Það er heldur hrörlegt um að lítast við hjólhýsabyggðina við Laugarvatn, eins og Vilhelm Gunnarsson, ljósmyndari Vísis, komst að þegar hann var þar á ferðinni í vikunni.
Karpað hefur verið um framtíð svæðisins undanfarin misseri. Sveitarfélagið hefur viljað rýma svæðið á meðan hjólhýsaeigendur, sem hafa margir hverjir haft afdrep á svæðinu í mörg ár, hafa viljað vera áfram.
Ákvörðun var tekin í sumar um að svæðinu yrði lokað. Því var fylgt eftir á dögunum þegar hjólhýsaeigendum barst bréf frá Bláskógabyggð, sveitarfélaginu sem hefur skipulagsvald yfir umræddu svæði, um að rýma þyrfti svæðið í náinni framtíð.
Eins og sjá má á myndinni hér fyrir ofan hafa margir orðið við þeirri beiðni, fjarlægt hýsin, palla og önnur mannvirki. Myndin hér fyrir neðan sýnir svæðið eins og það leit út í fullum skrúða.
„Það sekkur í mér hjartað í hvert skipti sem ég labba um svæðið,“ segir Guðlaugur Stefán Pálmason í samtali við Vísi.
Hann segist vera talsmaður eigenda um fjörutíu sumarhýsa sem ætla að kanna réttarstöðu sína vegna málsins til hins ýtrasta.
„Ég á eiginlega bara ekkert betra orð til að lýsa þessu heldur bara en Litla-Úkraína. Þetta er eins og það hafi verið varpað sprengju hérna,“ segir hann um ástandið á svæðinu eftir að formleg krafa verð gerð um rýmingu þess.
Sextíu hýsi af um tvö hundruð eftir
Hátt í tvö hundruð hýsi voru á svæðinu þegar mest lét. Guðlaugur reiknar með að um 130 séu farin.
„Það eru um sextíu hýsi eftir á svæðinu. Þetta er samfélag hérna, við erum bara eins og fjölskylda. Í ljósi umræðna undanfarna daga, í fjölmiðlum og annað, þá hefur verið hægt að stappa stáli í fólk, sem betur fer, því það var bara niðurlútt og þunglynt. Við erum náttúrulega að rífa niður minningar og svoleiðis. Flest af þessu fólki hérna á ekkert eftir að eiga sumarhreiður neins staðar annars staðar á lífsleiðinni.“
En um hvað snúast deilurnar?
Það kom glögglega fram í útvarpsþættinum Reykjavík síðdegis á Bylgjunni í sumar, þar sem Hrafnhildur Bjarnadóttir, formaður félags hjólhýsaeigenda á Laugarvatni, og Ásta Stefánsdóttir, sveitarstjóri Bláskógabyggðar, tókust á um málið.
Þar var Ásta spurð um ástæðurnar fyrir því af hverju sveitarfélagið vill hjólhýsabyggðina burt.
„Ástæðan fyrir því að það var ákveðið, fyrir rétt tæpum tveimur árum, að loka þessu svæði var sú að öryggismál voru ekki í lagi, einkum og sér það sem snýr að brunavörnum,“ sagði Ásta um lokun svæðisins.
Ekki hafi verið hægt að bæta úr brunavörnum nema rýma svæðið, deiliskipuleggja upp á nýtt og koma fyrir innviðum á borð við vatnslögnum og annað.
Sagði Ásta einnig að þegar málið hafi verið kannað nánar hafi ekki verið ekki nein lagaheimild fyrir því „að vera með svona heilsárssvæði því það þurfti byggingarleyfi fyrir mannvirkjum sem ætti að standa á slíku svæði,“ eins og Ásta orðaði það.
Guðlaugur gefur ekki mikið fyrir útskýringar sveitarfélagsins og segir að lögmaður sé kominn í málið fyrir hönd hópsins.
„Spurningin hefur alltaf verið hvort að uppsagnirnar séu lögmætar. Það er verið að fara í gegnum það núna.“
Að auki hefur Guðlaugur sent inn kæru til innviðaráðuneytisins vegna framgöngu Bláskógabyggðar í málinu.
Ég sendi í dag inn kæru til innviðaráðuneytisins um brot á stjórnsýslulögum og bað um flýtimeðferð, segir Guðlaugur.
Þið ætlið að berjast fyrir þessu eins langt og þið komist?
„Ég veit að margir koma aftur ef einhver mannúð er sýnd. Ég er aðeins byrjaður að athuga vilja fólks og það hafa nokkrir sýnt þann vilja, einn kominn með hjólhýsið aftur.“
Guðlaugur segir að hópurinn sé ánægður með að enn sé verið að berjast fyrir framtíð svæðisins.
„Þau voru voða ánægð því að það var búið að rífa þau svo langt niður, þau voru voða ánægð að það væri einhver að taka upp hanskann aftur. Hrafnhildur er búin að berjast eins og hetja, búin að ryðja jarðveginn og sá og nú ég að reyna að tryggja að uppskeran komi upp.“
Þegar Vísir náði tali af Guðlaugi stóð hann við afleggjarann að svæðinu. Þar er hann með stórt skilti og dreifibréf til að vekja athygli á málinu. Hann telur að heimamenn á Laugarvatni séu frekar með eigendum hjólhýsanna í liði en annað.
„Þetta er minnihlutahópur í Bláskógabyggð og hann er alveg gjörsamlega hundsaður þrátt fyrir að þetta sé þeirra svæði og þeir hafi aldrei haft neitt út á okkur að setja.“
