Frelsi katta skiptir meira máli en frelsissvipting barns Alma Björk Ástþórsdóttir skrifar 7. nóvember 2021 13:31 Í fréttum vikunnar stóð kynbundið ofbeldi, loftlagsráðstefna og lausaganga katta mest uppúr að mati viðmælenda í bítinu. „Það voru tvö hitamál í þessari viku, annars vegar drottningarviðtalið í Kveik og hins vegar bann við lausagöngu katta,“ var svo haft eftir Þórhildi Gyðu Arnarsdóttur í Fréttablaðinu. En tókuð þið eftir því að kennari og þrír aðrir starfsmenn skóla voru kærðir til lögreglu fyrir brot á hegningar- og barnalögum vegna innilokunar barns? Hafið þið tekið eftir því að Umboðsmaður Alþingis, einn æðsti eftirlitsaðili stjórnsýslu og ríkis er að bregðast við ábendingum foreldra um einangrun barna? Að það sé til vitnis um að málið sé tekið alvarlega og þörf á að bregðast við. Það er þó ekki nóg til þess að ráðamenn eða menntastofnanir bregðist við... Ofbeldi er ömurlegt, alveg sama í hvaða mynd það birtist Hvers vegna þegir samfélagið yfir ofbeldi gegn barni en brjálast yfir kynferðisofbeldi? Ekki misskilja mig – ég vil að samfélagið brjálist yfir kynferðisofbeldi. En ég vil líka að það brjálist yfir ofbeldi gegn barni af hálfu kennara!!! Þó að við séum að tala um mjög svo ólíkt ofbeldi, þá er þetta tvennt ofbeldi engu að síður. Hvers vegna er þessi munur á vitundarvakningu? Hvers vegna geta sumir kennarar til dæmis fordæmt kynferðisofbeldi en réttlætt að loka barn inni? Þegar einhver segir að barn hljóti að hafa gert eitthvað sem olli því að það var lokað eitt inni þá jafngildir það í mínum huga að segja að einhver hafi kallað yfir sig kynferðisofbeldi með hegðun eða klæðaburði. Að segja að stundum sé ekkert annað í stöðunni en að loka barn eitt inni, er í mínum huga ekkert annað en gerendameðvirkni. Að segja að það hljóti að vera tvær hliðar á málinu þegar barn hefur verið læst inni er einnig gerendameðvirkni. ÞAÐ ER NEFNILEGA ALDREI Í LAGI AÐ LÆSA BARN INNI! Þannig að það er aldrei nema ein hlið á því máli. Það sem kveikti í þessum vangaveltum mínum var þegar ég las ágætis viðtal við þolanda kynferðisofbeldis þar sem hún segir: ”Ég er orðin langþreytt á því hvernig umræða um kynferðisbrot er hér á landi. Gerendum er hampað og þolendur eru skrímslavæddir. Þolendur eru sakaðir um að eyðileggja líf og frama gerenda sinna með því að stíga fram, meðan þeir sjá alveg um það sjálfir með sínum gjörðum og algjörum skorti á iðrun.” Ég get nefnilega svo auðveldlega yfirfært þessar tilfinningar yfir á okkar baráttu. Ég er orðin langþreytt á því að þessi börn eru vanrækt í skólakerfinu sem leiðir af sér enn verri hegðun og svo eru ÞAU vandamálið. Börnunum sem líður virkilega illa og sýna þá vanlíðan með óásættanlegri hegðun eru í hugum margra skrímslavædd. Þessi börn eru sökuð um að eyðileggja fyrir öllum hinum ”góðu” börnunum sem bara vilja vera í skólanum og læra. Foreldrar sem tjá sig um þessi mál eru ”erfiðir” foreldrar. En kennarar sem læsa barn inni og réttlæta það frekar en að sýna iðrun dæma sig sjálfir með nákvæmlega sama hætti og gerendur í öðrum ofbeldismálum. Getum við verið sammála um að barn sem líður illa og sýnir það með óæskilegri hegðun er alltaf þolandi? Að barnið er þolandi sem fer í vörn í aðstæðum sem það er sett í og ræður ekki við? Barnið fæddist lítið og ósjálfbjarga. Við lofuðum að passa það og gera það vel, hvort sem við erum foreldrar, ættingjar, kennarar, læknar eða hvað annað. En sum börn þroskast ekki eðlilega. Og þau eiga þar af leiðandi erfiðara með að passa í kassann sem samfélagið hefur skapað. Það er ekki þar með sagt að þau séu úrhrök sem má læsa inni í herbergi þegar fólkið í kringum það megnar ekki að hjálpa því. Það þýðir að á vissu tímabili er barnið að glíma við einhverskonar færniskerðingu og þarf þess vegna ekstra mikla hjálp. Það er skylda okkar að hjálpa því. Og þetta er samfélagslegur vandi en ekki bara vandi foreldranna og alls ekki vandi barnsins. Foreldrar eiga að senda börnin sín í skóla og þá er það lágmarkskrafa að foreldrar geti treyst því að barnið fái nauðsynlega þjálfun og verið sé að vinna í þeim færniskerðingum sem það býr við án þess að það þurfi að upplifa ofbeldi og niðurlægingu. En staðreyndin er sú að í mörgum skólum eru þessi börn markvisst brotin niður. Og svo þurfa margir foreldrar að sitja undir því að uppeldið sé vandamálið þegar þeir hafa ekki einu sinni tök á að grípa inn í. Hafið það í huga elsku fólk, næst þegar það berast fréttir af auknu ofbeldi meðal unglinga. Ef til vill er meingallað skólakerfi rót vandans frekar en heimilin. Ofbeldi er ofbeldi og það á aldrei að líðast. Hættum að fordæma ofbeldi í einni mynd en hunsa það í annarri mynd. Höfundur er stofnandi grasrótarhópsins Sagan okkar, sem berst fyrir réttindum barna með sérþarfir. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Alma Björk Ástþórsdóttir Mest lesið Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir Skoðun Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Græðgin sem hlífir engum Snæbjörn Brynjarsson og Þórólfur Júlían Dagsson Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir Skoðun Kennitala á blaði Jón Viðar Pálsson Skoðun Leiðtogi sem nær árangri Birkir Jón Jónsson Skoðun Fjör á fjármálamarkaði Fastir pennar Þjónusta og greining á börnum með ADHD Elín H. Hinriksdóttir og Sólveig Ásgrímsdóttiir Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason Skoðun Alvöru mamma Anna Margrét Hrólfsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir skrifar Skoðun Eitt spilakort, betri spilamenning – er skaðaminnkandi Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason skrifar Skoðun Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir skrifar Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson skrifar Skoðun Við vitum Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Stöndum saman gegn fjölþáttaógnum Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey skrifar Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Mansalsmál á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall skrifar Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar Sjá meira
Í fréttum vikunnar stóð kynbundið ofbeldi, loftlagsráðstefna og lausaganga katta mest uppúr að mati viðmælenda í bítinu. „Það voru tvö hitamál í þessari viku, annars vegar drottningarviðtalið í Kveik og hins vegar bann við lausagöngu katta,“ var svo haft eftir Þórhildi Gyðu Arnarsdóttur í Fréttablaðinu. En tókuð þið eftir því að kennari og þrír aðrir starfsmenn skóla voru kærðir til lögreglu fyrir brot á hegningar- og barnalögum vegna innilokunar barns? Hafið þið tekið eftir því að Umboðsmaður Alþingis, einn æðsti eftirlitsaðili stjórnsýslu og ríkis er að bregðast við ábendingum foreldra um einangrun barna? Að það sé til vitnis um að málið sé tekið alvarlega og þörf á að bregðast við. Það er þó ekki nóg til þess að ráðamenn eða menntastofnanir bregðist við... Ofbeldi er ömurlegt, alveg sama í hvaða mynd það birtist Hvers vegna þegir samfélagið yfir ofbeldi gegn barni en brjálast yfir kynferðisofbeldi? Ekki misskilja mig – ég vil að samfélagið brjálist yfir kynferðisofbeldi. En ég vil líka að það brjálist yfir ofbeldi gegn barni af hálfu kennara!!! Þó að við séum að tala um mjög svo ólíkt ofbeldi, þá er þetta tvennt ofbeldi engu að síður. Hvers vegna er þessi munur á vitundarvakningu? Hvers vegna geta sumir kennarar til dæmis fordæmt kynferðisofbeldi en réttlætt að loka barn inni? Þegar einhver segir að barn hljóti að hafa gert eitthvað sem olli því að það var lokað eitt inni þá jafngildir það í mínum huga að segja að einhver hafi kallað yfir sig kynferðisofbeldi með hegðun eða klæðaburði. Að segja að stundum sé ekkert annað í stöðunni en að loka barn eitt inni, er í mínum huga ekkert annað en gerendameðvirkni. Að segja að það hljóti að vera tvær hliðar á málinu þegar barn hefur verið læst inni er einnig gerendameðvirkni. ÞAÐ ER NEFNILEGA ALDREI Í LAGI AÐ LÆSA BARN INNI! Þannig að það er aldrei nema ein hlið á því máli. Það sem kveikti í þessum vangaveltum mínum var þegar ég las ágætis viðtal við þolanda kynferðisofbeldis þar sem hún segir: ”Ég er orðin langþreytt á því hvernig umræða um kynferðisbrot er hér á landi. Gerendum er hampað og þolendur eru skrímslavæddir. Þolendur eru sakaðir um að eyðileggja líf og frama gerenda sinna með því að stíga fram, meðan þeir sjá alveg um það sjálfir með sínum gjörðum og algjörum skorti á iðrun.” Ég get nefnilega svo auðveldlega yfirfært þessar tilfinningar yfir á okkar baráttu. Ég er orðin langþreytt á því að þessi börn eru vanrækt í skólakerfinu sem leiðir af sér enn verri hegðun og svo eru ÞAU vandamálið. Börnunum sem líður virkilega illa og sýna þá vanlíðan með óásættanlegri hegðun eru í hugum margra skrímslavædd. Þessi börn eru sökuð um að eyðileggja fyrir öllum hinum ”góðu” börnunum sem bara vilja vera í skólanum og læra. Foreldrar sem tjá sig um þessi mál eru ”erfiðir” foreldrar. En kennarar sem læsa barn inni og réttlæta það frekar en að sýna iðrun dæma sig sjálfir með nákvæmlega sama hætti og gerendur í öðrum ofbeldismálum. Getum við verið sammála um að barn sem líður illa og sýnir það með óæskilegri hegðun er alltaf þolandi? Að barnið er þolandi sem fer í vörn í aðstæðum sem það er sett í og ræður ekki við? Barnið fæddist lítið og ósjálfbjarga. Við lofuðum að passa það og gera það vel, hvort sem við erum foreldrar, ættingjar, kennarar, læknar eða hvað annað. En sum börn þroskast ekki eðlilega. Og þau eiga þar af leiðandi erfiðara með að passa í kassann sem samfélagið hefur skapað. Það er ekki þar með sagt að þau séu úrhrök sem má læsa inni í herbergi þegar fólkið í kringum það megnar ekki að hjálpa því. Það þýðir að á vissu tímabili er barnið að glíma við einhverskonar færniskerðingu og þarf þess vegna ekstra mikla hjálp. Það er skylda okkar að hjálpa því. Og þetta er samfélagslegur vandi en ekki bara vandi foreldranna og alls ekki vandi barnsins. Foreldrar eiga að senda börnin sín í skóla og þá er það lágmarkskrafa að foreldrar geti treyst því að barnið fái nauðsynlega þjálfun og verið sé að vinna í þeim færniskerðingum sem það býr við án þess að það þurfi að upplifa ofbeldi og niðurlægingu. En staðreyndin er sú að í mörgum skólum eru þessi börn markvisst brotin niður. Og svo þurfa margir foreldrar að sitja undir því að uppeldið sé vandamálið þegar þeir hafa ekki einu sinni tök á að grípa inn í. Hafið það í huga elsku fólk, næst þegar það berast fréttir af auknu ofbeldi meðal unglinga. Ef til vill er meingallað skólakerfi rót vandans frekar en heimilin. Ofbeldi er ofbeldi og það á aldrei að líðast. Hættum að fordæma ofbeldi í einni mynd en hunsa það í annarri mynd. Höfundur er stofnandi grasrótarhópsins Sagan okkar, sem berst fyrir réttindum barna með sérþarfir.
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar
Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar
Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar