Partí í Dúfnahólum 10 Þórlindur Kjartansson skrifar 23. nóvember 2018 07:00 Frægasta eftirpartí Íslandssögunnar var haldið í Breiðholtinu. Nánar tiltekið á efstu hæð í fjölbýlishúsinu við Dúfnahóla 10. Þangað hópuðust tugir gesta í mjög einsleitu en þó misjöfnu ástandi eftir tónleika hljómsveitarinnar HAM í miðborg Reykjavíkur. Það fyrsta sem gestirnir gerðu þegar þeir höfðu ruðst inn í íbúðina var að sparka skrautmunum ofan af stássborðum og leggjast svo í símann til þess að redda áfengi. Íbúðin var nefnilega ekki beinlínis búin undir að taka á móti stórum hópi djammþyrstra ungmenna, enda var hún innréttuð eftir smag og behag roskinnar móður söguhetjunnar í kvikmyndinni Sódóma Reykjavík, og yrði seint lýst sem sérlega partívænu húsnæði—jafnvel eftir að gestirnir voru búnir að kveikja á blysum inni í stofunni og byrjaðir að skjóta flugeldum ofan af svölunum. Hin roskna húsfrú svaf svo fast að hún rankaði ekki við sér í gauraganginum og svaf það meira að segja af sér þegar hún var borin út á dýnunni, pakkað saman inn í lyftuna og hlaðið ofan í lítinn bát á bílastæðinu. Það var ekki fyrr en hún var komin á flot niður Elliðaárnar—og eftir að vatni hafði verið hleypt í gegnum stífluna—að hún loksins vaknaði; og þá reyndar með verulegum andfælum.Tilefnislaust partí Flestir muna eflaust tilefni partísins. Það var byggt á algjörum misskilningi. Söguhetjan Alex var í sakleysi sínu að hrópa heimilisfang sitt til hins harðsvíraða glæpamanns Mola í síbyljandi hávaða þungarokkstónleika þegar tónlistarmennirnir gerðu skyndilega og fullkomlega ófyrirsjáanlega kúnstpásu. Hrópið hljómaði því ómengað yfir allan skarann. „Dúfnahólar 10,“ hrópaði hann og orðrómurinn barst á augabragði frá manni til manns. Kvöldinu var bjargað. Enginn þurfti að óttast um afdrif sín eftir að klukkan sló þrjú. Það var partí í Dúfnahólum 10. Allt var þetta byggt á misskilningi. Það stóð auðvitað aldrei til að halda neitt partí í Dúfnahólum 10. Það hefði reyndar hverjum manni mátt vera ljóst um leið og komið var þangað inn og veislugestir höfðu tækifæri til þess að kynna sér aðbúnaðinn örlítið nánar. En þá var vitaskuld orðið alltof seint að fara að gera eitthvað í þessu og allsendis óvíst að hægt væri að komast í partí einhvers staðar annars staðar svona seint um kvöldið. Úr því sem komið var gat atburðarásin ekki orðið önnur heldur en sú sem varð, að íbúðinni var rústað í gleðskapnum. Ekkert við því að gera. Partíþyrstir tónleikagestir hefðu aldrei látið bjóða sér annað en að halda þetta blessaða partí. Og því fór sem fór. Eins og gjarnan er með eftirpartí þá féll það í hlut einhverra allt annarra að mæta afleiðingunum daginn eftir, laga til í íbúðinni og borga fyrir skemmdirnar. Þeir brenna sig sjaldnast á eldunum sem fyrstir kveikja þá.Misskilningur Nú hefur þess orðið mjög vart á síðustu vikum að alls konar misskilningur hefur grafið um sig um innleiðingu á svokölluðum þriðja orkupakka sem Íslandi ber að innleiða vegna þess að við erum meðlimir í fríverslunarbandalagi Evrópuþjóða—Evrópska efnahagssvæðinu. Eins og mjög mörg önnur löggjöf sem íslenskir stjórnmálamenn hafa neyðst til að setja í lög á grundvelli þessa samstarfs þá er tilgangur hennar að stuðla að heilbrigðari og betri markaði með afurð sem er mikilvæg fyrir bæði neytendur og framleiðendur—sem sagt raforku. Löggjöfin er vitaskuld sniðin að hinum sameiginlega markaði í Evrópu og mun ekki hafa teljandi áhrif á Íslandi nema hingað verði lagður sæstrengur. Og jafnvel þá er ekki verið að leggja til að einhverjar ömurlega ósanngjarnar sérreglur gildi um Ísland, heldur bara þær nákvæmlega sömu og um hina 500 milljón íbúa þeirra landa sem við eigum í svo nánu og verðmætu sambandi við.Rangur misskilningur Til eru þeir sem hafa mikinn áhuga á því að gera mikla grýlu úr þessari löggjöf. Og einhvern veginn hefur það gerst að búið er að hvísla ýmsum misskilningi og rangtúlkunum í eyru þeirra sem langar ákafast í einhvers konar pólitískt upplausnarpartí. Stjórnvöld eiga vitaskuld í verulegum vandræðum með að leiðrétta spunann því það getur nefnilega verið mjög erfitt að afboða í eftirpartí þegar leigubílarnir eru lagðir af stað. Alveg eins og partígestirnir í Dúfnahólum 10 þurftu ekki að taka minnstu ábyrgð á afleiðingum veisluhaldsins—þá munu þeir ekki þurfa að þrífa upp eftir sig sem harðast reka áróður gegn frjálsri verslun og evrópskri samvinnu um þessar mundir. Það mun falla í hlut ábyrgara stjórnmálafólks að greiða úr þeim flækjum sem fyrirsjáanlegar eru ef upplausnaröfl fá vilja sínum framgengt.Stolt eða hrædd? Þeir sem segjast hafa mestar áhyggjur af árásum á fullveldi Íslands eru einmitt þeir hinir sömu sem þykjast ná ekki upp í nef sér af reiði út í orkulöggjöfina evrópsku. En er það ekki eitthvað öfugsnúið? Lýsir það sérstöku stolti yfir fullveldi Íslands og getu þjóðarinnar til að standa á eigin fótum, að telja að Ísland þurfi sérstakar undanþágur frá því að hlíta sömu reglum og aðrir á sama markaði? Lýsir það kannski frekar hræðslu? Það má nefnilega teljast frekar ótrúleg vantrú á getu og hæfileika íslensku þjóðarinnar að hamast gegn því að okkar fólk hafi tækifæri til þess að starfa frjálst og opið á risastórum opnum markaði—með þeim kostum og göllum sem því fylgir. En það er ekkert að óttast. Íslendingar geta nefnilega verið mjög stoltir yfir því hvernig okkur hefur tekist að bæta lífskjör okkar á grundvelli frjálsrar verslunar við Evrópu. Áður en við leyfum okkur að fara á taugum yfir illa ígrunduðum samsæriskenningum ættum við að líta vandlega í kringum okkur og sjá hversu verðmætt það er að heimamarkaður Íslands telur ekki aðeins 350 þúsund sálir, heldur hálfan milljarð. Og þeir sem vilja standa vörð um alla þessa miklu kosti þurfa líka að vera fljótari á fætur heldur en húsfreyjan í Dúfnahólum 10; svo við vöknum ekki ein á báti á náttfötunum einhvers staðar úti á hafi. Þá er lítil huggun í því að vitleysan hafi byggst á eintómum misskilningi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Þórlindur Kjartansson Mest lesið Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Ýmislegt um rafmagnsbíla og reiðhjól Valur Elli Valsson Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir Skoðun Samkennd samfélags Guðrún Karls Helgudóttir Skoðun Góðan daginn, ég ætla að fá … ENGLISH PLEASE! Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens Skoðun Ég skil ekki Ævar Þór Benediktsson Skoðun Hver er ég og hvert er ég að fara? Ellý Tómasdóttir Skoðun Hingað og ekki lengra Þorbjörg Þorvaldsdóttir Skoðun Hvað hefur Ísland gert? Katla Þorvaldsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar Skoðun Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Íþróttahreyfingin og gerviverktaka Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Tölum um tilfinningar Amanda Ásdís Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Óttinn við íslensku rafkrónuna Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Áskorun til Sjúkratrygginga Íslands – hugsum í lausnum Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Afnemum launamisrétti Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Hvað hefur Ísland gert? Katla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar Skoðun Ýmislegt um rafmagnsbíla og reiðhjól Valur Elli Valsson skrifar Skoðun Taugatýpísk forréttindi Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Hver er ég og hvert er ég að fara? Ellý Tómasdóttir skrifar Skoðun Þeir borga sem nota! Tómas Kristjánsson skrifar Skoðun Að hjálpa fólki að standa á eigin fótum Jón Þór Kristjánsson skrifar Skoðun Samkennd samfélags Guðrún Karls Helgudóttir skrifar Skoðun „Heimferða- og fylgdadeild“ Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Til varnar mennsku kúgarans Hans Alexander Margrétarson Hansen skrifar Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens skrifar Skoðun Engum til sóma Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Góðan daginn, ég ætla að fá … ENGLISH PLEASE! Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Vernd náttúrunnar er ákvörðun Eva Dögg Davíðsdóttir skrifar Skoðun Hver er okkar ábyrgð á ofbeldi meðal barna Hafdís Hrönn Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Er verkalýðsbarátta á Íslandi að hnigna? Sverrir Fannberg Júlíusson skrifar Skoðun Má ekkert gera fyrir millistéttina? Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Milljarðarnir óteljandi og bókun 35 Haraldur Ólafsson skrifar Skoðun Háskólinn sveik stúdenta um góðar samgöngur Guðni Thorlacius,Katla Ólafsdóttir skrifar Skoðun „Bara“ kennari Álfhildur Leifsdóttir skrifar Skoðun Þjóðin slæst við elda: Hvar er Alþingi? Baldur Borgþórsson skrifar Skoðun Yazan Tamimi – spegill á sjálfsmynd þjóðar Sema Erla Serdaroglu skrifar Skoðun Hvað er niðurskurðarstefna? Halla Gunnarsdóttir skrifar Sjá meira
Frægasta eftirpartí Íslandssögunnar var haldið í Breiðholtinu. Nánar tiltekið á efstu hæð í fjölbýlishúsinu við Dúfnahóla 10. Þangað hópuðust tugir gesta í mjög einsleitu en þó misjöfnu ástandi eftir tónleika hljómsveitarinnar HAM í miðborg Reykjavíkur. Það fyrsta sem gestirnir gerðu þegar þeir höfðu ruðst inn í íbúðina var að sparka skrautmunum ofan af stássborðum og leggjast svo í símann til þess að redda áfengi. Íbúðin var nefnilega ekki beinlínis búin undir að taka á móti stórum hópi djammþyrstra ungmenna, enda var hún innréttuð eftir smag og behag roskinnar móður söguhetjunnar í kvikmyndinni Sódóma Reykjavík, og yrði seint lýst sem sérlega partívænu húsnæði—jafnvel eftir að gestirnir voru búnir að kveikja á blysum inni í stofunni og byrjaðir að skjóta flugeldum ofan af svölunum. Hin roskna húsfrú svaf svo fast að hún rankaði ekki við sér í gauraganginum og svaf það meira að segja af sér þegar hún var borin út á dýnunni, pakkað saman inn í lyftuna og hlaðið ofan í lítinn bát á bílastæðinu. Það var ekki fyrr en hún var komin á flot niður Elliðaárnar—og eftir að vatni hafði verið hleypt í gegnum stífluna—að hún loksins vaknaði; og þá reyndar með verulegum andfælum.Tilefnislaust partí Flestir muna eflaust tilefni partísins. Það var byggt á algjörum misskilningi. Söguhetjan Alex var í sakleysi sínu að hrópa heimilisfang sitt til hins harðsvíraða glæpamanns Mola í síbyljandi hávaða þungarokkstónleika þegar tónlistarmennirnir gerðu skyndilega og fullkomlega ófyrirsjáanlega kúnstpásu. Hrópið hljómaði því ómengað yfir allan skarann. „Dúfnahólar 10,“ hrópaði hann og orðrómurinn barst á augabragði frá manni til manns. Kvöldinu var bjargað. Enginn þurfti að óttast um afdrif sín eftir að klukkan sló þrjú. Það var partí í Dúfnahólum 10. Allt var þetta byggt á misskilningi. Það stóð auðvitað aldrei til að halda neitt partí í Dúfnahólum 10. Það hefði reyndar hverjum manni mátt vera ljóst um leið og komið var þangað inn og veislugestir höfðu tækifæri til þess að kynna sér aðbúnaðinn örlítið nánar. En þá var vitaskuld orðið alltof seint að fara að gera eitthvað í þessu og allsendis óvíst að hægt væri að komast í partí einhvers staðar annars staðar svona seint um kvöldið. Úr því sem komið var gat atburðarásin ekki orðið önnur heldur en sú sem varð, að íbúðinni var rústað í gleðskapnum. Ekkert við því að gera. Partíþyrstir tónleikagestir hefðu aldrei látið bjóða sér annað en að halda þetta blessaða partí. Og því fór sem fór. Eins og gjarnan er með eftirpartí þá féll það í hlut einhverra allt annarra að mæta afleiðingunum daginn eftir, laga til í íbúðinni og borga fyrir skemmdirnar. Þeir brenna sig sjaldnast á eldunum sem fyrstir kveikja þá.Misskilningur Nú hefur þess orðið mjög vart á síðustu vikum að alls konar misskilningur hefur grafið um sig um innleiðingu á svokölluðum þriðja orkupakka sem Íslandi ber að innleiða vegna þess að við erum meðlimir í fríverslunarbandalagi Evrópuþjóða—Evrópska efnahagssvæðinu. Eins og mjög mörg önnur löggjöf sem íslenskir stjórnmálamenn hafa neyðst til að setja í lög á grundvelli þessa samstarfs þá er tilgangur hennar að stuðla að heilbrigðari og betri markaði með afurð sem er mikilvæg fyrir bæði neytendur og framleiðendur—sem sagt raforku. Löggjöfin er vitaskuld sniðin að hinum sameiginlega markaði í Evrópu og mun ekki hafa teljandi áhrif á Íslandi nema hingað verði lagður sæstrengur. Og jafnvel þá er ekki verið að leggja til að einhverjar ömurlega ósanngjarnar sérreglur gildi um Ísland, heldur bara þær nákvæmlega sömu og um hina 500 milljón íbúa þeirra landa sem við eigum í svo nánu og verðmætu sambandi við.Rangur misskilningur Til eru þeir sem hafa mikinn áhuga á því að gera mikla grýlu úr þessari löggjöf. Og einhvern veginn hefur það gerst að búið er að hvísla ýmsum misskilningi og rangtúlkunum í eyru þeirra sem langar ákafast í einhvers konar pólitískt upplausnarpartí. Stjórnvöld eiga vitaskuld í verulegum vandræðum með að leiðrétta spunann því það getur nefnilega verið mjög erfitt að afboða í eftirpartí þegar leigubílarnir eru lagðir af stað. Alveg eins og partígestirnir í Dúfnahólum 10 þurftu ekki að taka minnstu ábyrgð á afleiðingum veisluhaldsins—þá munu þeir ekki þurfa að þrífa upp eftir sig sem harðast reka áróður gegn frjálsri verslun og evrópskri samvinnu um þessar mundir. Það mun falla í hlut ábyrgara stjórnmálafólks að greiða úr þeim flækjum sem fyrirsjáanlegar eru ef upplausnaröfl fá vilja sínum framgengt.Stolt eða hrædd? Þeir sem segjast hafa mestar áhyggjur af árásum á fullveldi Íslands eru einmitt þeir hinir sömu sem þykjast ná ekki upp í nef sér af reiði út í orkulöggjöfina evrópsku. En er það ekki eitthvað öfugsnúið? Lýsir það sérstöku stolti yfir fullveldi Íslands og getu þjóðarinnar til að standa á eigin fótum, að telja að Ísland þurfi sérstakar undanþágur frá því að hlíta sömu reglum og aðrir á sama markaði? Lýsir það kannski frekar hræðslu? Það má nefnilega teljast frekar ótrúleg vantrú á getu og hæfileika íslensku þjóðarinnar að hamast gegn því að okkar fólk hafi tækifæri til þess að starfa frjálst og opið á risastórum opnum markaði—með þeim kostum og göllum sem því fylgir. En það er ekkert að óttast. Íslendingar geta nefnilega verið mjög stoltir yfir því hvernig okkur hefur tekist að bæta lífskjör okkar á grundvelli frjálsrar verslunar við Evrópu. Áður en við leyfum okkur að fara á taugum yfir illa ígrunduðum samsæriskenningum ættum við að líta vandlega í kringum okkur og sjá hversu verðmætt það er að heimamarkaður Íslands telur ekki aðeins 350 þúsund sálir, heldur hálfan milljarð. Og þeir sem vilja standa vörð um alla þessa miklu kosti þurfa líka að vera fljótari á fætur heldur en húsfreyjan í Dúfnahólum 10; svo við vöknum ekki ein á báti á náttfötunum einhvers staðar úti á hafi. Þá er lítil huggun í því að vitleysan hafi byggst á eintómum misskilningi.
Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir Skoðun
Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar
Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar
Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir Skoðun