Gagnrýni
Á álfaeyrunum
Athyglisverð sviðslistarsamsuða sem skortir aga.
Þunn vofa í glæsilegum hjúp
Unnendur japanskra manga-myndasagna og "anime“ þekkja flestir til fyrirbærisins Ghost in the Shell, sem getið hefur af sér fjölmarga þætti, bækur og nokkrar bíómyndir. Upprunalega bíómyndin frá 1995 var ein dýrasta teiknimynd síns tíma og sópaði til sín lofi fyrir sínar margbrotnu hugmyndir og ekki síður þrælflottan teiknistíl.
Samband drottnara við þjóð sína
Einföld, mannleg og áhrifarík skáldsaga um atferli valdsins hvar og hvenær sem er.
Minna er stundum meira
Um margt forvitnilegt verk sem ætlar sér þó of mikið innan einnar skáldsögu.
Gullfalleg að utan en nánast laus við töfra að innan
Umgjörðin og tónlistin kemur prýðilega út en Watson er kolvitlaus manneskja í aðalhlutverkið.
Brotsjór ástarinnar
Fagurfræðilega sterk sýning.
Nýstirni rís
Katrín Halldóra Sigurðardóttir vinnur leiksigur.
Sinfónían beint í æð
Meistaralegur sellóleikur, afburða hljómsveitarspil. Með betri tónleikum vetrarins.
Sumir elska hann, aðrir hata hann
Heildarhljómurinn hefði mátt vera fágaðri, en tónlistin var skemmtileg og fjölbreytt.
Erfðamengi og erting þagnarinnar
Sómi þjóðar markar sér stöðu sem forystusveit í sviðslistatilraunum.
Gólandi þunnildi
Kóngurinn Kong hefur séð betri daga á hvíta tjaldinu.
Mögnuð samtímaádeila byggð á bjargi
Stórbrotin útfærsla á stórkostlegu leikverki.
Tromma er tromma, og þó
Skemmtilegir tónleikar með fallegri tónlist sem var meistaralega flutt.
Ofurhetjusaga með vestrakryddi
Flott handrit og spennandi saga tryggir það að Wolverine hefur aldrei verið beittari á hvíta tjaldinu, eða tilfinningaríkari.
Spólað af stað í rétta átt
Kátínuvélin höktir aðeins of oft en Halldór Gylfason stelur senunni.
Dekkri hliðar nostalgíunnar
T2 Trainspotting verður aldrei sama klassíkin og forveri hennar en vel heppnuð er hún samt sem áður. Léttgeggjuð, lifandi, stílísk og skemmtileg saga um minningar, uppgjör og vináttu.
Dökkur Mozart er betri
Kvintettinn var nokkra stund að komast í gang, en svo héldu þeim engin bönd.
Diet-sinfónía og makt myrkranna
Hljómsveitin var mistæk, en einleikurinn framúrskarandi.
Hin stóra persóna
Friðrik Friðriksson stelur senunni en leikræn úrvinnsla er misjöfn.
Lágstemmdur tilfinningarússíbani
Stórkostleg mynd. Vönduð og óaðfinnanlega leikin. Hæg, hljóðlát en áhrifarík og skilur mikið eftir sig. Svona kvikmyndir bræða stálhjörtu.
Hið fjölbreytta sjálf
Herslumuninn vantar á annars metnaðarfulla sýningu.
Alltaf betri og betri
Glæsilegir tónleikar með söngverkum Áskels Mássonar.
Vond samtöl og svæfandi stunur
Fifty Shades-bækurnar eftir E.L. James munu seint teljast til menningarlegra eða vandaðra bókmennta, en einhverja ánægju virðist markhópurinn fá út úr þeim. Skemmst er frá því að segja að það sama á við um bíómyndirnar, þessar tvær sem nú eru komnar út. Af báðum að dæma hefur verið óskaplega lítið innihald til staðar til þess að bera örlátan sýningartíma uppi. Einnig hefur lítið gagnast að brjóta upp efniviðinn með sveittum athöfnum þegar persónurnar eru svona óspennandi og kemistrían á milli þeirra er sama og steindauð.
Fallegur samruni óperu og leikrits
Áhrifamikil sýning, spennandi leikgerð, flottur leikur, glæstur söngur og píanóleikur.
Fortíðarþrá með söng í hjarta
Ljúfsár og yndislegur óður til söngleikja af gamla skólanum. Það geislar af parinu á tjaldinu þótt Gosling sé kannski ekki frábær söngvari, en myndin hittir samt beint í mark, sérstaklega á lokametrunum.
Kvinnan fróma, klædd með sóma
Misjöfn dagskrá en flutningurinn var góður.
Eitt barn, eitt par, einn heimur
Slagkraftinn vantar í annars ágætri sýningu.
Digurt en innihaldslaust
Ómerkilegir tónleikar þar sem fátt var um innblástur.
Eymd og ástir einyrkjans
Hnitmiðaður einleikur sem hefði mátt kafa dýpra.
Fjör og fútt í Fjarskalandi
Heillandi fjölskyldusýning sem ætti að gleðja alla aldurshópa.