Rignir inn í öll herbergi á efstu hæð: „Þú keppir ekki við kára“

„Við erum búin að setja út alla bala og potta, dollur og ílát sem ég á út á gólfið og svo stendur maður bara í ströngu við að ausa úr því fram eftir nóttu,“ segir hún.

Frétta­stofa náði tali af Brynju þegar hún var ný­búin að koma þessum í­látum fyrir á eftir hæðinni. Nú er bara að hita sér sterkt kaffi og horfa á eitt­hvað skemmti­legt þangað til hún fer upp að vitja í­látanna.

Var svo montin af vel festu þaki

„Ég er sem sagt ný­búin að láta skipta um allt hérna og koma fyrir splunku­nýju þaki. Við vorum ein­mitt að tala um það hérna hvað þetta væri ein­stak­lega vel gert hjá þeim, þetta væri fest eins og í gamla daga og ég var eigin­lega búin að vera hálf­montin ein­mitt af því hversu vel festur pappinn væri á þakinu,“ segir Brynja.

Pappinn fór svo af í miklum vindi í kvöld og eftir stendur ber viðurinn og ein­angrun sem eru farin að leka.

„Og nú rignir bara inn í öllum her­bergjum hér á efstu hæðinni. Það verður lík­lega ekki hægt að fjar­lægja ein­angrunina fyrr en undir morgun hugsa ég,“ segir Brynja.

Segldúkur hefði getað tekið menn með sér

Björgunar­sveitin Strákar voru hjá Brynju fyrr í kvöld til að reyna að halda þakinu. „En þau urðu frá að hverfa vegna þess að það var komið svo mikið rok og þau gátu ekki verið viss um að vera örugg uppi á þaki. Það gengur að sjálf­sögðu fyrir. Þetta er auð­vitað ekki nema bara hús. Þú keppir ekki við kára.“

Þá var planið að festa segl­dúk yfir þakið til að hlífa efstu hæðinni við bleytunni en vind­áttin og vind­styrkurinn voru orðin það mikil að það þótti ekki öruggt að vera með segl­dúk á ferð. „Því hann hefði getað farið á flug og tekið menn bara með sér,“ segir Brynja.

Að sögn björgunarsveitarmanns að norðan skall óveðrið nokkuð óvænt á í kvöld.

Um leið og vind­áttin breytist eða gengur niður á Brynja von á að björgunar­sveitar­fólkið komi aftur til að reyna að festa dúkinn yfir þakið.

Brynja veit ekki hversu mikið tjónið er. „Ég tek þetta bara eitt skref í einu. Og nú er það að fá sér kaffi og passa í­látin á efstu hæðinni. Svo þurfum við bara að meta hitt síðar.“