Gúrúinn Gunnar Dan Wiium skrifar 15. maí 2022 18:01 Swett. Í ljósi umræðna síðustu daga og vikna í fjölmiðlum um hina andlegu crazy, perra gúrús langar mig að henda í einn svona pistill því tengt. Mér finnst nefnilega svolítið ílla vegið að svo stórum hóp fólks sem starfar innan þessa geira af mikilli auðmýkt og af hreinum ásetning. Ég er ekki að halda því fram að þær sögur sem ég hef heyrt upp á síðkastið ekki séu réttar en ljósinu skal einnig beint að þeim sem starfa hafa í þessum bransa í áratugi þess vegna og á óaðfinnalegan hátt. Það var myrkur í tjaldinu fyrir utan glóandi hnullunga, þeir ná 800 gráðum og stundum klofna þeir af hita. Ég er með tóman maga því ég fasta alltaf fyrir swett. Ég er í swetttjaldi með vinum mínum sem og ókunnugum, mikið 12 spora fólk. 12 spora fólk er mjög áberandi í þessari senu, af ástæðu því okkur er um mun að komast í kjarnann án þess að troða í okkur eitri í örvæntingu, það hefur verið reynt oftast með hörmulegum afleiðingum. Swettið er frekar formfast enda ekki mikið breyst á þeim 30 árum sem það hefur verið iðkað á Íslandi. Dakota indjánar komu með það til okkar og skildu svo eftir. Lengi vel fórum við í Elliðarárdalinn til hommana. Við dönsuðum við Kælí og Madonnu í klukkutíma undir discokúlu og með árugleraugu fyrir swett. Svo komu fleiri swettarar, allir með sitt einkenni, sinn stíl en kjarninn sá sami. Inn í athöfnina fór að koma tjáningarhringur, bættist við dakóta-möntrurnar. Hún kom með 12 spora fólkinu, 12 spora fólkið verður að fá að tala um sjálft sig, um hvernig því líður, hvað það upplifir, hverjar óskirnar eru, vonir og sársauki. Við 12 spora fólk erum sjálfhverf og eigngjörn oft á tíðum, þess vegna höfum við lent í veseni, því við erum ég-hugsandi og því þurfum við að tjá okkur í myrkrinu. Orðið gengur hringinn í einum af þessum fjórum lotum, öllum er frjálst að tjá sig eða ekki. Einn afþakkar og það er ekkert nema sjálfsagt, flestir eru þakklátir, spenntir fyrir sínu fyrsta swetti, aðrir vilja sleppa meira stjórn, opna greipar sínar og verða móttækilegri fyrir lífinu samkvæmt skilmálum lífsins í stað sinna eigin. Orðið kemur að mér og ég má velja hvort ég tjái mig eða ekki. Ég hef alltaf tjáð mig, verið meir og viðkvæmur, talað um tilfinningar mínar og traumað sem ég oftast hef skapað sjálfur í lífi mínu á einhvern hátt með mínum eigin óþroskuðu viðbrögðum og eiginhagsmunakennd. Í gær lá ég bara og svitnaði í myrkrinu, engin andleg reynsla, bara brosandi í myrkrinu yfir fáránleika lífsins. Lífið er bara eitt stórt rugl og ég er í því með allt mitt rosalega stöff. Ég tjáði mig því samkvæmt, þetta er bara eitt stórt eftirpartý og megi mátturinn færa mér að mér verði meira drull, mér er drull og ég vil bara fá að lifa í friði og deyja í friði. Ég vil amerískan sportbíl, mig langar að keyra í Bónus á Dodge Challenger með svona spoiler að framan en ekki aftan, bensín er dýrt en mér er drull, fólk talar um praktík en mér er drull. Það er ekkert hægt að flatmaga yfir fokking Júróvision, sýndarleik Evrópu og tala um praktík, mér er drull. En swettið sem ég fór í á Spirit farm í gær var gott, stjórnað af einum auðmjúkum sem hafði 27 ára reynslu af svitahofum. Hann reyndi ekki að pota fingrum sínum í rassgatið á neinum, hann bauð okkur ekkert hugvíkkandi, bara súpu og húmmus ásamt mjúkri nærveru sem geislaði af honum í formi þétts ljóseindaflæðis. Ég hef aldrei lent í perrum eða vitleysingum í þessum ævintýra ferðum mínum síðustu 15 árin. Ég reyndar bý yfir dómgreind til að sjá ruglið ef það myndi birtast mér og styrk til að standa upp í miðri athöfn ef svo bæri við og fokka mér út, ég ber nefnilega ábyrgð, ég verð að passa upp á mig, ég set mig ekki algjörlega í hendurnar á ókunnugu fólki því ekkert fólk er að fara að stjórna mér inn í lausn af neinu tagi. Til að loka þessu samhengislausa röfli í mér langar mig bara að biðja fólk um að axla ábyrgð og sjá hvenær JÁ á við og hvenær NEI á við. Við þurfum ekki og eigum ekki að láta bjóða okkur rugl eða glepjast af grunnum sálfræðihernaði fávita í kuflum. Sjáum hverjir eru ekta og hverjir ekki, það er í alvörunni ekki svo erfitt. Namaste Höfundur starfar sem smíðakennari og þáttarstjórnandi hlaðvarpsins Þvottahúsið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gunnar Dan Wiium Mest lesið JL húsið og að éta það sem úti frýs… Sveinn Hjörtur Guðfinnsson Skoðun JL Gettó Hildur Björnsdóttir Skoðun Byggjum raðhús í Hvalfjarðargöngum Matthías Arngrímsson Skoðun Sveitarfélögin okkar eiga alls ekki að skipta við Rapyd Hópur íbúa í sveitarfélögum sem stunda viðskipti við Rapyd Skoðun Óskrifuðu Pálínuboðorðin Óskar Jónasson Skoðun Leiðréttum launin Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Svört vanilla gegn myglu og rakaskemmdum eða látum við fólk njóta vafans? Guðný Stefánsdóttir Skoðun Þú ert númer 1155 í röðinni Hanna Katrín Friðriksson Skoðun Stafræn þjónustubylting Reykjavíkurborgar vekur heimsathygli Alexandra Briem Skoðun Ég skvetti málningu á bandaríska sendiráðið en hér er opið bréf til utanríkisráðherra Margrét Rut Eddudóttir Skoðun Skoðun Skoðun Ólíkt hefst fólk að Hjörleifur Hallgríms Herbertsson skrifar Skoðun Jöfn tækifæri til menntunar Ingibjörg Ólöf Isaksen skrifar Skoðun Niðurskurður fjölbreytileikans í íslenskri kvikmyndagerð Dögg Mósesdóttir,Helga Rakel Rafnsdóttir skrifar Skoðun Þar sem hanar og hænur gala Yngvi Sighvatsson skrifar Skoðun Stafræn þjónustubylting Reykjavíkurborgar vekur heimsathygli Alexandra Briem skrifar Skoðun Hlutleysi í NATO – Íslenskar varnir Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Þú ert númer 1155 í röðinni Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Á bak við tjöldin Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Sveitarfélögin okkar eiga alls ekki að skipta við Rapyd Hópur íbúa í sveitarfélögum sem stunda viðskipti við Rapyd skrifar Skoðun Lagarammi um lögbrot Lára G. Sigurðardóttir skrifar Skoðun Burt með mismunun! Skúli Helgason skrifar Skoðun Aukið aðgengi að faglegri þjónustu – Styðjum Afstöðu! Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Óskrifuðu Pálínuboðorðin Óskar Jónasson skrifar Skoðun Sjálfskipaðir sérfræðingar samgöngumála Hafdís Hrönn Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Byggjum raðhús í Hvalfjarðargöngum Matthías Arngrímsson skrifar Skoðun Leiðréttum launin Álfhildur Leifsdóttir skrifar Skoðun Er ekki bara best? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Fjölgun lóða, hér er leiðin! Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Það er enn tími… Svanhildur Bogadóttir skrifar Skoðun Fjárfesting í þágu barna Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Flugvöllur í Hvassahrauni eða Árborg? Bragi Bjarnason skrifar Skoðun JL Gettó Hildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Mun Alþingi fremja landráð? Ástþór Magnússon skrifar Skoðun Hvað vitum við? Anna Hildur Hildibrandsdóttir skrifar Skoðun Hvetjum samstarfsfólkið til að fara í skimun Ágúst Ingi Ágústsson skrifar Skoðun „Hvert stefnirðu?“ Arna Stefanía Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þetta er allt að koma... Eyjólfur Ármannsson skrifar Skoðun Mörkin lögmannsstofa: Áskorun til núverandi stjórnarmanna Björn Thorsteinsson skrifar Skoðun JL húsið og að éta það sem úti frýs… Sveinn Hjörtur Guðfinnsson skrifar Skoðun Palestína, háskólar og (af)nýlenduvædd rými Jovana Pavlović skrifar Sjá meira
Swett. Í ljósi umræðna síðustu daga og vikna í fjölmiðlum um hina andlegu crazy, perra gúrús langar mig að henda í einn svona pistill því tengt. Mér finnst nefnilega svolítið ílla vegið að svo stórum hóp fólks sem starfar innan þessa geira af mikilli auðmýkt og af hreinum ásetning. Ég er ekki að halda því fram að þær sögur sem ég hef heyrt upp á síðkastið ekki séu réttar en ljósinu skal einnig beint að þeim sem starfa hafa í þessum bransa í áratugi þess vegna og á óaðfinnalegan hátt. Það var myrkur í tjaldinu fyrir utan glóandi hnullunga, þeir ná 800 gráðum og stundum klofna þeir af hita. Ég er með tóman maga því ég fasta alltaf fyrir swett. Ég er í swetttjaldi með vinum mínum sem og ókunnugum, mikið 12 spora fólk. 12 spora fólk er mjög áberandi í þessari senu, af ástæðu því okkur er um mun að komast í kjarnann án þess að troða í okkur eitri í örvæntingu, það hefur verið reynt oftast með hörmulegum afleiðingum. Swettið er frekar formfast enda ekki mikið breyst á þeim 30 árum sem það hefur verið iðkað á Íslandi. Dakota indjánar komu með það til okkar og skildu svo eftir. Lengi vel fórum við í Elliðarárdalinn til hommana. Við dönsuðum við Kælí og Madonnu í klukkutíma undir discokúlu og með árugleraugu fyrir swett. Svo komu fleiri swettarar, allir með sitt einkenni, sinn stíl en kjarninn sá sami. Inn í athöfnina fór að koma tjáningarhringur, bættist við dakóta-möntrurnar. Hún kom með 12 spora fólkinu, 12 spora fólkið verður að fá að tala um sjálft sig, um hvernig því líður, hvað það upplifir, hverjar óskirnar eru, vonir og sársauki. Við 12 spora fólk erum sjálfhverf og eigngjörn oft á tíðum, þess vegna höfum við lent í veseni, því við erum ég-hugsandi og því þurfum við að tjá okkur í myrkrinu. Orðið gengur hringinn í einum af þessum fjórum lotum, öllum er frjálst að tjá sig eða ekki. Einn afþakkar og það er ekkert nema sjálfsagt, flestir eru þakklátir, spenntir fyrir sínu fyrsta swetti, aðrir vilja sleppa meira stjórn, opna greipar sínar og verða móttækilegri fyrir lífinu samkvæmt skilmálum lífsins í stað sinna eigin. Orðið kemur að mér og ég má velja hvort ég tjái mig eða ekki. Ég hef alltaf tjáð mig, verið meir og viðkvæmur, talað um tilfinningar mínar og traumað sem ég oftast hef skapað sjálfur í lífi mínu á einhvern hátt með mínum eigin óþroskuðu viðbrögðum og eiginhagsmunakennd. Í gær lá ég bara og svitnaði í myrkrinu, engin andleg reynsla, bara brosandi í myrkrinu yfir fáránleika lífsins. Lífið er bara eitt stórt rugl og ég er í því með allt mitt rosalega stöff. Ég tjáði mig því samkvæmt, þetta er bara eitt stórt eftirpartý og megi mátturinn færa mér að mér verði meira drull, mér er drull og ég vil bara fá að lifa í friði og deyja í friði. Ég vil amerískan sportbíl, mig langar að keyra í Bónus á Dodge Challenger með svona spoiler að framan en ekki aftan, bensín er dýrt en mér er drull, fólk talar um praktík en mér er drull. Það er ekkert hægt að flatmaga yfir fokking Júróvision, sýndarleik Evrópu og tala um praktík, mér er drull. En swettið sem ég fór í á Spirit farm í gær var gott, stjórnað af einum auðmjúkum sem hafði 27 ára reynslu af svitahofum. Hann reyndi ekki að pota fingrum sínum í rassgatið á neinum, hann bauð okkur ekkert hugvíkkandi, bara súpu og húmmus ásamt mjúkri nærveru sem geislaði af honum í formi þétts ljóseindaflæðis. Ég hef aldrei lent í perrum eða vitleysingum í þessum ævintýra ferðum mínum síðustu 15 árin. Ég reyndar bý yfir dómgreind til að sjá ruglið ef það myndi birtast mér og styrk til að standa upp í miðri athöfn ef svo bæri við og fokka mér út, ég ber nefnilega ábyrgð, ég verð að passa upp á mig, ég set mig ekki algjörlega í hendurnar á ókunnugu fólki því ekkert fólk er að fara að stjórna mér inn í lausn af neinu tagi. Til að loka þessu samhengislausa röfli í mér langar mig bara að biðja fólk um að axla ábyrgð og sjá hvenær JÁ á við og hvenær NEI á við. Við þurfum ekki og eigum ekki að láta bjóða okkur rugl eða glepjast af grunnum sálfræðihernaði fávita í kuflum. Sjáum hverjir eru ekta og hverjir ekki, það er í alvörunni ekki svo erfitt. Namaste Höfundur starfar sem smíðakennari og þáttarstjórnandi hlaðvarpsins Þvottahúsið.
Sveitarfélögin okkar eiga alls ekki að skipta við Rapyd Hópur íbúa í sveitarfélögum sem stunda viðskipti við Rapyd Skoðun
Svört vanilla gegn myglu og rakaskemmdum eða látum við fólk njóta vafans? Guðný Stefánsdóttir Skoðun
Ég skvetti málningu á bandaríska sendiráðið en hér er opið bréf til utanríkisráðherra Margrét Rut Eddudóttir Skoðun
Skoðun Niðurskurður fjölbreytileikans í íslenskri kvikmyndagerð Dögg Mósesdóttir,Helga Rakel Rafnsdóttir skrifar
Skoðun Sveitarfélögin okkar eiga alls ekki að skipta við Rapyd Hópur íbúa í sveitarfélögum sem stunda viðskipti við Rapyd skrifar
Sveitarfélögin okkar eiga alls ekki að skipta við Rapyd Hópur íbúa í sveitarfélögum sem stunda viðskipti við Rapyd Skoðun
Svört vanilla gegn myglu og rakaskemmdum eða látum við fólk njóta vafans? Guðný Stefánsdóttir Skoðun
Ég skvetti málningu á bandaríska sendiráðið en hér er opið bréf til utanríkisráðherra Margrét Rut Eddudóttir Skoðun