Þau elska ykkur bara rétt fyrir kosningar Ragnar Þór Ingólfsson og Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifa 15. september 2021 10:01 Nú er ljóst að hrun heimilanna 2.0 er yfirvofandi. Það er ekkert eftir að lofa, því þegar sagan er skoðuð sést greinilega að „þeim“ verður nákvæmlega sama um þig strax eftir kosningar. Þegar ljóst var hversu alvarleg áhrif heimsfaraldurinn hefði á íslenskt efnahagslíf tók verkalýðshreyfingin undir merkjum ASÍ að þrýsta á stjórnvöld að hefjast handa við að bregðast við efnahagslegum áhrifum á heimilin undir yfirskriftinni varnir fyrir heimilin. Þá þegar hafði Ríkisstjórnin ráðist í margvíslegar aðgerðir fyrir atvinnulífið á meðan verkalýðshreyfingin þurfti að draga fram með töngum minnstu aðgerðir fyrir fólkið og heimilin í landinu. Aðgerðapakkar fyrir fyrirtæki á færibandi en heimilin svæfð í nefnd Á endanum ákvað ríkisstjórnin að setja málið í nefnd, nefnd um varnir fyrir heimilin. Fyrir þá sem ekki vita er nefndum oftast ætlað að svæfa málin, sem varð raunin. Ríkisstjórninni tókst svo sannarlega að gera það. Niðurstaðan var á engan hátt í samræmi við væntingar eða fyrirsjáanlega neyð. Nefndinni var því komið saman til að verja smánarlegar aðgerðir sem svo fylgdu í kjölfarið. Var aðgerðapökkum til handa atvinnulífinu komið fyrir í nefndum? Nei! Aðgerðarpakkar stjórnvalda til atvinnulífsins komu á færibandi á meðan heimilin máttu dúsa í nefnd. Svona virkar órjúfanlegur naflastrengur á milli samtaka atvinnurekenda, sérhagsmunaafla og stjórnvalda. Fólkið þarf sjálft að standa undir sinni kreppu en fyrirtækin greiða sér arð Það þarf ekki að rýna djúpt í tölur og staðreyndir til að rökstyðja það sem að ofan er sagt. Fyrir það fyrsta var almenningi gert að skuldsetja sig og taka út óaðfararhæfan séreignarsparnað til að standa undir sinni kreppu á meðan ekki var gerð krafa um að stórfyrirtækin notuðu arðgreiðslur (sparnað) síðustu ára til að standa undir sinni. Af tekjublaði Frjálsrar verslunnar má dæma að stjórnendur stærstu fyrirtækjanna, sem fengu hæstu ríkisstyrkina, hafi hvorki sýnt sóma sinn í að slaka á sjálftöku launa né arðgreiðslum. Á meðan þurftu lítil og meðalstór fyrirtæki að tæma sína sjóði. Einyrkjar og einstaklingar sem lentu í tekjufalli vegna atvinnumissis gengu á séreignarsparnað, endurfjármögnuðu, eða tóku lán út það sem til var af veðrými eigna. Það litla sem stjórnvöld létu verkalýðshreyfingunni eftir, sem einhverju skipti, var tímabundin framlenging á tekjutengdum atvinnuleysisbótum. Veiðileyfi bankanna frá hruninu hefur verið endurnýjað Ekki var gerð minnsta tilraun til að hvetja bankana, í gegnum eigendastefnu ríkisins, að halda að sér höndum og stilla arðsemiskröfu, gjaldtöku og álagningu í hóf. Það eina sem stóð til boða var að fresta afborgunum húsnæðislána sem bætast svo fullvaxtaðar á höfuðstól lána. Bankarnir tapa engu á því og fá allt sitt og rúmlega það þar sem veð í húsnæði eru þau tryggustu sem um getur, því einhvers staðar verður fólk að búa. Eftir að sparnaður þraut standa þúsundir eftir með skammtímaskuldir eins og yfirdráttarlán á um 9% vöxtum á meðan innlánsvextir eru 0,05%. Álagning (vaxtaálag) og vaxtamunur bankanna hefur margfaldast á síðustu árum en þeir hafa hirt stóran hluta af ávinningi vaxtalækkana og lækkunar bankaskatts. Veiðileyfi bankanna, sem stjórnvöld gáfu frjáls á heimilin eftir hrunið 2008, virðast enn í fullu gildi og studd af núverandi ríkisstjórn. Krafa okkar er að fólk, en ekki fyrirtæki, sé í forgangi Nefndinni um varnir heimilanna var gert að færa fyrir því óyggjandi sannanir að um vanda væri að ræða hjá því fólki sem við vildum verja. Vanda sem stjórnvöld vissu vel að væri ekki mælanlegur fyrr en skaðinn yrði skeður. Hagsmunasamtök heimilanna og VR, fyrir hönd ASÍ, áttu sæti í nefndinni og ljóst var frá byrjun að nota átti nefndina til að svæfa málið. Ekki var gerð minnsta krafa til atvinnulífsins að sýna fram á með jafn óyggjandi hætti og ætlast var til af okkur hversu aðkallandi vandinn væri eða hjá þeim sem misstu vinnu og urðu fyrir meiriháttar tekjufalli. Ekki minnsta krafa! Markmið okkar var að koma á aðgerðarpakka til að mæta tekjufalli heimila og mynda hvata til að komast sem fyrst aftur út á vinnumarkað. Fullmótaðar tillögur okkar snéru að því að setja fólkið í forgang en ekki í sömu stöðu og í hruninu, þegar þúsundir fóru aftur á vinnumarkað með óvinnandi skuldahala á bakinu. Aðgerðarleysi stjórnvalda þá hafði skelfilegar afleiðingar til lengri tíma og má rekja mikið brottfall af vinnumarkaði, vegna kulnunar, til langvarandi fjárhagslegrar óvissu. Greiðslur úr sjúkrasjóðum stéttarfélaganna og fjölgun á örorkulífeyri hafa farið yfir áður óþekkt mörk. Þetta eru langtíma afleiðingarnar af aðgerðarleysi stjórnvalda og þjónkun þeirra við sérhagsmunaöflin. Okkar tillögur voru ábyrgar og hefðu gripið fólkið og komið því aftur út á vinnumarkað í allt annarri og betri stöðu en þúsundir búa við í dag. Aðgerðarpakkinn, varnir fyrir heimilin, sem við lögðum til hefði ekki kostað meira heldur en ríkisábyrgðin sem stjórnvöld veittu einu stóru fyrirtæki. Það sem meira er að langtíma ávinningur slíkra aðgerða hefði verið mun meiri en kostnaðurinn við þær. En allt kom fyrir ekki. Neyðarfundur með fjármála- og forsætisráðherra skilaði engu Formenn VR og HH báðu á endanum um neyðarfund með fjármálaráðherra og forsætisráðherra í veikri von um að stjórnvöld myndu senda þau skilaboð til þeirra sem verst standa að engin myndi missa heimili sitt og ótímabundið bann við nauðungarsölum yrði sett á. Ásamt þaki á verðbætur á húsaleigu og verðtryggð húsnæðislán. Sá fundur skilaði engum árangri. Staðan fer sífellt versnandi hjá þessum hópi. Fólkið á leigumarkaði er að fá tugþúsunda hækkun ofan á allt of háa húsaleigu vegna hækkandi verðbólgu. Hækkun sem engin innistæða er fyrir í heimilisbókhaldi hjá fólki á leigumarkaði. Vaxtamunur bankanna og svimandi álagning heldur svo þeim sem verst hafa farið í spennitreyju og mun gera það þangað til að fólkið gefst upp. Einhverjir ná að losa sig en sorglegast er að margir eru að lenda aftur í spennitreyjunni, jafnvel nýbúnir að losa sig eftir hrakningar bankahrunsins. Svona land er ekki land tækifæranna – ekki láta ljúga því að ykkur Það er í raun átakanlegt að hlusta á forystufólk stjórnarflokkanna jarma til kjósenda og biðja þá um stuðning. Með klisjur og möntrur að vopni að nú skuli veðjað á einstaklinginn, að Ísland sé land tækifæranna, að framtíðin ráðist á miðjunni og það skipti máli hver stjórnar. Já það skiptir máli hver stjórnar. Það er ekkert eftir til að lofa. Flest hefur verið svikið eða loforðin útþynnt í gagnslitlar aðgerðir. Tölurnar tala sínu máli og löngu orðið ljóst að hugsjónir og kosningaloforð um betri tíð og forgangsröðun, fólkinu í vil, eru hvorki pappírsins né orðanna virði. Það skal ekki undra að okkur sem staðið hafa í framlínunni gagnvart ríkjandi öflum og haldið uppi hagsmunabaráttu fyrir hið venjulega vísitöluheimili beinlínis flökrar við málflutningi þeirra flokka sem stjórnað hafa síðastliðin fjögur ár. Á meðan yfir 300 milljarðar af stuðningi voru eyrnamerktir atvinnulífinu og þeim borgað fyrir að segja upp fólki fengum við einungis brot af því í aðgerðarpakka fyrir heimilin. Brot af því fengum við en reikninginn munum við fá óskiptan í formi niðurskurðar, gjaldskrárhækkana og aukinnar skattheimtu. Það blasir við. Því stjórnmálamenn elska þig rétt fyrir kosningar en er svo skítsama hvað um þig verður svo lengi sem þeir halda sínum stólum. Ríkisstjórnarflokkarnir: Verðir sérhagsmuna en böðlar heimila Það hafa það margir gott í dag og hafa náð að sigla í gegnum niðursveifluna vegna faraldursins án teljandi vandræða. En spennið beltin gott fólk því ef eitthvað kemur uppá er engin sem grípur ykkur. Enginn nema þið sjálf. Þú veist ekki hvað þú átt fyrr en misst hefur og það á vel við ef þú telur stjórnmálin slái um þig skjaldborg ef eitthvað kemur fyrir. Þá fyrst finnur þú á eigin skinni fyrir hvað ríkisstjórnarflokkarnir og pólitíkin þeirra raunverulega stendur. Hún stendur vörð um sérhagsmuni! Það er engin tilviljun að Alþingi hefur skrapað botninn hvað traust varðar í íslensku samfélagi. Þú getur áunnið þér traust og þú getur tapað því. Flóknara er það ekki. Stjórnmálamönnum hefur ekki tekist að ávinna sér traust til að vera trúverðugur málsvari almennings. Það blasir við hverjum þeim sem rýna í tölur og staðreyndir. Sérhagsmunagæslumenn ríkisstjórnarinnar láta ekki að sér hæða, og verði þeir áfram við völd er ljóst að heimilunum verður enn og aftur fórnað í gráðugan kjaft bankanna. Það er margt sem bendir til að alvarleg og djúp niðursveifla á fjármálamörkuðum sé framundan. Er þeim flokkum sem hafa sniðgengið hagsmuni heimilanna með jafn augljósum hætti og raun ber vitni, treystandi til að verja þau þegar niðursveiflan skellur á? Nei, þeim er það ekki, þó þeir segist elska ykkur núna rétt fyrir kosningar. Ragnar Þór Ingólfsson er formaður VRÁsthildur Lóa Þórsdóttir er formaður Hagsmunasamtaka heimilanna og oddviti Flokks fólksins í Suðurkjördæmi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnar Þór Ingólfsson Ásthildur Lóa Þórsdóttir Skoðun: Kosningar 2021 Flokkur fólksins Mest lesið Þarf ég að flytja úr landi? Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir Skoðun Foreldrar, ömmur og afar þessa lands - áskorun til ykkar! Ragnheiður Stephensen Skoðun Bannað að lækna sykursýki II Lukka Pálsdóttir Skoðun Borgið lausnargjaldið Ólafur Hauksson Skoðun Krónan eða evran? Kostir og gallar Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun Helvítis fokking fokk!! Er ekki nóg komið? Maríanna H. Helgadóttir Skoðun Þegar Skagamenn glöddu lítið hjarta María Rut Kristinsdóttir Skoðun Íslenski fasteignamarkaðurinn: spilavíti þar sem húsið vinnur alltaf Ingvar Þóroddsson Skoðun Flokkur fólksins ræðst gegn hagsmunum eldra fólks og komandi kynslóða Þorsteinn Sæmundsson Skoðun Jólaheimsóknir á aðventunni Guðrún Karls Helgudóttir Skoðun Skoðun Skoðun Fasismi er að trenda – erum við að sofna á verðinum? Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun Ehf-gatið og leiðir til að loka því Matthias Harksen skrifar Skoðun Heilbrigðisvandamál heilbrigðiskerfisins Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Heimilislæknir ----- þverfaglegt heilsugæsluteymi! Pétur Heimisson skrifar Skoðun Til friðarsinna á Íslandi Saga Unnsteinsdóttir skrifar Skoðun Að segja satt skiptir máli Þórunn Sveinbjörnsdóttir skrifar Skoðun Jöfnuður í heilbrigðisþjónustu fyrir öll börn – óháð búsetu Sif Huld Albertsdóttir skrifar Skoðun Að drepa eða drepast!? og þar fór það Bakir Anwar Nassar skrifar Skoðun Jane Goodall hvetur íslensk stjórnvöld til að hætta hvalveiðum Jane Goodall skrifar Skoðun Endurnýjun stjórnmálanna Guðjón Sigurbjartsson skrifar Skoðun Árangur og áskoranir í iðnmenntun Arna Arnardóttir,Magnús Hilmar Helgason,Vignir Steinþór Halldórsson skrifar Skoðun Hvar enda skattahækkanir? Bessí Þóra Jónsdóttir skrifar Skoðun Svört orka tekur 2 ár en græn 32 ár Magnús Jóhannesson skrifar Skoðun Ákall um aðgerðir gegn þjóðarmorði í Gaza Eva Dögg Davíðsdóttir skrifar Skoðun Það þarf samfélag til að ala upp barn Ástþór Ólafsson skrifar Skoðun Skömm Reykjavíkurborgar: Hvernig er staðan í leikskólum borgarinnar? Elín Einarsdóttir skrifar Skoðun Á ég að slökkva með fjarstýringunni? Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Samfélag án Pírata Lenya Rún Taha Karim skrifar Skoðun Burt með biðlista barna…nema þau búi í Reykjavík! Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Það byrjaði sem gola en brátt var komið rok Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar Skoðun Helvítis fokking fokk!! Er ekki nóg komið? Maríanna H. Helgadóttir skrifar Skoðun Foreldrar, ömmur og afar þessa lands - áskorun til ykkar! Ragnheiður Stephensen skrifar Skoðun Framsókn í forystu fyrir meira og hagkvæmara húsnæði Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Raforka til garðyrkjubænda hækkar um 25%. Verða heimilin næst? Elinóra Inga Sigurðardóttir skrifar Skoðun Á tíundu hverri mínútu er kona myrt af einhverjum sem hún þekkir Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Flokkur fólksins ræðst gegn hagsmunum eldra fólks og komandi kynslóða Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Kerfisbreytingar á Réttindagæslu fatlaðra – óvissa og áhyggjur Aileen Soffia Svensdóttir skrifar Skoðun Þegar Skagamenn glöddu lítið hjarta María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Betra veður fyrir íþróttakrakkana okkar! Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Grjótið í eggjakörfunni Gunnsteinn R. Ómarsson skrifar Sjá meira
Nú er ljóst að hrun heimilanna 2.0 er yfirvofandi. Það er ekkert eftir að lofa, því þegar sagan er skoðuð sést greinilega að „þeim“ verður nákvæmlega sama um þig strax eftir kosningar. Þegar ljóst var hversu alvarleg áhrif heimsfaraldurinn hefði á íslenskt efnahagslíf tók verkalýðshreyfingin undir merkjum ASÍ að þrýsta á stjórnvöld að hefjast handa við að bregðast við efnahagslegum áhrifum á heimilin undir yfirskriftinni varnir fyrir heimilin. Þá þegar hafði Ríkisstjórnin ráðist í margvíslegar aðgerðir fyrir atvinnulífið á meðan verkalýðshreyfingin þurfti að draga fram með töngum minnstu aðgerðir fyrir fólkið og heimilin í landinu. Aðgerðapakkar fyrir fyrirtæki á færibandi en heimilin svæfð í nefnd Á endanum ákvað ríkisstjórnin að setja málið í nefnd, nefnd um varnir fyrir heimilin. Fyrir þá sem ekki vita er nefndum oftast ætlað að svæfa málin, sem varð raunin. Ríkisstjórninni tókst svo sannarlega að gera það. Niðurstaðan var á engan hátt í samræmi við væntingar eða fyrirsjáanlega neyð. Nefndinni var því komið saman til að verja smánarlegar aðgerðir sem svo fylgdu í kjölfarið. Var aðgerðapökkum til handa atvinnulífinu komið fyrir í nefndum? Nei! Aðgerðarpakkar stjórnvalda til atvinnulífsins komu á færibandi á meðan heimilin máttu dúsa í nefnd. Svona virkar órjúfanlegur naflastrengur á milli samtaka atvinnurekenda, sérhagsmunaafla og stjórnvalda. Fólkið þarf sjálft að standa undir sinni kreppu en fyrirtækin greiða sér arð Það þarf ekki að rýna djúpt í tölur og staðreyndir til að rökstyðja það sem að ofan er sagt. Fyrir það fyrsta var almenningi gert að skuldsetja sig og taka út óaðfararhæfan séreignarsparnað til að standa undir sinni kreppu á meðan ekki var gerð krafa um að stórfyrirtækin notuðu arðgreiðslur (sparnað) síðustu ára til að standa undir sinni. Af tekjublaði Frjálsrar verslunnar má dæma að stjórnendur stærstu fyrirtækjanna, sem fengu hæstu ríkisstyrkina, hafi hvorki sýnt sóma sinn í að slaka á sjálftöku launa né arðgreiðslum. Á meðan þurftu lítil og meðalstór fyrirtæki að tæma sína sjóði. Einyrkjar og einstaklingar sem lentu í tekjufalli vegna atvinnumissis gengu á séreignarsparnað, endurfjármögnuðu, eða tóku lán út það sem til var af veðrými eigna. Það litla sem stjórnvöld létu verkalýðshreyfingunni eftir, sem einhverju skipti, var tímabundin framlenging á tekjutengdum atvinnuleysisbótum. Veiðileyfi bankanna frá hruninu hefur verið endurnýjað Ekki var gerð minnsta tilraun til að hvetja bankana, í gegnum eigendastefnu ríkisins, að halda að sér höndum og stilla arðsemiskröfu, gjaldtöku og álagningu í hóf. Það eina sem stóð til boða var að fresta afborgunum húsnæðislána sem bætast svo fullvaxtaðar á höfuðstól lána. Bankarnir tapa engu á því og fá allt sitt og rúmlega það þar sem veð í húsnæði eru þau tryggustu sem um getur, því einhvers staðar verður fólk að búa. Eftir að sparnaður þraut standa þúsundir eftir með skammtímaskuldir eins og yfirdráttarlán á um 9% vöxtum á meðan innlánsvextir eru 0,05%. Álagning (vaxtaálag) og vaxtamunur bankanna hefur margfaldast á síðustu árum en þeir hafa hirt stóran hluta af ávinningi vaxtalækkana og lækkunar bankaskatts. Veiðileyfi bankanna, sem stjórnvöld gáfu frjáls á heimilin eftir hrunið 2008, virðast enn í fullu gildi og studd af núverandi ríkisstjórn. Krafa okkar er að fólk, en ekki fyrirtæki, sé í forgangi Nefndinni um varnir heimilanna var gert að færa fyrir því óyggjandi sannanir að um vanda væri að ræða hjá því fólki sem við vildum verja. Vanda sem stjórnvöld vissu vel að væri ekki mælanlegur fyrr en skaðinn yrði skeður. Hagsmunasamtök heimilanna og VR, fyrir hönd ASÍ, áttu sæti í nefndinni og ljóst var frá byrjun að nota átti nefndina til að svæfa málið. Ekki var gerð minnsta krafa til atvinnulífsins að sýna fram á með jafn óyggjandi hætti og ætlast var til af okkur hversu aðkallandi vandinn væri eða hjá þeim sem misstu vinnu og urðu fyrir meiriháttar tekjufalli. Ekki minnsta krafa! Markmið okkar var að koma á aðgerðarpakka til að mæta tekjufalli heimila og mynda hvata til að komast sem fyrst aftur út á vinnumarkað. Fullmótaðar tillögur okkar snéru að því að setja fólkið í forgang en ekki í sömu stöðu og í hruninu, þegar þúsundir fóru aftur á vinnumarkað með óvinnandi skuldahala á bakinu. Aðgerðarleysi stjórnvalda þá hafði skelfilegar afleiðingar til lengri tíma og má rekja mikið brottfall af vinnumarkaði, vegna kulnunar, til langvarandi fjárhagslegrar óvissu. Greiðslur úr sjúkrasjóðum stéttarfélaganna og fjölgun á örorkulífeyri hafa farið yfir áður óþekkt mörk. Þetta eru langtíma afleiðingarnar af aðgerðarleysi stjórnvalda og þjónkun þeirra við sérhagsmunaöflin. Okkar tillögur voru ábyrgar og hefðu gripið fólkið og komið því aftur út á vinnumarkað í allt annarri og betri stöðu en þúsundir búa við í dag. Aðgerðarpakkinn, varnir fyrir heimilin, sem við lögðum til hefði ekki kostað meira heldur en ríkisábyrgðin sem stjórnvöld veittu einu stóru fyrirtæki. Það sem meira er að langtíma ávinningur slíkra aðgerða hefði verið mun meiri en kostnaðurinn við þær. En allt kom fyrir ekki. Neyðarfundur með fjármála- og forsætisráðherra skilaði engu Formenn VR og HH báðu á endanum um neyðarfund með fjármálaráðherra og forsætisráðherra í veikri von um að stjórnvöld myndu senda þau skilaboð til þeirra sem verst standa að engin myndi missa heimili sitt og ótímabundið bann við nauðungarsölum yrði sett á. Ásamt þaki á verðbætur á húsaleigu og verðtryggð húsnæðislán. Sá fundur skilaði engum árangri. Staðan fer sífellt versnandi hjá þessum hópi. Fólkið á leigumarkaði er að fá tugþúsunda hækkun ofan á allt of háa húsaleigu vegna hækkandi verðbólgu. Hækkun sem engin innistæða er fyrir í heimilisbókhaldi hjá fólki á leigumarkaði. Vaxtamunur bankanna og svimandi álagning heldur svo þeim sem verst hafa farið í spennitreyju og mun gera það þangað til að fólkið gefst upp. Einhverjir ná að losa sig en sorglegast er að margir eru að lenda aftur í spennitreyjunni, jafnvel nýbúnir að losa sig eftir hrakningar bankahrunsins. Svona land er ekki land tækifæranna – ekki láta ljúga því að ykkur Það er í raun átakanlegt að hlusta á forystufólk stjórnarflokkanna jarma til kjósenda og biðja þá um stuðning. Með klisjur og möntrur að vopni að nú skuli veðjað á einstaklinginn, að Ísland sé land tækifæranna, að framtíðin ráðist á miðjunni og það skipti máli hver stjórnar. Já það skiptir máli hver stjórnar. Það er ekkert eftir til að lofa. Flest hefur verið svikið eða loforðin útþynnt í gagnslitlar aðgerðir. Tölurnar tala sínu máli og löngu orðið ljóst að hugsjónir og kosningaloforð um betri tíð og forgangsröðun, fólkinu í vil, eru hvorki pappírsins né orðanna virði. Það skal ekki undra að okkur sem staðið hafa í framlínunni gagnvart ríkjandi öflum og haldið uppi hagsmunabaráttu fyrir hið venjulega vísitöluheimili beinlínis flökrar við málflutningi þeirra flokka sem stjórnað hafa síðastliðin fjögur ár. Á meðan yfir 300 milljarðar af stuðningi voru eyrnamerktir atvinnulífinu og þeim borgað fyrir að segja upp fólki fengum við einungis brot af því í aðgerðarpakka fyrir heimilin. Brot af því fengum við en reikninginn munum við fá óskiptan í formi niðurskurðar, gjaldskrárhækkana og aukinnar skattheimtu. Það blasir við. Því stjórnmálamenn elska þig rétt fyrir kosningar en er svo skítsama hvað um þig verður svo lengi sem þeir halda sínum stólum. Ríkisstjórnarflokkarnir: Verðir sérhagsmuna en böðlar heimila Það hafa það margir gott í dag og hafa náð að sigla í gegnum niðursveifluna vegna faraldursins án teljandi vandræða. En spennið beltin gott fólk því ef eitthvað kemur uppá er engin sem grípur ykkur. Enginn nema þið sjálf. Þú veist ekki hvað þú átt fyrr en misst hefur og það á vel við ef þú telur stjórnmálin slái um þig skjaldborg ef eitthvað kemur fyrir. Þá fyrst finnur þú á eigin skinni fyrir hvað ríkisstjórnarflokkarnir og pólitíkin þeirra raunverulega stendur. Hún stendur vörð um sérhagsmuni! Það er engin tilviljun að Alþingi hefur skrapað botninn hvað traust varðar í íslensku samfélagi. Þú getur áunnið þér traust og þú getur tapað því. Flóknara er það ekki. Stjórnmálamönnum hefur ekki tekist að ávinna sér traust til að vera trúverðugur málsvari almennings. Það blasir við hverjum þeim sem rýna í tölur og staðreyndir. Sérhagsmunagæslumenn ríkisstjórnarinnar láta ekki að sér hæða, og verði þeir áfram við völd er ljóst að heimilunum verður enn og aftur fórnað í gráðugan kjaft bankanna. Það er margt sem bendir til að alvarleg og djúp niðursveifla á fjármálamörkuðum sé framundan. Er þeim flokkum sem hafa sniðgengið hagsmuni heimilanna með jafn augljósum hætti og raun ber vitni, treystandi til að verja þau þegar niðursveiflan skellur á? Nei, þeim er það ekki, þó þeir segist elska ykkur núna rétt fyrir kosningar. Ragnar Þór Ingólfsson er formaður VRÁsthildur Lóa Þórsdóttir er formaður Hagsmunasamtaka heimilanna og oddviti Flokks fólksins í Suðurkjördæmi.
Skoðun Árangur og áskoranir í iðnmenntun Arna Arnardóttir,Magnús Hilmar Helgason,Vignir Steinþór Halldórsson skrifar
Skoðun Skömm Reykjavíkurborgar: Hvernig er staðan í leikskólum borgarinnar? Elín Einarsdóttir skrifar
Skoðun Raforka til garðyrkjubænda hækkar um 25%. Verða heimilin næst? Elinóra Inga Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Á tíundu hverri mínútu er kona myrt af einhverjum sem hún þekkir Stella Samúelsdóttir skrifar
Skoðun Flokkur fólksins ræðst gegn hagsmunum eldra fólks og komandi kynslóða Þorsteinn Sæmundsson skrifar
Skoðun Kerfisbreytingar á Réttindagæslu fatlaðra – óvissa og áhyggjur Aileen Soffia Svensdóttir skrifar