Ég um mig frá mér til ég ræð Kristján Logason skrifar 24. nóvember 2023 09:01 Forkastanlegt bann það sem lögreglustjórinn á Suðurnesjum hefur af kunnuglegri ofurforsjárhyggju og fruntaskap sett á vegna núverandi atburða í Grindavík er ekki einvörðungu að verða okkur til atlægis úti í heimi heldur eru gjörðir hans og þvermóðska lílkleg til þess að valda landinu og ferðaþjónustunni stórum skaða sem hæglega getur hlaupið á miljörðum. Fréttir berast nú af því erlendis frá að fréttamiðlar sumir hverjir fjalli um núverandi atburði eins og um sé að ræða jarðskjálftavirkni og eldgos sem nær yfir allt Ísland og því sé ráðlegast að forðast ferðir hingað því það sé stór hættulegt. Það er mikil þörf á því í hverjum atburði að sagt sé sem greinarbest frá og skýringar fylgi svo almenningur fái sem besta mynd af atburði og sé ekki hræddur að óþörfu. Þar gegnir ljósmyndun og kvikmyndun mjög mikilvægu hlutverki og því fjölbreyttari sem þær eru og því betur sem þær gefa glögga mynd af stöðu mála og framvindu atburða því betra. Því betur gerir fólk sér grein fyrir hvað raunverulega gengur á. Þegar fréttist af því að hið heimsfræga rit National Geographic og sambærileg þýsk og evrópsk rit hafi gefist upp á því að eiga við þvermóðskufulla ofurbannista Íslendinga sem svara skilaboðum seint og ílla þá erum við stödd á frekar hættulegu sprungusvæði og mikil hætta á því að Ísland detti niður um sprungu á þeim fréttavegi og komist aldrei upp aftur þegar ljósmyndarar og fréttamenn hafa lýst því yfir að þeir nenni ekki til Íslands vegna flækjustigs við að komast að fréttaefni. Sem ljósmyndari kom ég bæði að gosinu á Fimmvörðuhálsi og að gosinu í Eyjafjallajökli 2010 og átti í báðum tilvikum góð samskipti við viðbragðsaðila jafnt sem lögreglu. Skilningur þá á veru okkar á svæðinu var til staðar og því hefur síðan verið hampað að Eyjafjallajökull og gosið þar eigi einn stærstan þátt í þeim uppgangi sem verið hefur innan ferðaþjónustunnar. Ef það er svo, er það vegna ljósmynda mín og annarra sem rötuðu um heim allan og greiddu götu ferðaþjónustunnar. Ljósmyndin er nefnilega það sem fólk rekur augun í, því næst fyrirsögn og ef hvoru tveggja vekur athygli þá les það textann. Ætla má að ég sem ljósmyndari hafi lagt mig í stórhættu við að mynda þessi tvö gos og það sé með því hættulegra sem ég hef gert sem ljósmyndari, því er ekki fyrir að fara og sætir það því enn meiri furðu en áður að mér og öðrum ljósmyndurum og blaðamönnum skuli meinaður aðgangur að svæði þar sem verulega hæpið er að við getum farið okkur að voða. Það að senda svo björgunarlið með ljósmyndurum í nafni öryggis er svo enn furðulegra því ef eitthvað kemur fyrir þá hverfur ekki einn ljósmyndari í eldhafið heldur hópur björgunarsveitarfólks líka. Þannig setur lögreglustjórinn á Suðurnesjum fleiri í óþarfa áhættu í nafni gerræðislegrar ákvarðana um falskt öryggi. Sem ljósmyndari og ferðalangur hef ég farið í gönguferð um Copper Canyon sem er eitt hættulegasta svæði í heimi, því þar fer fram helsta mariuana rækt Mexico og skemmst frá því að segja að stuttu eftir veru okkar í þorpinu Creel voru 30 manns drepin vegna gengjastríðs. Af hverju lifðum við af þessa för þrátt fyrir að hafa þurft samningaviðræður við El Loco í botni gilsins? Af því að við vorum undirbúin. Við höfðum talað við fólk og fengið útskýringar og af því við héldum haus og fríkuðum ekki út þegar mesta hættan steðjaði að og konan mín gekk óvænt beint í flasið á smyglurum meðan ég var á gilbarminum að mynda. Við héldum líka haus þegar í litla sæta þorpinu Atego á ruta des flores í El Salvador gekk að okkur drengur merktur með svaðalegu húðflúri S13 sem eru ein hættulegustu glæpasamtök í gervallri Mið-Ameríku og hótaði okkur og vildi peninga og bakpokann minn með myndavélum. Við komumst klakklaust frá þeirri reynslu af því við héldum haus og mér segir svo hugur að hann sé enn að sleikja sárin því yfirvöld náðu í skottið á honum mjög fljótlega á eftir. Eiginlega furðu fljótt. Lögreglustjórinn á Suðurnesjum heldur ekki haus. Hann fríkar út í hvert skipti sem það er einhver viðburður af stærri gráðunni. Þannig hefur hann til dæmis eyðilagt ánægju mótorhjólamanna við að gera sér glaðan dag á Ljósanótt og í því sambandi ekki hikað við að brjóta lög og gefa skipanir sem eru hreint og klárt lögbrot og furðu sætir að ekki skuli hafa verið rannsakað til hlítar. Með kergju sinni og einstreingingshætti hefur hann þannig skaðað Ljósanótt og Suðurnesin. Nú er dæmið öllu alvarlegra því nú er hann farinn að skaða Ísland í heild, ímynd landsins sem og heimilda og fréttagerð frá þeim atburðum sem nú eiga sér stað. Einstaklingur á æðsta stigi stjórnsýslu sem ekki heldur haus þegar atburðir stærri en morgunverður hans gerast, á ekkert erindi í stjórnsýsluna og alls ekki þegar viðkomandi hefur verið staðinn að því að hundsa tilmæli ráðamanna og fara sínu fram í geðþótta þvert á heilbrigða skynsemi og með því kostað þjóðina bæði mikla fjármuni, menningarverðmæti og ánægjulegar stundir. Það að erlendir miðlar eins og National Geographic taki ákvörðun um að fjalla ekki um Ísland vegna kergju ráðamanna, stjórnsýslunnar og óstjórnlegrar stjórnsemi er graf alvarlegt mál sem á endanum getur kostað landið í heild milljarða. Einstaklingar í slíkri stöðu eins og Lögreglustjórinn á Suðurnesjum sem ekki geta sinnt mannlegum samskiptum ,ekki hafa yfirsýn yfir málin og ekki geta skipulagt sig með tilliti til mismunandi þarfa en fríka út og fyrirskipa aðgerðir af því að hann vill það, af því að hann segir það og af því að hann ræður, slíkir einstaklingar eiga, af því að hann ræður ekki við málið, að segja af sér þegar í stað. Höfundur er ljósmyndari. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Eldgos á Reykjanesskaga Lögreglan Ljósmyndun Mest lesið Grafið undan trúverðugleika ákæruvaldsins Róbert Spanó Skoðun „Spilaborgin hrynur einn daginn“ Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Halló! Er einhver til í að hlusta? Vilborg Gunnarsdóttir Skoðun „Bullið sem vellur upp úr þessu ágæta fólki“ Kristófer Már Maronsson Skoðun Hugrenningar forstöðumanns Dögg Þrastardóttir Skoðun Risið er flott en kjallarinn molnar Davíð Bergmann Skoðun Reykjavíkurborg leikur stórt hlutverk í verðbólgustöðunni Elliði Vignisson Skoðun Að vinna með fræðafólki úr landránsnýlenduríki Ingólfur Gíslason Skoðun Stéttaskipt tjáningarfrelsi Tanja M. Ísfjörð Magnúsdóttir,Ólöf Tara Harðardóttir,Hulda Hrund Guðrúnar Sigmundsdóttir Skoðun Lofsvert framtak ÖBÍ, BSRB og ASÍ Ögmundur Jónasson Skoðun Skoðun Skoðun Mikilvægi vísinda í þróun endurhæfingarstarfs á Reykjalundi Marta Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Hugrenningar forstöðumanns Dögg Þrastardóttir skrifar Skoðun Reykjavíkurborg leikur stórt hlutverk í verðbólgustöðunni Elliði Vignisson skrifar Skoðun Grafið undan trúverðugleika ákæruvaldsins Róbert Spanó skrifar Skoðun Að vinna með fræðafólki úr landránsnýlenduríki Ingólfur Gíslason skrifar Skoðun Hvalir, lög og líf: Ísland á siðferðilegum krossgötum Anahita Babaei,Elissa Phillips skrifar Skoðun Halló! Er einhver til í að hlusta? Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Eftirfylgni og hagrænir hvatar í loftslagsmálum Sigurpáll Ingibergsson skrifar Skoðun „Spilaborgin hrynur einn daginn“ Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Risið er flott en kjallarinn molnar Davíð Bergmann skrifar Skoðun Lofsvert framtak ÖBÍ, BSRB og ASÍ Ögmundur Jónasson skrifar Skoðun Látið sjóði verkafólks vera Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun „Bullið sem vellur upp úr þessu ágæta fólki“ Kristófer Már Maronsson skrifar Skoðun Gögn sem ekki er hægt að TReysta Kristófer Már Maronsson skrifar Skoðun Fimm ráð um hvernig þinn hópur getur stutt við þann sem greinist með krabbamein Hólmfríður Einarsdóttir skrifar Skoðun Alþjóðlegar kröfur um króknandi en velupplýsta leikmenn Pawel Bartoszek skrifar Skoðun Í orði en ekki á borði Áslaug Inga Kristinsdóttir skrifar Skoðun „Hvers virði er ég?“ – Áskorun til barna- og unglingabókahöfunda Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Að draga ályktanir af þrettán ára frétt Hörður Arnarson skrifar Skoðun Jafnlaunavottunin: Það er þörf á breytingum Drífa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Við verðum að ræða um Reykjavíkurflugvöll Daði Rafnsson,Margrét Manda Jónsdóttir,Kristján Vigfússon skrifar Skoðun Verndum íslenskuna! (Nema það kosti pening) Vilhelm Þór Neto skrifar Skoðun Áhöfnin sér loksins til lands Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Þið mótmælið... afleiðingum eigin gjörða Kristófer Már Maronsson skrifar Skoðun Sjö ára kláðinn: Engin vandamál, bara lausnir Jakob Frímann Magnússon skrifar Skoðun Stéttaskipt tjáningarfrelsi Tanja M. Ísfjörð Magnúsdóttir,Ólöf Tara Harðardóttir,Hulda Hrund Guðrúnar Sigmundsdóttir skrifar Skoðun Stjórnlaus heimur Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Ég er eiginlega alveg hætt að borða sykur Þorgerður María Þorbjarnardóttir skrifar Skoðun Að kjósa með sjálfum sér Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun Alþjóðadagur sjálfsvígsforvarna Alma D. Möller skrifar Sjá meira
Forkastanlegt bann það sem lögreglustjórinn á Suðurnesjum hefur af kunnuglegri ofurforsjárhyggju og fruntaskap sett á vegna núverandi atburða í Grindavík er ekki einvörðungu að verða okkur til atlægis úti í heimi heldur eru gjörðir hans og þvermóðska lílkleg til þess að valda landinu og ferðaþjónustunni stórum skaða sem hæglega getur hlaupið á miljörðum. Fréttir berast nú af því erlendis frá að fréttamiðlar sumir hverjir fjalli um núverandi atburði eins og um sé að ræða jarðskjálftavirkni og eldgos sem nær yfir allt Ísland og því sé ráðlegast að forðast ferðir hingað því það sé stór hættulegt. Það er mikil þörf á því í hverjum atburði að sagt sé sem greinarbest frá og skýringar fylgi svo almenningur fái sem besta mynd af atburði og sé ekki hræddur að óþörfu. Þar gegnir ljósmyndun og kvikmyndun mjög mikilvægu hlutverki og því fjölbreyttari sem þær eru og því betur sem þær gefa glögga mynd af stöðu mála og framvindu atburða því betra. Því betur gerir fólk sér grein fyrir hvað raunverulega gengur á. Þegar fréttist af því að hið heimsfræga rit National Geographic og sambærileg þýsk og evrópsk rit hafi gefist upp á því að eiga við þvermóðskufulla ofurbannista Íslendinga sem svara skilaboðum seint og ílla þá erum við stödd á frekar hættulegu sprungusvæði og mikil hætta á því að Ísland detti niður um sprungu á þeim fréttavegi og komist aldrei upp aftur þegar ljósmyndarar og fréttamenn hafa lýst því yfir að þeir nenni ekki til Íslands vegna flækjustigs við að komast að fréttaefni. Sem ljósmyndari kom ég bæði að gosinu á Fimmvörðuhálsi og að gosinu í Eyjafjallajökli 2010 og átti í báðum tilvikum góð samskipti við viðbragðsaðila jafnt sem lögreglu. Skilningur þá á veru okkar á svæðinu var til staðar og því hefur síðan verið hampað að Eyjafjallajökull og gosið þar eigi einn stærstan þátt í þeim uppgangi sem verið hefur innan ferðaþjónustunnar. Ef það er svo, er það vegna ljósmynda mín og annarra sem rötuðu um heim allan og greiddu götu ferðaþjónustunnar. Ljósmyndin er nefnilega það sem fólk rekur augun í, því næst fyrirsögn og ef hvoru tveggja vekur athygli þá les það textann. Ætla má að ég sem ljósmyndari hafi lagt mig í stórhættu við að mynda þessi tvö gos og það sé með því hættulegra sem ég hef gert sem ljósmyndari, því er ekki fyrir að fara og sætir það því enn meiri furðu en áður að mér og öðrum ljósmyndurum og blaðamönnum skuli meinaður aðgangur að svæði þar sem verulega hæpið er að við getum farið okkur að voða. Það að senda svo björgunarlið með ljósmyndurum í nafni öryggis er svo enn furðulegra því ef eitthvað kemur fyrir þá hverfur ekki einn ljósmyndari í eldhafið heldur hópur björgunarsveitarfólks líka. Þannig setur lögreglustjórinn á Suðurnesjum fleiri í óþarfa áhættu í nafni gerræðislegrar ákvarðana um falskt öryggi. Sem ljósmyndari og ferðalangur hef ég farið í gönguferð um Copper Canyon sem er eitt hættulegasta svæði í heimi, því þar fer fram helsta mariuana rækt Mexico og skemmst frá því að segja að stuttu eftir veru okkar í þorpinu Creel voru 30 manns drepin vegna gengjastríðs. Af hverju lifðum við af þessa för þrátt fyrir að hafa þurft samningaviðræður við El Loco í botni gilsins? Af því að við vorum undirbúin. Við höfðum talað við fólk og fengið útskýringar og af því við héldum haus og fríkuðum ekki út þegar mesta hættan steðjaði að og konan mín gekk óvænt beint í flasið á smyglurum meðan ég var á gilbarminum að mynda. Við héldum líka haus þegar í litla sæta þorpinu Atego á ruta des flores í El Salvador gekk að okkur drengur merktur með svaðalegu húðflúri S13 sem eru ein hættulegustu glæpasamtök í gervallri Mið-Ameríku og hótaði okkur og vildi peninga og bakpokann minn með myndavélum. Við komumst klakklaust frá þeirri reynslu af því við héldum haus og mér segir svo hugur að hann sé enn að sleikja sárin því yfirvöld náðu í skottið á honum mjög fljótlega á eftir. Eiginlega furðu fljótt. Lögreglustjórinn á Suðurnesjum heldur ekki haus. Hann fríkar út í hvert skipti sem það er einhver viðburður af stærri gráðunni. Þannig hefur hann til dæmis eyðilagt ánægju mótorhjólamanna við að gera sér glaðan dag á Ljósanótt og í því sambandi ekki hikað við að brjóta lög og gefa skipanir sem eru hreint og klárt lögbrot og furðu sætir að ekki skuli hafa verið rannsakað til hlítar. Með kergju sinni og einstreingingshætti hefur hann þannig skaðað Ljósanótt og Suðurnesin. Nú er dæmið öllu alvarlegra því nú er hann farinn að skaða Ísland í heild, ímynd landsins sem og heimilda og fréttagerð frá þeim atburðum sem nú eiga sér stað. Einstaklingur á æðsta stigi stjórnsýslu sem ekki heldur haus þegar atburðir stærri en morgunverður hans gerast, á ekkert erindi í stjórnsýsluna og alls ekki þegar viðkomandi hefur verið staðinn að því að hundsa tilmæli ráðamanna og fara sínu fram í geðþótta þvert á heilbrigða skynsemi og með því kostað þjóðina bæði mikla fjármuni, menningarverðmæti og ánægjulegar stundir. Það að erlendir miðlar eins og National Geographic taki ákvörðun um að fjalla ekki um Ísland vegna kergju ráðamanna, stjórnsýslunnar og óstjórnlegrar stjórnsemi er graf alvarlegt mál sem á endanum getur kostað landið í heild milljarða. Einstaklingar í slíkri stöðu eins og Lögreglustjórinn á Suðurnesjum sem ekki geta sinnt mannlegum samskiptum ,ekki hafa yfirsýn yfir málin og ekki geta skipulagt sig með tilliti til mismunandi þarfa en fríka út og fyrirskipa aðgerðir af því að hann vill það, af því að hann segir það og af því að hann ræður, slíkir einstaklingar eiga, af því að hann ræður ekki við málið, að segja af sér þegar í stað. Höfundur er ljósmyndari.
Stéttaskipt tjáningarfrelsi Tanja M. Ísfjörð Magnúsdóttir,Ólöf Tara Harðardóttir,Hulda Hrund Guðrúnar Sigmundsdóttir Skoðun
Skoðun Hvalir, lög og líf: Ísland á siðferðilegum krossgötum Anahita Babaei,Elissa Phillips skrifar
Skoðun Fimm ráð um hvernig þinn hópur getur stutt við þann sem greinist með krabbamein Hólmfríður Einarsdóttir skrifar
Skoðun Við verðum að ræða um Reykjavíkurflugvöll Daði Rafnsson,Margrét Manda Jónsdóttir,Kristján Vigfússon skrifar
Skoðun Stéttaskipt tjáningarfrelsi Tanja M. Ísfjörð Magnúsdóttir,Ólöf Tara Harðardóttir,Hulda Hrund Guðrúnar Sigmundsdóttir skrifar
Stéttaskipt tjáningarfrelsi Tanja M. Ísfjörð Magnúsdóttir,Ólöf Tara Harðardóttir,Hulda Hrund Guðrúnar Sigmundsdóttir Skoðun