Fyrir meira en áratug var Friðgeir Einarsson staddur í Brussel. Hann átti afmæli og brá sér á flóamarkað og rakst þar á tvö myndaalbúm sem voru til sölu.
„Ég keypti myndaalbúmin og settist seinna niður með þau og skoðaði myndirnar. Albúmin tilheyrðu konu sem hafði farið tvisvar í frí til Mallorca og dvalið í sumarhúsabyggðinni Club Romantica fyrir fjörutíu árum og síðar gifst manni í Belgíu,“ segir Friðgeir sem fannst forvitnilegt að þessi persónulegu myndaalbúm hefðu verið til sölu.
Rakti slóðina
Það liðu hins vegar mörg ár þar til Friðgeir fékk þá hugmynd að vinna verk tengt myndaalbúmunum og örlögum konunnar. „Einhver hafði vandað til verks við að setja saman albúmin. Mér fannst liggja beinast við að freista þess að skila þeim. Til þess þurfti ég að hafa uppi á konunni,“ segir Friðgeir.Hann vissi það að konan fór tvisvar til Mallorca í sumarhúsabyggð á eyjunni. Þótt fjörutíu ár væru liðin frá því að konan fór þangað í frí þá ákvað Friðgeir að fara á hennar slóðir. „Ég fór bara einn til Mallorca með myndaalbúm í fanginu. Ég vissi fyrir fram að það var ekki mikil von um að finna þar einhverjar vísbendingar, en það var glettilega ódýrt að fljúga. Auðvitað voru ekki til nein sérstök gögn um ferðamenn, en ég var líka kominn til Mallorca til þess að finna svolítið fílinginn. Ég var búinn að skoða þennan stað svo oft á myndum og fannst pínulítið eins og ég væri að koma aftur, mörgum árum seinna, og sjá breytingarnar sem höfðu orðið með tímanum,“ segir Friðgeir og segist hafa byrjað að mynda tengsl við þetta ókunnuga fólk á ljósmyndum albúmanna.
Í belgískum smábæ í paranoju
„Fyrst þegar ég skoðaði myndirnar í albúmunum, þá var þetta bara eitthvert fólk. En eftir því sem maður skoðar oftar og betur þá myndar maður einhvers konar tengsl við fólkið. Ekki eins og fjölskyldubönd, það væri skrýtið. Heldur einhverskonar bönd. Þetta er auðvitað undarlegt því þessi tengsl eru algjörlega einhliða.“Friðgeir fór í framhaldinu til Belgíu með myndaalbúmin til þess að rekja slóðina. Það kom honum þægilega á óvart hversu vel honum var tekið. „Mér leið stundum eins og eltihrelli og var hræddur um að vera tekinn sem slíkur. Þegar hringurinn var farinn að þrengjast var ég kominn í lítinn belgískan bæ. Þar gekk ég um í paranojuástandi en það kom mér á óvart hvað fólk tók uppátæki mínu vel. Því fannst þetta forvitnilegt og áhugavert verkefni. Ég gætti þess að vera nærgætinn í öllum samskiptum við fólk, kannski var ég of mikið til baka. Ég veit ekki hvort blaðasnápur hefði gengið vasklegar fram. En mér fannst þetta einfaldlega allt saman mjög óþægilegt,“ segir Friðgeir.
„Þetta voru það persónulegar myndir að það var skrýtið og viðkvæmt að ég, ókunnugur maður, væri á annað borð með þær.“
Lífið er hér og nú
Friðgeir komst að því hvers vegna myndaalbúmunum var hent og fjallar meðal annars um það í verki sínu, Club Romantica. „Á endanum komu örlög þessa fólks í ljós. Og þá meikaði sens að myndaalbúmunum var hent. Það voru ekki mistök. Það var ástæða fyrir því sem áhorfendur komast að í leikritinu.“Myndaalbúmin eru hluti af leikmunum í leikritinu. „Ég sýni myndir úr þeim og rek niðurstöðu mína, áður og eftir að ég fór í þennan leiðangur.“
Friðgeir segir aðspurður vinnslu við verkið hafa verið þroskandi. „Ég þurfti að fara yfir þægindaþröskuldinn og lærði líka ýmislegt um lífið. Um hvað það er, hvað maður ætti að leggja áherslu á. Maður tekur ljósmyndir og reynir að safna minningum en svo hverfur það bara. Maður er brosandi á einni mynd en 20 árum seinna er eitthvað allt annað upp á teningnum. Ég veit að það er klisja en maður verður að njóta augnabliksins, lífið er hér og nú,“ segir Friðgeir.
Club Romantica verður frumsýnt í Borgarleikhúsinu þann 28. febrúar næstkomandi. Með honum á sviðinu verður Snorri Helgason, tónlistarmaður, sem semur tónlist verksins. Pétur Ármannson er leikstjóri, Brynja Björnsdóttir hannar leikmynd og búninga, Ásrún Magnúsdóttir sér um sviðshreyfingar og ljósahönnun annast þeir Ólafur Ágúst Stefánsson og Pálmi Jónsson.
