Kolefnisbókhald íslenskra fyrirtækja í ólestri Jean-Rémi Chareyre skrifar 20. janúar 2023 12:31 Greining á sjálfbærnisskýrslum stærstu fyrirtækja og stofnanna á Íslandi sýnir að kolefnisbókhald margra þeirra er í ólestri og grænþvottur allsráðandi. Sigurpáll Ingibergsson gæðastjóri ÁTVR framkvæmdi óformlega úttekt á sjálfbærnisskýrslum 79 einkafyrirtækja og 9 opinberra fyrirtækja. Úttektin fólst í því að athuga hvort fyrirtækin væru að telja fram alla losun úr virðiskeðjunni eða aðeins hluta af henni. Eftir mikla vinnu við að rýna í skýrslurnar tók Sigurpáll niðurstöðurnar saman í Excel-skjali og sagði frá helstu niðurstöðum í erindi sem hann hélt á loftslagsráðstefnu Festu og Reykjavíkurborgar. Sigurpáll á loftlagsráðstefnu Festu og Reykjavíkurrborgar.Sigurjón Ragnar Samkvæmt alþjóðlega viðurkenndri aðferð við kolefnisbókhald fyrirtækja (Greenhouse Gas Protocol) þurfa fyrirtæki að mæla losun á þremur mismunandi sviðum sem kallast á sérfræðingamáli umfang 1, 2 og 3. Umfang 1 er sú losun sem verður til vegna eigin starfsemi fyrirtækisins, til dæmis losun frá bílum í eigu fyrirtækisins eða frá framleiðslunni sjálfri. Umfang 2 er óbein losun vegna rafmagnsnotkunar og húshitunar (losun sem verður til við að framleiða orkuna sem fyrirtækið kaupir) og umfang 3 er losun sem á sér stað utan fyrirtækisins sjálfs en innan virðiskeðju þess, til dæmis losun vegna vöruflutninga til og frá fyrirtækinu og losun vegna framleiðslu vöru og þjónustu sem fyrirtækið kaupir eða selur. Umfang 1, 2 og 3 (mynd tekin af vefsíðu Orku Náttúrunnar) Enginn hlekkur laus nema öll keðjan sé laus Hugmyndin með þessari bókhaldsaðferð er að gefa bæði fyrirtækjum og almenningi góða mynd af því að hve miklu leyti starfsemi fyrirtækisins er háð jarðefnaeldsneyti eða öðrum losunarvöldum. Þar sem öll fyrirtæki eru hluti að stærri virðiskeðju er ekki nóg að horfa á beina losun fyrirtækisins: ef keðjan í heild sinni gengur fyrir jarðefnaeldsneyti eru allir hlekkir í henni hluti af vandamálinu þótt sumir líti út fyrir að vera hreinni en aðrir. Kolefnishlutleysi er hópíþrótt. Annað hvort tapa allir eða allir vinna. Það getur enginn einn úr liðinu unnið leikinn á meðan hinir tapa, og ef einstakir leikmenn eru of uppteknir af eigin frammistöðu dregur það úr styrk liðsins. Hlutverk kolefnisbókhaldsins er einmitt að skapa slíkan liðsanda, að skapa hvata fyrir fyrirtæki til að þrýsta á hvort annað og finna allar lausnir sem leiða til samdráttar í losun hvar sem er í virðiskeðjunni. Hver skorar mörkin er síðan aukaatriði. Gott dæmi um slíkt er starfsemi ÁTVR þar sem Sigurpáll starfar: kolefnisbókhaldið leiddi í ljós að 99% af kolefnisspori fyrirtækissins er í umfangi 3, en ein áhrifaríkasta aðgerð til að draga úr losun reyndist vera sú að draga úr notkun á glerumbúðum, þar sem glerframleiðsla er orkufrekur iðnaður og veldur mikla losun koltvísýrings, auk þess sem glerumbúðir eru þungar og leiða þannig til hærra kolefnisspors í flutningi. Hefði ÁTVR ekki talið fram losun í umfangi 3 hefði slík aðgerð ekki skilað neinu í bókhaldi fyrirtækisins (þar sem glerframleiðslan og millilandaflutningur eru ekki á vegum ÁTVR) og hvatinn til að skipta út gler fyrir aðrar umbúðir eða draga úr notkun glers með öðrum hætti hefði ekki verið til staðar. Fyrirtækið hefði talið sig vera „stikkfrít“ þar sem bein losun vegna starfsemi þess er lítil sem engin. Kolefnishlutlaus bensínstöð? Til að átta sig á þessu er ágæt að skoða dæmi bensínstöðvarinnar: ef bensínstöð telur aðeins fram beina losun vegna eigin eldsneytisnotkunar (umfang 1) verður kolefnisspor hennar frekar lítið. Með minniháttar aðgerðum getur hún meira að segja lýst yfir „kolefnishlutleysi,‟ til dæmis með því að útvista olíuflutning með vörubílum til þriðja aðila (ef olíubíllinn er ekki lengur í eigu fyrirtækisins þá skrifast losun hans á nýja eiganda bílsins). Losunin sem verður til við brennslu eldsneytissins sem bensínstöðin selur fellur hins vegar undir „óbeina losun‟ í umfangi 3 þar sem það er annar hlekkur í virðiskeðjunni (í þessu tilfelli viðskiptavinurinn) sem brennur eldsneytið. Ef bensínstöðin sleppur því að telja fram losun í umfangi 3 lítur kolefnisbókhald hennar ágætlega út jafnvel þótt starfsemi hennar sé algjörlega háð brennslu jarðefnaeldsneytis. Ef losun í umfangi 3 er hins vegar talin með eins og Greenhouse Gas Protocol gerir ráð fyrir þarf bensínstöðin að telja fram alla losun sem verður til við brennslu eldsneytisins sem hún selur. Það segir sig sjálft að bókhaldið mun þá líta allt öðruvísi út. Samkvæmt athugun Sigurpáls er algengast að íslensk fyrirtæki telji fram losun frá umfangi 1 og 2 en handvelji svo einhverja þætti úr umfangi 3, helst þá minnstu (GHG protocol telur upp 15 mismunandi losunarþætti í umfangi 3 í leiðbeiningum sínum). Það veldur því að kolefnisspor þeirra er stórlega vanmetið. Brot úr úttekt Sigurpáls á kolefnisbókhaldi íslenskra fyrirtækja. Rauðar tölur tákna að hlutfall losunar í umfangi 3 sé langt undir eðlilegum viðmiðum. Losun í umfangi 3 langt undir viðmiðum Samkvæmt alþjóðlegum viðmiðum er algengt að losun í umfangi 3 samsvari um það bil 88% af heildarkolefnisspori fyrirtækja (oftast á bilinu 65% til í 95%). Athugun Sigurpáls leiðir hins vegar í ljós að flest íslensk fyrirtæki skrá losun í umfangi 3 sem er vel undir þessum viðmiðum. Sum þeirra sleppa því jafnvel alfarið að telja fram losun í umfangi 3, meðal annars álfyrirtækin Alcoa, Isal og Norðurál, ásamt flugfélaginu Icelandair og skipafélaginu Eimskip. Önnur fyrirtæki telja fram einhverja losun í umfangi 3 en vanmeta hana stórlega, svo sem Hagar, Krónan, Elko, Húsasmiðjan, Sýn og fleiri. Vert er þó að nefna að sum önnur fyrirtæki standa sig nokkuð vel í kolefnisbókhaldi og eru búin að kortleggja stærstan hluta af kolefnisspori sínu, svo sem Ölgerðin, Marel, Isavia, og ÁTVR. Sigurpáll tekur líka fram að grænþvotturinn er ekki alltaf meðvitaður hjá fyrirtækjunum: oft vantar betri þekking og aðgangur að leiðbeiningum og ráðgjöfum skortir. Þrátt fyrir það að vera með hvað mesta losun af öllum fyrirtækjum á Íslandi eru álframleiðendur sérstaklega treg til að telja fram losun í umfangi 3. Það er vitað að töluverð losun verður til í virðiskeðju álframleiðslunnar, til dæmis við vinnslu báxíts (hráefnið sem ál er unnið úr) og við flutning hráefnis og lokaafurða heimshorna á milli. Álfyrirtækin gera enga grein fyrir þeirri losun en hika þó ekki við að auglýsa sína vöru sem „hreint ál‟ og stæra sig að því að hafa unnið til „umhverfisverðlauna“: Auglýsing Norðuráls í íslensku dagblaði. Desember 2022. Losaralegt lagaumhverfi gefur grænþvottinn lausan tauminn Vanmat á eigin kolefnisspori er ein algengasta tegund grænþvotts, og fjölmörg íslensk fyrirtæki nota hana óspart. Það segir sig sjálft að bókhaldsaðferð sem gerir bensínstöð kleift að auglýsa sig sem „kolefnishlutlausa‟ er stórgölluð. Þess vegna er nauðsynlegt að ganga úr skugga um að fyrirtæki séu að telja rétt fram. Þegar kemur að skattkerfinu búa fyrirtæki við nokkuð strangar reglur um hvernig skuli reikna skattstofna. Fyrirtæki og forsvarsmenn þeirra sem víkja frá þessum reglum geta átt von á hörðum refsingum. Þegar kemur að kolefnisbókhaldi ríkir hins vegar algjör frumskógur vegna þess að refsiákvæðin eru engin. Fyrirtæki ráða því sjálf hvernig þau telja fram eigið kolefnisspor. Slíkt lagaumhverfi býður upp á þann grænþvott sem grasserar í atvinnulífinu. Ef fyrirtæki fengju að ráða því sjálf hvernig þau teldu fram til skatts yrði ríkissjóður því miður alltaf tómur þrátt fyrir fögur orð um samfélagslega ábyrgð. Það hefur því miður ekki verið vilji hjá íslenskum stjórnvöldum til að grípa í taumana, en tregða til að setja fyrirtækjum skorður er einmitt ein algengasta tegund afneitunar hjá valdhöfum (sjá kafla 7 í grein minni umafneitunarboðorðin 12). Þetta gæti þó breyst því Evrópusambandið hefur samþykkt nýja tilskipun sem er einmitt ætluð til að koma í veg fyrir ofangreindum bókhaldsbrellum, en samkvæmtCSRD-tilskipuninni (Corporate Sustainability Reporting Directive) munu öll fyrirtæki með fleiri en 250 starfsmenn þurfa að gera grein fyrir losun á öllum þremur sviðum (umfang 1,2 og 3) og refsiákvæði munu fylgja þessum nýjum reglum. Það má hins vegar spyrja sig hvers vegna stjórnvöld sem stæra sig alltaf af „miklum metnaði‟ í aðgerðum gegn loftslagsbreytingum eru ekki löngu búin að fara í slíkar lagabreytingar… Höfundur er nemi í frétta- og blaðamennsku við HI. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Loftslagsmál Mest lesið Þarf ég að flytja úr landi? Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir Skoðun Borgið lausnargjaldið Ólafur Hauksson Skoðun Íslenski fasteignamarkaðurinn: spilavíti þar sem húsið vinnur alltaf Ingvar Þóroddsson Skoðun Hvað viltu að bíði þín heima? Þórdís Dröfn Andrésdóttir Skoðun Jólaheimsóknir á aðventunni Guðrún Karls Helgudóttir Skoðun Bannað að lækna sykursýki II Lukka Pálsdóttir Skoðun Krónan eða evran? Kostir og gallar Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun Jæja, ræðum þá þetta dásamlega Evrópusamband Haraldur Ólafsson Skoðun Vondar hugmyndir í verðbólgu Hildur Sverrisdóttir Skoðun Misskilin mannúð í hælisleitendamálum Nanna Margrét Gunnlaugsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Þegar Skagamenn glöddu lítið hjarta María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Betra veður fyrir íþróttakrakkana okkar! Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Grjótið í eggjakörfunni Gunnsteinn R. Ómarsson skrifar Skoðun Vondar hugmyndir í verðbólgu Hildur Sverrisdóttir skrifar Skoðun Jólaheimsóknir á aðventunni Guðrún Karls Helgudóttir skrifar Skoðun Íslenski fasteignamarkaðurinn: spilavíti þar sem húsið vinnur alltaf Ingvar Þóroddsson skrifar Skoðun Borgið lausnargjaldið Ólafur Hauksson skrifar Skoðun Hvað viltu að bíði þín heima? Þórdís Dröfn Andrésdóttir skrifar Skoðun Þarf ég að flytja úr landi? Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir skrifar Skoðun 11 ástæður fyrir því að kjósa Pírata Baldur Karl Magnússon skrifar Skoðun Misskilin mannúð í hælisleitendamálum Nanna Margrét Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Hvert er fóðrið til að skipulögð glæpastarfsemi geti þrifist hér á landi? Jú, villuráfandi stefnulaus ungmenni! Davíð Bergmann skrifar Skoðun „Útlendingar“ og „þetta fólk“ Jasmina Vajzović Crnac skrifar Skoðun Erum við ekki betri en Talibanar? Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Af hverju ég styð Samfylkinguna – og Hannes Sigurbjörn Jónsson Ásbjörn Þór Ásbjörnsson skrifar Skoðun Lyftistöng fyrir samfélagið Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Stöndum með ungu fólki og fjölskyldum Ragna Sigurðardóttir,Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Þrælakistur samtímans? Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Bannað að lækna sykursýki II Lukka Pálsdóttir skrifar Skoðun Hvað kostar vímuefnavandinn? Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Hægri menn vega að heilbrigðiskerfinu Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Jæja, ræðum þá þetta dásamlega Evrópusamband Haraldur Ólafsson skrifar Skoðun Kvikmyndagerð á Íslandi: Næstu skref Lilja Dögg Alfreðsdóttir skrifar Skoðun Sigurður Ingi og óverðtryggingin Hjalti Þórisson skrifar Skoðun Varnarveggur gegn vonbrigðum Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Flokkur fólksins vill efla byggð um land allt! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Barnaskapur Bjarna Ben; Fjölmargar þjóðir með meiri kaupmátt en við! Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Gekk ég yfir sjó og land og ríkisstofnanir líka Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Getur þú fengið þá hjálp sem þú þarft ef andlega heilsan hrörnar? Sigurrós Eggertsdóttir skrifar Skoðun Skilum skömminni Elín Birna Olsen skrifar Sjá meira
Greining á sjálfbærnisskýrslum stærstu fyrirtækja og stofnanna á Íslandi sýnir að kolefnisbókhald margra þeirra er í ólestri og grænþvottur allsráðandi. Sigurpáll Ingibergsson gæðastjóri ÁTVR framkvæmdi óformlega úttekt á sjálfbærnisskýrslum 79 einkafyrirtækja og 9 opinberra fyrirtækja. Úttektin fólst í því að athuga hvort fyrirtækin væru að telja fram alla losun úr virðiskeðjunni eða aðeins hluta af henni. Eftir mikla vinnu við að rýna í skýrslurnar tók Sigurpáll niðurstöðurnar saman í Excel-skjali og sagði frá helstu niðurstöðum í erindi sem hann hélt á loftslagsráðstefnu Festu og Reykjavíkurborgar. Sigurpáll á loftlagsráðstefnu Festu og Reykjavíkurrborgar.Sigurjón Ragnar Samkvæmt alþjóðlega viðurkenndri aðferð við kolefnisbókhald fyrirtækja (Greenhouse Gas Protocol) þurfa fyrirtæki að mæla losun á þremur mismunandi sviðum sem kallast á sérfræðingamáli umfang 1, 2 og 3. Umfang 1 er sú losun sem verður til vegna eigin starfsemi fyrirtækisins, til dæmis losun frá bílum í eigu fyrirtækisins eða frá framleiðslunni sjálfri. Umfang 2 er óbein losun vegna rafmagnsnotkunar og húshitunar (losun sem verður til við að framleiða orkuna sem fyrirtækið kaupir) og umfang 3 er losun sem á sér stað utan fyrirtækisins sjálfs en innan virðiskeðju þess, til dæmis losun vegna vöruflutninga til og frá fyrirtækinu og losun vegna framleiðslu vöru og þjónustu sem fyrirtækið kaupir eða selur. Umfang 1, 2 og 3 (mynd tekin af vefsíðu Orku Náttúrunnar) Enginn hlekkur laus nema öll keðjan sé laus Hugmyndin með þessari bókhaldsaðferð er að gefa bæði fyrirtækjum og almenningi góða mynd af því að hve miklu leyti starfsemi fyrirtækisins er háð jarðefnaeldsneyti eða öðrum losunarvöldum. Þar sem öll fyrirtæki eru hluti að stærri virðiskeðju er ekki nóg að horfa á beina losun fyrirtækisins: ef keðjan í heild sinni gengur fyrir jarðefnaeldsneyti eru allir hlekkir í henni hluti af vandamálinu þótt sumir líti út fyrir að vera hreinni en aðrir. Kolefnishlutleysi er hópíþrótt. Annað hvort tapa allir eða allir vinna. Það getur enginn einn úr liðinu unnið leikinn á meðan hinir tapa, og ef einstakir leikmenn eru of uppteknir af eigin frammistöðu dregur það úr styrk liðsins. Hlutverk kolefnisbókhaldsins er einmitt að skapa slíkan liðsanda, að skapa hvata fyrir fyrirtæki til að þrýsta á hvort annað og finna allar lausnir sem leiða til samdráttar í losun hvar sem er í virðiskeðjunni. Hver skorar mörkin er síðan aukaatriði. Gott dæmi um slíkt er starfsemi ÁTVR þar sem Sigurpáll starfar: kolefnisbókhaldið leiddi í ljós að 99% af kolefnisspori fyrirtækissins er í umfangi 3, en ein áhrifaríkasta aðgerð til að draga úr losun reyndist vera sú að draga úr notkun á glerumbúðum, þar sem glerframleiðsla er orkufrekur iðnaður og veldur mikla losun koltvísýrings, auk þess sem glerumbúðir eru þungar og leiða þannig til hærra kolefnisspors í flutningi. Hefði ÁTVR ekki talið fram losun í umfangi 3 hefði slík aðgerð ekki skilað neinu í bókhaldi fyrirtækisins (þar sem glerframleiðslan og millilandaflutningur eru ekki á vegum ÁTVR) og hvatinn til að skipta út gler fyrir aðrar umbúðir eða draga úr notkun glers með öðrum hætti hefði ekki verið til staðar. Fyrirtækið hefði talið sig vera „stikkfrít“ þar sem bein losun vegna starfsemi þess er lítil sem engin. Kolefnishlutlaus bensínstöð? Til að átta sig á þessu er ágæt að skoða dæmi bensínstöðvarinnar: ef bensínstöð telur aðeins fram beina losun vegna eigin eldsneytisnotkunar (umfang 1) verður kolefnisspor hennar frekar lítið. Með minniháttar aðgerðum getur hún meira að segja lýst yfir „kolefnishlutleysi,‟ til dæmis með því að útvista olíuflutning með vörubílum til þriðja aðila (ef olíubíllinn er ekki lengur í eigu fyrirtækisins þá skrifast losun hans á nýja eiganda bílsins). Losunin sem verður til við brennslu eldsneytissins sem bensínstöðin selur fellur hins vegar undir „óbeina losun‟ í umfangi 3 þar sem það er annar hlekkur í virðiskeðjunni (í þessu tilfelli viðskiptavinurinn) sem brennur eldsneytið. Ef bensínstöðin sleppur því að telja fram losun í umfangi 3 lítur kolefnisbókhald hennar ágætlega út jafnvel þótt starfsemi hennar sé algjörlega háð brennslu jarðefnaeldsneytis. Ef losun í umfangi 3 er hins vegar talin með eins og Greenhouse Gas Protocol gerir ráð fyrir þarf bensínstöðin að telja fram alla losun sem verður til við brennslu eldsneytisins sem hún selur. Það segir sig sjálft að bókhaldið mun þá líta allt öðruvísi út. Samkvæmt athugun Sigurpáls er algengast að íslensk fyrirtæki telji fram losun frá umfangi 1 og 2 en handvelji svo einhverja þætti úr umfangi 3, helst þá minnstu (GHG protocol telur upp 15 mismunandi losunarþætti í umfangi 3 í leiðbeiningum sínum). Það veldur því að kolefnisspor þeirra er stórlega vanmetið. Brot úr úttekt Sigurpáls á kolefnisbókhaldi íslenskra fyrirtækja. Rauðar tölur tákna að hlutfall losunar í umfangi 3 sé langt undir eðlilegum viðmiðum. Losun í umfangi 3 langt undir viðmiðum Samkvæmt alþjóðlegum viðmiðum er algengt að losun í umfangi 3 samsvari um það bil 88% af heildarkolefnisspori fyrirtækja (oftast á bilinu 65% til í 95%). Athugun Sigurpáls leiðir hins vegar í ljós að flest íslensk fyrirtæki skrá losun í umfangi 3 sem er vel undir þessum viðmiðum. Sum þeirra sleppa því jafnvel alfarið að telja fram losun í umfangi 3, meðal annars álfyrirtækin Alcoa, Isal og Norðurál, ásamt flugfélaginu Icelandair og skipafélaginu Eimskip. Önnur fyrirtæki telja fram einhverja losun í umfangi 3 en vanmeta hana stórlega, svo sem Hagar, Krónan, Elko, Húsasmiðjan, Sýn og fleiri. Vert er þó að nefna að sum önnur fyrirtæki standa sig nokkuð vel í kolefnisbókhaldi og eru búin að kortleggja stærstan hluta af kolefnisspori sínu, svo sem Ölgerðin, Marel, Isavia, og ÁTVR. Sigurpáll tekur líka fram að grænþvotturinn er ekki alltaf meðvitaður hjá fyrirtækjunum: oft vantar betri þekking og aðgangur að leiðbeiningum og ráðgjöfum skortir. Þrátt fyrir það að vera með hvað mesta losun af öllum fyrirtækjum á Íslandi eru álframleiðendur sérstaklega treg til að telja fram losun í umfangi 3. Það er vitað að töluverð losun verður til í virðiskeðju álframleiðslunnar, til dæmis við vinnslu báxíts (hráefnið sem ál er unnið úr) og við flutning hráefnis og lokaafurða heimshorna á milli. Álfyrirtækin gera enga grein fyrir þeirri losun en hika þó ekki við að auglýsa sína vöru sem „hreint ál‟ og stæra sig að því að hafa unnið til „umhverfisverðlauna“: Auglýsing Norðuráls í íslensku dagblaði. Desember 2022. Losaralegt lagaumhverfi gefur grænþvottinn lausan tauminn Vanmat á eigin kolefnisspori er ein algengasta tegund grænþvotts, og fjölmörg íslensk fyrirtæki nota hana óspart. Það segir sig sjálft að bókhaldsaðferð sem gerir bensínstöð kleift að auglýsa sig sem „kolefnishlutlausa‟ er stórgölluð. Þess vegna er nauðsynlegt að ganga úr skugga um að fyrirtæki séu að telja rétt fram. Þegar kemur að skattkerfinu búa fyrirtæki við nokkuð strangar reglur um hvernig skuli reikna skattstofna. Fyrirtæki og forsvarsmenn þeirra sem víkja frá þessum reglum geta átt von á hörðum refsingum. Þegar kemur að kolefnisbókhaldi ríkir hins vegar algjör frumskógur vegna þess að refsiákvæðin eru engin. Fyrirtæki ráða því sjálf hvernig þau telja fram eigið kolefnisspor. Slíkt lagaumhverfi býður upp á þann grænþvott sem grasserar í atvinnulífinu. Ef fyrirtæki fengju að ráða því sjálf hvernig þau teldu fram til skatts yrði ríkissjóður því miður alltaf tómur þrátt fyrir fögur orð um samfélagslega ábyrgð. Það hefur því miður ekki verið vilji hjá íslenskum stjórnvöldum til að grípa í taumana, en tregða til að setja fyrirtækjum skorður er einmitt ein algengasta tegund afneitunar hjá valdhöfum (sjá kafla 7 í grein minni umafneitunarboðorðin 12). Þetta gæti þó breyst því Evrópusambandið hefur samþykkt nýja tilskipun sem er einmitt ætluð til að koma í veg fyrir ofangreindum bókhaldsbrellum, en samkvæmtCSRD-tilskipuninni (Corporate Sustainability Reporting Directive) munu öll fyrirtæki með fleiri en 250 starfsmenn þurfa að gera grein fyrir losun á öllum þremur sviðum (umfang 1,2 og 3) og refsiákvæði munu fylgja þessum nýjum reglum. Það má hins vegar spyrja sig hvers vegna stjórnvöld sem stæra sig alltaf af „miklum metnaði‟ í aðgerðum gegn loftslagsbreytingum eru ekki löngu búin að fara í slíkar lagabreytingar… Höfundur er nemi í frétta- og blaðamennsku við HI.
Skoðun Íslenski fasteignamarkaðurinn: spilavíti þar sem húsið vinnur alltaf Ingvar Þóroddsson skrifar
Skoðun Hvert er fóðrið til að skipulögð glæpastarfsemi geti þrifist hér á landi? Jú, villuráfandi stefnulaus ungmenni! Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Af hverju ég styð Samfylkinguna – og Hannes Sigurbjörn Jónsson Ásbjörn Þór Ásbjörnsson skrifar
Skoðun Barnaskapur Bjarna Ben; Fjölmargar þjóðir með meiri kaupmátt en við! Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Getur þú fengið þá hjálp sem þú þarft ef andlega heilsan hrörnar? Sigurrós Eggertsdóttir skrifar