Þarf að greiða kortareikninginn og meira til í máls­kostnað

Í dómi Héraðsdóms Reykjaness, sem kveðinn var upp í gær, segir að Landsbankinn hafi krafið manninn um greiðslu 299 þúsund króna, að frádreginni innborgun upp á 23 þúsund krónur.

Ágreiningur málsins hafi snúið að 22 úttektum af kreditkorti mannsins frá 17. júní 2023, sem teknar voru út í brasilískum gjaldeyri, samtals að fjárhæð 259.229 íslenskar krónur.

Bankinn hafi auk kortayfirlits meðal annars lagt fram afrit almennra viðskiptaskilmála um notkun kortsins og gögn sem staðfesta eigi að kortið hafi verið tengt við Google Pay aðgang mannsins, auk tilkynninga frá bankanum til mannsins.

Ekki bankans að koma í veg fyrir fjárdrátt

Landsbankinn hafi byggt á því að maðurinn hafi með umsókn sinni og þeim skilmálum sem um kortið gilda samþykkt greiðslur vegna úttekta á kortinu. Hann hafi virkjað kortið á Google Pay í síma sínum 8. júní 2023, og þá sett inn alla þá öryggisþætti sem til þurfti án athugasemda, meðal annars svonefndan„Tóka“, til að staðfesta umþrættar úttektir. 

Bankinn geti ekki borið ábyrgð á því að einhverjir hafi komist yfir þær upplýsingar hjá manninum og þar með fengið „lyklavöld“ að úttektum af kortinu. Maðurinn hafi ekki gert athugasemdir við þær úttektir fyrr en fimm dögum eftir að þær áttu sér stað, eða hálfum mánuði eftir að kortið var virkjað í símanum. Beri að meta manninum það til stórfellds gáleysis.

Fékk ítrekaðar staðfestingar en taldi það ekki skipta máli

Í dóminum segir að af gögnum málsins verði ráðið að uppsetning kreditkortsins í síma mannsins hafi átt sér stað á fyrrgreindum tíma og að hann hafi fengið sendar tvær beiðnir í símanúmer sitt því til staðfestingar. Þá hafi maðuinn sama dag fengið tölvupóst á póstfang sitt án athugasemda af hans hálfu um uppsetninguna. 

Þá yrði helst ráðið af máli mannsins við flutning málsins fyrir dómi að jafnvel þótt hann hefði sett upp framangreinda tengingu þá væri ekkert athugavert við það heldur þá staðreynd að þær upplýsingar hafi verið misnotaðar.

Auðkenna ekki þörf

Í dóminum segir að málsatvik eftir uppsetningu kortsins í síma mannsins og fram að umþrættum úttektum séu óljós. Maðurinn hafi borið það fyrir sig að óprúttnir aðilar hafi komist yfir kortaupplýsingarnar í síma hans, en óupplýst sé hvar eða hvernig það hafi gerst. 

Landsbankinn hafi í raun ekki dregið í efa að úttektirnar gætu hafa gerst með einhverjum þeim hætti sem maðurinn bar, en á því beri bankinn ekki ábyrgð. Málsástæður mannsins hvað þetta varðar hafi einkum verið þær að ekki yrði séð af yfirliti frá Auðkenni að hann hafi verið krafinn staðfestingar með rafrænum skilríkjum þegar úttektirnar áttu sér stað, og í annan stað væri um öryggisbrest að ræða af hálfu bankans að hleypa úttektunum í gegn. 

Hvað varðar öryggisþætti um notkun kortsins þá segi í viðskiptaskilmálum Landsbankans að sannvottun/auðkenning til notkunarkortsins sé gerð með persónubundnum skilríkjum eins og PIN eða einskiptisauðkennisnúmeri/kóða. Staðfesting úttekta af kortinu fari því ekki fram með rafrænum skilríkjum frá Auðkenni. 

Um önnur atriði sem tengjast öryggi um úttektir af greiðslukorti í síma mannsin eða um meintan öryggisbrest af hálfu bankans liggi ekkert fyrir. Af framangreindu teljis ósannað annað en að maðurinn beri ábyrgð á þeim úttektum sem gerðar voru af kreditkorti hans, með vísan til þeirra almennu viðskiptaskilmála sem um notkun kortsins gilda, einkum ákvæðis. 

Því yrði fallist á að manninum beri að greiða Landsbankanum umkrafða fjárhæð ásamt dráttarvöxtum frá 3. júlí síðasta árs. 

Flutti málið sjálfur

Auk skuldarinnar með dráttarvöxtum var manninum gert að greiða Landsbankanum 400 þúsund krónur í málskostnað.

Maðurinn sparaði sér hins vegar frekari kostnað með því að flytja málið sjálfur og greiða þannig engan eigin málskostnað. Aftur á móti má velta því fyrir sér hverjar málalyktir hefðu orðið hefði hann átt lögmannshauk í horni.