eru á þeim hluta jarðar sem DNA mannverunnar kemur frá. Orð hennar að sá dónaskapur hafi styrkt sjálfstraust hennar, vitandi að hún myndi ekki haga sér þannig eða tala á þann hátt til annarra. Er það sem segir mér að Hrafnhildur hefur fengið það sjálfstraust og sjálfs væntumþykju víraða inn frá upphafi tíma hennar með mömmu sinni. Það er að vera bæði röklega og taugakerfislega víruð fyrir sjálfs ást og traust. Sú vírun er mjög líkleg til að gera manneskjuna mun heilbrigðari í svo mörgu í lífi sínu. Það viðhorf sem er í sumum, að allir á Íslandi eigi að hafa sömu hvítu húðina virðist vera ansi vírað inn í alla vega einhvern hluta þjóðarinnar, eins og fleiri með öðru vísi lita húð hafa tjáð sig um í blöðunum. Kringumstæður heims eru að sýna að við erum öll mannverur sama hvaða húðlit við fæðumst með. Og kannski er það almættis kerfi að sjá um að fá mannkyn til að skilja það, meðtaka og sjá sem eðlilegt með að hlutir gerast sem hvetja til blöndunar á húðlitum í samfélögum sem voru ekki vön slíku. Einmenningar venjur geta orðið ansi þröngar. Að læra röklega að við séum fædd með virði, er bara ekki nóg. Alla vega ekki fyrir nærri alla. Ef mannveran hefur ekki fengið það sett í sig frá ást og uppbyggingu frá upphafi. Þá er mun líklegra að sambönd og annað fari ekki eins og vænst er. Atriði sem ég áttaði mig á að við eigum öll að hafa fengið, en færri fengu. Blessunin hún Louise L Hay. Kona í Ameríku sem ég segi að hafi komið frá framtíðinni, dó níræð fyrir nokkrum árum síðan. Hún leiðrétti þá túlkun presta sem sáu það orð sjálfs-elska sem eigingirni. En er í raun mikilvægt fyrir að geta líka elskað aðra og þá betur. Ef ástartankurinn í einstaklingi er tómur eða með lítið í, þá er kannski erfitt að finna nóg af henni handa öðrum? Ef einhverjir unglingar þá fengu þá kennslu frá foreldrum voru þau heppin. Hugtakið „Emotional Intelligense“ Tilfinninga-viska-þroski, var ekki heldur til. Enda hefði það orð og það sem það þýðir, ekki verið séð sem æskilegt þá. Ég heyrði ekki um það fyrr en eftir að koma til Ástralíu og læra um nýja bók um það. Það er dæmi um orð og hugtök og hugsanir sem voru ekki til á Íslensku. Svo hverjar voru ástæðurnar fyrir að þessum og öðrum íhaldssömum hugmyndum var haldið að þjóðinni í svo margar aldir. Og það áður en útvarp kom. Svo seinna aðrir fjölmiðlar eins og dagblöð. Þá gátu einstaklingar ekki lifað frá neinu nema sínum takmörkuðu veruleika heimum og hvaða magni af tilfinningum þau höfðu náð að hafa. Lítið land sem Norðmenn höfðu fundið á flótta sínum frá Haraldi Hárfagra. Land með fátt af þeim hlutum sem fólk þarf að borða eða öðru. Það var mest bara fiskur í sjónum sem ég veit ekki hvenær var nýtt sem fæða þá. Svo var það veðrið, fámenni, langir dimmir vetrar með snjó og kulda. Það er líklegt til að herða eitt og annað í sálum og hugum þeirra sem taka sér það vald að stjórna þjóðinni. Ég tek eftir því að sumir af minni kynslóð eru harðánægðir með að halda í einmenningar hvít-húðar lífið sem þau ólust upp í, og við. Svo að það gæti því miður þýtt að þeir einstöku einstaklingar með aðra húðliti sem setjist að á landinu, eigi eftir að fá slíkar slettur eins og Hrafnhildur fékk. Það er þá hugsanlega frá því að foreldrarnir hafa ekki kennt þeim mannasiði né um að hvaða húðlit manneskjur hafi skipti ekki máli. Heldur skiptir máli hver þau séu og að þau eru á landinu til að veita allt mögulegt gott og lítríkt. Sagan um það sem gerðist í Helgafellsskóla er að minni sýn frá hinum fornu viðhorfum til tilfinninga. Eins og kom fram í blöðum um þetta með sæðisgjöf að það sé mikilvægt að það verði ekki slys mikilla skyldleika í því hvert þau fara. Þá er á hreinu að einmenningar þjóðin verði að fá ný DNA í safnið til að forðast úrkynjun. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langan tíma. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Matthildur Björnsdóttir Mest lesið Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist Skoðun Kjaftæði Elliði Vignisson Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir Skoðun Verklausi milljónakennarinn Þórunn Sveinbjarnardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Vill íslenska þjóðin halda í einmenninguna? Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Inngilding eða „aðskilnaður“? Jasmina Vajzović Crnac skrifar Skoðun Vonin má aldrei deyja Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh skrifar Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Eru til lausnir við mönnunarvanda heilsugæslunnar? Gunnlaugur Már Briem skrifar Skoðun Er eitthvað mál að handtaka börn? Elsa Bára Traustadóttir skrifar Skoðun Er ferðaþjónusta útlendingavandamál? Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Íslenska kerfið framleiðir afbrotamenn Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Ekki fokka þessu upp! Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Kosningaloforð og hvað svo? Björn Snæbjörnsson skrifar Skoðun Fólk, fjárfestingar og framfarir Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Húsnæðis- og skipulagsmál Anna Sofía Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson skrifar Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Skattlögð þegar við þénum, eigum og eyðum Aron H. Steinsson skrifar Skoðun Kjaftæði Elliði Vignisson skrifar Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist skrifar Skoðun Lítið gert úr áhyggjum íbúa Ölfuss og annarra landsmanna Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Kyrrstöðuna verður að rjúfa! Lausn fyrir verðandi innviðaráðherra Sigþór Sigurðsson skrifar Skoðun Íslenskan og menningararfurinn Sólveig Dagmar Þórisdóttir skrifar Skoðun Mannúðlegri úrræði Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Læknar á landsbyggðinni Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Íslensk verðtrygging á mannamáli! Elín Íris Fanndal Jónasdóttir skrifar Skoðun Varðhundar kerfisins Lára Herborg Ólafsdóttir skrifar Sjá meira
Hin meiriháttar orð Hrafnhildar Ming Þórunnardóttur ættu að vera það sem þau sem ala upp börn í dag noti sem fyrirmynd. Hún er svo heppin að hafa fengið rétta móður með rétt uppbyggjandi viðhorf. Móðir sem skilur greinilega mikilvægi sjálfsöryggis og hefur byggt hana upp með því. Það réttlætir þó ekki, að aðrir sýni slíkan dónaskap og tillitsleysi. Svo er það mitt annað nýja orð: Húð-litar-fóbía. Viðhorf sem of margir á landinu eru enn með, og skilja ekki að sá húðarlitur sem mannveran hefur, kemur frá því hvernig sólarstaða og magn þess voru og eru á þeim hluta jarðar sem DNA mannverunnar kemur frá. Orð hennar að sá dónaskapur hafi styrkt sjálfstraust hennar, vitandi að hún myndi ekki haga sér þannig eða tala á þann hátt til annarra. Er það sem segir mér að Hrafnhildur hefur fengið það sjálfstraust og sjálfs væntumþykju víraða inn frá upphafi tíma hennar með mömmu sinni. Það er að vera bæði röklega og taugakerfislega víruð fyrir sjálfs ást og traust. Sú vírun er mjög líkleg til að gera manneskjuna mun heilbrigðari í svo mörgu í lífi sínu. Það viðhorf sem er í sumum, að allir á Íslandi eigi að hafa sömu hvítu húðina virðist vera ansi vírað inn í alla vega einhvern hluta þjóðarinnar, eins og fleiri með öðru vísi lita húð hafa tjáð sig um í blöðunum. Kringumstæður heims eru að sýna að við erum öll mannverur sama hvaða húðlit við fæðumst með. Og kannski er það almættis kerfi að sjá um að fá mannkyn til að skilja það, meðtaka og sjá sem eðlilegt með að hlutir gerast sem hvetja til blöndunar á húðlitum í samfélögum sem voru ekki vön slíku. Einmenningar venjur geta orðið ansi þröngar. Að læra röklega að við séum fædd með virði, er bara ekki nóg. Alla vega ekki fyrir nærri alla. Ef mannveran hefur ekki fengið það sett í sig frá ást og uppbyggingu frá upphafi. Þá er mun líklegra að sambönd og annað fari ekki eins og vænst er. Atriði sem ég áttaði mig á að við eigum öll að hafa fengið, en færri fengu. Blessunin hún Louise L Hay. Kona í Ameríku sem ég segi að hafi komið frá framtíðinni, dó níræð fyrir nokkrum árum síðan. Hún leiðrétti þá túlkun presta sem sáu það orð sjálfs-elska sem eigingirni. En er í raun mikilvægt fyrir að geta líka elskað aðra og þá betur. Ef ástartankurinn í einstaklingi er tómur eða með lítið í, þá er kannski erfitt að finna nóg af henni handa öðrum? Ef einhverjir unglingar þá fengu þá kennslu frá foreldrum voru þau heppin. Hugtakið „Emotional Intelligense“ Tilfinninga-viska-þroski, var ekki heldur til. Enda hefði það orð og það sem það þýðir, ekki verið séð sem æskilegt þá. Ég heyrði ekki um það fyrr en eftir að koma til Ástralíu og læra um nýja bók um það. Það er dæmi um orð og hugtök og hugsanir sem voru ekki til á Íslensku. Svo hverjar voru ástæðurnar fyrir að þessum og öðrum íhaldssömum hugmyndum var haldið að þjóðinni í svo margar aldir. Og það áður en útvarp kom. Svo seinna aðrir fjölmiðlar eins og dagblöð. Þá gátu einstaklingar ekki lifað frá neinu nema sínum takmörkuðu veruleika heimum og hvaða magni af tilfinningum þau höfðu náð að hafa. Lítið land sem Norðmenn höfðu fundið á flótta sínum frá Haraldi Hárfagra. Land með fátt af þeim hlutum sem fólk þarf að borða eða öðru. Það var mest bara fiskur í sjónum sem ég veit ekki hvenær var nýtt sem fæða þá. Svo var það veðrið, fámenni, langir dimmir vetrar með snjó og kulda. Það er líklegt til að herða eitt og annað í sálum og hugum þeirra sem taka sér það vald að stjórna þjóðinni. Ég tek eftir því að sumir af minni kynslóð eru harðánægðir með að halda í einmenningar hvít-húðar lífið sem þau ólust upp í, og við. Svo að það gæti því miður þýtt að þeir einstöku einstaklingar með aðra húðliti sem setjist að á landinu, eigi eftir að fá slíkar slettur eins og Hrafnhildur fékk. Það er þá hugsanlega frá því að foreldrarnir hafa ekki kennt þeim mannasiði né um að hvaða húðlit manneskjur hafi skipti ekki máli. Heldur skiptir máli hver þau séu og að þau eru á landinu til að veita allt mögulegt gott og lítríkt. Sagan um það sem gerðist í Helgafellsskóla er að minni sýn frá hinum fornu viðhorfum til tilfinninga. Eins og kom fram í blöðum um þetta með sæðisgjöf að það sé mikilvægt að það verði ekki slys mikilla skyldleika í því hvert þau fara. Þá er á hreinu að einmenningar þjóðin verði að fá ný DNA í safnið til að forðast úrkynjun. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langan tíma.
Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar
Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir skrifar
Skoðun Lítið gert úr áhyggjum íbúa Ölfuss og annarra landsmanna Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar