Fimm stjörnu lúxushótel bananaflugunnar Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar 4. september 2023 08:31 Þessi fagurlega mótaða karfa undir matarafganga sem SORPA færði okkur að gjöf um daginn er gott dæmi um mjög góða hönnun. Um matarafgangana leikur gott loftflæði og bananaflugurnar sem ég skaut yfir skjólshúsi núna nýlega hafa gott aðgengi að sinni fæðu allan sólarhringinn. Vegna þessa fína loftflæðis er engin lykt af þessu. Þessi elskulega, fagurmótaða, rauðbrúna fluga er líka kölluð ediksgerla, sem mér finnst mun fallegra nafn á svona fallega flugu. Samkvæmt Náttúruvísindastofnun er ediksgerlan bara helvítis fyllibytta sem er sjúk í gamlan mat sem er farinn að skemmast, opinn bjór og vínflöskur og ef þú kemur heim af djamminu löðrandi í bjór um munninn þá kemur hún í sleik við þig. Þetta vissi ég náttúrlega ekki þegar ég tók við körfunni góðu og opnaði heimili mitt fyrir vandalausum edikgerlunum. En nú búum við í sátt og samlyndi því ég hef ekkert val. Okkur hefur verið þröngvað í sambúð, gegn vilja mínum allavega. Þær eru bara hressar með þennan ráðahag. Þær hafa tekið þögnina á mig þegar ég hef reynt að brydda upp á því við þær að við þyrftum kannski aðeins að tala saman. En ég hef verið að leita allra leiða til að senda þeim skýr skilaboð en þær ansa engu. Ég hef til dæmis reynt að vera aðeins þrifalegri og vera ekki að skilja eftir skemmdan mat út um allt, setja hann í almennileg ílát eins og þessa forláta körfu og skilja ekki eftir flöskur og dósir frá áfengisverslun ríkisins út um allt hús. Ég hef reynt að flokka þetta rétt og hætta þessum sóðaskap. Annars er ég að bjóða ediksgerlu í gott partý og þegar hún er komin í gott partý þá fer hún ekkert heim ef það er til vín. Svona eins og vont Tinderdeit sem ég ætlaði bara að sofa hjá einu sinni en er flutt inn mér að óvörum og búin að hirða eina skúffu í kommóðunni og komin með sinn eigin tannbursta inn á bað. En aftur að þessarri fínu hönnun á matarleifatunnunni. Fimmtán hæða hótel edikgerlunnar þar sem er hlaðborð allan sólarhringinn, opið tventíforseven og fyrsta Michelin-stjarnan komin í hús. Pokarnir sem fylgdu með mígleka þannig að vökvinn lendir þarna á botninum á körfunni. Samkvæmt leiðbeiningarbleðlinum sem fylgdi með má alls ekki setja tvo poka því það eykur hættu á leka því ef maður er með tvo poka þá er ekkert loftflæði. Það er víst mjög góð uppgufun af vökva í þessum pokum þannig að það þarf bara alls ekki tvo. Því þá lekur bara svo miklu miklu meira. Því þetta eru svona loftflæðispokar sem haldast þurrir ef maður er bara með einn. En ef svo ólíklega vill til að þeir leki þá passar maður bara að skipta mjög ört um poka svo það fari ekki að flæða upp úr og yfir lága kantana á körfunni. Einu sinni á dag, javel tvisvar. Svona allavega á meðan pokarnir eru ókeypis en þeir verða það til að byrja með. Á meðan við pöpullinn erum að ná þessu. Það er mjög auðvelt að þrífa botninn á körfunni með sápu og séruppþvottabursta sem maður kaupir bara í matvöruverslun eða Jysk, sem nýverið skipti um nafn því Rúmfatalagerinn var ekki lengur lýsandi fyrir starfsemina. Það er Jysk hinsvegar, eins og öllum ætti að vera ljóst. Þeir segja líka þarna hjá SORPU að karfan undir bréfpokana passi auðveldlega í flokkunarhirslur eldhúsinnréttinga því við erum öll með slíkar hirslur í okkar glænýju eldhúsum. Ég er byrjuð að rífa út mína 25 ára gömlu eldhúsinnréttingu svo ég komi tunnunum fyrir í betra skipulagi. Þetta verður heill veggur í eldhúsinu sem fer undir þetta flokkunakerfi í nýja eldhúsinu því ég vil flokka rétt og gera það vel. Það verður sko nóg pláss fyrir körfuna því hún fær sér skúffu. En það verður enginn skynjari. Ég hef aldrei átt ruslatunnu með skynjara og hef aldrei skilið slíkar tunnur. Þetta eru sekúndur sem ég fæ aldrei til baka, sekúndur sem ég hef eytt við það að bíða eftir að ruslatunnan heima hjá systur minni opnist svo ég geti hent einu snýtibréfi eða öðru smálegu. En nú fer það náttúrlega í nýju körfuna. Almennt sorp hlýtur að heyra sögunni til innan skamms og þá losnar náttúrlega pláss þarna undir vaskinum. Þetta er allt gert af hugsjón og það er eins gott að við stöndum okkur öll í stykkinu svo SORPA geti staðið við sín loforð. Þegar pöpullinn fer svo að gera þetta almennilega og sérsöfnun á matarleifum á höfuðborgarsvæðinu festir sig í sessi verður einnig unnið úr þessu jarðvegsbæti eða moltu og matarleifar heimilisins komast því á góðan stað og þá fer okkar vinna loksins að skila sér. En það er ekki fyrr en við starfsmenn á plani förum að vanda okkur aðeins við þetta, gera meira af þessu og gera það vel. Það skrýtna við þetta allt saman er að undanfarna daga hef ég gefið matarsóun mikinn gaum og er eiginlega orðin frekar nísk á það hvað fer í þessa körfu og set það oft frekar upp í mig frekar en að gefa SORPU mína matarafganga. Ég sem hef hingað til ekki verið mjög gefin fyrir matarafganga. En ég fann til dæmis um daginn sódavatnsdós með smá gutli í botninum, skellti síðasta sopanum í mig og komst þá að því að þar var öskubakki frá konu sem reykir myntulauf í laumi. Maðurinn minn heimsótti ruslageymsluna um daginn því örmjóa ruslarennan frá 1966 var stífluð og hann fór að losa hana með kústskafti. Það var hátíð sem mætti honum þar því einhver í húsinu hafði kastað tveggja lítra sódavatnsflösku ofan í rennuna. Einn poki rifnaði og eitthvað skvettist framan í manninn minn sem við viljum ekki vita hvað var. Þetta var allt honum til mikillar gleði og yndisauka. En eitthvað hefur þeim sem henti flöskunni láðst að lesa flokkunarleiðbeiningarnar enda doðrantur sem tekur svolítinn tíma að komast í gegnum svo ég lái þeim það ekki. En þar var sko eftirpartý í ruslageymslunni hjá edikgerlunum! Þar var ekki bara saman kominn heill ættbálkur af bananaflugum heldur líka köngulær í ofurstærð sem hafa þar nóg að bíta og brenna, japlandi á bananaflugum allan sólarhringinn. Þarna er hringrás náttúrunnar að verki, risaköngulær og bananaflugur í ruslageymslu í Reykjavík ætti að vera góður innblástur í enn aðra ógeðslega hryllingssögu fyrir börn eftir vin minn Ævar Þór Benediktsson um eitthvað alveg hræðilegt og ógeðslegt sem auðveldlega svæfir börn á kvöldin. Að fá tækifæri til að setja matarleifarnar í þessa fínu öskju er gjöf. Mér er þakklæti efst í huga og bý í sátt og samlyndi við edikgerlurnar svo ég geti stutt við bakið á SORPU svo þau geti búið til metangas og grætt fullt af pening. Við erum öll ókeypis vinnuafl í metagasframleiðslu SORPU og þurfum því að fara að hysja upp um okkur og gera þetta almennilega í skráðri sambúð við bananaflugurnar sem við þurfum bara að læra að elska mjög heitt. En ættum við ekki að fá prósentu fyrir metangasið? Og mér er spurn: Af hverju er ekki lok á fjandans körfunni? Höfundur er leikkona, handritshöfundur og leikstjóri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sorphirða Umhverfismál Anna Gunndís Guðmundsdóttir Mest lesið Skilur Guðlaugur Þór orkumál? Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Hið gleymda helvíti á jörðu Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Fyrirtæki og stofnanir á Íslandi mega lögum samkvæmt ekki eiga viðskipti við Rapyd Björn B Björnsson Skoðun Að brúa bil: Hlutverk pólitískrar orðræðu í félagslegri samheldni Nicole Leigh Mosty Skoðun Vindur í eigu þjóðar Guðmundur Ingi Guðbrandsson Skoðun Gulldrengir Landspítala (Ekki KSÍ): Sönn saga um spillingu Sigurlaug Guðrún Kristjánsdóttir Skoðun Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun „Það eru allir með ADHD“ Tómas Páll Þorvaldsson Skoðun Það er komið að okkur! Friðjón R. Friðjónsson Skoðun Neyðarástand í boði Seðlabankans og ríkisstjórnarinnar Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Inga Sæland Skoðun Skoðun Skoðun Genagallaður almenningur? Örn Karlsson skrifar Skoðun Fyrirtæki og stofnanir á Íslandi mega lögum samkvæmt ekki eiga viðskipti við Rapyd Björn B Björnsson skrifar Skoðun Að brúa bil: Hlutverk pólitískrar orðræðu í félagslegri samheldni Nicole Leigh Mosty skrifar Skoðun Hið gleymda helvíti á jörðu Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Skilur Guðlaugur Þór orkumál? Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Vindur í eigu þjóðar Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Neyðarástand í boði Seðlabankans og ríkisstjórnarinnar Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Inga Sæland skrifar Skoðun Forvarnir gegn ofbeldi: Samfélagsátak í upphafi skólaárs Alfa Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Bjartsýnt og betra samfélag Svandís Svavarsdóttir skrifar Skoðun Það er alltaf von: Samtökin ‘78 styðja Píeta Bjarndís Helga Tómasdóttir skrifar Skoðun Lítil grein um stóran sáttmála Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Það er komið að okkur! Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Nýtt viðhorf í húsnæðismálum Kjartan Helgi Ólafsson skrifar Skoðun Fór út fyrir umboð sitt Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun „Áhrifavaldar“ og „Sauðirnir“ sem fylgja þeim Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun „...nema sveitarstjórnir og lögregla“ Kristín Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sjónarhornið er það sem skiptir mestu Anton McKee skrifar Skoðun Ég er eins og ég er Sólveig Sigurðardóttir skrifar Skoðun Brúin yfir Fossvog Sigurður Oddsson skrifar Skoðun Kominn tími til að laga lýðræðishallann og skapa traust til stjórnmálanna Magnea Marinósdóttir skrifar Skoðun Var jafnrétti í heiðri haft af ráðherra jafnréttismála? Erna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Má fjársýslan semja við Rapyd? Gunnar Már Gunnarsson,Sindri Kristjánsson skrifar Skoðun Gulldrengir Landspítala (Ekki KSÍ): Sönn saga um spillingu Sigurlaug Guðrún Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Byggja upp eða pakka? Gerður Gestsdóttir Valgerðardóttir skrifar Skoðun Loftslagsaðgerðir í sátt við líffræðilega fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir, Guðrún Schmidt skrifar Skoðun Oft er ekki nægjanleg mönnun til þess að sinna félagslífi/tómstundum Atli Már Haraldsson skrifar Skoðun Verði ykkur að trú ykkar! Vangaveltur um stóra kirkjugarðsmálið Gunnar Jóhannesson skrifar Skoðun Ráðvilltur ráðgjafi ríkisstjórnar Ásgeir Daníelsson skrifar Skoðun Ímyndaðu þér að þú sért átján ára stúlka... Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Hvað eiga lýðræði og hátíðarhöld sameiginlegt Bryndís Haraldsdóttir skrifar Sjá meira
Þessi fagurlega mótaða karfa undir matarafganga sem SORPA færði okkur að gjöf um daginn er gott dæmi um mjög góða hönnun. Um matarafgangana leikur gott loftflæði og bananaflugurnar sem ég skaut yfir skjólshúsi núna nýlega hafa gott aðgengi að sinni fæðu allan sólarhringinn. Vegna þessa fína loftflæðis er engin lykt af þessu. Þessi elskulega, fagurmótaða, rauðbrúna fluga er líka kölluð ediksgerla, sem mér finnst mun fallegra nafn á svona fallega flugu. Samkvæmt Náttúruvísindastofnun er ediksgerlan bara helvítis fyllibytta sem er sjúk í gamlan mat sem er farinn að skemmast, opinn bjór og vínflöskur og ef þú kemur heim af djamminu löðrandi í bjór um munninn þá kemur hún í sleik við þig. Þetta vissi ég náttúrlega ekki þegar ég tók við körfunni góðu og opnaði heimili mitt fyrir vandalausum edikgerlunum. En nú búum við í sátt og samlyndi því ég hef ekkert val. Okkur hefur verið þröngvað í sambúð, gegn vilja mínum allavega. Þær eru bara hressar með þennan ráðahag. Þær hafa tekið þögnina á mig þegar ég hef reynt að brydda upp á því við þær að við þyrftum kannski aðeins að tala saman. En ég hef verið að leita allra leiða til að senda þeim skýr skilaboð en þær ansa engu. Ég hef til dæmis reynt að vera aðeins þrifalegri og vera ekki að skilja eftir skemmdan mat út um allt, setja hann í almennileg ílát eins og þessa forláta körfu og skilja ekki eftir flöskur og dósir frá áfengisverslun ríkisins út um allt hús. Ég hef reynt að flokka þetta rétt og hætta þessum sóðaskap. Annars er ég að bjóða ediksgerlu í gott partý og þegar hún er komin í gott partý þá fer hún ekkert heim ef það er til vín. Svona eins og vont Tinderdeit sem ég ætlaði bara að sofa hjá einu sinni en er flutt inn mér að óvörum og búin að hirða eina skúffu í kommóðunni og komin með sinn eigin tannbursta inn á bað. En aftur að þessarri fínu hönnun á matarleifatunnunni. Fimmtán hæða hótel edikgerlunnar þar sem er hlaðborð allan sólarhringinn, opið tventíforseven og fyrsta Michelin-stjarnan komin í hús. Pokarnir sem fylgdu með mígleka þannig að vökvinn lendir þarna á botninum á körfunni. Samkvæmt leiðbeiningarbleðlinum sem fylgdi með má alls ekki setja tvo poka því það eykur hættu á leka því ef maður er með tvo poka þá er ekkert loftflæði. Það er víst mjög góð uppgufun af vökva í þessum pokum þannig að það þarf bara alls ekki tvo. Því þá lekur bara svo miklu miklu meira. Því þetta eru svona loftflæðispokar sem haldast þurrir ef maður er bara með einn. En ef svo ólíklega vill til að þeir leki þá passar maður bara að skipta mjög ört um poka svo það fari ekki að flæða upp úr og yfir lága kantana á körfunni. Einu sinni á dag, javel tvisvar. Svona allavega á meðan pokarnir eru ókeypis en þeir verða það til að byrja með. Á meðan við pöpullinn erum að ná þessu. Það er mjög auðvelt að þrífa botninn á körfunni með sápu og séruppþvottabursta sem maður kaupir bara í matvöruverslun eða Jysk, sem nýverið skipti um nafn því Rúmfatalagerinn var ekki lengur lýsandi fyrir starfsemina. Það er Jysk hinsvegar, eins og öllum ætti að vera ljóst. Þeir segja líka þarna hjá SORPU að karfan undir bréfpokana passi auðveldlega í flokkunarhirslur eldhúsinnréttinga því við erum öll með slíkar hirslur í okkar glænýju eldhúsum. Ég er byrjuð að rífa út mína 25 ára gömlu eldhúsinnréttingu svo ég komi tunnunum fyrir í betra skipulagi. Þetta verður heill veggur í eldhúsinu sem fer undir þetta flokkunakerfi í nýja eldhúsinu því ég vil flokka rétt og gera það vel. Það verður sko nóg pláss fyrir körfuna því hún fær sér skúffu. En það verður enginn skynjari. Ég hef aldrei átt ruslatunnu með skynjara og hef aldrei skilið slíkar tunnur. Þetta eru sekúndur sem ég fæ aldrei til baka, sekúndur sem ég hef eytt við það að bíða eftir að ruslatunnan heima hjá systur minni opnist svo ég geti hent einu snýtibréfi eða öðru smálegu. En nú fer það náttúrlega í nýju körfuna. Almennt sorp hlýtur að heyra sögunni til innan skamms og þá losnar náttúrlega pláss þarna undir vaskinum. Þetta er allt gert af hugsjón og það er eins gott að við stöndum okkur öll í stykkinu svo SORPA geti staðið við sín loforð. Þegar pöpullinn fer svo að gera þetta almennilega og sérsöfnun á matarleifum á höfuðborgarsvæðinu festir sig í sessi verður einnig unnið úr þessu jarðvegsbæti eða moltu og matarleifar heimilisins komast því á góðan stað og þá fer okkar vinna loksins að skila sér. En það er ekki fyrr en við starfsmenn á plani förum að vanda okkur aðeins við þetta, gera meira af þessu og gera það vel. Það skrýtna við þetta allt saman er að undanfarna daga hef ég gefið matarsóun mikinn gaum og er eiginlega orðin frekar nísk á það hvað fer í þessa körfu og set það oft frekar upp í mig frekar en að gefa SORPU mína matarafganga. Ég sem hef hingað til ekki verið mjög gefin fyrir matarafganga. En ég fann til dæmis um daginn sódavatnsdós með smá gutli í botninum, skellti síðasta sopanum í mig og komst þá að því að þar var öskubakki frá konu sem reykir myntulauf í laumi. Maðurinn minn heimsótti ruslageymsluna um daginn því örmjóa ruslarennan frá 1966 var stífluð og hann fór að losa hana með kústskafti. Það var hátíð sem mætti honum þar því einhver í húsinu hafði kastað tveggja lítra sódavatnsflösku ofan í rennuna. Einn poki rifnaði og eitthvað skvettist framan í manninn minn sem við viljum ekki vita hvað var. Þetta var allt honum til mikillar gleði og yndisauka. En eitthvað hefur þeim sem henti flöskunni láðst að lesa flokkunarleiðbeiningarnar enda doðrantur sem tekur svolítinn tíma að komast í gegnum svo ég lái þeim það ekki. En þar var sko eftirpartý í ruslageymslunni hjá edikgerlunum! Þar var ekki bara saman kominn heill ættbálkur af bananaflugum heldur líka köngulær í ofurstærð sem hafa þar nóg að bíta og brenna, japlandi á bananaflugum allan sólarhringinn. Þarna er hringrás náttúrunnar að verki, risaköngulær og bananaflugur í ruslageymslu í Reykjavík ætti að vera góður innblástur í enn aðra ógeðslega hryllingssögu fyrir börn eftir vin minn Ævar Þór Benediktsson um eitthvað alveg hræðilegt og ógeðslegt sem auðveldlega svæfir börn á kvöldin. Að fá tækifæri til að setja matarleifarnar í þessa fínu öskju er gjöf. Mér er þakklæti efst í huga og bý í sátt og samlyndi við edikgerlurnar svo ég geti stutt við bakið á SORPU svo þau geti búið til metangas og grætt fullt af pening. Við erum öll ókeypis vinnuafl í metagasframleiðslu SORPU og þurfum því að fara að hysja upp um okkur og gera þetta almennilega í skráðri sambúð við bananaflugurnar sem við þurfum bara að læra að elska mjög heitt. En ættum við ekki að fá prósentu fyrir metangasið? Og mér er spurn: Af hverju er ekki lok á fjandans körfunni? Höfundur er leikkona, handritshöfundur og leikstjóri.
Fyrirtæki og stofnanir á Íslandi mega lögum samkvæmt ekki eiga viðskipti við Rapyd Björn B Björnsson Skoðun
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Neyðarástand í boði Seðlabankans og ríkisstjórnarinnar Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Inga Sæland Skoðun
Skoðun Fyrirtæki og stofnanir á Íslandi mega lögum samkvæmt ekki eiga viðskipti við Rapyd Björn B Björnsson skrifar
Skoðun Að brúa bil: Hlutverk pólitískrar orðræðu í félagslegri samheldni Nicole Leigh Mosty skrifar
Skoðun Neyðarástand í boði Seðlabankans og ríkisstjórnarinnar Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Inga Sæland skrifar
Skoðun Kominn tími til að laga lýðræðishallann og skapa traust til stjórnmálanna Magnea Marinósdóttir skrifar
Skoðun Gulldrengir Landspítala (Ekki KSÍ): Sönn saga um spillingu Sigurlaug Guðrún Kristjánsdóttir skrifar
Skoðun Loftslagsaðgerðir í sátt við líffræðilega fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir, Guðrún Schmidt skrifar
Skoðun Oft er ekki nægjanleg mönnun til þess að sinna félagslífi/tómstundum Atli Már Haraldsson skrifar
Fyrirtæki og stofnanir á Íslandi mega lögum samkvæmt ekki eiga viðskipti við Rapyd Björn B Björnsson Skoðun
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Neyðarástand í boði Seðlabankans og ríkisstjórnarinnar Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Inga Sæland Skoðun