Flugan í ídýfunni Lóa Hlín Hjálmtýsdóttir skrifar 7. apríl 2025 06:31 Við sem búum hér á hjara veraldar skiljum öðrum fremur hversu dýrmætt það er að geta lyft sér upp. Veturinn er langur, vorið er blautt og sumarið… minnumst ekki á það ógrátandi. Við þráum svo heitt að gera okkur dagamun að dimmasti vetrarmánuðurinn er undirlagður af veisluhöldum, hlaðborðum og jólatónleikum. Svo mikið er um dýrðir að fólk er farið að kveinka sér undan streitunni sem fylgir því að reyna að hafa svona gaman. Frá janúar og fram á sumar er síðan hundleiðinlegt að búa á landinu, þess vegna erum við nánast öll á einhvers konar lyfjum eða flýjum til Tenerife, þau sem hafa efni á því þ.e.a.s. Það er bókstaflega ekkert skemmtilegt að gera hérna nema fylgjast með handbolta og Söngvakeppninni. Mig langar því að kvarta opinberlega yfir því hvernig HSÍ og RÚV hefur tekist að eyðileggja fyrir mér og örugglega fleirum, einu ókeypis skemmtunina sem er að hafa. (Ókeypis skemmtun segi ég, vitandi það að öll erum við látin borga nefskattinn sem gerir þetta mál enn ergilegra.) Hvers vegna stöndum við frammi fyrir þeim fáránlega veruleika að þurfa að velja á milli þess að stara á vegginn heima hjá okkur eða horfa framhjá landsliðstreyjum handboltaliðanna útbíuðum í auglýsingum frá fyrirtæki hvers eigandi styður Ísraelsher og horfa á Söngvakeppnina vitandi það að á endanum verður valinn keppandi sem fer og keppir í Eurovision með Ísrael innanborðs. Einu möguleikarnir sem mér eru gefnir eru að láta mér leiðast eða taka þátt og svíkja þar með samvisku mína og hjálpa til við heimurinn haldist eins ömurlegur og verst verður á kosið? Á meðan heyri ég nágrannann ýmist garga af gleði í hvert sinn sem Ísland skorar eða æpa af kæti yfir Söngvakeppninni, vegna þess að annað hvort; fylgist hann ekki með fréttum, er drullusama eða getur á óskiljanlegan hátt flokkað veruleikann í hólf þar sem ekkert lekur á milli, handbolti er bara handbolti, stuð er bara stuð og ekkert skyggir á gleðina. Ég skal segja þér hvað skyggir á gleðina kæri granni: stjórn HSÍ sem tekur þær fáránlegu ákvarðanir að þiggja fé frá fyrirtæki með eiganda sem hefur viðurkennt að styðja við Ísraelsher og glæpina sem hann fremur og láta íslensku liðin keppa við Ísrael á sama tíma og þjóð þeirra stundar þjóðarmorð. Að sama skapi er ég vonsvikin út í stjórnendur Ríkisútvarpsins sem hafa nú annað árið í röð ákveðið að senda íslensku keppendurna, sem sigruðu Söngvakeppnina, í Eurovision. Þar munu strákarnir í Væb keppa á sviði með fulltrúa frá ríki sem hefur margbrotið alþjóðalög, ríki með forsætisráðherra sem er með handtökutilskipanir dinglandi yfir sér í fjölmörgum löndum og hefur stundað þjóðarmorð í beinni útsendingu í meira en ár. Til að bæta gráu ofan á svart saka Ísraelar Væbbræður um lagastuld. Í vikunni munu svo handboltastelpurnar okkar keppa við lið Ísraels. Í stað þess að HSÍ sjái sóma sinn í að blása leikinn af hefur lögreglan blandað sér í málið og lagt til að stelpurnar keppi fyrir luktum dyrum, án áhorfenda og HSÍ ætlar að verða við því. Góða stemningin. Til hvers að halda handboltakeppni án áhorfenda? Mér þykir óásættanlegt að handboltafólkið okkar neyðist til að klæðast þessum auglýsingum og keppa við stríðsglæpaþjóð til að vinna vinnuna sína. Einnig sætti ég mig ekki við að ungt lista- og íþróttafólk sé sett í þá stöðu að missa af tækifærum eða taka þátt í ímyndarherferð Ísraels. Þau sem stýra batteríinu ættu auðvitað að bera ábyrgðina í stað þess að velta henni yfir á ungar herðar. Það er kominn tími til að við miðaldra liðið tökum ábyrgð á þessum heimi sem þau munu erfa. Er ég veik af útópískri sinnissýki ef mér dettur í hug að: a)við tökum ekki þátt í að fegra og hvítþvo þjóðarmorð og sleppum því að senda keppendur í Eurovision þar til Ísrael verður vísað úr keppni eins og Rússlandi, og b)handboltaliðin verði ekki neydd til að keppa við stríðsglæpamenn og væru styrkt af aðilum sem styðja ekki þjóðarmorð eða væri kannski bara styrkt þannig að búningarnir þurfi ekki auglýsingar? Ég myndi glöð borga handakrikaskatt ef ég fengi bara að skemmta mér í friði án þess að leiða hugann að þjóðarmorði í hvert sinn sem lít á skjáinn. Mig fýsir einnig að vita hvaða afleiðingar það hefði ef við gætum bara haldið Söngvakeppnina hérna heima og sleppt því að senda keppandann okkar út þar til þessu landráns þjóðarmorðingja ríki verður réttilega vísað úr Eurovision. Ég þrái handbolta, Eurovision og stuð og hvet almenning sem er sama sinnis að láta í sér heyra. Við erum fá, boðleiðir eru stuttar og við erum upp til hópa friðelskandi stemningsfólk sem þolum hvorki hræsni né kjaftæði. Fyrir áhugasöm þá er hér undirskriftalisti vegna Eurovision: https://island.is/undirskriftalistar/525768ea-1608-4805-870c-96c5b8917098 og hér er netfang hjá HSÍ fyrir þau sem vilja mótmæla: hsi@hsi.is Höfundur er teiknari og tónlistarkona Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Eurovision Eurovision 2025 Mest lesið „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson Skoðun Þjónusturof hefst í dag Hanna Birna Valdimarsdóttir Skoðun Spilavíti er og verður spilavíti Tryggvi Rúnar Brynjarsson Skoðun Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir Skoðun Verjum frelsið og mannréttindin Sigurjón Njarðarson Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley Skoðun Hvað með dansinn? Lilja Björk Haraldsdóttir Skoðun Mótórhjólasamtök á Íslandi – hvers vegna öll þessi læti? Helgi Gunnlaugsson Skoðun Skortur á metnaði í loftslagsmálum Svandís Svavarsdóttir,Guðmundur Ingi Guðbrandsson Skoðun Skoðun Skoðun Tími til kominn að styðja öll framúrskarandi ungmenni Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað með dansinn? Lilja Björk Haraldsdóttir skrifar Skoðun Mótórhjólasamtök á Íslandi – hvers vegna öll þessi læti? Helgi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar Skoðun „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson skrifar Skoðun Árangur hefst hér. Með þér. Guðrún Högnadóttir skrifar Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley skrifar Skoðun Þjónusturof hefst í dag Hanna Birna Valdimarsdóttir skrifar Skoðun Verjum frelsið og mannréttindin Sigurjón Njarðarson skrifar Skoðun Spilavíti er og verður spilavíti Tryggvi Rúnar Brynjarsson skrifar Skoðun Skortur á metnaði í loftslagsmálum Svandís Svavarsdóttir,Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson skrifar Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir skrifar Skoðun Eitt spilakort, betri spilamenning – er skaðaminnkandi Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason skrifar Skoðun Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir skrifar Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson skrifar Skoðun Við vitum Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar Sjá meira
Við sem búum hér á hjara veraldar skiljum öðrum fremur hversu dýrmætt það er að geta lyft sér upp. Veturinn er langur, vorið er blautt og sumarið… minnumst ekki á það ógrátandi. Við þráum svo heitt að gera okkur dagamun að dimmasti vetrarmánuðurinn er undirlagður af veisluhöldum, hlaðborðum og jólatónleikum. Svo mikið er um dýrðir að fólk er farið að kveinka sér undan streitunni sem fylgir því að reyna að hafa svona gaman. Frá janúar og fram á sumar er síðan hundleiðinlegt að búa á landinu, þess vegna erum við nánast öll á einhvers konar lyfjum eða flýjum til Tenerife, þau sem hafa efni á því þ.e.a.s. Það er bókstaflega ekkert skemmtilegt að gera hérna nema fylgjast með handbolta og Söngvakeppninni. Mig langar því að kvarta opinberlega yfir því hvernig HSÍ og RÚV hefur tekist að eyðileggja fyrir mér og örugglega fleirum, einu ókeypis skemmtunina sem er að hafa. (Ókeypis skemmtun segi ég, vitandi það að öll erum við látin borga nefskattinn sem gerir þetta mál enn ergilegra.) Hvers vegna stöndum við frammi fyrir þeim fáránlega veruleika að þurfa að velja á milli þess að stara á vegginn heima hjá okkur eða horfa framhjá landsliðstreyjum handboltaliðanna útbíuðum í auglýsingum frá fyrirtæki hvers eigandi styður Ísraelsher og horfa á Söngvakeppnina vitandi það að á endanum verður valinn keppandi sem fer og keppir í Eurovision með Ísrael innanborðs. Einu möguleikarnir sem mér eru gefnir eru að láta mér leiðast eða taka þátt og svíkja þar með samvisku mína og hjálpa til við heimurinn haldist eins ömurlegur og verst verður á kosið? Á meðan heyri ég nágrannann ýmist garga af gleði í hvert sinn sem Ísland skorar eða æpa af kæti yfir Söngvakeppninni, vegna þess að annað hvort; fylgist hann ekki með fréttum, er drullusama eða getur á óskiljanlegan hátt flokkað veruleikann í hólf þar sem ekkert lekur á milli, handbolti er bara handbolti, stuð er bara stuð og ekkert skyggir á gleðina. Ég skal segja þér hvað skyggir á gleðina kæri granni: stjórn HSÍ sem tekur þær fáránlegu ákvarðanir að þiggja fé frá fyrirtæki með eiganda sem hefur viðurkennt að styðja við Ísraelsher og glæpina sem hann fremur og láta íslensku liðin keppa við Ísrael á sama tíma og þjóð þeirra stundar þjóðarmorð. Að sama skapi er ég vonsvikin út í stjórnendur Ríkisútvarpsins sem hafa nú annað árið í röð ákveðið að senda íslensku keppendurna, sem sigruðu Söngvakeppnina, í Eurovision. Þar munu strákarnir í Væb keppa á sviði með fulltrúa frá ríki sem hefur margbrotið alþjóðalög, ríki með forsætisráðherra sem er með handtökutilskipanir dinglandi yfir sér í fjölmörgum löndum og hefur stundað þjóðarmorð í beinni útsendingu í meira en ár. Til að bæta gráu ofan á svart saka Ísraelar Væbbræður um lagastuld. Í vikunni munu svo handboltastelpurnar okkar keppa við lið Ísraels. Í stað þess að HSÍ sjái sóma sinn í að blása leikinn af hefur lögreglan blandað sér í málið og lagt til að stelpurnar keppi fyrir luktum dyrum, án áhorfenda og HSÍ ætlar að verða við því. Góða stemningin. Til hvers að halda handboltakeppni án áhorfenda? Mér þykir óásættanlegt að handboltafólkið okkar neyðist til að klæðast þessum auglýsingum og keppa við stríðsglæpaþjóð til að vinna vinnuna sína. Einnig sætti ég mig ekki við að ungt lista- og íþróttafólk sé sett í þá stöðu að missa af tækifærum eða taka þátt í ímyndarherferð Ísraels. Þau sem stýra batteríinu ættu auðvitað að bera ábyrgðina í stað þess að velta henni yfir á ungar herðar. Það er kominn tími til að við miðaldra liðið tökum ábyrgð á þessum heimi sem þau munu erfa. Er ég veik af útópískri sinnissýki ef mér dettur í hug að: a)við tökum ekki þátt í að fegra og hvítþvo þjóðarmorð og sleppum því að senda keppendur í Eurovision þar til Ísrael verður vísað úr keppni eins og Rússlandi, og b)handboltaliðin verði ekki neydd til að keppa við stríðsglæpamenn og væru styrkt af aðilum sem styðja ekki þjóðarmorð eða væri kannski bara styrkt þannig að búningarnir þurfi ekki auglýsingar? Ég myndi glöð borga handakrikaskatt ef ég fengi bara að skemmta mér í friði án þess að leiða hugann að þjóðarmorði í hvert sinn sem lít á skjáinn. Mig fýsir einnig að vita hvaða afleiðingar það hefði ef við gætum bara haldið Söngvakeppnina hérna heima og sleppt því að senda keppandann okkar út þar til þessu landráns þjóðarmorðingja ríki verður réttilega vísað úr Eurovision. Ég þrái handbolta, Eurovision og stuð og hvet almenning sem er sama sinnis að láta í sér heyra. Við erum fá, boðleiðir eru stuttar og við erum upp til hópa friðelskandi stemningsfólk sem þolum hvorki hræsni né kjaftæði. Fyrir áhugasöm þá er hér undirskriftalisti vegna Eurovision: https://island.is/undirskriftalistar/525768ea-1608-4805-870c-96c5b8917098 og hér er netfang hjá HSÍ fyrir þau sem vilja mótmæla: hsi@hsi.is Höfundur er teiknari og tónlistarkona
Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley Skoðun
Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar
Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley skrifar
Skoðun Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson skrifar
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar
Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley Skoðun