Útgáfa hvalveiðileyfa er samfélagslegt mein Micah Garen skrifar 6. desember 2024 17:00 Er til betra dæmi um spillingu Bjarna Benediktssonar og misheppnaðrar ríkisstjórnar hans en þá ákvörðun hans á síðustu stundu að gefa út hvalveiðileyfi á leiðinni út um dyrnar? Það var ekki nóg að Bjarni hafi verið afhjúpaður í hneykslismáli þar sem hann skipaði Jón Gunnarsson, vin Kristjáns Loftssonar hvalveiðimanns, sem fulltrúa í ráðuneytið til að gefa út hvalveiðileyfi í skiptum fyrir sæti á lista í kosningunum. Það var ekki nóg að hann ætti í skýrum hagsmunaárekstri við fjölskyldumeðlim sem tengist Kristjáni Loftssyni. Það var ekki nóg að hann og flokkur hans biðu niðurlægjandi ósigur í þingkosningunum. Þrátt fyrir allt þetta allt saman tók Bjarni Benediktsson þá ákvörðun að gefa út hvalveiðileyfi handa vinum sínum, rétt áður en hann missir ráðherrastöðu sína. Augljósari dæmi um spillingu er erfitt að finna. Svona misferli má ekki viðgangast, annars verður það að krabbameini í íslenskum stjórnmálum og samfélagi, brýtur undan stoðum góðra stjórnarhátta og eyðileggur traust milli stjórnvalda og þjóðar. Raunar er nú þegar ástæða til að hafa áhyggjur af því að spilling Bjarna Benediktssonar hafi smitað stofnanir stjórnvalda. Í tölvupóstsamskiptum við matvælaráðuneytið í nóvember neitaði ráðuneytið því ítrekað að Jón Gunnarsson hefði nokkurn tímann haft eitthvað með hvalveiðileyfi í ráðuneytinu að gera. „Jón Gunnarson hefur ekki veitt ráðgjöf varðandi hvalveiðileyfisumsóknir í ráðuneytinu fyrir eða eftir 11. nóvember“. Íslensk náttúruverndarsamtök hafa nú þegar fordæmt útgáfu hvalveiðileyfa og segja þær ekki sýna lýðræðinu virðingu og ganga einnig gegn hagsmunum loftslags, náttúru og dýravelferðar. 113 alþjóðleg hafverndarsamtök og Jane Goodall hafa hvatt forseta Íslands og Bjarna Benediktsson til að hætta hvalveiðum. Nefnd í ráðuneytinu er að vinna skýrslu um hvalveiðar og alþjóðlegar skuldbindingar Íslands sem gefin verður út á nýju ári. Það var söguleg stund fyrir Ísland þegar kvenkynsforseti veitti þremur kvenkyns leiðtogum stjórnmálaflokka sem höfðu sigrað í kosningunum, umboð til stjórnarmyndunar. Samt ákvað Bjarni Benediktsson að það væri réttur hans, þó hann væri aðeins í tímabundinni stöðu, að gefa vinum sínum hvalveiðileyfi. Það er í höndum nýrrar ríkisstjórnar og Alþingis að grípa til aðgerða til að fella þessi ólögmætu leyfi tafarlaust niður, og landsmanna að lýsa yfir hneykslun sinni á þessu augljósa dæmi um pólitíska spillingu. Þetta snýst ekki bara um stjórnarhætti og vilja fólksins, það snýst um líf hvala, hvernig við komum fram við dýr og náttúru, hvernig við virðum alþjóðlega samninga, og framtíð jarðar fyrir okkur öll og börnin okkar. Höfundur er heimildarmyndagerðarmaður og baráttumaður fyrir hvölunum. Issuing Whaling Licenses is a Corruption and a Cancer What greater example do we need of the corruption of Bjarni Benediktsson and his failed government than his last minute decision to issue whaling licenses on his way out the door. It wasn't enough that Bjarni Benediktsson was outed in a scandal where he allegedly put Jón Gunnarsson, a friend of the whaler Kristjan Loftsson, into the ministry to issue whaling licenses in exchange for a seat in the election. It wasn't enough that he had a clear conflict of interest with a family member associated with the Kristjan Loftsson. It wasn't enough that he and his party suffered a humiliating defeat in the parliamentary elections. In the face of all of this, Bjarni Benediktsson went ahead and issued whaling licenses to his friends just before a new government is formed. There is no more naked kind of corruption than this. This kind of misconduct can not be allowed to stand or it will be a cancer in Icelandic politics and society, rotting the foundations of good governance, and destroying the bond of trust between the government and the people. In fact, there is already cause for concern that Bjarni Benediktsson's corruption has infected the institutions of government. In an email exchange in November with the Ministry of Food, Agriculture and Fisheries, the Ministry repeatedly denied that the Jón Gunnarson had ever had anything to do with whaling licenses in the ministry. "Jón Gunnarson has not advised on whaling license applications at the ministry before or after November 11." Icelandic conservation organizations have swiftly and roundly condemned the issuing of whaling licenses, saying that it does not show respect for democracy and goes against the interests of climate, nature and animal welfare. 113 International ocean conservation organizations and Jane Goodall have implored the President of Iceland and Bjarni Benediktsson to end the hunting whales. A committee in the Ministry is preparing a report on whaling and Iceland's international obligations, which will be issued in the new year. And in an historic moment for Iceland, a female president presented the mandate to form a new government to three female leaders of political parties that had won the election. And still, Bjarni Benediktsson decided it was his right, even though he was only in a caretaker position, to give his friends whaling licenses. It is up to the new Icelandic government and parliament to take action to immediately cancel these illegitimate licenses, and the people of Iceland to voice their outrage at this most blatant example of political corruption. It is not just about governance and the will of the people, it is about the lives of whales, how we treat animals and nature, how we respect international agreements, and the future of the planet for all of us and our children. The author is a filmmaker, writer and active in the effort to protect whales. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Micah Garen Hvalveiðar Ríkisstjórn Bjarna Benediktssonar Mest lesið Halldór 19.04.2025 Halldór Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson Skoðun „Bíddu, varst þú ekki að biðja um þessa greiðslu?“ Heiðrún Jónsdóttir Skoðun Kristján á Sprengisandi lendir í ágjöf Björn Ólafsson Skoðun Gremjan í Grafarvogi Davíð Már Sigurðsson Skoðun Þegar mannshjörtun mætast Jóna Hrönn Bolladóttir,Bjarni Karlsson Skoðun Ef það líkist þjóðarmorði – þá er það þjóðarmorð! Ólafur Ingólfsson Skoðun Stöðvum glæpagengi á Íslandi Hjalti Vigfússon Skoðun Hugleiðingar á páskum Ámundi Loftsson Skoðun Skoðun Skoðun Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Fjármögnuðu stríðsvél Rússlands Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugleiðingar á páskum Ámundi Loftsson skrifar Skoðun Gremjan í Grafarvogi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson skrifar Skoðun Móttaka skemmtiferðaskipa - hlustað á íbúa Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Námsfærni nemenda í íslenskum skólum: Eigum við að lækka rána? Sigríður Ólafsdóttir skrifar Skoðun Snorri byggir skoðun á skólakerfinu á reynslusögum annarra en Guðrún vitnar í ritrýndar heimildir Davíð Routley skrifar Skoðun Þegar mannshjörtun mætast Jóna Hrönn Bolladóttir,Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Horft til einkunna og annarra þátta við innritun í framhaldsskóla Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Kristján á Sprengisandi lendir í ágjöf Björn Ólafsson skrifar Skoðun Unglingar eiga skilið heildstætt mat frá framhaldsskólum Sigurður Kári Harðarson skrifar Skoðun Stöðvum glæpagengi á Íslandi Hjalti Vigfússon skrifar Skoðun Jafnlaunavottun - „Hverjir græða á jafnlaunavottun“ Gunnar Ármannsson skrifar Skoðun Gervigreind í skólum: Tækifæri sem fáir eru að ræða? Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Hvernig húsnæðismarkað vill Viðskiptaráð? skrifar Skoðun Enginn matur og næring án sérfræðiþekkingar Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar Skoðun Öll endurhæfing er í eðli sínu starfsendurhæfing Sveindís Anna Jóhannsdóttir skrifar Skoðun „Bíddu, varst þú ekki að biðja um þessa greiðslu?“ Heiðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Rétta leiðin til endurreisnar menntakerfisins? Birgir Finnsson skrifar Skoðun Tvær dætur á Gaza - páskahugvekja Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Ef það líkist þjóðarmorði – þá er það þjóðarmorð! Ólafur Ingólfsson skrifar Skoðun Vinnustaðir fatlaðs fólks Atli Már Haraldsson skrifar Skoðun Þjónustustefna sveitarfélaga: Formsatriði eða mikilvægt stjórntæki? Jón Hrói Finnsson skrifar Skoðun Blóð, sviti og tár Jökull Jörgensen skrifar Skoðun Ertu knúin/n fram af verðugleika eða óverðugleika? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar Skoðun Er hægt að stjórna bæjarfélagi með óskhyggju? Sigurþóra Bergsdóttir skrifar Skoðun Styrkleikar barna geta legið í öðru en að fá hæstu einkunnir Anna Maria Jónsdóttir skrifar Skoðun Listin við að fara sér hægt Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Kosningar í stjórn Visku: Þitt atkvæði skiptir máli! Eydís Inga Valsdóttir skrifar Sjá meira
Er til betra dæmi um spillingu Bjarna Benediktssonar og misheppnaðrar ríkisstjórnar hans en þá ákvörðun hans á síðustu stundu að gefa út hvalveiðileyfi á leiðinni út um dyrnar? Það var ekki nóg að Bjarni hafi verið afhjúpaður í hneykslismáli þar sem hann skipaði Jón Gunnarsson, vin Kristjáns Loftssonar hvalveiðimanns, sem fulltrúa í ráðuneytið til að gefa út hvalveiðileyfi í skiptum fyrir sæti á lista í kosningunum. Það var ekki nóg að hann ætti í skýrum hagsmunaárekstri við fjölskyldumeðlim sem tengist Kristjáni Loftssyni. Það var ekki nóg að hann og flokkur hans biðu niðurlægjandi ósigur í þingkosningunum. Þrátt fyrir allt þetta allt saman tók Bjarni Benediktsson þá ákvörðun að gefa út hvalveiðileyfi handa vinum sínum, rétt áður en hann missir ráðherrastöðu sína. Augljósari dæmi um spillingu er erfitt að finna. Svona misferli má ekki viðgangast, annars verður það að krabbameini í íslenskum stjórnmálum og samfélagi, brýtur undan stoðum góðra stjórnarhátta og eyðileggur traust milli stjórnvalda og þjóðar. Raunar er nú þegar ástæða til að hafa áhyggjur af því að spilling Bjarna Benediktssonar hafi smitað stofnanir stjórnvalda. Í tölvupóstsamskiptum við matvælaráðuneytið í nóvember neitaði ráðuneytið því ítrekað að Jón Gunnarsson hefði nokkurn tímann haft eitthvað með hvalveiðileyfi í ráðuneytinu að gera. „Jón Gunnarson hefur ekki veitt ráðgjöf varðandi hvalveiðileyfisumsóknir í ráðuneytinu fyrir eða eftir 11. nóvember“. Íslensk náttúruverndarsamtök hafa nú þegar fordæmt útgáfu hvalveiðileyfa og segja þær ekki sýna lýðræðinu virðingu og ganga einnig gegn hagsmunum loftslags, náttúru og dýravelferðar. 113 alþjóðleg hafverndarsamtök og Jane Goodall hafa hvatt forseta Íslands og Bjarna Benediktsson til að hætta hvalveiðum. Nefnd í ráðuneytinu er að vinna skýrslu um hvalveiðar og alþjóðlegar skuldbindingar Íslands sem gefin verður út á nýju ári. Það var söguleg stund fyrir Ísland þegar kvenkynsforseti veitti þremur kvenkyns leiðtogum stjórnmálaflokka sem höfðu sigrað í kosningunum, umboð til stjórnarmyndunar. Samt ákvað Bjarni Benediktsson að það væri réttur hans, þó hann væri aðeins í tímabundinni stöðu, að gefa vinum sínum hvalveiðileyfi. Það er í höndum nýrrar ríkisstjórnar og Alþingis að grípa til aðgerða til að fella þessi ólögmætu leyfi tafarlaust niður, og landsmanna að lýsa yfir hneykslun sinni á þessu augljósa dæmi um pólitíska spillingu. Þetta snýst ekki bara um stjórnarhætti og vilja fólksins, það snýst um líf hvala, hvernig við komum fram við dýr og náttúru, hvernig við virðum alþjóðlega samninga, og framtíð jarðar fyrir okkur öll og börnin okkar. Höfundur er heimildarmyndagerðarmaður og baráttumaður fyrir hvölunum. Issuing Whaling Licenses is a Corruption and a Cancer What greater example do we need of the corruption of Bjarni Benediktsson and his failed government than his last minute decision to issue whaling licenses on his way out the door. It wasn't enough that Bjarni Benediktsson was outed in a scandal where he allegedly put Jón Gunnarsson, a friend of the whaler Kristjan Loftsson, into the ministry to issue whaling licenses in exchange for a seat in the election. It wasn't enough that he had a clear conflict of interest with a family member associated with the Kristjan Loftsson. It wasn't enough that he and his party suffered a humiliating defeat in the parliamentary elections. In the face of all of this, Bjarni Benediktsson went ahead and issued whaling licenses to his friends just before a new government is formed. There is no more naked kind of corruption than this. This kind of misconduct can not be allowed to stand or it will be a cancer in Icelandic politics and society, rotting the foundations of good governance, and destroying the bond of trust between the government and the people. In fact, there is already cause for concern that Bjarni Benediktsson's corruption has infected the institutions of government. In an email exchange in November with the Ministry of Food, Agriculture and Fisheries, the Ministry repeatedly denied that the Jón Gunnarson had ever had anything to do with whaling licenses in the ministry. "Jón Gunnarson has not advised on whaling license applications at the ministry before or after November 11." Icelandic conservation organizations have swiftly and roundly condemned the issuing of whaling licenses, saying that it does not show respect for democracy and goes against the interests of climate, nature and animal welfare. 113 International ocean conservation organizations and Jane Goodall have implored the President of Iceland and Bjarni Benediktsson to end the hunting whales. A committee in the Ministry is preparing a report on whaling and Iceland's international obligations, which will be issued in the new year. And in an historic moment for Iceland, a female president presented the mandate to form a new government to three female leaders of political parties that had won the election. And still, Bjarni Benediktsson decided it was his right, even though he was only in a caretaker position, to give his friends whaling licenses. It is up to the new Icelandic government and parliament to take action to immediately cancel these illegitimate licenses, and the people of Iceland to voice their outrage at this most blatant example of political corruption. It is not just about governance and the will of the people, it is about the lives of whales, how we treat animals and nature, how we respect international agreements, and the future of the planet for all of us and our children. The author is a filmmaker, writer and active in the effort to protect whales.
Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun
Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson Skoðun
Skoðun Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar
Skoðun Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson skrifar
Skoðun Námsfærni nemenda í íslenskum skólum: Eigum við að lækka rána? Sigríður Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Snorri byggir skoðun á skólakerfinu á reynslusögum annarra en Guðrún vitnar í ritrýndar heimildir Davíð Routley skrifar
Skoðun Horft til einkunna og annarra þátta við innritun í framhaldsskóla Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar
Skoðun Enginn matur og næring án sérfræðiþekkingar Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar
Skoðun Þjónustustefna sveitarfélaga: Formsatriði eða mikilvægt stjórntæki? Jón Hrói Finnsson skrifar
Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun
Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson Skoðun