Háskaleg ríkisstjórn að fæðast Gunnar Smári Egilsson skrifar 25. september 2021 08:31 Þegar boðað var til kosninga árið 2017 var augljóst af orðum og líkamstjáningu Bjarna Benediktssonar og Katrínar Jakobsdóttur að þau stefnu á ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Vg. Þá leit út fyrir að flokkarnir gætu myndað tveggja flokka stjórn. Forysta og fylgjendur Vg neituðu þessu staðfastlega og sökuðu þau sem bentu á hið augljósa um óhróður. Í kosningabaráttunni fjaraði undan fylgi Vg, svo á endanum þurftu flokkarnir að taka Framsókn með sem einskonar aukaaðila að ríkisstjórninni. Í aðdraganda yfirstandandi kosninga hefur mátt merkja af ummælum og líkamstjáningu Bjarna Benediktssonar og Sigurðar Inga Jóhannssonar að þeir telja sig hafa öll tögl og hagldir í pólitíkinni. Markmið þeirra er að mynda ríkisstjórn eftir kosningar, helst með Viðreisn en annars með Vg eða báðum flokkum ef ekki vill betur. Þetta hefur verið augljóst í umræðuþáttum í aðdraganda kosninganna, sem á köflum hafa ýmist breyst í stjórnarmyndunarviðræður þessara tveggja við Þorgerði Katrínu Gunnarsdóttur eða þá samstillta vörn þeirra og Katrínar Jakobsdóttur fyrir störf ríkisstjórnarinnar. Aldrei segja þeir styggðaryrði hvor um annan, gera engar athugasemdir við málflutning hins og tala ávallt eins og geirneglt kosningabandalag. Þessir tveir flokkar, Framsókn og Sjálfstæðisflokkur, stóðu fyrir byltingu á árunum 1995 til 2007, byltingu sem flutti völd, fé, eignir og auðlindir almennings til hinna fáu ríku. Á þessum tíma var horfið frá samfélagsuppbyggingu eftirstríðsáranna og nýfrjálshyggja tekin upp. Þetta leiddi til bankahruns og stórkostlegs skaða fyrir allan almenning. Frá hruni hafa þessir flokkar setið í ríkisstjórn saman í tæp átta ár, í stjórnum sem hafa keyrt áfram sömu stefnu, sem hefur það að markmiði að auðga hin ríku enn frekar. Þetta sést í dag á stórkostlegri hækkun fasteigna- og hlutabréfaverðs í miðjum kórónasamdrætti, einkavæðingu banka- og vegakerfis og áframhaldandi skattalækkunum til fjármagns- og fyrirtækjaeigenda. Af síðustu þrjátíu árum hefur Sjálfstæðisflokkurinn setið í ríkisstjórn í 26 ár. Þar af í 23 ár með Framsóknarflokknum. Þessir flokkar bera alla ábyrgð á þeirri stefnu sem hér hefur verið rekin og sem veikt hefur samfélagið. Auðmannadekrið hefur ekki skilað auknum almannahag, eins og lofað var. Á þessum þrjátíu árum jókst landsframleiðsla á mann um 51% á meðan hún jókst um 163% þrjátíu árin á undan, en þá voru skattar eðlilegri og hið opinbera öflugt við samfélagsuppbyggingu. Sú stefna sem þessir flokkar hafa rekið síðustu þrjátíu ár er nú dauð, enginn ver hana lengur. Þjóðir heims eru að snúa sér aftur að samfélagsuppbyggingu með afli almannavaldsins, sömu stefnu og byggðu upp þessi lönd á síðustu öld. Það er einn af lærdómum kórónafaraldursins. En þessir flokkar hafa ekkert lært. Þeir boða óbreyttu stefnu áfram næstu fjögur árin. Ef þeim verður að ósk sinni, annað hvort með stuðningi Viðreisnar eða Vg, mun íslenskt samfélag stórskaðast; ójöfnuður mun vaxa, vantraust breiðast út, almenningur mun missa enn frekar völd, eignir og auðlindir til auðvaldsins, hin ríku munu komast upp með skattsvik og aðra spillingu, sægreifarnir munu halda yfirráðum sínum yfir fiskimiðunum og Ísland mun færast nær því að vera verbúð Samherja en lýðveldi þar sem lýðurinn fer með völdin. Vonandi kippa kjósendur fótunum undan ráðagerðum þeirra Bjarna Benediktssonar og Sigurðar Inga Jóhannssonar. Besta leiðin til að koma í veg fyrir þær er kjósa engan af þeim flokkum sem líklegir eru til í að færa þessum flokkum völd yfir framtíð Íslands. Og albesta leiðin er auðvitað að skila rauðu, kjósa Sósíalistaflokkinn, sem vill ganga þveröfuga leið, draga úr auð og valdi auðvaldsins og auka völd og auð almennings. Kosningarnar í dag eru mikilvægar. Það er ekki víst að Ísland þoli fjögur ár í viðbót af nýfrjálshyggjunni. Kjósum því Sósíalistaflokkinn, x-J. Gefum skýr skilaboð um hvert samfélagið á að stefna. Við eigum að stefna fram en ekki aftur til Davíðsáranna. Höfundur er félagi í Sósíalistaflokknum og er í framboði fyrir hann í Reykjavíkurkjördæmi norður Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gunnar Smári Egilsson Skoðun: Kosningar 2021 Sósíalistaflokkurinn Mest lesið Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Hjartsláttur sjávarbyggðanna Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Erum við tilbúin til að bæta menntakerfið okkar? Jónína Einarsdóttir skrifar Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þöggun Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir,Margrét Kristín Blöndal,Margrét Rut Eddudóttir,Lukka Sigurðardóttir,Sigtryggur Ari Jóhannsson,Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû skrifar Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir skrifar Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir skrifar Skoðun Hvar er mannúðin? Davíð Sól Pálsson skrifar Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Vill íslenska þjóðin halda í einmenninguna? Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Inngilding eða „aðskilnaður“? Jasmina Vajzović Crnac skrifar Skoðun Vonin má aldrei deyja Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh skrifar Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Eru til lausnir við mönnunarvanda heilsugæslunnar? Gunnlaugur Már Briem skrifar Skoðun Er eitthvað mál að handtaka börn? Elsa Bára Traustadóttir skrifar Skoðun Er ferðaþjónusta útlendingavandamál? Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Íslenska kerfið framleiðir afbrotamenn Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Ekki fokka þessu upp! Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Kosningaloforð og hvað svo? Björn Snæbjörnsson skrifar Skoðun Fólk, fjárfestingar og framfarir Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Húsnæðis- og skipulagsmál Anna Sofía Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson skrifar Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Skattlögð þegar við þénum, eigum og eyðum Aron H. Steinsson skrifar Sjá meira
Þegar boðað var til kosninga árið 2017 var augljóst af orðum og líkamstjáningu Bjarna Benediktssonar og Katrínar Jakobsdóttur að þau stefnu á ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Vg. Þá leit út fyrir að flokkarnir gætu myndað tveggja flokka stjórn. Forysta og fylgjendur Vg neituðu þessu staðfastlega og sökuðu þau sem bentu á hið augljósa um óhróður. Í kosningabaráttunni fjaraði undan fylgi Vg, svo á endanum þurftu flokkarnir að taka Framsókn með sem einskonar aukaaðila að ríkisstjórninni. Í aðdraganda yfirstandandi kosninga hefur mátt merkja af ummælum og líkamstjáningu Bjarna Benediktssonar og Sigurðar Inga Jóhannssonar að þeir telja sig hafa öll tögl og hagldir í pólitíkinni. Markmið þeirra er að mynda ríkisstjórn eftir kosningar, helst með Viðreisn en annars með Vg eða báðum flokkum ef ekki vill betur. Þetta hefur verið augljóst í umræðuþáttum í aðdraganda kosninganna, sem á köflum hafa ýmist breyst í stjórnarmyndunarviðræður þessara tveggja við Þorgerði Katrínu Gunnarsdóttur eða þá samstillta vörn þeirra og Katrínar Jakobsdóttur fyrir störf ríkisstjórnarinnar. Aldrei segja þeir styggðaryrði hvor um annan, gera engar athugasemdir við málflutning hins og tala ávallt eins og geirneglt kosningabandalag. Þessir tveir flokkar, Framsókn og Sjálfstæðisflokkur, stóðu fyrir byltingu á árunum 1995 til 2007, byltingu sem flutti völd, fé, eignir og auðlindir almennings til hinna fáu ríku. Á þessum tíma var horfið frá samfélagsuppbyggingu eftirstríðsáranna og nýfrjálshyggja tekin upp. Þetta leiddi til bankahruns og stórkostlegs skaða fyrir allan almenning. Frá hruni hafa þessir flokkar setið í ríkisstjórn saman í tæp átta ár, í stjórnum sem hafa keyrt áfram sömu stefnu, sem hefur það að markmiði að auðga hin ríku enn frekar. Þetta sést í dag á stórkostlegri hækkun fasteigna- og hlutabréfaverðs í miðjum kórónasamdrætti, einkavæðingu banka- og vegakerfis og áframhaldandi skattalækkunum til fjármagns- og fyrirtækjaeigenda. Af síðustu þrjátíu árum hefur Sjálfstæðisflokkurinn setið í ríkisstjórn í 26 ár. Þar af í 23 ár með Framsóknarflokknum. Þessir flokkar bera alla ábyrgð á þeirri stefnu sem hér hefur verið rekin og sem veikt hefur samfélagið. Auðmannadekrið hefur ekki skilað auknum almannahag, eins og lofað var. Á þessum þrjátíu árum jókst landsframleiðsla á mann um 51% á meðan hún jókst um 163% þrjátíu árin á undan, en þá voru skattar eðlilegri og hið opinbera öflugt við samfélagsuppbyggingu. Sú stefna sem þessir flokkar hafa rekið síðustu þrjátíu ár er nú dauð, enginn ver hana lengur. Þjóðir heims eru að snúa sér aftur að samfélagsuppbyggingu með afli almannavaldsins, sömu stefnu og byggðu upp þessi lönd á síðustu öld. Það er einn af lærdómum kórónafaraldursins. En þessir flokkar hafa ekkert lært. Þeir boða óbreyttu stefnu áfram næstu fjögur árin. Ef þeim verður að ósk sinni, annað hvort með stuðningi Viðreisnar eða Vg, mun íslenskt samfélag stórskaðast; ójöfnuður mun vaxa, vantraust breiðast út, almenningur mun missa enn frekar völd, eignir og auðlindir til auðvaldsins, hin ríku munu komast upp með skattsvik og aðra spillingu, sægreifarnir munu halda yfirráðum sínum yfir fiskimiðunum og Ísland mun færast nær því að vera verbúð Samherja en lýðveldi þar sem lýðurinn fer með völdin. Vonandi kippa kjósendur fótunum undan ráðagerðum þeirra Bjarna Benediktssonar og Sigurðar Inga Jóhannssonar. Besta leiðin til að koma í veg fyrir þær er kjósa engan af þeim flokkum sem líklegir eru til í að færa þessum flokkum völd yfir framtíð Íslands. Og albesta leiðin er auðvitað að skila rauðu, kjósa Sósíalistaflokkinn, sem vill ganga þveröfuga leið, draga úr auð og valdi auðvaldsins og auka völd og auð almennings. Kosningarnar í dag eru mikilvægar. Það er ekki víst að Ísland þoli fjögur ár í viðbót af nýfrjálshyggjunni. Kjósum því Sósíalistaflokkinn, x-J. Gefum skýr skilaboð um hvert samfélagið á að stefna. Við eigum að stefna fram en ekki aftur til Davíðsáranna. Höfundur er félagi í Sósíalistaflokknum og er í framboði fyrir hann í Reykjavíkurkjördæmi norður
Skoðun Þöggun Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir,Margrét Kristín Blöndal,Margrét Rut Eddudóttir,Lukka Sigurðardóttir,Sigtryggur Ari Jóhannsson,Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû skrifar
Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar
Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar
Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir skrifar