Óendurgoldin ást Móheiður Hlíf Geirlaugsdóttir skrifar 24. nóvember 2023 12:31 Ég er 47 ára kona, sjálftitlaður heimspekingur, skáld og þýðandi og ég er í ástarsorg. Fyrsta ástin mín voru stjórnmálin eða réttara sagt baráttan fyrir betri heimi með pólitíkinni. Ein af fyrstu minningunum mínum snýst um gleðina er Francois Mitterand var kosinn forseti Frakklands 1981, ég þá fimm ára og búsett í Frakklandi. Mótmælagöngur og virk pólitísk umræða var eitthvað sem ég fékk jú með móðurmjólkinni. „Þú verður að sjá hvernig heimurinn raunverulega er,“ sagði mamma á meðan við horfðum á myndir sem fjölluðu um Víetnamstríðið. Í plötusafni foreldra minna var plata með söngvum Victor Jara og sagan af örlögum hans er greipt í huga minn. Þegar ég var tíu ára horfði ég á Klaus Barbie réttarhöldin í franska sjónvarpinu og óaði við hryllilegum stríðsglæpum sem ég gat ekki ímyndað mér að yrðu nokkru sinni endurteknir. Það var stöðugt talað um pólitík og hugsjónir á mínu heimili. Fólk var mælt eftir því hvort það læsi Þjóðviljann eða Moggann. Fylkingin, Trotskýistafélagið, MÍR og Keflavíkurgangan voru hluti af orðaforða mínum frá unga aldri. Um unglingsaldurinn var pabbi minn búinn að gefast upp á pólitíkinni. Við körpuðum æ oftar um það hvort það að kjósa skipti máli og þær umræður enduðu yfirleitt á því að ég grátbað hann um að kjósa þó það væri nú ekki nema fyrir mína hönd. Og auðvitað átti hann erfitt með að neita einkabarninu um nokkuð. Ég hafði bjargfasta trú á því að það að nýta kosningaréttinn skipti sköpum fyrir frið í heiminum. Rétt eins og Alþjóðalög og Sameinuðu þjóðirnar. Og þá erum við komin að ástarsorginni minni því rétt eins og sjálftitlaði fjöllistamaðurinn Atli Bollason hef ég orðið fyrir ósegjanlegum vonbrigðum með pólitíkina og Alþingi þessarar sjálftitluðu friðelskandi þjóðar. Því nú erum við að horfa upp á þjóðarmorð. Tölurnar um mannfallið á Gaza eru svo hryllilegar. Meira en 11.000 manneskjur þar af 5800 börn. Antonio Guterres framkvæmdastjóri Sameinuðu þjóðina sagði 6. nóvember að Gaza væri að breytast í barnagrafreit. Tölurnar hækka svo hratt að það er engan veginn hægt að fylgjast með. Ég finn til fullkomins magnleysis gagnvart þessari ömurlegu grimmd. Ég í minni naívísku trú hélt að það væri einmitt með pólitíkinni sem fólk hefði áhrif. Pólitíkin brást mér og hún er í dag að bregðast heillri þjóð. Þessi sama pólitík hefur brugðist þessari þjóð ítrekað síðan 1948. Í dag er verið að fremja svo alvarlega stríðsglæpi að það er er varla hægt að orða þá. Skyndilega er mannkynið komið aftur í sömu spor og í Seinni heimstyrjöldinni. Í dag sá ég líflausa barnsfætur liggja undir steypurústum á Instagram. Á meðan ég drakk morgunkaffið sá ég föður bera líflaust barnið sitt innan um húsarústir. Ég sé dáin börn, myndir af fjöldagröfum. Milljónir manns á flótta, fólk hefur ekki aðgang að vatni, mat eða öðrum nauðsynjum. Ég heyri starfandi lækna á Gaza grátbiðja einhver stjórnvöld að stoppa þennan hrylling. Mosab Abu-Toha, skáld og bókavörður líkt og ég er handsamaður af her Ísraelsmanna þegar hann er að reyna flýtja suður með fjölskyldu sinni í Gaza, ekkert heyrist frá honum í nokkra daga. Hann hefur verið að skrifa um þennan óhugnað í New Yorker, ég hef fylgt hverri einustu færslu frá honum og um hann í fjölmiðlum, ég er óttaslegin um örlög hans. Frétt berst um að hann hafi verið látinn laus, barinn af Ísraelsher. Hver var glæpurinn? Að hann sagði frá hryllingnum í fjölmiðlum, að hann fæddist á röngum stað? Það er búið að afmennska heila þjóð, rúmlega tvær milljónir manneskja. Ég horfi á þetta í beinni útsendingu daglega, ég deili fréttum á samfélagsmiðlum, ég skelf, græt og reyni að mæta á mótmæli og muna hvaða vörur ég á ekki að kaupa sem koma frá Ísrael. Ég á erfitt með að sofna á kvöldin og ég vakna leið. En ólíkt íbúum Gaza heldur líf mitt áfram eins og það rennur vatn í krananum því ég er fædd á réttum stað. Það er umhugsunarvert þegar pólítikinni er fyrst og fremst ætlað að halda í horfinu frekar en að hnekkja á hrópandi óréttlæti eins og því sem við erum að verða vitni að. Því að ekki er þetta flókið. Grímulaust ofstæki og kúgun af hendi Ísraelsstjórnar í garð Palestínumanna fer nú fram í allra augsýn, hvar öll alþjóðalög eru mölbrotin, sjúkrahús sprengd og sjúklingar reknir út á götu. Ísrael hefur verið margfordæmt fyrir aðgerðir sínar, af SÞ, Rauða krossinum og Amnesty International en landið fer samt ítrekað á svig við allar alþjóðasamþykktir. Hörmulegast er svo að horfa upp á viðbrögð alþjóðasamfélagsins sem lyftir ekki litla fingri til að skakka leikinn. Höfundur er skáld, þýðandi og bókavörður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Átök í Ísrael og Palestínu Palestína Mest lesið 76 dagar Erlingur Sigvaldason Skoðun Húsnæðisbæturnar sem hurfu Ragnar Sigurður Kristjánsson Skoðun Sporin þín Valtýr Soffía Sigurðardóttir Skoðun Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson Skoðun Hunsuðu menntamálin – en ætla nú að bjarga þeim Sigurður Kári Harðarson Skoðun Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir Skoðun Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson Skoðun Skýr stefna um málfrelsi Róbert H. Haraldsson Skoðun Á hvaða ári er Inga Sæland stödd? Snorri Másson Skoðun Háskólaþorpið Bifröst og fólkið sem gleymdist Margrét Jónsdóttir Njarðvík Skoðun Skoðun Skoðun Ný sókn í menntamálum – tækifæri eða hliðarskref? Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Á hvaða ári er Inga Sæland stödd? Snorri Másson skrifar Skoðun Eru börn innviðir? Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Háskólaþorpið Bifröst og fólkið sem gleymdist Margrét Jónsdóttir Njarðvík skrifar Skoðun Körfubolti á tímum þjóðarmorðs Bjarni Þór Sigurbjörnsson skrifar Skoðun Draugagangur í Alaska Hannes Pétursson skrifar Skoðun Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson skrifar Skoðun Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson skrifar Skoðun 76 dagar Erlingur Sigvaldason skrifar Skoðun Í minningu körfuboltahetja Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Er kominn tími til að láta endurmeta brunabótamatið á þínu húsnæði? Heiðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Húsnæðisbæturnar sem hurfu Ragnar Sigurður Kristjánsson skrifar Skoðun Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir skrifar Skoðun Hjartans mál í kennslu Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Hunsuðu menntamálin – en ætla nú að bjarga þeim Sigurður Kári Harðarson skrifar Skoðun Sporin þín Valtýr Soffía Sigurðardóttir skrifar Skoðun Að saga rótina undan trénu og halda að stofninn vaxi hraðar: hugleiðing um tillögur Viðskiptaráðs Birgir Orri Ásgrímsson skrifar Skoðun Mikilvægi aðgengis og algildrar hönnunar að byggingum í dag og til framtíðar Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Sjallar og lyklaborðið Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar Skoðun „Stóra fallega frumvarpið“ hans Trump Gunnar Alexander Ólafsson skrifar Skoðun Verndun vatns og stjórn vatnamála Ólafur Arnar Jónsson,Sigurður Guðjónsson skrifar Skoðun Gegn hernaði hvers konar Gunnar Björgvinsson skrifar Skoðun Hvers vegna sífellt fleiri sækjast eftir einveru Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Þriggja stiga þögn Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Nú þarf að gyrða sig í brók Gunnlaugur Stefánsson skrifar Skoðun Lesblindir og stuðningur í skólum Snævar Ívarsson skrifar Skoðun Skóli án aðgreiningar – fallegt orðalag en brotakennd framkvæmd Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar Skoðun Rýnt í stöðu kvenna með örorkulífeyri Huld Magnúsdóttir skrifar Skoðun Brot sem fyrnast í höndum lögreglu – hversu mörg í viðbót? Þórhildur Gyða Arnarsdóttir skrifar Sjá meira
Ég er 47 ára kona, sjálftitlaður heimspekingur, skáld og þýðandi og ég er í ástarsorg. Fyrsta ástin mín voru stjórnmálin eða réttara sagt baráttan fyrir betri heimi með pólitíkinni. Ein af fyrstu minningunum mínum snýst um gleðina er Francois Mitterand var kosinn forseti Frakklands 1981, ég þá fimm ára og búsett í Frakklandi. Mótmælagöngur og virk pólitísk umræða var eitthvað sem ég fékk jú með móðurmjólkinni. „Þú verður að sjá hvernig heimurinn raunverulega er,“ sagði mamma á meðan við horfðum á myndir sem fjölluðu um Víetnamstríðið. Í plötusafni foreldra minna var plata með söngvum Victor Jara og sagan af örlögum hans er greipt í huga minn. Þegar ég var tíu ára horfði ég á Klaus Barbie réttarhöldin í franska sjónvarpinu og óaði við hryllilegum stríðsglæpum sem ég gat ekki ímyndað mér að yrðu nokkru sinni endurteknir. Það var stöðugt talað um pólitík og hugsjónir á mínu heimili. Fólk var mælt eftir því hvort það læsi Þjóðviljann eða Moggann. Fylkingin, Trotskýistafélagið, MÍR og Keflavíkurgangan voru hluti af orðaforða mínum frá unga aldri. Um unglingsaldurinn var pabbi minn búinn að gefast upp á pólitíkinni. Við körpuðum æ oftar um það hvort það að kjósa skipti máli og þær umræður enduðu yfirleitt á því að ég grátbað hann um að kjósa þó það væri nú ekki nema fyrir mína hönd. Og auðvitað átti hann erfitt með að neita einkabarninu um nokkuð. Ég hafði bjargfasta trú á því að það að nýta kosningaréttinn skipti sköpum fyrir frið í heiminum. Rétt eins og Alþjóðalög og Sameinuðu þjóðirnar. Og þá erum við komin að ástarsorginni minni því rétt eins og sjálftitlaði fjöllistamaðurinn Atli Bollason hef ég orðið fyrir ósegjanlegum vonbrigðum með pólitíkina og Alþingi þessarar sjálftitluðu friðelskandi þjóðar. Því nú erum við að horfa upp á þjóðarmorð. Tölurnar um mannfallið á Gaza eru svo hryllilegar. Meira en 11.000 manneskjur þar af 5800 börn. Antonio Guterres framkvæmdastjóri Sameinuðu þjóðina sagði 6. nóvember að Gaza væri að breytast í barnagrafreit. Tölurnar hækka svo hratt að það er engan veginn hægt að fylgjast með. Ég finn til fullkomins magnleysis gagnvart þessari ömurlegu grimmd. Ég í minni naívísku trú hélt að það væri einmitt með pólitíkinni sem fólk hefði áhrif. Pólitíkin brást mér og hún er í dag að bregðast heillri þjóð. Þessi sama pólitík hefur brugðist þessari þjóð ítrekað síðan 1948. Í dag er verið að fremja svo alvarlega stríðsglæpi að það er er varla hægt að orða þá. Skyndilega er mannkynið komið aftur í sömu spor og í Seinni heimstyrjöldinni. Í dag sá ég líflausa barnsfætur liggja undir steypurústum á Instagram. Á meðan ég drakk morgunkaffið sá ég föður bera líflaust barnið sitt innan um húsarústir. Ég sé dáin börn, myndir af fjöldagröfum. Milljónir manns á flótta, fólk hefur ekki aðgang að vatni, mat eða öðrum nauðsynjum. Ég heyri starfandi lækna á Gaza grátbiðja einhver stjórnvöld að stoppa þennan hrylling. Mosab Abu-Toha, skáld og bókavörður líkt og ég er handsamaður af her Ísraelsmanna þegar hann er að reyna flýtja suður með fjölskyldu sinni í Gaza, ekkert heyrist frá honum í nokkra daga. Hann hefur verið að skrifa um þennan óhugnað í New Yorker, ég hef fylgt hverri einustu færslu frá honum og um hann í fjölmiðlum, ég er óttaslegin um örlög hans. Frétt berst um að hann hafi verið látinn laus, barinn af Ísraelsher. Hver var glæpurinn? Að hann sagði frá hryllingnum í fjölmiðlum, að hann fæddist á röngum stað? Það er búið að afmennska heila þjóð, rúmlega tvær milljónir manneskja. Ég horfi á þetta í beinni útsendingu daglega, ég deili fréttum á samfélagsmiðlum, ég skelf, græt og reyni að mæta á mótmæli og muna hvaða vörur ég á ekki að kaupa sem koma frá Ísrael. Ég á erfitt með að sofna á kvöldin og ég vakna leið. En ólíkt íbúum Gaza heldur líf mitt áfram eins og það rennur vatn í krananum því ég er fædd á réttum stað. Það er umhugsunarvert þegar pólítikinni er fyrst og fremst ætlað að halda í horfinu frekar en að hnekkja á hrópandi óréttlæti eins og því sem við erum að verða vitni að. Því að ekki er þetta flókið. Grímulaust ofstæki og kúgun af hendi Ísraelsstjórnar í garð Palestínumanna fer nú fram í allra augsýn, hvar öll alþjóðalög eru mölbrotin, sjúkrahús sprengd og sjúklingar reknir út á götu. Ísrael hefur verið margfordæmt fyrir aðgerðir sínar, af SÞ, Rauða krossinum og Amnesty International en landið fer samt ítrekað á svig við allar alþjóðasamþykktir. Hörmulegast er svo að horfa upp á viðbrögð alþjóðasamfélagsins sem lyftir ekki litla fingri til að skakka leikinn. Höfundur er skáld, þýðandi og bókavörður.
Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson Skoðun
Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir Skoðun
Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson Skoðun
Skoðun Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson skrifar
Skoðun Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson skrifar
Skoðun Er kominn tími til að láta endurmeta brunabótamatið á þínu húsnæði? Heiðrún Jónsdóttir skrifar
Skoðun Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir skrifar
Skoðun Að saga rótina undan trénu og halda að stofninn vaxi hraðar: hugleiðing um tillögur Viðskiptaráðs Birgir Orri Ásgrímsson skrifar
Skoðun Mikilvægi aðgengis og algildrar hönnunar að byggingum í dag og til framtíðar Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar
Skoðun Skóli án aðgreiningar – fallegt orðalag en brotakennd framkvæmd Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar
Skoðun Brot sem fyrnast í höndum lögreglu – hversu mörg í viðbót? Þórhildur Gyða Arnarsdóttir skrifar
Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson Skoðun
Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir Skoðun
Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson Skoðun